Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-338/13-3/NS
z 15 lipca 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych ze świadczeniem usług wywozu nieczystości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych ze świadczeniem usług wywozu nieczystości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina „A” (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Począwszy od stycznia 2012 r. Gmina świadczy usługi związane z odprowadzaniem ścieków bytowych. Polegają one zasadniczo na wywozie nieczystości płynnych z posesji położonych na terenie Gminy. Gmina zawiera odpowiednie umowy z mieszkańcami (względnie z firmami i instytucjami zlokalizowanymi na terenie Gminy) i obciąża ich za świadczone usługi wywozu nieczystości, które są dokumentowane wystawianymi przez Gminę fakturami VAT. Faktury te Gmina ujmuje w swoich rejestrach sprzedaży. Wartość netto wraz z należnym podatkiem z tytułu świadczenia powyższych usług Gmina wykazuje w składanych deklaracjach VAT-7. Kwoty wynagrodzenia za usługi wywozu nieczystości stanowią Jej przychód.

Gmina posługuje się w celu świadczenia powyższych usług ciągnikiem rolniczym marki xx model Bxx zakupionym przez nieistniejący już zakład budżetowy Gminy, funkcjonujący do 31 grudnia 2011 r. pod nazwą Zakład Usług Komunalnych (dalej: ZUK). Przedmiotowy pojazd jest ciągnikiem rolniczym, do którego przyczepia się beczkę przeznaczoną do gromadzenia/transportowania nieczystości płynnych. Ciągnik ten nie jest samochodem osobowym, ani żadnym innym pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

ZUK został zlikwidowany na mocy Uchwały Rady Gminy z dnia 29 września 2011 r. Przed likwidacją to ZUK świadczył usługi wywozu nieczystości. Był on odrębnie od Gminy zarejestrowany na potrzeby VAT i samodzielnie rozliczał VAT należny i naliczony. Od momentu likwidacji zakładu budżetowego, Gmina przejęła realizację przypisanych mu zadań i samodzielnie świadczy usługi wywozu nieczystości płynnych poprzez swój referat, tj. Referat Gospodarki Komunalnej.

Odebrane przy pomocy ciągnika z beczką nieczystości Gmina wywozi na oczyszczalnię do sąsiedniej Gminy, gdzie dokonuje tzw. „zrzutu”. Gmina uiszcza z tego tytułu odpowiednie opłaty, dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na Gminę przez „A” Spółka z o.o.

W związku z prowadzeniem powyższej działalności, Gmina ponosi szereg wydatków, tj. w szczególności koszty:

  1. utrzymania ciągnika, o którym mowa powyżej i beczki (m. in. przeglądy techniczne, naprawy, wymiana części),
  2. paliwa do ciągnika,
  3. „zrzutu” nieczystości do oczyszczalni,
  4. tzw. mediów (prąd, woda etc.),
  5. zakupu innych urządzeń, sprzętów, wyposażenia etc. – również niezbędnych w świadczeniu przedmiotowych usług.

Powyższe wydatki dokumentowane są przez dostawców/wykonawców wystawionymi na Gminę fakturami VAT.

Do tej pory Gmina nie odliczała VAT naliczonego od powyższych wydatków. Gmina zamierza najpierw potwierdzić takie prawo w drodze wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Gmina podkreśla, iż niniejszy wniosek dotyczy okresu od stycznia 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina jest uprawniona do pełnego odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych ze świadczeniem usług wywozu nieczystości?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina jest uprawniona do pełnego odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych ze świadczeniem usług wywozu nieczystości.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

  • nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz
  • nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku powyższe przesłanki są spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych ze świadczeniem usług wywozu nieczystości płynnych. Gmina świadczy je przy użyciu ciągnika rolniczego. Ciągnik rolniczy nie jest samochodem osobowym ani innym pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo o ruchu drogowym. Ponadto, ciągniki rolnicze ujęte są w innym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niż pojazdy samochodowe.

W ocenie Gminy, za bezsporny należy uznać bowiem fakt, iż ponoszenie powyższych wydatków jest konieczne i bezpośrednio związane ze świadczeniem usług wywozu nieczystości. Bez ich poniesienia, świadczenie przedmiotowych usług byłoby utrudnione, a nawet niemożliwe. Nie istnieje bowiem możliwość świadczenia usług wywozu nieczystości bez ponoszenia kosztów utrzymania odpowiedniego sprzętu oraz bez ponoszenia kosztów „zrzutu nieczystości na oczyszczalnię”. Gmina jest zobligowana do uiszczania odpowiedniej opłaty za „zrzut nieczystości na oczyszczalnię”. Opłata ta jest bezpośrednio związana ze świadczeniem przez Gminę przedmiotowych usług. Ponadto, świadczenie usług wywozu nieczystości na rzecz mieszkańców jest uzależnione od utrzymania w odpowiednim stanie pojazdu, przy użyciu którego gromadzone i wywożone są nieczystości płynne. Jest to możliwe tylko i wyłącznie poprzez systematyczne ponoszenie wydatków na jego bieżące utrzymanie (tj. w szczególności przeglądy techniczne, paliwo, naprawy, wymiana części etc.). Garażowanie oraz przechowywanie niezbędnego sprzętu i ponoszenie kosztów z tym związanych (np. kosztów energii elektrycznej) również jest konieczne dla świadczenia usług na odpowiednim poziomie. Całość wymienionych powyżej wydatków jest nierozerwalnie związana z usługami wywozu nieczystości płynnych z terenu Gminy i warunkuje ich świadczenie.

Wydatki ponoszone na paliwo do ciągnika przeznaczonego do gromadzenia i transportowania nieczystości płynnych, są w takim samym stopniu związane ze świadczeniem usług wywozu nieczystości jak pozostałe wydatki i nie występuje w stosunku do nich żadne ograniczenie w prawie do odliczenia VAT. Ciągnik, do którego nabywane jest paliwo nie jest bowiem, samochodem osobowym ani żadnym innym pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo o ruchu drogowym. Co więcej, ciągniki rolnicze ujęte są w innym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (grupowanie 28.3) niż pojazdy samochodowe (dział 29). Oznacza to, że do paliwa nabywanego do ciągników rolniczych nie stosuje się ograniczeń w odliczeniu VAT. Ciągnik ten jest wykorzystywany do świadczenia przez Gminę odpłatnych usług wywozu nieczystości. Tym samym, Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT od wydatków ponoszonych na paliwo nabywane do przedmiotowego ciągnika. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2009 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1-443-1975/08-2/AK.

Ponadto, Gmina podkreśla, że stanowisko odmienne od przestawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina przytacza orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż „Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Zdaniem Gminy, nie powinna być Ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów/usług niezbędnych w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana jest uiszczać VAT należny z tytułu świadczonych usług wywozu nieczystości, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość ich świadczenia.

Gmina wskazuje, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w interpretacjach Ministra Finansów wydawanych w analogicznych stanach spraw dla innych gmin.

Przykładem może być interpretacja indywidualna z dnia 9 lipca 2012 r., sygn. ITPP2/443-505/12/MD, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, odnosząc się do analogicznego stanu sprawy, potwierdził w pełni stanowisko Wnioskodawcy, iż „Przedmiotowa inwestycja będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. Tym samym stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem nabyte w ramach realizacji projektu towary i usługi będą służyły wykonywanym przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowany. Reasumując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową sieci kanalizacji sanitarnej, ponieważ przedmiotowa inwestycja będzie służyła czynnościom opodatkowanym”.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 14 marca 2012 r., sygn. ILPP1/443-1556/11-3/NS, w której uznał, iż „Z uwagi na związek poniesionych wydatków na budowę infrastruktury kanalizacyjnej z czynnościami opodatkowanymi, które Gmina wykonywać będzie na podstawie umów cywilnoprawnych, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie”.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. IPTPP1/443-915/11-3/MW, w której organ podatkowy stwierdził, że „Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że pobierane przez Gminę opłaty za odprowadzanie ścieków na podstawie umów cywilnoprawnych nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zatem przedmiotowa inwestycja będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. Tym samym stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem nabyte w ramach realizacji projektu towary i usługi będą służyły wykonywanym przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym. Reasumując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową sieci kanalizacji sanitarnej, ponieważ przedmiotowa inwestycja będzie służyła czynnościom opodatkowanym”

Podobne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 stycznia 2012 r., sygn. IPTPP2/443-650/11-5/KW, w której organ stwierdził, że „W zakresie przedmiotowej sprawy zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizowaną przez Wnioskodawcę inwestycją. Nabyte towary i usługi związane z budową sieci kanalizacji sanitarnej będą służyły wykonywanym przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym – usługi odprowadzania ścieków, świadczone odpłatnie na podstawie zawieranych z mieszkańcami umów cywilnoprawnych. Reasumując, świadczone przez Gminę usługi odprowadzania ścieków przy pomocy przedmiotowej sieci kanalizacji sanitarnej, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W związku z tym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z inwestycją w zakresie budowy ww. sieci kanalizacji sanitarnej na terenie jednej z gminnych miejscowości”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, iż formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo – prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Dodatkowo zauważyć należy, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18 (art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy).

W świetle art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Na mocy art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Gmina, będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, począwszy od stycznia 2012 r. świadczy usługi związane z odprowadzaniem ścieków bytowych. Polegają one zasadniczo na wywozie nieczystości płynnych z posesji położonych na terenie Gminy. Gmina zawiera odpowiednie umowy z mieszkańcami (względnie z firmami i instytucjami zlokalizowanymi na terenie Gminy) i obciąża ich za świadczone usługi wywozu nieczystości, które są dokumentowane wystawianymi przez Gminę fakturami VAT. Faktury te Gmina ujmuje w swoich rejestrach sprzedaży. Wartość netto wraz z należnym podatkiem z tytułu świadczenia powyższych usług Gmina wykazuje w składanych deklaracjach VAT-7. Kwoty wynagrodzenia za usługi wywozu nieczystości stanowią Jej przychód. Gmina posługuje się w celu świadczenia powyższych usług ciągnikiem rolniczym marki xx model Bxx zakupionym przez nieistniejący już zakład budżetowy Gminy, funkcjonujący do 31 grudnia 2011 r. pod nazwą Zakład Usług Komunalnych. Przedmiotowy pojazd jest ciągnikiem rolniczym, do którego przyczepia się beczkę przeznaczoną do gromadzenia/transportowania nieczystości płynnych. Ciągnik ten nie jest samochodem osobowym, ani żadnym innym pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

ZUK został zlikwidowany na mocy Uchwały Rady Gminy z dnia 29 września 2011 r. Przed likwidacją to ZUK świadczył usługi wywozu nieczystości. Był on odrębnie od Gminy zarejestrowany na potrzeby VAT i samodzielnie rozliczał VAT należny i naliczony. Od momentu likwidacji zakładu budżetowego, Gmina przejęła realizację przypisanych mu zadań i samodzielnie świadczy usługi wywozu nieczystości płynnych poprzez swój referat, tj. Referat Gospodarki Komunalnej. Odebrane przy pomocy ciągnika z beczką nieczystości Gmina wywozi na oczyszczalnię do sąsiedniej Gminy, gdzie dokonuje tzw. „zrzutu”. Gmina uiszcza z tego tytułu odpowiednie opłaty, dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na Gminę przez „A” Spółka z o.o. W związku z prowadzeniem powyższej działalności, Gmina ponosi szereg wydatków, tj. w szczególności koszty:

  1. utrzymania ciągnika, o którym mowa powyżej i beczki (m. in. przeglądy techniczne, naprawy, wymiana części),
  2. paliwa do ciągnika,
  3. „zrzutu” nieczystości do oczyszczalni,
  4. tzw. mediów (prąd, woda etc.),
  5. zakupu innych urządzeń, sprzętów, wyposażenia etc. – również niezbędnych w świadczeniu przedmiotowych usług.

Powyższe wydatki dokumentowane są przez dostawców/wykonawców wystawionymi na Gminę fakturami VAT. Do tej pory Gmina nie odliczała VAT naliczonego od powyższych wydatków. Gmina podkreśla, iż niniejszy wniosek dotyczy okresu od stycznia 2012 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych ze świadczeniem usług wywozu nieczystości, w tym m. in. od zakupu paliwa do ciągnika.

Wskazać należy, iż do dnia 31 grudnia 2010 r., zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów oraz paliwa do ich napędu regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy.

Na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei art. 1 pkt 12 i pkt 14 ustawy nowelizującej dodano m. in.:

  • przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
  • przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

    W świetle art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

    Z kolei, do czasu wejścia w życie ww. przepisów, kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliwa do ich napędu, regulują przepisy art. 3 i art. 4 ustawy nowelizującej.

    W tym miejscu należy wskazać, iż od dnia 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. poz. 1456) w ww. ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

    1. użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy „31 grudnia 2012 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 2013 r.”;
    2. w art. 9 w pkt 2 wyrazy „1 stycznia 2013 r.” zastępuje się wyrazami „1 stycznia 2014 r.”.

    Zatem, w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, określone w art. 3 ustawy nowelizującej oraz z nabyciem paliwa, określone w art. 4 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług wchodzą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

    W myśl art. 4 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy.

    Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

    Należy w tym miejscu zauważyć, iż przepisy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: „samochód osobowy”, „pojazd” czy też „pojazd samochodowy”. W tym zakresie należy więc posiłkować się przepisami ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.).

    Stosownie do treści art. 2 pkt 31, pkt 32 i pkt 33 ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym, „pojazd” oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, „pojazd silnikowy” to pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego, natomiast „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

    Zgodnie z pkt 44 art. 2 ww. ustawy, pod pojęciem „ciągnik rolniczy” rozumieć należy pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia rozwijanie prędkości nie mniejszej niż 6 km/h, skonstruowany do używania łącznie ze sprzętem do prac rolnych, leśnych lub ogrodniczych; ciągnik taki może być również przystosowany do ciągnięcia przyczep oraz do prac ziemnych.

    Z kolei pkt 40 art. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, iż „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

    Wskazać również należy, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

    Zgodnie z tą klasyfikacją w Dziale 28 PKWiU wymieniono maszyny i urządzenia, gdzie indziej niesklasyfikowane, w tym np. w grupowaniu 28.3 obejmującym Maszyny dla rolnictwa i leśnictwa sklasyfikowano m. in. ciągniki rolnicze, kosiarki, kosy spalinowe, urządzenia do przygotowania karmy i paszy dla zwierząt.

    Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż ciągniki rolnicze nie są zaliczane do samochodów osobowych ani innych pojazdów samochodowych, wobec tego, regulacje prawne zawarte w ww. art. 4 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania do przedmiotowych ciągników. A zatem przy realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do ich napędu należy kierować się zasadami przewidzianymi w art. 86 ust. 1 ustawy.

    Zauważyć należy, iż jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

    W tym miejscu wskazać należy, iż w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lipca 2013 r. nr ILPP1/443-338/13-2/NS tut. Organ stwierdził, iż opisane usługi wywozu nieczystości stanowią czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku VAT, ze względu na brak przepisów umożliwiających zastosowanie zwolnienia od podatku w tym zakresie.

    Analizując okoliczności przedstawione w opisie sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy uznać, iż w niniejszej sytuacji zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albowiem Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a ponoszone przez Gminę wydatki dotyczące świadczonych usług wywozu nieczystości służą Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych.

    Zatem, z uwagi na związek poniesionych wydatków (utrzymania ciągnika, o którym mowa powyżej i beczki m. in. przeglądy techniczne, naprawy, wymiana części; paliwa do ciągnika; „zrzutu” nieczystości do oczyszczalni; tzw. mediów: prąd, woda etc.; zakupu innych urządzeń, sprzętów, wyposażenia etc. – również niezbędnych w świadczeniu przedmiotowych usług) z czynnościami opodatkowanymi (opodatkowane usługi wywozu nieczystości), które Gmina wykonuje na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie.

    Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż Gmina ma/będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesienie wydatków związanych ze świadczeniem usług wywozu nieczystości, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

    Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych ze świadczeniem usług wywozu nieczystości. Natomiast kwestia dotycząca stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług wywozu nieczystości została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lipca 2013 r. nr ILPP1/443-338/13-2/NS.

    Interpretacja dotyczy:

    • zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
    • zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

    Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

    Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

    doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

  • Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
    Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

    Reklama

    Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

    czytaj

    O nas

    epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

    czytaj

    Regulamin

    Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

    czytaj