INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 26 lipca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• kosztów spotkań biznesowych, kolacji, śniadań prasowych, w sytuacji gdy spotkania te nie są elementem świadczonych przez Spółkę usług – jest nieprawidłowe,
• kosztów ww. spotkań w przypadku gdy spotkania te są elementem świadczonych przez Spółkę usług – jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 24 lipca 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-616/13/AK wezwano Wnioskodawcę o ich uzupełnienie. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 26 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na rynku szeroko pojętych "mediów", tj. zajmuje się produkcją telewizyjną, produkcją radiową, fotografią profesjonalną, tworzeniem stron internetowych i ich administracją, doradztwem wizerunkowym, tworzeniem filmów i produkcji promocyjnych etc.

W ramach oferowanych usług w zakresie produkcji radiowej i telewizyjnej Spółka zajmuje się m.in. nagrywaniem materiałów filmowych, organizacją castingów, spotkaniami z aktorami i ekipą realizacyjną, produkcją reportaży czy przygotowywaniem planów zdjęciowych. Ponadto w ramach produkcji dla Telewizji Polskiej przygotowuje materiały filmowe, relacje reporterskie na żywo. W ramach szeroko pojętych usług PR (doradztwa wizerunkowego) Spółka m.in. oferuje usługi komunikacji z mediami w sytuacji kryzysowej, usługi tzw. "domu mediowego" (tj. organizacji marketingowej, której zadaniem jest planowanie i zakup kampanii reklamowych w mediach masowych). Wskazane powyżej usługi wykonują tak osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, jak i współpracownicy świadczący na rzecz Spółki usługi na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z uwagi na powyższe, Spółka ponosi koszty związane z prowadzoną działalnością, takie jak:

1. wydatki związane z organizacją planów zdjęciowych (catering, drobne przekąski, kanapki, napoje),
2. wydatki związane z zakupem lub budową dekoracji planu zdjęciowego (materiały budowlane, elementy instalacji elektrycznej, oświetlenia, zakup drobnych urządzeń - krzesła, stoły, meble, stanowiące scenografię planu),
3. wydatki związane z organizacją spotkań dla przyszłych i obecnych klientów tak w siedzibie Spółki, jak i w restauracjach lub wynajętych salach, wydatki związane z organizacją tzw. "śniadań/kolacji prasowych" podczas konferencji prasowych dla dziennikarzy i innych spotkań biznesowych (wynajem sali, catering, oprawa muzyczna etc), a także
4. koszty zakupu ubrań, obuwia i akcesoriów dla modeli, aktorów oraz prezenterów telewizyjnych (występujących w realizowanych reportażach, filmach, reklamach, relacjach reporterskich na żywo, stand upów etc.)

-które w jej ocenie stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać, iż w Spółce obowiązuje "regulamin przydzielania strojów służbowych i ich ewidencji" (wprowadzony uchwałą Zarządu Spółki z dnia 2 stycznia 2013 r.), zgodnie z którym:

1. pracodawca może na wniosek pracownika - zgłoszony nie częściej niż raz na kwartał - wydać mu strój służbowy, który pozostaje własnością pracodawcy;
2. pracownik po wydaniu stroju służbowego podpisuje deklarację o odpowiedzialności materialnej oraz o zobowiązaniu się do stosowania regulaminu,
3. pracownik zobowiązuje się używać przydzielony strój służbowy wyłącznie w celu świadczenia pracy lub określonych czynności wynikających z jego zakresu obowiązków oraz nie używać stroju służbowego do celów prywatnych,
4. pracownik zobowiązuje się do noszenia stroju służbowego w godzinach świadczenia pracy (usług) dla pracodawcy, a także podczas podejmowania wszelkich czynności związanych z reprezentacją pracodawcy przed osobami trzecimi,
5. w przypadku rozwiązania stosunku łączącego pracodawcę i pracownika, pracownik winien dokonać zwrotu przydzielonego stroju służbowego (przy czym zwrotowi nie podlegają obuwie, koszule, bluzki oraz T-shirty), a ponadto zwrot stroju służbowego następuje po jego wykorzystaniu do celów służbowych, oraz w terminie 14 dni od otrzymania pisemnego wezwania od pracodawcy do jego zwrotu,
6. Zarząd Spółki prowadzi ewidencję wydanej odzieży,
7. pracownicy mają prawo zwrócić się do pracodawcy o zwrot kosztów związanych z zakupem stroju służbowego poniesionych w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie regulaminu. Zwrot kosztów uzależniony jest od uprzedniej akceptacji ich wysokości przez pracodawcę oraz utrzymaniu wymagań dla odzieży określonych powyżej, przy czym decyzja pracodawcy w zakresie zwrotu kosztów związanych z zakupem stroju służbowego pozostaje uznaniowa.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy słuszne jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od osób prawnych, wydatków poniesionych w związku z koniecznością zapraszania kontrahentów Spółki oraz kontrahentów klientów Spółki (w przypadku usług PR) na spotkania biznesowe, kolacje, śniadania prasowe, które - w ocenie Wnioskodawcy – nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a mających miejsce:

1. w siedzibie/biurze Spółki,
2. poza siedzibą/w biurze Spółki (w mieście X, np. w restauracji),
3. w innym mieście, niż mieści się siedziba Spółki...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej: "updop"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów enumeratywnie wskazanych w art. 16 updop. W ocenie Spółki, jej stanowisko zaliczające wszystkie wskazane powyżej wydatki w poczet kosztów uzyskania przychodu jest prawidłowe, z przyczyn podanych poniżej.

Spółka, prowadząc opisaną działalność, regularnie organizuje spotkania biznesowe - tak dla swoich współpracowników, kontrahentów, jak i dla kontrahentów swoich klientów (np. w przypadku usług doradztwa medialnego Spółka w ramach swoich obowiązków umownych m.in. organizuje tzw. "śniadania prasowe" dla niektórych przedstawicieli mediów).

Spotkania takie odbywają się w różnych miejscach: w biurze Spółki, w mieście stanowiącym siedzibę Spółki, ale poza biurem lub w innym mieście, niż mieści się siedziba Spółki. W zależności od rodzaju spotkania i miejsca jego organizacji - Wnioskodawca ponosi koszty wyżywienia (usługi gastronomiczne, catering, zakup żywności), wynajmu sali, wynajmu muzyki etc.

W ocenie Wnioskodawcy działania przez niego podejmowane nie mają charakteru "reprezentacyjnego" (co wykluczałoby możliwość zaliczenia ich w poczet kosztów uzyskania przychodów) bowiem nie są nakierowane na budowanie dobrego wizerunku firmy, zdobywanie prestiżu, a mają charakter spotkań "służbowych" (w przypadku spotkań z współpracownikami oraz klientami) lub wręcz stanowią element oferowanej usługi (w przypadku spotkań organizowanych w ramach usług PR).

W tym miejscu Spółka wskazuje na orzecznictwo sądów i organów administracyjnych, zgodnie z którym:

1. "<...> wydatki poniesione w związku z koniecznością odbycia spotkania z kontrahentem w miejscowości, w której spółka nie posiada swojego biura nie mogą być uznane za wydatki o charakterze reprezentacyjnym ich celem nie jest bowiem budowanie korzystnego wizerunku firmy, czy też podniesienie prestiżu firmy, ale odbycie spotkania związanego z prowadzoną współpracą." (wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 966/10);
2. "Wydatki te związane są z prowadzoną przez podatnika działalnością. Mają na celu zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności pracy. Uczestnicząc w tego rodzaju spotkaniach pracownicy konsolidują się z firmą. Efektywność pracy wykonywanej przez zmotywowany zespół przedkłada się w konsekwencji na przychody uzyskiwane przez firmę. Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, że wydatki poniesione na poczęstunek pracowników w trakcie spotkań służbowych w siedzibie Spółki, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów. Podsumowując, w oparciu o powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki poniesione na poczęstunek pracowników w trakcie spotkań służbowych w siedzibie Spółki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów." (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 kwietnia 2009 r., Znak: IPPB5/423-147/09-2/AM);
3. „(...) wydatki na zakup ww. artykułów spożywczych dla osób nie będących organami Spółki np. kontrahentów przeznaczonych na poczęstunek na spotkaniach, jeśli są na zwyczajowo przyjętym poziomie, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów" (pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 sierpnia 2008 r., Znak: IBPB3/423-405/08/PC, KAN-5019/08);
4. „wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny" (wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 157/08);
5. „decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane z tym spotkaniem mogły być kwalifikowane, jako koszty reprezentacji miał jego charakter. Informacje podane (...) wskazują, iż zamierzeniem organizatora spotkania nie było promowanie działalności prowadzonej przez spółkę oraz usług świadczonych w jej ramach, a jedynie ustalenie zasad kooperacji służących przeprowadzenia w przyszłości określonych działań gospodarczych (...) W związku z powyższym nie można uznać, iż wydatki poniesione w związku z organizacją takiego spotkania biznesowego mieściły się w pojęciu kosztów reprezentacji” (wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 listopada 2008 r., I SA/Łd 1112/08),
6. „zaproszenie kontrahenta na kawę, „zwykły" lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka" (indywidualna interpretacja z 27 sierpnia 2009, Znak: IPPB5/4240-24/09-2/AM).
   
   

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być – co do zasady – wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zalicza się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja” ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja” wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”. Z uwagi na powyższe, termin „reprezentacja” użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop powinno się definiować jako „przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz”.

Powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji, zdaniem tut. Organu, należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. – sygn. akt SA/Sz 1412/97, stwierdził, że „reprezentacja nie musi odnosić się do „okazałości, wystawności”, a odnosi się do „dobrego reprezentowania firmy”, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów”.

Podkreślenia wymaga również fakt, iż norma art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią (por. wyrok NSA z 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10).

W konsekwencji wskazać należy, iż kwestia zwyczajowej powszechności częstowania kontrahentów handlowych napojami czy przekąskami, a także wystawności oferowanego kontrahentowi poczęstunku w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa. Rozróżnienie wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe, wystawne, czy okazałe nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Analogiczne stanowisko negujące kryterium „okazałości, wystawności czy wykwintności” jako kryterium decydujące o uznaniu danego wydatku, np. na usługi gastronomiczne, zakup napojów za koszty reprezentacji prezentowane jest m.in. w wyrokach: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 752/10 oraz z dnia 27 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 925/09, czy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 15 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 202/10.

Mając powyższe na uwadze, koszty (usługi gastronomiczne, catering, zakup żywności, wynajem sali, muzyki) ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z koniecznością zapraszania kontrahentów Spółki jak również współpracowników na spotkania biznesowe, a mających miejsce:

1. w siedzibie/biurze Spółki,
2. poza siedzibą/w biurze Spółki (w mieście X, np. w restauracji),
3. w innym mieście, niż mieści się siedziba Spółki,

uznać należy za koszty reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, co skutkuje tym, że wydatki te nie mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Ww. wydatki odnoszą się bowiem do występowania w imieniu Spółki w ramach stosunków handlowych z kontrahentami i współpracownikami i są ponoszone na ich rzecz w celu budowania odpowiednich relacji Spółki z tymi podmiotami.

Odnosząc się natomiast do kosztów organizacji spotkań, w sytuacji gdy spotkania takie są elementem świadczonych usług PR (a zatem ich wartość będzie wkalkulowana w cenę tych usług) stwierdzić należy, iż wydatki te będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bowiem nie są to wydatki na reprezentacje, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

W świetle powyższego stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• kosztów spotkań biznesowych, kolacji, śniadań prasowych, w sytuacji gdy spotkania te nie są elementem świadczonych przez Spółkę usług – jest nieprawidłowe,
• kosztów ww. spotkań w przypadku gdy spotkania te są elementem świadczonych przez Spółkę usług – jest prawidłowe.
  
  

Ustosunkowując się z kolei do powołanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych wskazać należy, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, podobnie jak tezy odmiennych rozstrzygnięć.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.