INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2011 r. (data wpływu 23 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na obsługę prawną oraz doradztwo księgowo – podatkowe związane z podziałem Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 19 marca 2012 r. (data wpływu 20 marca 2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• wyodrębnienia praw i obowiązków podatkowo przypadających na poszczególne składniki majątkowe w rozumieniu art. 93c Ordynacji podatkowej po podziale Spółki,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na obsługę prawną oraz doradztwo księgowo – podatkowe związane z podziałem Spółki.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

W listopadzie 2011 r. wspólnicy Spółki podjęli decyzję o podziale Spółki na podstawie art. 529 § 1 pkt 1 Kodeksu Spółek Handlowych. Celem podziału jest zakończenie działania Spółki i rozpoczęcie przez dotychczasowych wspólników działalności gospodarczej samodzielnie na własny rachunek w oparciu o zespoły składników majątkowych wydzielonych z istniejącej Spółki. Decyzję podjęto w związku z potrzebą rozwiązania konfliktu pomiędzy wspólnikami powstałego w Spółce.

W Spółce uczestniczy dwóch wspólników, z których każdy posiada po 500 udziałów o wartości 50 zł w kapitale zakładowym o łącznej wysokości 1000 zł. Podział Spółki nastąpi poprzez przeniesienie całego majątku dzielonej Spółki w postaci dwóch wyodrębnionych części przedsiębiorstwa obejmujących składniki majątkowe o równej wartości (50% i 50% wartości) na dwie spółki przejmujące w zamian za udziały nowych spółek.

W rezultacie podziału i przeniesienia całego majątku do dwóch nowotworzonych spółek: towarów, majątku trwałego (samochodów ciężarowych, dźwigów, sprzętu), należności, gotówki oraz zobowiązań, praw wynikających z zawartych umów, dzielona spółka zostanie wykreślona z rejestru przedsiębiorców KRS.

Podział majątku spółki przejmującej nastąpi w ten sposób, że powstaną dwa zespoły składników majątkowych (towary, środki trwałe, pracownicy, zobowiązania, należności, prawa z zawartych umów) umożliwiające samodzielną kontynuację prowadzonej dotychczas działalności w mniejszych rozmiarach.

Zespoły składników majątkowych zostaną wyodrębnione przed sporządzeniem planu podziału i będzie w oparciu o nie prowadzona działalność w ramach istniejącej spółki.

Spółki przejmujące podwyższą kapitał zakładowy, na którego pokrycie zostaną wniesione składniki majątkowe spółki dzielonej w zamian za udziały. Wspólnicy spółki dzielonej dotychczas posiadający 500 udziałów w spółce dzielonej nabędą w zamian za zorganizowaną część przedsiębiorstwa po 500 nowych udziałów spółek przejmujących o takiej samej wartości nominalnej (50 zł).

Spółki przejmujące będą kontynuować dotychczasową działalność Wnioskodawcy, czyli sprzedaż materiałów budowlanych oraz świadczenie usług dźwigowych oraz transportowych w oparciu o przejęty majątek. Spółki przejmujące nabędą majątek, który będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 ¹ Kodeksu Cywilnego.

Spółka zamierza w grudniu 2011 r. rozpocząć procedurę prawną podziału. Zgodnie z przepisami, podział Spółki nastąpi z chwilą wpisania przez Sąd Rejestrowy podwyższenia kapitału spółek przejmujących i wykreślenia z rejestru spółki dzielonej.

Od dnia sporządzenia planu podziału do dnia podziału Spółka dzielona będzie prowadzić dotychczasową działalność w taki sposób, aby w podlegających podziałowi grupach składników majątkowych nie nastąpiły istotne zmiany.

W tym celu, zgodnie z podjętą uchwałą wspólnicy zamierzają w miarę możliwości spłacać zaciągnięte zobowiązania oraz w ustalonym późniejszym momencie nie dokonywać już nowych zakupów na dzieloną Spółkę.

Pismem uzupełniającym z dnia 19 marca 2012 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje.

Po podziale Spółki (w ramach spółek przejmujących) wyodrębnione dwa zespoły składników majątkowych nie będą stanowić przedsiębiorstw, lecz będą stanowić zorganizowane części przedsiębiorstwa.

W związku z przeprowadzeniem procedury podziału, Spółka będzie korzystała z porad prawnych i porad z zakresu doradztwa podatkowego dotyczących sposobu przeprowadzenia procedury, czynności, które należy wykonać, przyjęcia określonych rozwiązań oraz przygotowania dokumentów.

Związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy kosztami poniesionymi przez Spółkę dzieloną a zabezpieczeniem źródła przychodu tej Spółki polega na tym, że źródła przychodu istniejące w spółce dzielonej zostaną zachowane i przeniesione do spółek przejmujących, podczas gdy w sytuacji nieprzeprowadzenia podziału i rozwiązania spółki dzielonej, co jest alternatywą, źródła przychodu przestałyby istnieć.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób wyodrębnić prawa i obowiązki podatkowo przypadające na poszczególne składniki majątkowe w rozumieniu art. 93c Ordynacji podatkowej po podziale Spółki, przejściu majątku na spółki przejmujące i wykreśleniu Spółki dzielonej z rejestru przedsiębiorców...
2. Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym można uznać, że zespoły składników majątkowych wydzielone ze Spółki stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy w związku z tym wystąpi następstwo prawne w rozumieniu art. 93c Ordynacji podatkowej i nie wystąpi dochód wspólników spółki dzielonej z tytułu dochodu w zyskach osób prawnych...
3. Czy wydatki poniesione na obsługę prawną oraz doradztwo księgowo - podatkowe związane z podziałem Spółki należy uznać za koszty uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie pytania nr 3. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 oraz pytania nr 2 w części dot. następstwa prawnego w rozumieniu art. 93c Ordynacji podatkowej został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 04 kwietnia 2012 r. nr ILPB3/423-602/11-4/MM.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Dzielona na dwie zorganizowane części Spółka nadal będzie prowadzić działalność gospodarczą w dwóch nowozawiązanych spółkach na zasadzie sukcesji podatkowej, których celem będzie osiąganie przychodu oraz efektywne działanie podmiotów na rynku.

Koszty, które poniesie spółka dzielona będą kosztami zasadnymi, ponieważ będą miały na celu zabezpieczenie źródła przychodu spółki (źródłem przychodu są w spółce towary, środki trwałe, kapitały spółki, środki pieniężne, należności itp.). W sytuacji, w której znalazła się Spółka (brak możliwości dogadania się wspólników co do jej dalszego funkcjonowania) zasadnym wydaje się znalezienie optymalnego rozwiązania. Dlatego też, wspólnicy nie zdecydowali się na likwidację spółki, ale podjęli decyzję o jej dalszym funkcjonowaniu (poprzez podział majątku).

Z tego względu koszty doradztwa księgowo-podatkowego oraz koszty przeprowadzenia podziału pod względem prawnym powinny zostać uznane za koszty uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż w listopadzie 2011 r. wspólnicy Spółki podjęli decyzję o podziale Spółki na podstawie art. 529 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych. Celem podziału jest zakończenie działania Spółki i rozpoczęcie przez dotychczasowych wspólników działalności gospodarczej samodzielnie na własny rachunek w oparciu o zespoły składników majątkowych wydzielonych z istniejącej Spółki.

W związku z przeprowadzeniem procedury podziału, Spółka będzie korzystała z porad prawnych i porad z zakresu doradztwa podatkowego dotyczących sposobu przeprowadzenia procedury, czynności, które należy wykonać, przyjęcia określonych rozwiązań oraz przygotowania dokumentów.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż koszty, które poniesie Spółka dzielona będą kosztami zasadnymi, ponieważ będą miały na celu zabezpieczenie źródła przychodu Spółki, którym są towary, środki trwałe, kapitały, środki pieniężne, należności itp. Dzielona na dwie zorganizowane części Spółka nadal będzie prowadzić działalność gospodarczą w dwóch nowo zawiązanych spółkach na zasadzie sukcesji podatkowej, których celem będzie osiąganie przychodu.

Mając na względzie powyższe, w ocenie tut. Organu, wydatki poniesione na nabycie porad prawnych i z zakresu doradztwa podatkowego można uznać za koszty uzyskania przychodów Spółki. Spełnione bowiem zostają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z możliwością osiągania w przyszłości przychodów z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez spółki przejmujące na zasadzie sukcesji podatkowej.

Reasumując powyższe, wydatki poniesione na obsługę prawną oraz doradztwo księgowo - podatkowe związane z podziałem Spółki należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie dodaje się, iż wniosek Spółki dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.