Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-470/13-2/MS1
z 21 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07.06.2013r. (data wpływu 17.06.2013r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu obniżonych, a następnie zmienionych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.06.2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu obniżonych, a następnie zmienionych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. zajmuje się poborem, uzdatnianiem i dostarczaniem wody. W kwietniu 2012 roku został wniesiony aportem majątek trwały w wysokości około 8mln pln przez właściciela Spółki. W związku z tym, iż wartość majątku trwałego jest znaczna to również raty amortyzacyjne stanowią wysoki koszt dla Spółki, przez co na koniec 2012 r. wynik finansowy był ujemny. Spółce zależy na obniżeniu kosztów (znaczną część stanowi amortyzacja) i poprawieniu wyniku finansowego.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółka zadała następujące pytania:

1. Czy na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych możliwe jest obniżenie stosowanych obecnie stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wszystkich lub dowolnie wybranych środków trwałych do dowolnej wysokości (w tym nawet do 0%)?
2. Czy po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do stawek ujętych w Wykazie, Spółka ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż poziom wynikający z Wykazu?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1. Zdaniem Spółki, nie ma ograniczenia w wysokości obniżenia stawki amortyzacyjnej - zgodnie z pismem Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2003 r. możliwe jest nawet zastosowanie stawki amortyzacyjnej w wysokości 0%, Możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej ustalonej zgodnie z art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych potwierdzało w swoich interpretacjach również wiele urzędów skarbowych, m.in. Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy (sygn. 1472/ROP1 /423-71/103/05/PK), Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy (sygn. ZD/423-94/04).

Ad. 2. Analiza gramatyczna jak i celowościowa (biorąc pod uwagę treść uzasadnienia do nowelizacji ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych z dniem 1 stycznia 2003 r., cytowaną w przypisie do pytania 2 niniejszego zapytania) przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwala zdaniem Spółki na uznanie, iż podatnik jest uprawniony do zmiany stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie, a wartością zero. W przypadku zatem jeżeli przykładowo w pierwszym roku, w którym dokonywane są odpisy amortyzacyjne podatnik zastosuje obniżoną o połowę stawkę amortyzacyjną w stosunku do stawek z Wykazu, podatnik może zmienić tą stawkę w następnym roku podatkowym w taki sposób, aby jej wysokość mieściła się pomiędzy stawką amortyzacyjną z Wykazu a wartością zerową. Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 16i ust. 5 od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego możliwe jest zastosowanie stawki amortyzacyjnej stanowiącej np. 75% stawki amortyzacyjnej określonej w Wykazie, z uwagi na fakt, iż stanowi ona stawkę obniżoną w stosunku do stawki amortyzacyjnej określonej dla danego środka trwałego w Wykazie. Potwierdzenie takiego stanowiska znajduje odzwierciedlenie, np. w interpretacji Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu (sygn. PSUS/OPBI/423/121/04/BD).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo – skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Stosownie do art. 16h ust. 2 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16h ust. 4 updop, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 updop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 updop. podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W powołanym powyżej przepisie ustawodawca jasno określił, kiedy może nastąpić obniżenie stawki z Wykazu, stwierdzając, iż zmiany stawki w odniesieniu do:

• środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji - dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;
• środków pozostających już w ewidencji - dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
  
  

Moment zmiany stawki został zdefiniowany jasno – „miesiąc, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji” lub „pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego”.

Przepis art. 16i ust. 5 updop dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. W związku z powyższym, zmiana stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji (tj. obniżenie stawki) może nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji. Natomiast w odniesieniu do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji zmiana stawki amortyzacyjnej (tj. obniżenia w stosunku do stawek z Wykazu stawek lub podwyższenia uprzednio obniżonej stawki) powinna nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka posiada majątek trwały o znacznej wartości zakwalifikowany jako środki trwałe podlegające amortyzacji, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej. Amortyzacja przedmiotowych środków trwałych dla celów podatkowych dokonywana jest przy uwzględnieniu limitu stawek maksymalnych wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych stanowiącego załącznik do ustawy o PDOP. Spółka zalicza przedmiotowe odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów. Wysokość dokonywanych odpisów amortyzacyjnych wpłynęła na ustalenie ujemnego wyniku finansowego Spółki na koniec 2012r. W celu poprawy wyniku finansowego Spółce zależy na obniżeniu kosztów uzyskania przychodów wynikających z amortyzacji środków trwałych.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż Spółka jest uprawniona, do obniżania stawek amortyzacyjnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych (wszystkich lub dowolnie wybranych), do dowolnego poziomu, w tym również do 0%, przyjmując iż, wskazany przez Spółkę moment zmiany stawki to pierwszy miesiąc roku podatkowego zgodnie z art. 16i ust. 5 updop. Spółka jest również uprawniona do podwyższania uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu nie wyższego niż poziom maksymalny wynikający z przepisów art. 16a – 16m ustawy o updop oraz Wykazu stawek amortyzacyjnych stosownie do art. 16i ust 5 updop od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. W konsekwencji Spółka może stosować stawki amortyzacyjne w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie, stanowiącymi górną ich granicę a wartością ustaloną na najniższym poziomie, tj. równą 0%.

Dlatego należy zgodzić się ze stanowiskiem przedstawionym przez Spółkę, zgodnie z którym na podstawie art. 16i ust. 5 możliwe jest zastosowanie stawki amortyzacyjnej stanowiącej np. 75% stawki amortyzacyjnej określonej w Wykazie od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, po dokonywaniu w roku poprzedzającym odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej obniżonej o połowę w stosunku do stawek z Wykazu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.