INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku 21 października 2011 r. (data wpływu 25 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup kwiatów i kondolencji w związku z pogrzebem byłego pracownika jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup kwiatów i kondolencji w związku z pogrzebem byłego pracownika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca – sp. z o.o. poniosła ze środków obrotowych wydatki dotyczące:

1. zakupu kwiatów i umieszczenia w prasie kondolencji w związku z pogrzebem byłego pracownika (członka zarządu Spółki);
2. zakupu kwiatów dla przechodzącego na emeryturę byłego pracownika. Pracownik był zatrudniony u Wnioskodawcy przez 5 lat i wskutek podziału Spółki, przez wydzielenie z niej Nowoutworzonej Spółki, na mocy art. 23 kodeksu pracy stał się pracownikiem Nowej Spółki. Obie spółki prowadziły działalność pod tym samym adresem.

Wydatki zostały zakwalifikowane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów (pozostałe koszty zarządu).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka postąpiła prawidłowo kwalifikując do kosztów uzyskania przychodów poniesione wydatki na zakup:

1. kwiatów i kondolencji w związku z pogrzebem byłego pracownika,
2. kwiatów dla przechodzącego na emeryturę byłego pracownika.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup kwiatów i kondolencji w związku z pogrzebem byłego pracownika. Wniosek Spółki w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych opisane wydatki nie zostały wymienione jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie art. 15 określa koszty uzyskania przychodów jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Podzielając argumentację Wnioskodawcy zawartą w interpretacji nr IPTPB3/423-39/11-2/IR wydanej dnia 3 czerwca 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w stosunku do pracowników Wnioskodawcy, Spółka stoi na stanowisku, że kosztami uzyskania przychodów są te same wydatki poniesione na rzecz byłych pracowników, tzn. takich z którymi w momencie powstania przyczyny uzasadniającej poniesienie wydatku pracodawcy nie łączył z pracownikiem stosunek pracy.

Poprzez wykonywanie swoich czynności pracownicy generują wartość ekonomiczną zakładu. Przychody podmiotu są w dużej mierze zależne od zaangażowania i nakładu pracy pracowników, tych zatrudnionych aktualnie , jak i tych co nimi już nie są.

Pożegnanie pracownika (byłego pracownika) odchodzącego na emeryturę jest powszechnie przyjętą przez pracodawców normą społeczną, towarzyszy temu zwykle wręczenie kwiatów i drobny upominek.

Normą zwyczajową jest również uczestnictwo przedstawiciela zakładu w pogrzebie byłego pracownika, złożenie na jego grobie wiązanki kwiatów, a w przypadku byłego Członka Zarządu, zamieszczenie w prasie kondolencji. W obu przypadkach zachowanie pracodawcy jest wyrazem szacunku dla pracownika, podziękowania za pracę i włożony wkład w tworzenie zakładu i uzyskiwane przychody, wzmacnia więzi pomiędzy pracownikami przez co działa motywują co i pośrednio wpływa na poziom osiąganych przychodów.

Wnioskodawca uważa, że do kategorii kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów zalicza się wydatki określone w pytaniu ponoszone na rzecz pracowników - zarówno zatrudnionych obecnie, jak i w przeszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przywołana regulacja wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

• konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,
• poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• został właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z osiąganymi przychodami.

Przy czym kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy zauważyć, że wydatki na rzecz pracowników, co do zasady, są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i uzyskanymi przychodami i nie są wymienione w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. W ramach wydatków na rzecz pracowników potrącanych w kosztach podatkowych - mieszczą się nie tylko ,,standardowe" wydatki ponoszone przez pracodawcę (takie jak koszty wynagrodzeń zasadniczych, dodatki z tytułu godzin nadliczbowych, różnego rodzaju nagrody, itp.), ale stosowne świadczenia związane z istniejącym aktualnie lub uprzednio stosunkiem pracy.

Zdaniem tut. organu, w ramach tych wydatków mieszczą się także wydatki poniesione (ze środków obrotowych) na zakup wiązanek pogrzebowych i wieńców oraz kondolencji, w związku ze śmiercią pracownika lub byłego pracownika (emeryta). Sama praktyka upamiętniania zmarłych jest jednym z podstawowych kanonów polskiej kultury i powszechnie przyjętą normą zwyczajową. W przypadku śmierci pracownika, pracodawca kierując się zasadami współżycia społecznego w dowód uznania dla zasług na jego rzecz dokonanych przez pracownika - upamiętnia ten fakt, np. poprzez złożenie wieńca na grobie zmarłego i wykup nekrologu, kondolencji. Zachowanie pracodawcy jest wyrazem szacunku dla pracownika, podziękowania za pracę i włożony wkład w tworzenie zakładu i uzyskiwane przychody, wzmacnia więzi pomiędzy pracownikami, ma określone działanie motywacyjne, a tym samym pośrednio wpływa na poziom osiąganych przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.