Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-733/13/SD
z 5 lipca 2013 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 02 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 11 czerwca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy przez pojęcie „zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów”, o którym mowa w art. 15b ust. 1, 2 i 8, należy rozumieć dzień potrącenia tych kosztów zgodnie z art. 15 ust. 4, 4b i 4c (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 02 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy przez pojęcie „zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów”, o którym mowa w art. 15b ust. 1, 2 i 8, należy rozumieć dzień potrącenia tych kosztów, zgodnie z art. 15 ust. 4, 4b i 4c. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 05 czerwca 2013 r. Znak IBPBI/2/423-400/13/SD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 11 czerwca 2013 r.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca będący spółką z o.o., podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całych swoich dochodów na terytorium Polski. Rok podatkowy Wnioskodawcy jest zgodny z rokiem kalendarzowym.
W 2013 r. Wnioskodawca będzie ponosić koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej jako „ustawa o CIT”), bezpośrednio związane z przychodami (dalej „koszty bezpośrednie”). Koszty te będą miały postać wydatków na nabycie towarów handlowych.
Koszt uzyskania przychodów w postaci ww. wydatków potrącany będzie dopiero w momencie uzyskania przychodu z tytułu zbycia przedmiotowych towarów handlowych, co może nastąpić w roku 2013 lub w latach następnych.
Rozważane są następujące sposoby rozliczeń w kontrahentami z tytułu nabywania od nich towarów handlowych:
- ustalenie przez Wnioskodawcę i kontrahentów jednorazowej płatności z terminem płatności krótszym niż 60 dni,
- ustalenie przez Wnioskodawcę i kontrahentów jednorazowej płatności z terminem płatności dłuższym niż 90 dni,
- ustalenie przez Wnioskodawcę i kontrahentów płatności w ratach, przy czym termin płatności przedmiotowych rat może być krótszy niż 60 dni lub dłuższy niż 90 dni.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy przez pojęcie „zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów”, o którym mowa w art. 15b ust. 1, 2 i 8 ustawy o CIT, należy rozumieć dzień potrącenia tych kosztów zgodnie z art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przez pojęcie „zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów”, o którym mowa w art. 15b ust. 1, 2 i 8 ustawy o CIT, należy rozumieć dzień potrącenia wydatku jako kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o CIT (w przypadku kosztów o charakterze bezpośrednim).
Ustawą z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342, dalej jako „ustawa deregulacyjna”), w ustawie o CIT po art. 15a ustawodawca dodał art. 15b.
Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.
W art. 15b ust. 2 ustawy o CIT wskazano, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.
Natomiast zgodnie z art. 15b ust. 8 ustawy o CIT, jeżeli zgodnie z art. 15 zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z dokumentów, o których mowa w ust 1, nastąpi po upływie terminu określonego w art. 15b ust. 1 lub 2, to zaliczenie tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów następuje z uwzględnieniem art. 15, z tym że nie wcześniej, niż w miesiącu jej uregulowania.
Ustawodawca w powołanych wyżej przepisach posługuje się pojęciem „zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów”, co stanowi jedną z przesłanek powstania obowiązku dokonania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (art. 15b ust. 1 i ust. 2 ustawy o CIT), a także wyznacza moment, od którego liczony jest termin na dokonanie tego zmniejszenia (art. 15b ust. 2 ustawy o CIT). W art. 15b ust. 8 ustawy o CIT, ustawodawca wskazał natomiast, kiedy może nastąpić „zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów”, w przypadku gdy nie dokonano takiego zaliczenia przed upływem terminów określonych w art. 15b ust. 1 i ust. 2 ustawy o CIT.
Do prawidłowego zastosowania przepisów art. 15b ust. 1, 2 i 8 ustawy o CIT, kluczowe znaczenie ma więc ustalenie, co należy rozumieć przez wyrażenie „zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów”.
Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
W ust. 4b art. 15 ustawy o CIT wskazano, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
- sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
- złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Natomiast w myśl art. 15 ust. 4c ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.
Stosownie do powołanych wyżej przepisów, dniem potrącenia przez Wnioskodawcę kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, będzie co do zasady moment uzyskania przychodu do którego odnosi się ten koszt. Oznacza to, że w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę towarów handlowych, uprawniony będzie on do potrącenia wydatku na te towary handlowe, jako kosztu uzyskania przychodu, dopiero w momencie uzyskania przychodu z tytułu zbycia przedmiotowych materiałów handlowych.
Przepisy ustawy o CIT regulujące zasady rozpoznawania kosztów o charakterze pośrednim i bezpośrednim posługują się pojęciem „poniesienia” kosztu oraz „potrącenia tego kosztu”. Nie ulega zatem wątpliwości, że pojęcia te nie są jednoznaczne i moment poniesienia kosztu może być inny od momentu jego potrącenia.
Wskazać w tym miejscu należy, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód (art. 7 ust. 1 ustawy o CIT). Dochodem jest natomiast nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (art. 7 ust. 2 ustawy o CIT). W doktrynie prawa podatkowego wskazuje się, do dookreślenia tego przepisu istotne znaczenie mają reguły powstawania obowiązku podatkowego, a zwłaszcza chwili powstania przychodu (np. art. 12 ust. 3, 3a, 3c, 3d, 4 ustawy o CIT) oraz reguły uznawania wydatków za koszty uzyskania przychodów, a także momentu, w którym mogą one być uznane za koszt podatkowy (np. art. 15 ust. 4 i ust. 4d ustawy o CIT). Rokiem podatkowym jest natomiast, co do zasady, rok kalendarzowy (art. 8 ust 1 ustawy o CIT). Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodu danego roku podatkowego skutkuje powstaniem prawa podatnika do odliczenia tego kosztu od osiągniętego w tym roku podatkowym przychodu.
Każdy wydatek poniesiony przez podatnika spełniający przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, musi być więc powiązany z konkretnym rokiem podatkowym (w przypadku kosztów pośrednich rozliczanych w czasie wydatki mogą być proporcjonalnie powiązane z kilkoma latami podatkowymi). Powiązanie tego wydatku z danym rokiem podatkowym nie wynika natomiast z momentu poniesienia (zarachowania) tego wydatku, ale z momentu, w którym dany wydatek może być zgodnie z przepisami ustawy o CIT ujęty w ustaleniu podstawy opodatkowania za dany okres (potrącony). Z powyższych względów w ocenie Wnioskodawcy przez „zaliczenie” wydatku do kosztów uzyskania przychodów rozumieć należy powiązanie wydatku z danym rokiem podatkowym, tj. ujęcie danego wydatku w ustaleniu podstawy opodatkowania za dany okres (potrącenie). Z tego względu w ocenie Wnioskodawcy przez wyrażenie „zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów” należy rozumieć potrącenie danego wydatku jako kosztu podatkowego, zgodnie z art. 15 ust. 4, 4b oraz 4c ustawy o CIT (w przypadku kosztów bezpośrednich).
Za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawia również brzmienie art. 18 ustawy deregulacyjnej. Zauważyć bowiem należy, że w przypadku podatników, u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2013 r. oraz zakończy się po dniu 31 grudnia 2012., nowe przepisy należy stosować dopiero od nowego dla nich roku podatkowego. W ocenie Wnioskodawcy, celem ustawodawcy było więc rozgraniczenie zastosowania przepisu art. 15b ustawy o CIT pomiędzy poszczególnymi latami podatkowymi – co potwierdza, że przez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów rozumieć należy potrącenie danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów danego roku podatkowego, a nie poniesienie tego wydatku w danym roku podatkowym.
Zauważyć również należy, że pojęciem „zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ustawodawca posługuje się w art. 15 ust 4a pkt 1 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w różnych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy. Ustawodawca wyraźnie więc odróżnia pojęcie „zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów” od pojęcia „poniesienia kosztu”. Jak wynika z powołanego przepisu, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów może nastąpić w momencie ich poniesienia, ale także w późniejszym terminie. Pojęcie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nie jest więc równoznaczne z pojęciem poniesienia kosztu.
Uwzględniając zasady techniki prawodawczej, które zabraniają nadawania tym samym zwrotom różnych znaczeń, w ocenie Wnioskodawcy, pojęcie „zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów” użyte w przepisie art. 15b ust. 1, 2 i 8 ustawy o CIT, nie może być inaczej rozumiane niż w art. 15 ust. 4a pkt 1 ustawy o CIT. Nie można więc uznać, że pojęcie „zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów” użyte w przepisach art. 15b ust. 1, ust. 2 oraz ust. 8 ustawy o CIT rozumiane być powinno jako „poniesienie kosztu”.
Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego, przez pojęcie „zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów”, o którym mowa w art. 15b ust 1, 2 i 8 ustawy o CIT, należy rozumieć dzień potrącenia kosztów bezpośrednich zgodnie z art. 15 ust. 4, 4b oraz 4c ustawy o CIT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 1-4 oraz 6-9 wydano odrębne interpretacje.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.