Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-452/13-2/PK1
z 18 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2013 r. (data wpływu 26 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ponoszonych w związku z uiszczeniem opłat licencyjnych z tytułu korzystania ze znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ponoszonych w związku z uiszczeniem opłat licencyjnych z tytułu korzystania ze znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej zwana .Spółką) używa znaku towarowego wspólnego do całej Grupy L. Spółka nie ponosiła żadnych opłat za używanie znaku towarowego w latach poprzednich, ponieważ sądziła, że opłata związana z jego używaniem zawarta jest w marżach dystrybucyjnych realizowanych na nabywanych towarach i materiałach. Okazało się, że Spółka zarządzająca licencjami w grupie, będąca spółką prawa szwedzkiego, zamierza naliczyć w bieżącym roku opłaty licencyjne za bieżący rok w wysokości 5% a za lata ubiegłe w wysokości 2,5% od obrotów ze sprzedaży towarów, materiałów i produktów. Różnica w wysokości wynagrodzenia spowodowana jest wysokością obrotów. Spółka zarządzająca licencjami w grupie w taki sposób określiła zasady poboru licencji za znak towarowy i zawarła je w umowach podpisanych w bieżącym roku podatkowym. Spółka C. działa od 2006 roku, a zatem w tym roku poniesie koszty licencji związane z używaniem znaku towarowego za lata 2006-2012. Aktualnie rok podatkowy Spółki rozpoczyna się 01.09 a kończy 31.08, a więc bieżący rok jest rokiem określanym jako 2012.

Jak wynika z uzyskanych przez Spółkę informacji, Spółka zarządzająca licencjami z siedzibą w Szwecji ustaliła ryzyka podatkowe występujące zarówno w Szwecji jak i w Polsce, wynikające z nieodpłatnego używania znaku towarowego. Koszty licencji nie były bowiem wkalkulowane w marże dystrybucyjne. Spółka szwedzka określiła obowiązek obciążania podmioty korzystające ze znaku, opłatą za korzystanie z tego znaku, od momentu w którym znak ten przyczyniał się do realizacji przychodów, tj. za każdy rok, w którym realizowane były przychody ze sprzedaży towarów, materiałów i produktów.

Opłata za korzystanie ze znaku towarowego będzie zafakturowana w całości (tj. za okres bieżący i lata poprzednie) na polską Spółkę w bieżącym roku podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłata z tytułu korzystania ze znaku towarowego:

1. będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia kosztu,
2. czy też należy ją odnieść do poszczególnych lat, za które została naliczona w związku z tym dokonać odpowiedniej korekty kosztów uzyskania przychodów za lata ubiegłe,
3. lub amortyzować ją jako wartość niematerialną i prawną?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Konstrukcja art. 15 daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Koszty opłat licencyjnych nie zostały wymienione w art. 16 Ustawy o CIT, a ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą licencjobiorcy, głównie w przypadku używania znaku towarowego, jest bezsporny, jeśli licencjobiorca rzeczywiście taki znak wykorzystuje w swojej działalności. Spółka C. wykorzystuje znak towarowy w swojej działalności gospodarczej (na firmowej stronie internetowej, na papierze firmowym, na ulotkach, folderach, opakowaniach, materiałach informacyjnych, wszelkich innych dokumentach).

W przypadku usług licencyjnych, istotne znaczenie ma określenie momentu powstania kosztu podatkowego, związanego z poniesieniem wydatków na nabycie tych usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m powołanej ustawy. Z treści art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy wynika, że amortyzacji podlegają m.in. nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy. Przyjętą za podstawę amortyzacji wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw, a jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę - przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Zgodnie ze stanem faktycznym, wynagrodzenie szwedzkiego licencjodawcy z tytułu udzielenia licencji spółce C. na korzystanie ze znaku towarowego, uzależnione jest od wysokości sprzedaży osiągniętych przez C., zatem w obowiązującym stanie prawnym, opłaty licencyjne ponoszone przez Spółkę, nie stanowią wartości początkowej znaku towarowego używanego przez nią na podstawie umowy licencyjnej i nie podlegają amortyzacji.

W celu ustalenia momentu potrącalności poniesionych wydatków związanych z opłatą licencyjną, należy prawidłowo określić ich charakter. Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów:

1. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
2. koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
   
   

Opłaty licencyjne stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, mimo tego, że ponoszone są w związku z używaniem znaku towarowego. Nie da się ich powiązać z powstaniem konkretnych przychodów pomimo, że wysokość tych kosztów uzależniona jest od ściśle określonych przychodów. Jednak wysokość wynagrodzenia może być w dowolny sposób kształtowana i nie ma wpływu na rzeczywisty charakter związku kosztu z przychodem. Opłaty z tytułu korzystania ze znaku towarowego są przykładem kosztu poniesionego w celu osiągnięcia długofalowych korzyści, a nie konkretnego przychodu. Dlatego też opłaty z tytułu korzystania ze znaku towarowego należy zakwalifikować do kosztów pośrednich, a co za tym idzie, powinny zostać potrącone w dacie ich poniesienia.

W myśl przepisów koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawę otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT).

Z powyższego wynika zatem, że pod pojęciem „dzień poniesienia kosztu pośredniego” rozumieć należy dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez siebie księgach rachunkowych, za wyjątkiem kosztów ujętych jako rezerwy bądź bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

Biorąc powyższe pod uwagę, opłaty licencyjne z tytułu korzystania przez C. poniesione (zafakturowane) w danym roku podatkowym jako pośredni koszt uzyskania przychodów - stosownie do art. 15 ust. 4d w związku z art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT - stanowią koszt podatkowy w dacie jego poniesienia, tj. w dacie ujęcia w księgach rachunkowych jako koszt na podstawie otrzymanej faktury również w stosunku do tej części opłat, które dotyczą lat ubiegłych, a podlegały zafakturowaniu w bieżącym roku podatkowym. Spółka C. nie mogła wcześniej wiedzieć o tym, że zostanie takimi kosztami obciążona, ponieważ w łatach ubiegłych nie istniały żadne umowy, z których mogłyby wynikać jakiekolwiek koszty z tego tytułu.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji Ministra Finansów z dnia 19 lutego 2010 r. (znak: ILPB3/423-1092/09-2/ŁM), interpretacji Ministra Finansów z dnia 13.11.2012 roku, wydanej przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie (znak: IPPB3/423-589/12-2/PK1).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.