INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9.05.2012r. (data wpływu 11.05.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresu rozliczeniowego, w którym wnioskodawca powinien rozliczyć podwyższoną kwotę obrotu w związku z wystawieniem faktur korygujących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.05.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresu rozliczeniowego, w którym wnioskodawca powinien rozliczyć podwyższoną kwotę obrotu w związku z wystawieniem faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. („Wnioskodawca”) jest firmą budowlaną i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji systemów deskowań i rusztowań, oferując jednocześnie usługi projektowania i logistyki oraz wszechstronne doradztwo podczas montażu i eksploatacji tych systemów na placu budowy.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zawarł w dniu 25 marca 2010 r. ze spółką M. sp. z o.o. („Spółka”) umowę najmu szalunków na potrzeby budowy Stadionu („Stadion”) („Umowa”), na mocy której Wnioskodawca oddał Spółce szalunki w najem. Aneksem nr 1 z dnia 31 maja 2010 r. („Aneks”) strony zmieniły Umowę w ten sposób, że:

1. wprowadziły zasadę wyłączności dostaw szalunków przez Wnioskodawcę na określone części budowy Stadionu oraz

2. obniżyły miesięczne stawki najmu, zastrzegając jednocześnie, że w razie złamania przez Spółkę zasady wyłączności, Aneks traci moc a ważne pozostają warunki Umowy w jej pierwotnym brzmieniu, w tym w szczególności postanowienia Umowy dotyczące pierwotnie ustalonej wysokości miesięcznej stawki najmu.
   
   

W trakcie trwania Umowy Wnioskodawca nabrał podejrzeń, co do dotrzymywania przez Spółkę warunków Umowy, a przede wszystkim wspomnianej wyżej zasady wyłączności. Mając na względzie priorytetowość realizowanego wspólnie projektu, Wnioskodawca podejmował próby wyjaśnienia ze Spółką czy i od kiedy Spółka korzysta z szalunków dostawców innych niż Wnioskodawca. W lipcu 2011 r., po wizytach pracowników Wnioskodawcy na budowie Stadionu, Wnioskodawca skierował do Spółki pierwsze pismo stwierdzające złamanie zasady wyłączności i w nawiązaniu do niego, począwszy od sierpnia 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął wystawianie faktur z wyższą stawką wynikającą z Umowy. Jednocześnie mając podejrzenia, że zasada wyłączności już wcześniej nie była przestrzegana Wnioskodawca rozpoczął gromadzenie dowodów wskazujących od kiedy Spółka narusza zasadę wyłączności. Wśród zebranych do tej pory dowodów znalazły się m.in. zdjęcia ze strony internetowej Stadionu, na których widoczne są szalunki nienależące do Wnioskodawcy. Pierwsze takie zdjęcie datowane jest na 10 lipca 2010r., zatem ten dzień Wnioskodawca uznał za pierwszy dzień złamania zasady wyłączności.

Niezwłocznie po zebraniu całego materiału dowodowego (i ostatecznym potwierdzeniu informacji o pierwszym dniu złamania zasady wyłączności), tj. dnia 5 kwietnia 2012 r., Wnioskodawca:

1. skierował do Spółki pismo wskazujące dzień 10 lipca 2010 r. jako pierwszy dzień złamania zasady wyłączności;

2. wystawił korekty do faktur pierwotnych wystawionych za okres od lipca 2010 r. do lipca 2011 r., które załączył do pisma.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim okresie rozliczeniowym Wnioskodawca powinien rozliczyć podwyższoną kwotę obrotu i należnego podatku od towarów i usług w związku z zaistniałą koniecznością wystawienia faktur korygujących...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie obowiązany do rozliczenia wystawionych korekt faktur na bieżąco i ujęcia w rejestrze sprzedaży w dacie ich wystawienia oraz w deklaracji VAT-7 za bieżący okres rozliczeniowy.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że ani przepisy Ustawy o VAT ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie regulują kwestii terminu rozliczania faktur korygujących in plus. Art. 29 ust. 4a Ustawy o VAT wskazuje, że w sytuacji gdy podstawa opodatkowania uległa zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej na pierwotnej fakturze, podatnik dokonuje obniżenia podstawy opodatkowania pod warunkiem posiadania potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury. Oznacza to, że w przypadku gdy nastąpi obniżenie podstawy opodatkowania, podatnik nie koryguje rozliczenia podatku „wstecz”, tylko robi to na bieżąco. Z kolei zgodnie z art. 29 ust. 4c Ustawy o VAT powyższa zasada znajduje odpowiednie zastosowanie w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna. Jednocześnie, w art. 86 ust. 10a ustawy o VAT, przyjęto zasadę, że w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

W kontekście powyższych przepisów, pojawiła się linia orzecznicza sądów, zgodnie z którą taka konstrukcja przepisów pozwala przypuszczać, że:

1. ustawodawca dopuszcza możliwość korygowania podstawy opodatkowania i rozliczania tej korekty w innym okresie rozliczeniowym, niż okres, w którym powstał obowiązek podatkowy, a także, że

2. brak przepisów szczególnych odnoszących się do sytuacji gdy podstawa opodatkowania ulegnie zwiększeniu nie powoduje automatycznie, że korekta zawsze powinna być uwzględniona w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy (tak przykładowo wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2010 r. (I FSK 106/10) oraz wyrok NSA z dnia 13 maja 2011 r. (I FSK 774/10).
   
   

Zgodnie z § 14 ust 1 Rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się także, gdy nastąpiło podwyższenie ceny po wystawieniu faktury pierwotnej lub gdy nastąpiła pomyłka w cenie wykazanej na fakturze pierwotnej. Przywołane Rozporządzenie nie reguluje kwestii terminu rozliczenia takiej faktury, niemniej w literaturze i orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że jeżeli podwyższenie kwoty podatku zostało spowodowane popełnionymi uprzednio błędami lub okolicznościami, które istniały w momencie wystawienia faktury pierwotnej, fakturę korygującą należy ująć w deklaracji, w której rozliczono fakturę pierwotną. Z kolei w sytuacji, gdy faktura korygująca została wystawiona wskutek okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco. W tym zakresie stanowisko sądów jest ugruntowane - przykładowo w wyroku NSA z dnia 13 maja 2011r. (I FSK 774/10), Sąd stwierdził, że w przypadku drugim, tj. gdy podatek należny został obliczony w prawidłowej wysokości, a zdarzenie będące przyczyną korekty, które powoduje zwiększenie podstawy opodatkowania i działa na przyszłość, powstało w terminie późniejszym, po upływie danego okresu obliczeniowego, korekta powinna być uwzględniona w rozliczeniu za miesiąc, w którym zdarzenie to wystąpiło. Wówczas to bowiem dopiero na skutek tego zdarzenia, doszło do zwiększenia wielkości prawidłowo wcześniej wykazanego zobowiązania podatkowego z tytułu wykonanej dostawy (usługi). Podobne stanowiło NSA wyraził w wyroku z dnia 1 grudnia 2010r. (I FSK 106/10), wyroku z dnia 5 lutego 2009r. (I FSK 1874/05), wyroku z dnia 26 października 2009r. (I FSK 831/08) czy wyroku z dnia 25 lutego 2011r. (I FSK 213/10)

W świetle przywołanych przepisów należy uznać, że w niniejszej sprawie faktury korygujące zostały wystawione wskutek okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży. Jak wskazano powyżej, zgodnie z ogólnie przyjętą zasadą, korekta powinna zostać uwzględniona w rozliczeniu za miesiąc, w którym wystąpiło zdarzenie będące przyczyną korekty. Wnioskodawca zgromadził cały materiał dowodowy w sprawie w kwietniu 2012 roku i dopiero wtedy uzyskał pewność co do daty, w której nastąpiło pierwsze złamanie zasady wyłączności. Zgromadzenie pełnego materiału dowodowego było zdarzeniem będącym przyczyną korekty. Wcześniej Wnioskodawca zbierał materiał dowodowy, uzyskując coraz to nowe (często niepotwierdzone) informacje o możliwej dacie złamania umowy. Dopiero jednak w kwietniu 2012r. po skompletowaniu całości materiału potwierdzającego dotychczasowe domysły, pojawiła się możliwość (i konieczność) skorygowania faktur wystawionych za okresy od sierpnia 2010r. do lipca 2011r.

Dodatkowo należy wziąć pod uwagę, że faktury pierwotne zostały wystawione prawidłowo, odzwierciedlając zaistniałe wówczas zdarzenia gospodarcze. Wystawiając faktury pierwotne Wnioskodawca nie miał możliwości przewidzenia, że cena wykazana na fakturze ulegnie zmianie, w szczególności dlatego, że zmiana ceny była uzależniona od czynnika zewnętrznego w postaci ewentualnego zachowania się kontrahenta.

Bez znaczenia jest przy tym fakt, że w treści Aneksu strony ustaliły mechanizm postępowania w sytuacji naruszenia przez Spółkę zasady wyłączności. W chwili wystawiania faktur pierwotnych Wnioskodawca nie miał bowiem wiedzy, że Spółka naruszy postanowienia aneksu. Przedstawione stanowisko znalazło potwierdzenie m.in. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011r. (III SA/Wa 30/11), w którym Sąd orzekał w analogicznej sprawie. Mianowicie, mając na względzie wprowadzony przez strony umowy do jej treści warunek, zgodnie z którym w przypadku niedotrzymania przez kontrahenta warunków umowy, Wnioskodawca miał odstąpić od udzielonego wcześniej drugiej stronie rabatu i wystawić fakturę korygująca na cenę bez rabatu, Sąd uznał, ze zawarcie ww. zapisu w umowie nie przesądza o tym, że w dacie wystawienia pierwotnej faktury treść tej faktury nie odpowiada rzeczywistym stosunkom, istotne jest bowiem, że w tej dacie zdarzenie powodujące konieczność korekty faktury jeszcze nie wystąpiło i tym samym nie stanowiło elementu stanu faktycznego podlegającego opodatkowaniu. W rezultacie w opisanej sytuacji kwota wynikająca z faktury korygującej powinna zostać rozliczona na bieżąco”.

Podobne stanowisko zaprezentował także m.in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 13 stycznia 2010r. (III SA/Wa 1634/09), orzekając w sprawie możliwości bieżącego rozliczania faktur korygujących „in plus” przez spółkę świadczącą usługi, których ceny często zmieniają się już po wystawieniu faktury na mocy podpisywanych aneksów. Sąd uznał, że „Skarżąca nie ma możliwości przewidzenia okoliczności skutkujących podwyższeniem ceny za świadczoną usługę, jako że nie są one znane w momencie zawierania umowy i wystawiania faktury (są uzależnione od czynników zewnętrznych). Przyjęcie odmiennego stanowiska i zobowiązanie podatnika do obliczenia ex ante zobowiązania podatkowego w wysokości odzwierciedlającej późniejszą korektę, prowadziłoby do konieczności każdorazowego antycypowania przez niego okoliczności niezależnych bezpośrednio od jego woli, lecz determinowanych czynnikami zewnętrznymi.

Biorąc pod uwagę, że w przedmiotowej sprawie wpływ samego Wnioskodawcy na możliwość zmiany ceny był żaden (zależał bowiem wyłącznie od zachowania kontrahenta), należy uznać, że faktury korygujące zostały wystawione wskutek okoliczności, które nie istniały w chwili wystawiania faktury pierwotnej. Zdaniem Wnioskodawcy jest on zatem zobowiązany do rozliczenia wystawionych korekt faktur na bieżąco.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zmianami), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust.1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy postaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi ( art. 19 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 106 ust. 8 ustawy Minister Finansów wydał w dniu 28 marca 2011 r. rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360). W rozporządzeniu w § 14 ust. 1 wskazano że fakturę korygującą, wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zawarł w dniu 25 marca 2010 r. ze spółką M. Sp. z o.o. („Spółka”) umowę najmu szalunków na potrzeby budowy Stadionu („Stadion”) („Umowa”), na mocy której Wnioskodawca oddał Spółce szalunki w najem. Aneksem nr 1 z dnia 31 maja 2010 r. („Aneks”) strony zmieniły Umowę w ten sposób, że:

1. wprowadziły zasadę wyłączności dostaw szalunków przez Wnioskodawcę na określone części budowy Stadionu oraz

2. obniżyły miesięczne stawki najmu, zastrzegając jednocześnie, że w razie złamania przez Spółkę zasady wyłączności, Aneks traci moc a ważne pozostają warunki Umowy w jej pierwotnym brzmieniu, w tym w szczególności postanowienia Umowy dotyczące pierwotnie ustalonej wysokości miesięcznej stawki najmu.
   
   

W trakcie trwania Umowy Wnioskodawca nabrał podejrzeń, co do dotrzymywania przez Spółkę warunków Umowy, a przede wszystkim wspomnianej wyżej zasady wyłączności. Mając na względzie priorytetowość realizowanego wspólnie projektu, Wnioskodawca podejmował próby wyjaśnienia ze Spółką czy i od kiedy Spółka korzysta z szalunków dostawców innych niż Wnioskodawca. W lipcu 2011 r., po wizytach pracowników Wnioskodawcy na budowie Stadionu, Wnioskodawca skierował do Spółki pierwsze pismo stwierdzające złamanie zasady wyłączności i w nawiązaniu do niego, począwszy od sierpnia 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął wystawianie faktur z wyższą stawką wynikającą z Umowy.

Jednocześnie mając podejrzenia, że zasada wyłączności już wcześniej nie była przestrzegana Wnioskodawca rozpoczął gromadzenie dowodów wskazujących od kiedy Spółka narusza zasadę wyłączności. Wśród zebranych do tej pory dowodów znalazły się m.in. zdjęcia ze strony internetowej Stadionu, na których widoczne są szalunki nienależące do Wnioskodawcy. Pierwsze takie zdjęcie datowane jest na 10 lipca 2010r., zatem ten dzień Wnioskodawca uznał za pierwszy dzień złamania zasady wyłączności.

Niezwłocznie po zebraniu całego materiału dowodowego (i ostatecznym potwierdzeniu informacji o pierwszym dniu złamania zasady wyłączności), tj. dnia 5 kwietnia 2012 r., Wnioskodawca:

1. skierował do Spółki pismo wskazujące dzień 10 lipca 2010 r. jako pierwszy dzień złamania zasady wyłączności;

2. wystawił korekty do faktur pierwotnych wystawionych za okres od lipca 2010 r. do lipca 2011 r., które załączył do pisma.
   
   

Z opisu sytuacji i zebranych przez Wnioskodawcę dowodów w sprawie jednoznacznie wynika , że złamanie przez kontrahenta zasady wyłączności w korzystaniu z szalunków Wnioskodawcy nastąpiło co najmniej od dnia 10 lipca 2010r. W związku z tym należy uznać, że zdarzenie powodujące obowiązek korekty (podwyższenia ceny) miało miejsce w tym dniu. Za ten okres do lipca 2011r., zostały obecnie w 2012r. wystawione faktury korygujące. W opisanej sytuacji nie ma jednakże znaczenia fakt, że Wnioskodawca po raz pierwszy dowiedział się o złamaniu warunków umowy w lipcu 2011r. oraz ostatecznie potwierdził fakt złamania wyłączności od dnia 10.07.2010r. dopiero w dniu 5 kwietnia 2012r.

Nie można w tej sytuacji zgodzić się z Wnioskodawcą, że w niniejszej sprawie faktury korygujące zostały wystawione wskutek okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży. Pierwotne faktury za okres od lipca 2010r. do lipca 2011r. już w chwili ich wystawienia były wystawione w sposób nieprawidłowy, niezgodny z zasadą wyłączności wynikającą z zawartego aneksu, gdyż w międzyczasie aneks automatycznie wygasł, z uwagi na złamanie zasad wyłączności w dniu 10.07.2010r

W opisanej sytuacji obowiązek rozliczenia faktur korygujących powstaje więc nie w okresie faktycznego wystawienia tych faktur korygujących do wcześniejszych faktur pierwotnych, tylko w rozliczeniu za okres, w którym to faktyczne zdarzenie udokumentowane fakturą wystąpiło.

W związku z tym Wnioskodawca winien rozliczyć podwyższone kwoty obrotu i należnego podatku od towarów i usług, w związku z zaistniałą koniecznością wystawienia faktur korygujących za okres od lipca 2010r. do lipca 2011r. w rozliczeniach za poszczególne okresy w których wystąpiło rozliczenie faktur pierwotnych, gdyż w tych okresach wystąpił obowiązek wystawienia faktur według pierwotnie ustalonej podwyższonej kwoty stawki najmu.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie we wszystkich cytowanych przez Wnioskodawcę wyrokach NSA i WSA. Tutejszy organ zgadza się w całości z tezami z nich wynikającymi stwierdzającymi, że fakt zwiększenia podstawy opodatkowania nie powoduje automatycznie, że korekta zawsze powinna być uwzględniona w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy oraz, że gdy podatek należny został obliczony w prawidłowej wysokości, a zdarzenie będące przyczyną korekty, które powoduje zwiększenie podstawy opodatkowania i działa na przyszłość, powstało w terminie późniejszym, po upływie danego okresu obliczeniowego, korekta powinna być uwzględniona w rozliczeniu za miesiąc, w którym zdarzenie to wystąpiło.

W przedmiotem sprawie mamy jednakże do czynienia z zupełnie inną sytuacją. W momencie wystawienia (dacie wystawienia) faktur pierwotnych za okres od lipca 2010r. do lipca 2011r. zdarzenie powodujące konieczność korekty już wystąpiło (z dniem 10.07.2010r.) więc nie można przyjąć, iż na dzień wystawienia faktur pierwotnych były one wystawione w sposób prawidłowy. W literaturze i orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że jeżeli podwyższenie kwoty podatku zostało spowodowane popełnionymi uprzednio błędami lub okolicznościami, które istniały w momencie wystawienia faktury pierwotnej, fakturę korygującą należy ująć w deklaracji, w której rozliczono fakturę pierwotną.

I właśnie z taką sytuacją mamy do czynienia w opisanej sprawie. Fakt, że Wnioskodawca w chwili wystawienia faktury pierwotnej (od lipca 2010r.) nie posiadał wiedzy o złamaniu zasad wyłączności, nie zmienia faktu, że fakt taki zaistniał i miał miejsce już w momencie wystawiania przedmiotowych faktur pierwotnych. Późniejsze postępowanie Strony jedynie spowodowało potwierdzenie wcześniejszego zaistnienia takiego faktu.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy, iż w opisanej sytuacji jest on zobowiązany do rozliczenia wystawionych korekt faktur na bieżąco należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.