Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-54/13-4/AO
z 30 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2013 r. (data wpływu 01 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 05 marca 2013 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca zamierza nabyć towary handlowe w celu dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca rozważa konsekwencje podatkowe ich sprzedaży, gdzie termin płatności za zakupione towary ustalony zostanie na okres dłuższy niż 60 dni i na moment sprzedaży towarów nie będzie jeszcze uregulowane zobowiązanie za zakupione towary.

Przykładowo, w przypadku jednej z transakcji, strony ustalą 80 - dniowy termin płatności za dokonaną dostawę licząc od dnia nabycia towarów handlowych. Termin ten upłynie 18 maja 2013 r. Możliwa jest sytuacja, iż Wnioskodawca nie ureguluje powyższego zobowiązania w wyznaczonym terminie. Dodatkowo, w miesiącu czerwcu 2013 r. Wnioskodawca sprzeda nabyte towary handlowe jednakże na moment sprzedaży, jak również na koniec czerwca, zobowiązanie Wnioskodawcy dotyczące nabytych towarów nie zostanie jeszcze uregulowane. Wnioskodawca zamierza pomniejszyć uzyskany przychód o koszt nabycia sprzedanych towarów.

Dodatkowo, w piśmie z dnia 05 marca 2013 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Spółka wyjaśniła, że tak jak to zostało przedstawione we wniosku Jej zapytanie dotyczy stanu przyszłego. Spółka rozważa możliwość rozszerzenia swojej działalności poprzez sprzedaż towarów, przykładowo książek, które uprzednio nabyłaby od innego podmiotu. Obecnie sprzedaż towarów nie stanowi przedmiotu działalności Spółki, co nie oznacza, że w przyszłości Spółka nie może rozszerzyć swojego przedmiotu działalności, przykładowo właśnie o wspomnianą powyżej sprzedaż książek o tematyce podatkowej i innych tego typu publikacji.

W związku z powyższym Wnioskodawca wyjaśnił, że opisane we wniosku zdarzenie przyszłe dotyczy Spółki - tj. osoby prawnej występującej z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego i konsekwencji w sferze prawa podatkowego dla tej właśnie Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy Wnioskodawca może w analizowanym przypadku zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów po upływie terminu płatności kwoty zobowiązania w miesiącu sprzedaży towarów i dopiero po upływie 90 dni od daty sprzedaży (zaliczenia w koszty podatkowe zobowiązania za zakupione towary) - jeśli nie zostanie to zobowiązanie uregulowane dokonać korekty kosztów?
2. Czy też Wnioskodawca nie będzie mógł zaliczyć do kosztów podatkowych w dacie dokonanej sprzedaży wartości zobowiązania za towary i będzie mógł zaliczyć przedmiotowe zobowiązanie w koszty podatkowe dopiero w miesiącu jego uregulowania?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na dzień dokonania sprzedaży (powstania przychodu) Spółka nie uregulowała zobowiązania wobec dostawcy. W takiej sytuacji, Spółka nie ma prawa zaliczyć kosztu nabytych towarów do kosztów podatkowych - do czasu uregulowania zobowiązania wobec dostawcy.

W sytuacji, kiedy Wnioskodawca nie uregulowałby należności w czerwcu 2013 r. (tj. w miesiącu, w którym zgodnie z przepisami pojawił się obowiązek potrącenia przychodu o koszty jego uzyskania) ani też wcześniej, Wnioskodawca pozostawałby w zwłoce w zapłacie zobowiązania (dla którego termin płatności był dłuższy niż 60 dni).

Zgodnie z art. 15b ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli zgodnie z art. 15 zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z dokumentów, o których mowa w ust. 1, nastąpi po upływie terminu określonego w ust. 1 lub 2, to zaliczenie tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów następuje z uwzględnieniem art. 15, z tym że nie wcześniej niż w miesiącu jej uregulowania.

Natomiast, zgodnie z art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Gdyby zatem Wnioskodawca uregulował zobowiązanie do końca czerwca 2013 r. (czyli najpóźniej w miesiącu dokonanej sprzedaży towarów i pojawienia się z tego tytułu przychodu), wówczas miałby On prawo do zaliczenia kosztu nabycia sprzedanych towarów do kosztów podatkowych w czerwcu 2013 r.

W związku z powyższym, określony w art. 15b ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych termin, po upływie którego, następuje zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, odnosi się do terminu płatności.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku, jeżeli do końca czerwca nie nastąpi uregulowanie zobowiązania za zakupiony towar - gdzie upłynął już termin zapłaty za ten towar określony jako dłuższy niż 60 dni - nie będzie miał On możliwości zaliczenia w koszty podatkowe kwoty zobowiązania za zakupiony towar. Możliwość zaliczenia przedmiotowego zobowiązania w koszty podatkowe pojawi się dopiero w momencie (miesiącu) uregulowania zobowiązania.

Wskazać także należy, że powyższe jest zgodne z wyjaśnieniami zamieszczonymi na stronie Ministerstwa Finansów odnoszącym się do Zatorów płatniczych - skutki w podatkach dochodowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Na mocy przepisów art. 15 ust. 4 - 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami:

• poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 ww. ustawy),
• odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia: sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4b cyt. ustawy),
• odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c powołanej ustawy).
  
  

Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest zatem ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego) - w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy.

Ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2013 r., wprowadziła w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rozwiązanie polegające na obowiązku dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu w ciągu 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni - nieuregulowania jej w ciągu 90 dni od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu do kosztów uzyskania przychodów.

Z brzmienia art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

W myśl art. 15b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zatem, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia tych kosztów, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Natomiast, w sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana.

Zgodnie z art. 15b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach. Jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia (art. 15b ust. 4 powołanej ustawy).

Jak stanowi art. 15b ust. 5 cyt. ustawy, jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, jeżeli w miesiącu, w którym powinno nastąpić zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów, podatnik nie ponosi kosztów podatkowych lub poniesione koszty podatkowe są niższe niż kwota stosownego zmniejszenia, wówczas ma on obowiązek zwiększenia przychodów podatkowych o kwotę, o którą nie pomniejszył kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15b ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli zgodnie z art. 15 zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z dokumentów, o których mowa w ust. 1, nastąpi po upływie terminu określonego w ust. 1 lub 2, to zaliczenie tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów następuje z uwzględnieniem art. 15, z tym że nie wcześniej niż w miesiącu jej uregulowania.

Zatem, w sytuacji gdy zgodnie z art. 15 zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, nastąpi po upływie terminu określonego w ust. 1 (tj. terminu 30 dni od daty upływu terminu płatności), lub ust. 2 (dla którego termin płatności jest dłuższy niż 60 dni), to zaliczenie tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów następuje z uwzględnieniem art. 15, z tym że nie wcześniej niż w miesiącu jej uregulowania.

Z okoliczności wskazanych we wniosku wynika, że Spółka zamierza nabyć towary handlowe w celu dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca rozważa konsekwencje podatkowe ich sprzedaży, gdzie termin płatności za zakupione towary ustalony zostanie na okres dłuższy niż 60 dni i na moment sprzedaży towarów nie będzie jeszcze uregulowane zobowiązanie za zakupione towary. Przykładowo, w przypadku jednej z transakcji, strony ustalą 80 - dniowy termin płatności za dokonaną dostawę licząc od dnia nabycia towarów handlowych. Termin ten upłynie 18 maja 2013 r. Możliwa jest sytuacja, iż Wnioskodawca nie ureguluje powyższego zobowiązania w wyznaczonym terminie. Dodatkowo, w miesiącu czerwcu 2013 r. Wnioskodawca sprzeda nabyte towary handlowe jednakże na moment sprzedaży, jak również na koniec czerwca, Jego zobowiązanie dotyczące nabytych towarów nie zostanie jeszcze uregulowane.

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż w sytuacji objętej zapytaniem Spółki, nie ma Ona prawa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących nabytych towarów - do czasu uregulowania zobowiązania wobec dostawcy za zakupione towary. Wynika to z faktu, iż w momencie, w którym Spółka sprzeda nabyte wcześniej towary handlowe i zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojawi się obowiązek pomniejszenia uzyskanego przychodu o koszty jego uzyskania (koszty nabycia sprzedanych towarów - jako koszty bezpośrednio związane z przychodem), Spółka będzie pozostawała w zwłoce w zapłacie zobowiązania za zakupione towary (dla którego termin płatności był dłuższy niż 60 dni). Gdyby Wnioskodawca uregulował zobowiązanie do 18 maja 2013 r. (czyli w ustalonym terminie płatności), wówczas nie byłoby przeszkód w zaliczeniu wydatku na nabycie towarów handlowych do kosztów podatkowych w momencie ich sprzedaży, tj. w czerwcu 2013 r.

Reasumując, w analizowanym przypadku, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup towarów handlowych dopiero w miesiącu uregulowania zobowiązania za te towary.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.