INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2012 r. (data wpływu 29 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania współorganizowania imprez kulturalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania współorganizowania imprez kulturalnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest instytucją kultury, której organizatorem jest miasto. Został wpisany do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Prezydenta Miasta pod numerem (...). Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Statutowym celem Wnioskodawcy jest upowszechnianie kultury, w szczególności poprzez organizację różnego rodzaju imprez w obiektach własnych, parkach, placach i na ulicach miejskich. Przedmiotowe imprezy kulturalne organizowane są bądź wyłącznie przez Wnioskodawcę, bądź we współpracy z innymi podmiotami tj. stowarzyszeniami, szkołami tańca czy innymi instytucjami kultury, na zasadach współorganizacji. Na Wnioskodawcy jako współorganizatorze spoczywa szereg obowiązków niezbędnych do organizacji danej imprezy kulturalnej, przy czym zakres świadczonych usług kulturalnych oraz prawa i obowiązki stron tj. Wnioskodawcy i danego Partnera regulowane są w odpowiednich umowach. Najczęściej, w ramach współorganizacji, Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie: udostępniania lokalu na imprezę, udostępnienia zaplecza technicznego oraz pełni nadzór merytoryczny nad daną imprezą kulturalną. Natomiast to na danym Partnerze spoczywają najczęściej obowiązki związane z opłaceniem wynagrodzeń wykonawców czy innymi kosztami organizacyjnymi. W sytuacji, gdy dana impreza kulturalna jest biletowana strony dzielą się wpływami według uzgodnionej w umowie proporcji. Jeżeli wstęp jest wolny - z reguły każda ze stron ponosi koszty we własnym zakresie - nie ma żadnych rozliczeń pomiędzy współorganizatorami lub - w przypadku znacznych różnic w wysokości poniesionych kosztów, tak przy imprezach biletowanych jak i ze wstępem wolnym, jedna ze stron ponosi na rzecz drugiej strony ustaloną opłatę. Z reguły opłata taka uiszczana jest przez Partnera na rzecz Wnioskodawcy. Faktura wystawiana, w takiej sytuacji przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług kulturalnych, zawiera adnotację „współorganizacja imprezy”. Całość zysków uzyskanych z ww. tytułu Wnioskodawca przeznacza na prowadzoną działalność statutową, przy czym nie uzyskuje wskazanych zysków w sposób systematyczny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W związku ze zmianami ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadzonymi z dniem 1 stycznia 2011 r., Wnioskodawca ma następujące pytania dotyczące klasyfikacji świadczonych usług w zakresie współorganizacji imprez kulturalnych:

1. Czy w przypadku wystawienia przez Wnioskodawcę faktury z tytułu współorganizacji imprezy kulturalnej, na którą nie są sprzedawane bilety, przedmiotowa usługa świadczona przez Wnioskodawcę winna być traktowana jako zwolniona jest od podatku od towarów i usług...
2. Czy w przypadku współorganizacji imprezy, na którą bilety sprzedaje Partner Wnioskodawcy i to Partner zachowuje w całości wpływy ze sprzedaży biletów, przy czym Wnioskodawca wystawia Partnerowi fakturę z tytułu współorganizacji, przedmiotowa usługa świadczona przez Wnioskodawcę winna być traktowana jako opodatkowana 8 % stawką podatku od towarów i usług...
3. Czy w przypadku współorganizacji imprezy, na które bilety sprzedaje Wnioskodawca i to on zachowuje w całości wpływy ze sprzedaży, a ponadto Wnioskodawca wystawia Partnerowi fakturę z tytułu współorganizacji, przedmiotowa usługa świadczona przez Wnioskodawcę winna być traktowana jako opodatkowana 8% stawką podatku od towarów i usług...

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług dokonywane na terytorium kraju. Jednocześnie zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, pod pojęciem świadczenia usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, która nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust.7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 przedmiotowej ustawy. Przy czym zgodnie z art. 146a wskazana stawka w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23%. Niemniej, podkreślić należy, iż ustawa o VAT jak i rozporządzenia wykonawcze do tej ustawy zawierają regulacje, na podstawie których dostawa enumeratywnie wskazanych towarów oraz świadczenie wyszczególnionych usług podlegają opodatkowaniu obniżonymi stawkami VAT, a nawet zwolnieniu VAT.

Przykładem takiego zwolnienia jest regulacja art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną;
2. indywidualnych twórców artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, ww. zwolnienie nie ma zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Ponadto, na podstawie art. 43 ust. 17a ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28,29 i 33 lit. a, mają zastosowanie tylko do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanymi przez podmioty świadczące usługi podstawowe. Natomiast, na podstawie art. 43 ust. 18 ustawy o VAT zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w wymienionych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Należy również podkreślić, iż na mocy art. 43 ust. 19 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 33 nie ma zastosowania do wstępu:

1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym.

W świetle powyższego, zauważyć należy, iż w przypadku współorganizacji imprez, na które nie są sprzedawane bilety wstępu, Wnioskodawca spełnia ww. warunki zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. W pierwszej kolejności, podkreślenia wymaga fakt, iż Wnioskodawca spełnia przesłankę podmiotową stosowania zwolnienia, przewidzianą we wskazanym przepisie, tj. jest instytucją kulturalną wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez jej organizatora. Jednocześnie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach współorganizacji, mają charakter usług kulturalnych niezbędnych do wykonania usługi podstawowej. Co więcej głównym celem przyświecającym współorganizacji imprez przez Wnioskodawcę są statutowe zadania instytucji związane z upowszechnianiem i propagowaniem kultury. Tym samym usługi świadczone przez Wnioskodawcę w ramach współorganizacji nie są ukierunkowane na osiągnięcie dodatkowego dochodu przez jednostkę. Podkreślić należy, iż Wnioskodawca nie osiąga systematycznych zysków z tytułu współorganizacji imprezy kulturalnej, a wszelkie przychody z tego źródła przeznaczone są na jego działalność statutową. Co więcej w przypadku współorganizacji imprez kulturalnych, niebiletowanych nie dochodzi do zastosowania przywołanego powyżej art. 43 ust. 19 pkt 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, usługi Wnioskodawcy w zakresie współorganizacji imprezy, na którą nie są sprzedawane bilety, objęte są zwolnieniem od podatku VAT.

Powołano w tym miejscu interpretację indywidualną z dnia 6 lipca 2011 r. sygn. IPTPP2/443-34/11-6/BM potwierdzającą powyższe stanowisko.

Ad. 2 i 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wskazano powyżej, na mocy art. 43 ust. 19 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 33 niniejszej ustawy nie ma zastosowania do wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości oraz wykonawstwa artystycznego i literackiego. Stąd w sytuacji, gdy Wnioskodawca uczestniczy we współorganizacji imprezy biletowanej i dodatkowo wystawia Partnerowi fakturę z tytułu w/w współorganizacji nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

Jak wskazano w art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%. Przy czym zgodnie z art. 146a przedmiotowa stawka w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 8%. Z kolei we wskazanym załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 182 wymieniono usługi kulturalne i rozrywkowe - wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe;
2. do obiektów kulturalnych.

Stąd w przypadku współorganizacji imprezy, na którą bilety sprzedaje Partner Wnioskodawcy i to Partner zachowuje w całości wpływy ze sprzedaży biletów, przy czym Wnioskodawca wystawia Partnerowi fakturę z tytułu współorganizacji, przedmiotowe usługi winny być traktowane przez Wnioskodawcę jako opodatkowane 8 % stawką VAT.

Podobnie w sytuacji współorganizacji imprezy, na które bilety sprzedaje Wnioskodawca i to on zachowuje w całości wpływy ze sprzedaży, a ponadto Wnioskodawca wystawia Partnerowi fakturę z tytułu współorganizacji, przedmiotowe usługi również winny być traktowane przez Wnioskodawcę jako opodatkowane 8 % stawką VAT.

Wskazane stanowisko znajduje potwierdzenie w powołanej interpretacji indywidualnej z dnia 6 maja 2011 r. sygn. ITPP1/443-110c/11/AT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, natomiast stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 182, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
2. do obiektów kulturalnych.

Ponadto zgodnie z pkt 1) objaśnień do załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 33, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Jednocześnie zgodnie z art. 41 ust. 17 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia do 31 marca 2011 r., zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Wskazany przepis art. 43 ust. 17 ustawy od dnia 1 kwietnia 2011 r. na mocy art. 1 pkt 13 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) otrzymał brzmienie: „zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia”.

Z kolei art. 43 ust. 17a ustawy, obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2011 r. stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Stosownie do art. 43 ust. 18 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczone w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jednakże, stosownie do art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:



1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;



3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.

Analizując powołane wyżej regulacje należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto warunkiem zwolnienia jest nieosiąganie przez te podmioty w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku osiągnięcia zysków są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Ponadto na podstawie art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Należy podkreślić, iż zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zwolnienia zawarte w art. 132 dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE. Ponadto z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, iż pojęcia używane do określenia zwolnień, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej dostawy towarów lub usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest instytucją kultury, wpisaną do Rejestru Kultury. Organizuje m. in. imprezy kulturalne we współpracy z innymi podmiotami: stowarzyszeniami, szkołami tańca czy innymi instytucjami kultury, na zasadach współorganizacji regulowanej w odpowiednich umowach. Najczęściej, w ramach współorganizacji, Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie: udostępniania lokalu na imprezę, udostępnienia zaplecza technicznego oraz pełni nadzór merytoryczny nad daną imprezą kulturalną. Natomiast na Partnerze spoczywają najczęściej obowiązki związane z opłaceniem wynagrodzeń wykonawców czy innymi kosztami organizacyjnymi. W sytuacji, gdy dana impreza kulturalna jest biletowana strony dzielą się wpływami według uzgodnionej w umowie proporcji. Jeżeli wstęp jest wolny - z reguły każda ze stron ponosi koszty we własnym zakresie - nie ma żadnych rozliczeń pomiędzy współorganizatorami lub - w przypadku znacznych różnic w wysokości poniesionych kosztów, tak przy imprezach biletowanych, jak i ze wstępem wolnym, jedna ze stron ponosi na rzecz drugiej strony ustaloną opłatę. Z reguły opłata taka uiszczana jest przez Partnera na rzecz Wnioskodawcy. Faktura wystawiana, w takiej sytuacji przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług kulturalnych, zawiera adnotację „współorganizacja imprezy”.

Analiza tak przedstawionego stanu faktycznego pozwala na stwierdzenie, że istotą (przedmiotem) zapytania jest kwestia zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług współorganizacji imprez kulturalnych, na które wstęp jest wolny, jak również są sprzedawane bilety.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, jak również przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne sprawy, stwierdzić należy, iż w tych konkretnych przypadkach (wskazanych w pytaniach), skoro Wnioskodawca jest podmiotem spełniającym przesłankę podmiotową z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, który w ramach współorganizacji imprez kulturalnych wykonuje czynności mające charakter usług kulturalnych niezbędnych do wykonania usługi podstawowej, oraz nie osiąga systematycznych zysków z tytułu współorganizacji imprez kulturalnych, a wszelkie przychody z tego źródła przeznacza w całości na działalność statutową, to świadczone przez Wnioskodawcę usługi współorganizacji imprez kulturalnych objęte są zwolnieniem od podatku na mocy ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, przy założeniu, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach współorganizacji imprez kulturalnych stanowią w istocie usługi kulturalne i nie dotyczą wyłącznie usługi udostępnienia lokalu (sali koncertowej), czy zapewnienia nagłośnienia i oświetlenia.

W tym przypadku bowiem bez znaczenia jest fakt (w sytuacji imprezy biletowanej), który z partnerów współorganizowania imprezy będzie dokonywał sprzedaży biletów wstępu (osiągając przychód), gdyż usługa ta jest przedmiotem odrębnego opodatkowania i jako nie korzystająca ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, podlega opodatkowaniu stawką preferencyjną 8% zgodnie z poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.