INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2013 r. (wpływ do tut. Biura 8 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na podstawie uchwał Walnego Zgromadzenia na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych pochodzących z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2013 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na podstawie uchwał Walnego Zgromadzenia na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych pochodzących z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwany dalej także „Spółką") jest producentem koksu wielkopiecowego, przemysłowo-opałowego oraz wyrobów węglopochodnych, takich jak: smoła, benzol czy siarka płynna.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zobowiązana jest do utworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: „ZFŚS") na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Co do zasady, ZFSŚ jest zasilany odpisami obligatoryjnymi oraz odpisami fakultatywnymi dokonywanymi zgodnie z art. 5 ustawy o ZFSŚ.

Dodatkowo, od 2007 r. ZFŚS był i jest obecnie, zasilany ze środków pieniężnych pochodzących z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto (o ile się pojawi).

Odpisy i zwiększenia ZFŚS z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto (o ile się pojawi) były dokonywane i są dokonywane obecnie na podstawie Uchwał Walnego Zgromadzenia Spółki (dalej: „Uchwały WZ”) podejmowanych na wniosek Zarządu Spółki. Zasilanie ZFŚS z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto (o ile się pojawi) przewidziane jest w Regulaminie ZFŚS począwszy od dnia 1 lipca 2011 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy stanowią koszty uzyskania przychodów opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wydatki poniesione na podstawie Uchwał WZ na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych pochodzących z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto (o ile się pojawi)... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Spółki, opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wydatki poniesione na podstawie Uchwał WZ na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych pochodzących z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto (o ile się pojawi) stanowią koszty uzyskania przychodów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki poniesione na podstawie Uchwał WZ na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych pochodzących z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto stanowią koszty uzyskania przychodów.

Poniesienie przez Spółkę wydatku na zasilenie ZFŚS w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W ocenie Spółki, wydatki te spełniają wszelkie przesłanki umożliwiające zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

W ocenie Spółki, wymagany przez art. 15 ust. 1 ustawy o CIT związek pomiędzy wydatkiem a przychodem, jest spełniony w przypadku poniesionych przez Spółkę wydatków na zasilenie ZFŚS. Pośrednie powiązanie tych wydatków z osiąganymi przez Spółkę przychodami, tj. pośredni związek pomiędzy poniesionymi przez Spółkę wydatkami a przychodami nie budzi wątpliwości.

Brak wyłączenia wpłat na ZFŚS z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Wskazane we wniosku o wydanie interpretacji wydatki na zasilenie ZFŚS nie zostały w nim wymienione.

Art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT umożliwia zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z powyższym przepisem nie uważa się za koszt uzyskania przychodów (...) odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

• podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
• odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu (...).
  
  

Intencją ustawodawcy było zatem wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaje fundusze. Jednakże ustawodawca uznał za dopuszczalny wyjątek od tej zasady, pozwalając pracodawcom na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów i zwiększeń, które zostały efektywnie wpłacone przez pracodawcę na rachunek ZFŚS. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT nie kreuje dodatkowych wymagań dotyczących możliwości potrącenia od przychodu odpisów i zwiększeń przekazanych na ZFŚS. W świetle tego przepisu, możliwe i prawidłowe jest zatem zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów i zwiększeń, które w rozumieniu i zgodnie z przepisami ustawy o ZFŚS obciążają koszty działalności pracodawcy, tj. zostały poniesione przez pracodawcę, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek ZFŚS.

W tym kontekście Spółka wskazuje, iż zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy.

W świetle powyższego przepisu, uznać należy, iż wszystkie wydatki ponoszone przez pracodawcę – Spółkę, na zasilenie ZFŚS, tj. wydatki ze środków pieniężnych pochodzących z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto (coroczny odpis podstawowy na ZFSŚ - zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o ZFSŚ) stanowią koszty uzyskania przychodów o ile równowartość tych odpisów i zwiększeń przekazana została na wyodrębniony rachunek bankowy ZFŚS.

Podobne stanowisko zaprezentowane zostało między innymi w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 stycznia 2008 r., sygnatura akt I SA/Gl 54/07, w którym Sąd uznał, iż „zwrócić też należy uwagę, że z art. 6 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych wynika, że odpisy i zwiększenia obciążają koszty działalności pracodawcy. Chodzi tu o odpisy i zwiększenia zgodne z celem ustawy i funkcją zakładowych funduszy świadczeń socjalnych. Kosztem uzyskania przychodu będzie więc dokonanie wpłaty na rachunek funduszu w sposób definitywny i wyłącznie w celu rozdysponowania tychże środków na zadania określone ustawą z dnia 4 marca 1994 r.”

Powyższych wniosków nie zmieni okoliczność, iż w niektórych przypadkach zasilenie ZFŚS (oraz wysokość takiego zasilenia) jest uzależniona od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku obrotowym.

Kosztowemu charakterowi kwot zasilenia ZFŚS nie stoi na przeszkodzie w szczególności ich sfinansowanie ze środków pieniężnych pochodzących z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto (jeżeli się pojawi). W ustawie o CIT, a w szczególności w art. 16 ust. 1 stanowiącym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów brak jest warunku uzależnienia zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów od źródła finansowania. Wydatki mogą być finansowane zarówno z zysku, długu (kredytu, pożyczek), jak i z kapitału własnego i to w świetle regulacji art. 15 i art. 16 ustawy o CIT nie ma jednak wpływu na możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie przewiduje, że od źródła, z którego finansowany jest wydatek, uzależniona jest możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. W szczególności żaden przepis ustawy podatkowej nie stanowi, że wydatki finansowane ze środków pieniężnych pochodzących z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto (jeżeli się pojawi), nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Zysk jest naturalnym rezultatem i celem każdej działalności gospodarczej oraz jednym ze źródeł finansowania działalności podmiotu.

Źródłami finansowania bieżącej działalności podmiotów gospodarczych, tj. źródłem finansowania ponoszonych wydatków mogą być:

1. kapitał spółki (w tym zysk z lat ubiegłych przekazany na kapitał zapasowy);
2. dług;
3. środki finansowe uzyskiwane na bieżąco z przychodów uzyskiwanych przez podatnika.
   
   

Niezależnie od tego, z którego z powyższych źródeł finansowany jest ponoszony przez podatnika wydatek, możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, uzależniona jest od spełnienia wymogów z przepisów art. 15 i art. 16 ustawy o CIT. Żaden z tych przepisów nie stanowi - co do zasady - że od źródła, z którego finansowany jest wydatek, uzależniona jest możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

W szczególnych przypadkach, w których ustawodawca podatkowy postanowił o wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów pozycji, która co do zasady uznawana jest za koszt podatkowy, ustawodawca wyraźnie to zapisał. Tak jak ma to miejsce w szczególności w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT wyłączającym z kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w części zwróconej już podatnikowi (np. sfinansowanej dotacją). Podobnego mechanizmu - tj. wyłączenia z kosztów w oparciu o źródło finansowania, ustawodawca nie przewidział w przypadku wydatków na odpisy i zwiększenia na ZFSŚ.

Zatem, w przypadku takich wydatków, przesądzające jest spełnienie jedynie następujących warunków:

• koszt został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, tym samym został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów),
• koszt nie jest wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowiącym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Te warunki, w przypadku wydatków poniesionych na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych pochodzących z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto, są spełnione.

Orzecznictwo sądowe w zbliżonych sprawach.

Stanowisko zbieżne ze stanowiskiem Spółki co do niemożności uzależniania zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów od źródła, z którego są sfinansowane, zostało zaprezentowane również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jak zauważył bowiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lutego 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 1479/11) „zabieg interpretacyjny polegający na przyjęciu domniemania generalnego wyłączenia nagród (premii) z zysku netto z kosztów uzyskania przychodów byłby niedopuszczalny”.

Co istotne powyższe stanowisko potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 maja 2012 r. (sygn. akt II FSK 2275/10). W uzasadnieniu powyższego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do wniosku, że „(...) źródło finansowania omawianych świadczeń nie dyskwalifikuje możliwości zaliczenia ich do kosztów podatkowych w razie spełnienia wszystkich wymienionych wyżej przesłanek (wyróżnienie Spółki). Organ nie wskazał przy tym na przepis, który wykluczałby możliwość finansowania kosztów podatkowych z zysku spółki uzyskanego w latach poprzednich a więc z dochodu po opodatkowaniu”. W dalszej części tego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że powyższe stanowisko w żadnym zaś razie nie narusza konstrukcji podatku dochodowego. W ocenie NSA: „Skoro należny podatek dochodowy od dochodu uzyskanego w roku poprzednim został uprzednio przez podatniczkę obliczony. odprowadzony, co zamyka kwestię wypełnienia obowiązku w tym zakresie jako końcowy element "konstrukcji podatku", to nietrafne jest twierdzenie o zaniżeniu dochodu.”

Zatem, również z powyższego orzeczenia wynika, że źródło finansowania wydatku w żaden sposób nie determinuje możliwości jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zaś takie stanowisko nie stanowi naruszenia konstrukcji podatku dochodowego od osób prawnych.

Reasumując, opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, wydatki poniesione na podstawie Uchwal WZ na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych pochodzących z wypracowanego po zakończeniu roku podatkowego zysku netto (o ile się pojawi) stanowią koszty uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z postanowieniami art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 updop katalog kosztów niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza, że inne koszty w przepisie tym nie wymienione mogą być zawsze uznane za koszty uzyskania przychodów. Nieprawidłowa, bo obarczona dużym ryzykiem błędu jest wykładnia polegająca na zastosowaniu rozumowania a contrario z negatywnego katalogu kosztów (zawartego w art. 16 ust. 1 updop) w celu ustalenia co stanowi pozytywnie koszt uzyskania przychodów, gdyż nie taki jest cel tych przepisów, tj. przesądzenie, co jest kosztem uzyskania przychodów (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt II FPS 2/12). W każdym przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Dla rozstrzygnięcia kwestii prawnej objętej wnioskiem istotne jest powołanie, oprócz wcześniej wymienionego art. 15 ust. 1 updop, także przepisów art. 7 ust. 1 i 2 oraz art. 12 ust. 1 updop. Przepisy te kształtują bowiem podstawowe dla podatku dochodowego od osób prawnych kategorie pojęciowe takie jak „przychód”, „koszty uzyskania przychodu”, „dochód”. Przepis art. 7 ust. 1 updop stanowi, że przedmiotem opodatkowania jest dochód bez względu na rodzaj przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Z kolei art. 7 ust. 2 updop wprowadza legalną definicję dochodu, stanowiąc, że dochodem jest (z zastrzeżeniem art. 10 i 11) nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli zaś koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Zastrzeżenia zawarte w tym przepisie (art. 10 i 11) nie znajdują zastosowania w niniejszej sprawie. Zatem dochodem, stosownie do powołanej wcześniej normy prawnej, będzie nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania. Należy podkreślić, bazując na legalnej definicji dochodu, że drugim istotnym elementem obok kosztów uzyskania przychodów jest „suma przychodów”. „Suma przychodów” nie może być rozumiana w inny sposób niż ten do jakiego prowadzą wnioski wypływające z treści art. 12 ust. 1 updop. Chociaż przepis ten nie definiuje wprost przychodu, to jednak ustanawia reguły w oparciu o które możliwe jest w ogóle określenie „sumy przychodów”. Jednocześnie poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1 – 3, 3c i 4b updop wskazano rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wyliczono jakiego rodzaju przychody podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 updop). Skoro z art. 15 ust. 1 updop jednoznacznie wynika, że kategoria podatkowa kosztów uzyskania przychodów obejmuje wyłącznie te koszty, które poniesiono w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to do tak rozumianej kategorii kosztów nie można zaliczyć wydatków sfinansowanych z zysku po opodatkowaniu. Wydatki te nie wykazują bowiem podstawowego kryterium, koniecznego do spełnienia aby zaistniała możliwość uznania ich za koszty uzyskania przychodów, tj. związku z osiąganymi przychodami. Nie służą również zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Należy podkreślić, że elementarną zasadą podatków dochodowych jest możliwość jednorazowego opodatkowania dochodu. Skoro zatem dochód po opodatkowaniu (odpowiadający ekonomicznemu pojęciu „zysk netto”) jest źródłem finansowania wydatków nie może on ponownie być ujmowany w rachunku podatkowym ani po stronie kosztów uzyskania przychodów, ani po stronie przychodów (jest transparentny podatkowo). Inny sposób rozumowania prowadziłby w efekcie do zaprzeczenia wyżej wyrażonej zasadzie.

Skoro, co wykazano powyżej, wydatki o jakich mowa we wniosku (odpisy i zwiększenia dokonane na rzecz ZFŚS z zysku po opodatkowaniu) nie wykazują związku przyczynowo-skutkowego z osiąganymi przychodami nie jest możliwe wyprowadzanie możliwości ich ujęcia w kosztach uzyskania przychodów z treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 9 updop.

Przepis ten stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.
   
   

Sfinansowane z zysku netto odpisy na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, choć niewątpliwie związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, to jednak nie spełniają wszystkich przesłanek niezbędnych do zakwalifikowania ich, w oparciu o wyżej wymienione przepisy ustawy, do kosztów uzyskania przychodów (brak związku przyczynowo-skutkowego). Odpisy te stanowią bowiem element podziału wypracowanego przez Spółkę zysku netto (po opodatkowaniu podatkiem dochodowym). Nie mają one więc charakteru kosztowego. Treść omawianych przepisów art. 7 ust. 2 oraz art. 15 i 16 updop nie pozwala powtórnie ujmować w kosztach uzyskania przychodów wydatków o jakich mowa we wniosku, których źródłem finansowania jest zysk netto, a więc dochód po wcześniejszym obciążeniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Doliczenie do kosztów uzyskania przychodów Spółki ww. wpłat na ZFŚS spowodowałoby, niezgodnie z ww. przepisami, powiększenie kosztów uzyskania przychodów o tę kwotę.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Odnosząc się, do powołanych we wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, że powodem uchylenia interpretacji przez NSA w sprawie o sygn. akt II FSK 2275/10 (wyrok z dnia 29 maja 2012 r.) był brak formalny polegający na nieustaleniu, czy pomiędzy kosztami o jakich była mowa we wniosku istnieje związek przyczynowo-skutkowy (art. 15 ust. 1 updop). Ani ww. wyrok NSA, ani wyrok WSA z dnia 27 lutego 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1479/11, który również powołała we wniosku Spółka nie stoją w opozycji do podjętego niniejszą interpretacją rozstrzygnięcia.

Argumentację tut. Organu wzmacnia dodatkowo orzecznictwo sądowe, np. wyrok:

• NSA z dnia 29 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 2208/10,
• NSA z dnia 3 października 2012 r. sygn. akt II FSK 332/11,
• WSA z dnia 28 października 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 160/10.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.