Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-445/12/13-5/S/IG
z 11 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9.05.2012 r. (data wpływu 11.05.2012 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresu rozliczeniowego, w którym wnioskodawca powinien rozliczyć podwyższoną kwotę obrotu w związku z wystawieniem faktur korygujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.05.2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresu rozliczeniowego, w którym wnioskodawca powinien rozliczyć podwyższoną kwotę obrotu w związku z wystawieniem faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. („Wnioskodawca”) jest firmą budowlaną i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji systemów deskowań i rusztowań, oferując jednocześnie usługi projektowania i logistyki oraz wszechstronne doradztwo podczas montażu i eksploatacji tych systemów na placu budowy.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zawarł w dniu 25 marca 2010 r. ze spółką M. sp. z o.o. („Spółka”) umowę najmu szalunków na potrzeby budowy Stadionu („Stadion”) („Umowa”), na mocy której Wnioskodawca oddał Spółce szalunki w najem. Aneksem nr 1 z dnia 31 maja 2010 r. („Aneks”) strony zmieniły Umowę w ten sposób, że:

1. wprowadziły zasadę wyłączności dostaw szalunków przez Wnioskodawcę na określone części budowy Stadionu oraz
2. obniżyły miesięczne stawki najmu, zastrzegając jednocześnie, że w razie złamania przez Spółkę zasady wyłączności, Aneks traci moc a ważne pozostają warunki Umowy w jej pierwotnym brzmieniu, w tym w szczególności postanowienia Umowy dotyczące pierwotnie ustalonej wysokości miesięcznej stawki najmu.
   
   

W trakcie trwania Umowy Wnioskodawca nabrał podejrzeń, co do dotrzymywania przez Spółkę warunków Umowy, a przede wszystkim wspomnianej wyżej zasady wyłączności. Mając na względzie priorytetowość realizowanego wspólnie projektu, Wnioskodawca podejmował próby wyjaśnienia ze Spółką czy i od kiedy Spółka korzysta z szalunków dostawców innych niż Wnioskodawca. W lipcu 2011 r., po wizytach pracowników Wnioskodawcy na budowie Stadionu, Wnioskodawca skierował do Spółki pierwsze pismo stwierdzające złamanie zasady wyłączności i w nawiązaniu do niego, począwszy od sierpnia 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął wystawianie faktur z wyższą stawką wynikającą z Umowy. Jednocześnie mając podejrzenia, że zasada wyłączności już wcześniej nie była przestrzegana Wnioskodawca rozpoczął gromadzenie dowodów wskazujących od kiedy Spółka narusza zasadę wyłączności. Wśród zebranych do tej pory dowodów znalazły się m.in. zdjęcia ze strony internetowej Stadionu, na których widoczne są szalunki nienależące do Wnioskodawcy. Pierwsze takie zdjęcie datowane jest na 10 lipca 2010r., zatem ten dzień Wnioskodawca uznał za pierwszy dzień złamania zasady wyłączności.

Niezwłocznie po zebraniu całego materiału dowodowego (i ostatecznym potwierdzeniu informacji o pierwszym dniu złamania zasady wyłączności), tj. dnia 5 kwietnia 2012 r., Wnioskodawca:

1. skierował do Spółki pismo wskazujące dzień 10 lipca 2010 r. jako pierwszy dzień złamania zasady wyłączności;
2. wystawił korekty do faktur pierwotnych wystawionych za okres od lipca 2010 r. do lipca 2011 r., które załączył do pisma.
   
   

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim okresie rozliczeniowym Wnioskodawca powinien rozliczyć podwyższoną kwotę obrotu i należnego podatku od towarów i usług w związku z zaistniałą koniecznością wystawienia faktur korygujących?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie obowiązany do rozliczenia wystawionych korekt faktur na bieżąco i ujęcia w rejestrze sprzedaży w dacie ich wystawienia oraz w deklaracji VAT-7 za bieżący okres rozliczeniowy.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że ani przepisy Ustawy o VAT ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie regulują kwestii terminu rozliczania faktur korygujących in plus. Art. 29 ust. 4a Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wskazuje, że w sytuacji gdy podstawa opodatkowania uległa zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej na pierwotnej fakturze, podatnik dokonuje obniżenia podstawy opodatkowania pod warunkiem posiadania potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury. Oznacza to, że w przypadku gdy nastąpi obniżenie podstawy opodatkowania, podatnik nie koryguje rozliczenia podatku „wstecz”, tylko robi to na bieżąco.

Z kolei zgodnie z art. 29 ust. 4c Ustawy o VAT powyższa zasada znajduje odpowiednie zastosowanie w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna. Jednocześnie, w art. 86 ust. 10a ustawy o VAT, przyjęto zasadę, że w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

W kontekście powyższych przepisów, pojawiła się linia orzecznicza sądów, zgodnie z którą taka konstrukcja przepisów pozwala przypuszczać, że:

1. ustawodawca dopuszcza możliwość korygowania podstawy opodatkowania i rozliczania tej korekty w innym okresie rozliczeniowym, niż okres, w którym powstał obowiązek podatkowy,
   a także, że
   
2. brak przepisów szczególnych odnoszących się do sytuacji gdy podstawa opodatkowania ulegnie zwiększeniu nie powoduje automatycznie, że korekta zawsze powinna być uwzględniona w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy (tak przykładowo wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2010 r. (I FSK 106/10) oraz wyrok NSA z dnia 13 maja 2011 r. (I FSK 774/10)).
   
   
   

Zgodnie z § 14 ust 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, fakturę korygującą wystawia się także, gdy nastąpiło podwyższenie ceny po wystawieniu faktury pierwotnej lub gdy nastąpiła pomyłka w cenie wykazanej na fakturze pierwotnej. Przywołane Rozporządzenie nie reguluje kwestii terminu rozliczenia takiej faktury, niemniej w literaturze i orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że jeżeli podwyższenie kwoty podatku zostało spowodowane popełnionymi uprzednio błędami lub okolicznościami, które istniały w momencie wystawienia faktury pierwotnej, fakturę korygującą należy ująć w deklaracji, w której rozliczono fakturę pierwotną. Z kolei w sytuacji, gdy faktura korygująca została wystawiona wskutek okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco. W tym zakresie stanowisko sądów jest ugruntowane - przykładowo w wyroku NSA z dnia 13 maja 2011 r. (I FSK 774/10), Sąd stwierdził, że w przypadku drugim, tj. gdy podatek należny został obliczony w prawidłowej wysokości, a zdarzenie będące przyczyną korekty, które powoduje zwiększenie podstawy opodatkowania i działa na przyszłość, powstało w terminie późniejszym, po upływie danego okresu obliczeniowego, korekta powinna być uwzględniona w rozliczeniu za miesiąc, w którym zdarzenie to wystąpiło. Wówczas to bowiem dopiero na skutek tego zdarzenia, doszło do zwiększenia wielkości prawidłowo wcześniej wykazanego zobowiązania podatkowego z tytułu wykonanej dostawy (usługi). Podobne stanowiło NSA wyraził w wyroku z dnia 1 grudnia 2010 r. (I FSK 106/10), wyroku z dnia 5 lutego 2009 r. (I FSK 1874/05), wyroku z dnia 26 października 2009 r. (I FSK 831/08) czy wyroku z dnia 25 lutego 2011 r. (I FSK 213/10).

W świetle przywołanych przepisów należy uznać, że w niniejszej sprawie faktury korygujące zostały wystawione wskutek okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży. Jak wskazano powyżej, zgodnie z ogólnie przyjętą zasadą, korekta powinna zostać uwzględniona w rozliczeniu za miesiąc, w którym wystąpiło zdarzenie będące przyczyną korekty. Wnioskodawca zgromadził cały materiał dowodowy w sprawie w kwietniu 2012 roku i dopiero wtedy uzyskał pewność co do daty, w której nastąpiło pierwsze złamanie zasady wyłączności. Zgromadzenie pełnego materiału dowodowego było zdarzeniem będącym przyczyną korekty. Wcześniej Wnioskodawca zbierał materiał dowodowy, uzyskując coraz to nowe (często niepotwierdzone) informacje o możliwej dacie złamania umowy. Dopiero jednak w kwietniu 2012 r. po skompletowaniu całości materiału potwierdzającego dotychczasowe domysły, pojawiła się możliwość (i konieczność) skorygowania faktur wystawionych za okresy od sierpnia 2010 r. do lipca 2011 r.

Dodatkowo należy wziąć pod uwagę, że faktury pierwotne zostały wystawione prawidłowo, odzwierciedlając zaistniałe wówczas zdarzenia gospodarcze. Wystawiając faktury pierwotne Wnioskodawca nie miał możliwości przewidzenia, że cena wykazana na fakturze ulegnie zmianie, w szczególności dlatego, że zmiana ceny była uzależniona od czynnika zewnętrznego w postaci ewentualnego zachowania się kontrahenta.

Bez znaczenia jest przy tym fakt, że w treści Aneksu strony ustaliły mechanizm postępowania w sytuacji naruszenia przez Spółkę zasady wyłączności. W chwili wystawiania faktur pierwotnych Wnioskodawca nie miał bowiem wiedzy, że Spółka naruszy postanowienia aneksu. Przedstawione stanowisko znalazło potwierdzenie m.in. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011 r. (III SA/Wa 30/11), w którym Sąd orzekał w analogicznej sprawie. Mianowicie, mając na względzie wprowadzony przez strony umowy do jej treści warunek, zgodnie z którym w przypadku niedotrzymania przez kontrahenta warunków umowy, Wnioskodawca miał odstąpić od udzielonego wcześniej drugiej stronie rabatu i wystawić fakturę korygująca na cenę bez rabatu, Sąd uznał, ze zawarcie ww. zapisu w umowie nie przesądza o tym, że w dacie wystawienia pierwotnej faktury treść tej faktury nie odpowiada rzeczywistym stosunkom, istotne jest bowiem, że w tej dacie zdarzenie powodujące konieczność korekty faktury jeszcze nie wystąpiło i tym samym nie stanowiło elementu stanu faktycznego podlegającego opodatkowaniu. W rezultacie w opisanej sytuacji kwota wynikająca z faktury korygującej powinna zostać rozliczona na bieżąco”.

Podobne stanowisko zaprezentował także m.in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 13 stycznia 2010 r. (III SA/Wa 1634/09), orzekając w sprawie możliwości bieżącego rozliczania faktur korygujących „in plus” przez spółkę świadczącą usługi, których ceny często zmieniają się już po wystawieniu faktury na mocy podpisywanych aneksów. Sąd uznał, że „Skarżąca nie ma możliwości przewidzenia okoliczności skutkujących podwyższeniem ceny za świadczoną usługę, jako że nie są one znane w momencie zawierania umowy i wystawiania faktury (są uzależnione od czynników zewnętrznych). Przyjęcie odmiennego stanowiska i zobowiązanie podatnika do obliczenia ex ante zobowiązania podatkowego w wysokości odzwierciedlającej późniejszą korektę, prowadziłoby do konieczności każdorazowego antycypowania przez niego okoliczności niezależnych bezpośrednio od jego woli, lecz determinowanych czynnikami zewnętrznymi.

Biorąc pod uwagę, że w przedmiotowej sprawie wpływ samego Wnioskodawcy na możliwość zmiany ceny był żaden (zależał bowiem wyłącznie od zachowania kontrahenta), należy uznać, że faktury korygujące zostały wystawione wskutek okoliczności, które nie istniały w chwili wystawiania faktury pierwotnej. Zdaniem Wnioskodawcy jest on zatem zobowiązany do rozliczenia wystawionych korekt faktur na bieżąco.

W dniu 26 lipca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał indywidualną interpretację nr IPPP2/443-445/12-2/IG, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W dniu 17 października 2012 r. (data wpływu 19 października 2012 r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, Skargę na interpretację indywidualną z dnia 26 lipca 2012 r. Nr IPPP2/443-445/12-2/IG.

WSA w Warszawie wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3194/12 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W wyroku Sąd stwierdził, że w sprawie kwestią sporną jest, w jakim okresie rozliczeniowym Skarżąca powinna rozliczyć podwyższoną kwotę obrotu i należnego podatku od towarów i usług w związku z koniecznością wystawienia faktur korygujących.

Zdaniem Sądu nieprawidłowe jest stanowisko Ministra Finansów. Słusznie Skarżąca wskazała, że ani przepisy ustawy VAT, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie określają momentu, w którym powinna być rozliczana faktura korygująca, zwiększająca kwotę podatku należnego VAT. Sąd wskazał, że problem ten był rozważany już przez sądy administracyjne, można więc wspomóc się orzecznictwem, szczególnie że jest w nim prezentowana dość jednolita linia orzecznicza.

Sąd wskazał, że w jednym z wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) występował analogiczny do występującego w niniejszej sprawie stan faktyczny, dlatego zasadne jest odwołanie się do tego orzeczenia.

W wyroku z dnia 20 lipca 2012 r. I FSK 1680/11 (dostępny w internetowej bazie orzeczeń NSA - http://orzeczenia.nsa.gov.pl) NSA wskazał, że właściwy okres rozliczeniowy dla faktur korygujących wystawianych w związku z podwyższeniem ceny zależy od rodzaju okoliczności, które spowodowały konieczność korekty podatku należnego oraz momentu ich zaistnienia. W tym zakresie Sąd kasacyjny podzielił argumentację zaprezentowaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 lutego 2009 r., I FSK 1875/08 (Lex nr 519263), potwierdzoną m. in. w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., sygn. I FSK 12/11 (http://orzeczenia.nsa.gov.pl). W orzeczeniach tych NSA rozróżnił dwie grupy przypadków wywołujących potrzebę dokonania korekty podatku należnego. Po pierwsze, sytuacje, w których zachodzi konieczność skorygowania faktury pierwotnej z powodu pomyłek w określeniu ceny, stawki lub kwoty podatku bądź też błędów w innych jej pozycjach. Po drugie, gdy powodem korekty faktury pierwotnej jest zdarzenie zaistniałe po powstaniu obowiązku podatkowego.

W swych rozważaniach NSA wywiódł, że w pierwszym z przypadków celem korekt jest wykazanie prawidłowej wielkości podatku należnego z tytułu danego zdarzenia, który w rozliczeniu za miesiąc powstania zobowiązania podatkowego z tego tytułu został wykazany w wadliwej (zawyżonej lub zaniżonej) wielkości. W takiej sytuacji faktura korygująca dokumentuje jedynie prawidłową wielkość zobowiązania podatkowego (podatku należnego) z tytułu danej sprzedaży, odnośnie której obowiązek podatkowy powstał w momencie jej realizacji i wystawienia faktury pierwotnej, wobec czego sam fakt wystawienia faktury korygującej nie ma wpływu na obiektywną wielkość ukonstytuowanego już zobowiązania (podatku należnego) w miesiącu powstania obowiązku podatkowego, co do którego doszło jedynie do wadliwego jego udokumentowania i wykazania w rozliczeniu za ten okres. Z kolei w drugim przypadku, korektę wywołuje zdarzenie zaistniałe już po powstaniu obowiązku podatkowego. W momencie wystawienia faktury pierwotnej, podatek należny z tytułu danego zdarzenia, był bowiem wykazany w prawidłowej wielkości. W rezultacie dopiero podwyższenie ceny zwiększa wielkość prawidłowo wcześniej wykazanego zobowiązania podatkowego z tytułu dokonanej sprzedaży, podczas gdy w przypadku pomyłki faktury pierwotnej, istniejąca rozbieżność pomiędzy faktyczną wielkością podatku należnego a jego uzewnętrznieniem w tej fakturze, stanowi podstawę wystawienia faktury korygującej ten stan rzeczy.

Powyższe rozróżnienie ma bezpośredni wpływ na ustalenie, w rozliczeniu za jaki okres winny być ujmowane wystawiane przez sprzedawcę faktury korygujące, podwyższające podstawę opodatkowania i podatek należny. W sytuacji, gdy zaniżenie zobowiązania podatkowego w fakturze pierwotnej powstało na skutek błędu, sprzedawca winien ująć fakturę korygującą w rejestrze sprzedaży w miesiącu, w którym wystawiona została pierwotna faktura - nieprawidłowo odzwierciedlająca stan faktyczny. Natomiast w sytuacji, gdy faktura korygująca podwyższająca podatek należny wystawiona jest z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży np. na skutek późniejszej zmiany warunków umowy lub tak jak w sprawie rozpoznawanej, na skutek niedotrzymania warunków umowy, wówczas rozliczenie powinno następować na bieżąco w okresie rozliczeniowym, w którym zostało dokonane podwyższenie ceny i być ujęte w rejestrze sprzedaży w miesiącu wystawienia faktury korygującej i deklaracji za ten miesiąc (tak też J. Zubrzycki w: „Leksykon VAT 2007”, Oficyna Wydawnicza Unimex 2007 r., Tom 1, s. 1195).

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie, bez wątpienia konieczność skorygowania faktur pierwotnych nie jest następstwem pomyłek w określeniu ceny, stawki lub kwoty podatku, bądź też błędów w innych ich pozycjach. W momencie wystawiania faktur pierwotnych, zgodnie z podanym we wniosku stanem faktycznym, Skarżąca według jej najlepszej wiedzy posiadanej w tym momencie, wystawiała faktury w sposób prawidłowy. Przyczyną dokonania korekty faktur pierwotnych było zachowanie jej kontrahenta, który złamał warunki umowy, o czym Skarżąca powzięła wiedzę post factum. Dopiero zebranie stosownych dowodów pozwoliło Skarżącej na stosowanie wyższej stawki wynikającej z umowy, z pominięciem aneksu.

W ocenie Sądu, prawidłowo Skarżąca przyjęła, iż w takich okolicznościach rozliczenie powinno następować na bieżąco w okresie rozliczeniowym, w którym zostało dokonane podwyższenie ceny i być ujęte w rejestrze sprzedaży w miesiącu wystawienia faktury korygującej i deklaracji za ten miesiąc. Skarżąca nie powinna ponosić konsekwencji podatkowych za nierzetelne zachowania jej kontrahenta, szczególnie, że sama doprowadziła do wykrycia tych zachowań.

Sąd zauważył, że Skarżąca trafnie podniosła, iż po pierwsze prowadzone przez nią wyjaśnienia mogły wykazać, iż do złamania zasady wyłączności nie doszło. Po drugie, gdyby dotychczas Skarżąca nie dowiedziała się o złamaniu tej zasady przez jej kontrahenta, nadal wystawiałaby faktury zgodne z aneksem do umowy i trudno byłoby jej zarzucać, że postępuje nieprawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2013 r. sygn. akt. III SA/Wa 3194/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.