2013.05.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-216/13-4/AS
z 29 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 249 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10.03.2013 r. (data wpływu 13.03.2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17.04.2013 r. (data wpływu 18.04.2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 10.04.2013 r. (skutecznie doręczone 16.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez najemcę, dokumentującej rozliczenie wynagrodzenia za zgodę najemcy na podpisanie umowy najmu (lub przedłużenie umowy najmu) i zgodę na warunki najmu przedstawione przez wynajmującego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.03.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez najemcę dokumentującej rozliczenie wynagrodzenia za zgodę najemcy na podpisanie umowy najmu (lub przedłużenie umowy najmu) i zgodę na warunki najmu przedstawione przez wynajmującego.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 17.04.2013 r. (data wpływu 18.04.2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 10.04.2013 r. (skutecznie doręczone 16.04.2013 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka E. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest właścicielem galerii handlowej. W ramach swojej działalności Spółka wynajmuje pomieszczenia znajdujące się w budynku różnym najemcom (będącymi czynnymi podatnikami VAT) na podstawie długoterminowych umów najmu zawieranych z reguły na okres 5 lat. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Zdarza się, iż w wyniku negocjacji kolejnej (bądź pierwszej) umowy najmu z dotychczasowymi (bądź potencjalnymi) najemcami, Spółka zobowiązuje się do wypłaty najemcy jednorazowej, bezzwrotnej kwoty tytułem zachęty do zawarcia negocjowanej umowy najmu. Obowiązek zapłaty kwoty zachęty wynika wprost z postanowień umów najmu (lub aneksu do niej), a jednorazowa kwota jest wypłacana na początku umowy najmu.

Jednorazowa zachęta ma na celu zwiększenie konkurencyjności i atrakcyjności negocjowanej umowy najmu, zaś uzyskanie zgody najemcy na podpisanie (lub przedłużenie) umowy najmu w wyniku otrzymania takiej zachęty sprzyja zakończeniu negocjacji i umożliwia Wnioskodawcy jak najszybsze wynajęcie powierzchni lub zatrzymanie dotychczasowego najemcy. Kwota wynagrodzenia wypłacana jest za sam fakt przystąpienia do zawarcia/przedłużenia długoterminowej umowy najmu i zgodę na zaproponowane przez Spółkę warunki najmu. Dodatkowo, Spółka, wypłacając jednorazową zachętę do zawarcia/przedłużenia umowy najmu uzgadnia czasem z najemcą możliwość wykorzystywania logo i/lub nazwy najemcy w procesie komercjalizacji (zawierania/przedłużania umów najmu) centrum handlowego (np. w dyskusjach z innymi najemcami czy materiałach reklamowych) – jednak ewentualne uzgodnienia w tym zakresie nie są kluczowe dla wypłaty wynagrodzenia, ani dla jego wysokości.

Wnioskodawca decyduje się na wypłacenie kwoty zachęty najemcom, z którymi negocjuje umowy najmu, niezależnie od wielkości najemcy lub wynajmowanej przez niego powierzchni. Wskazane czynniki mają jedynie znaczenie przy kalkulacji wysokości wypłacanej przez Wnioskodawcę zachęty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez najemcę dokumentującej rozliczenie wynagrodzenia za zgodę najemcy na podpisanie umowy najmu (lub przedłużenie umowy najmu) i zgodę na warunki najmu przedstawione przez wynajmującego?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na wystawionej przez najemcę fakturze dokumentującej kwotę wynagrodzenia za zawarcie umowy najmu czy przedłużenie uprzednio zawartej umowy najmu. Wynika to z faktu, że wynagrodzenie stanowi odpłatność za opodatkowaną VAT usługę świadczoną przez najemcę na rzecz Spółki, która to usługa jest związana ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy (usługi najmu powierzchni handlowej).

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponieważ Spółka prowadzi działalność podlegającą opodatkowaniu (wynajem powierzchni komercyjnej), co do zasady, uprawniona jest do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony z otrzymywanych przez nią faktur pozostających w związku z prowadzoną przez nią działalnością.

W ocenie Spółki, wypłata najemcy kwoty pieniężnej stanowiącej zachętę do zawarcia umowy najmu czy przedłużenia uprzednio zawartej umowy najmu oraz przyjęcia wynegocjowanych przez strony warunków umowy najmu, stanowi zapłatę za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT i tym samym podlega opodatkowaniu VAT.

Art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, stanowiąc dopełnienie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT obejmuje opodatkowaniem VAT te świadczenia, które nie mieszczą się w pojęciu dostawy towarów. Należy przy tym zwrócić uwagę, że pojęcie świadczenia na gruncie Ustawy o VAT jest zbieżne z cywilistycznym rozumieniem tego pojęcia. Zgodnie z art. 353 § 2 ustawy Kodeks cywilny (ustawa z 23 kwietnia 1964 r. Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie może polegać zarówno na działaniu jak i na zaniechaniu. Świadczenie polegające na działaniu może przybrać postać dania lub czynienia, natomiast świadczenie polegające na zaniechaniu może polegać np. na zaprzestaniu, nieczynieniu lub znoszeniu (por. A. Rzetecka-Gil, Kodeks cywilny, Komentarz. Zobowiązania — część ogólna, 2011 r. LEX). Podobnie w art. 8 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT, ustawodawca wskazał, że świadczenie usług obejmuje również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Odnosząc powyższe do wypłaty przez Spółkę jednorazowej zachęty na rzecz najemcy, należy zauważyć, że przyjęcie wynagrodzenia przez najemcę wywołuje określony skutek i wiąże się z określonym zachowaniem najemcy. Przyjmując wynagrodzenie za zawarcie/przedłużenie umowy najmu, najemca zgadza się na ustalone przez strony warunki umowy i tym samym umożliwia Spółce zakończenie procesu negocjacji. W praktyce, niejednokrotnie przed podpisaniem umowy najmu, najemcy porównują oferty otrzymane od innych wynajmujących i decydują się na podpisanie umowy z tym wynajmującym, który zaproponuje najkorzystniejsze warunki. Tym samym, niewątpliwie wprowadzenie do umowy najmu zapisów dotyczących wypłaty jednorazowej kwoty zachęty wpływa na zachowanie najemcy nie tylko poprzez zgodę na przyjęcie zaproponowanych warunków, ale często również na zobowiązanie się do powstrzymania od negocjacji prowadzonych z innymi wynajmującymi.

Warto również zauważyć, iż zachęta w postaci wynagrodzenia za zawarcie czy przedłużenie umowy najmu, nie jest wypłacana każdemu oferentowi, ale jest wypłacana podmiotowi, który przystąpił do negocjacji umowy i na rzecz którego Spółka będzie świadczyła/kontynuowała świadczenie usługi najmu. W takiej sytuacji, występuje wyraźny związek wypłaconego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za wzajemne zachowanie przyszłego najemcy przystąpienie do zawarcia długoterminowej (przedłużenie uprzednio zawartej) umowy najmu i wyrażenie zgody na proponowane przez Spółkę warunki wynikające z jej treści. Jak wskazano powyżej, zależnie od okoliczności Spółka może uzgodnić z najemcą możliwość wykorzystywania logo i/lub nazwy najemcy za jego zgodą co dodatkowo podkreśla ww. związek. Niemniej, uzyskanie tej zgody nie wpływa na decyzję o wypłacie wynagrodzenia i/lub jego wysokości. W ocenie Spółki nawet ewentualny brak zgody najemcy na wykorzystanie jego logo/nazwy w procesie komercjalizacji nie wpływa na kwalifikację wynagrodzenia jako należnego za usługę świadczoną przez najemcę. Należy bowiem uznać, iż sam fakt, że wypłata wynagrodzenia pozwala na zakończenie negocjacji i przystąpienie najemcy do umowy najmu jest wystarczający do uznania, że ma miejsce świadczenie usług przez najemcę (spółka jako wynajmujący osiąga określoną korzyść wynikającą z działania – zgody najemcy).

Konsekwentnie, w ocenie Spółki, w ramach negocjacji z najemcą (potencjalnym lub dotychczasowym) umowy dochodzi do zawiązania stosunku zobowiązaniowego zgodnie, z którym wynajmujący zobowiązuje się zapłacić najemcy uzgodnioną kwotę, w zamian za zgodę najemcy za zakończenie negocjacji, rezygnację z prowadzenia negocjacji z innymi najemcami, oraz podpisanie umowy najmu, jak również w zależności od okoliczności, na wykorzystywanie logo i/lub nazwy najemcy w określonych przypadkach (co z kolei może ułatwić kontakty z innymi potencjalnymi najemcami. Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy jednoznacznie przesądza o ekwiwalentności świadczeń wynajmującego i najemcy, w szczególności zaś o istnieniu świadczenia ze strony najemcy.

Tym samym, wypłata wynagrodzenia na rzecz najemcy z tytułu zachęty do zawarcia umowy najmu czy przedłużenia uprzednio zawartej umowy najmu stanowi odpłatne świadczenie usług i w konsekwencji podlega opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie, w ocenie Spółki istnieje bezpośredni związek przedmiotowej usługi z działalnością opodatkowaną Spółki. Wypłacenie najemcom w ramach negocjacji określonej kwoty tytułem zachęty do zawarcia umowy najmu pozostaje w bezpośrednim związku z określonymi korzyściami ekonomicznymi uzyskiwanymi przez Spółkę w ramach jej działalności – tj. dokonywaniem czynności opodatkowanych w postaci sprzedaży usług najmu. W konsekwencji Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia VAT z faktury wystawionej przez najemcę.

Na marginesie należy zauważyć, że w szczególności w analizowanym przypadku nie występuje sytuacja wymieniona w art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona z podatku. Jak wskazano powyżej działanie ze strony najemcy ma charakter świadczenia stanowiącego usługę opodatkowaną VAT.

Powyższe jest również zbieżne z szeregiem interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe w imieniu Ministra Finansów, przykładowo: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 25 października 2012 r., sygn. IPPP3/443-778/12- 4/KB, czy ten sam organ w interpretacji indywidualnej z 3 października 2012 r., sygn. IPPP1/443-689/12-4/MP, interpretacji indywidualnej z 28 września 2012 r., sygn. IPPP1/443- 685/12-3/EK, interpretacji indywidualnej z 6 września 2012 r., sygn. IPPP2/443-731/12-2/MM, interpretacji indywidualnej z 7 maja 2012 r., sygn. IPPP2/443-318/12-2/K0M, interpretacji indywidualnej z 1 marca 2012 r., sygn. IPPP1/443-1760/11-3/PR, interpretacji indywidualnej z 14 grudnia 2011 r., sygn. IPPP3/443-1275/11-2/KT, czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 24 października 2012 r., sygn. IBPP2/443-761/12/ICz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania.

Pojęcie świadczenia składającego się na istotę usługi przedstawione dla potrzeb podatku od towarów i usług jest zgodne z cywilistycznym rozumieniem usługi. Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. — Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT wskazać należy, iż usługa jest takim świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia odnoszący z niego korzyść. Ponadto świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem, przy czym, musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać korzyść otrzymującego świadczenie i związane z tą korzyścią wynagrodzenie.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, będąc właścicielem galerii handlowej, wynajmuje pomieszczenia znajdujące się w budynku różnym najemcom (będącymi czynnymi podatnikami VAT) na podstawie długoterminowych umów najmu zawieranych z reguły na okres 5 lat. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Zdarza się, iż w wyniku negocjacji kolejnej (bądź pierwszej) umowy najmu z dotychczasowymi (bądź potencjalnymi) najemcami, Spółka zobowiązuje się do wypłaty najemcy jednorazowej, bezzwrotnej kwoty tytułem zachęty do zawarcia negocjowanej umowy najmu. Obowiązek zapłaty kwoty zachęty wynika wprost z postanowień umów najmu (lub aneksu do niej), a jednorazowa kwota jest wypłacana na początku umowy najmu.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że podczas negocjacji umowy najmu niezależnie od zawarcia umowy najmu dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego, w którym najemca jest w stanie zaakceptować warunki Spółki w zamian za wypłaconą kwotę pieniężną. Należy zwrócić uwagę, że kwota „na zachętę” nie jest wypłacana każdemu oferentowi, ale jest wypłacana najemcy przyszłemu, czyli podmiotowi, który przystąpił do negocjacji umowy i na rzecz którego Spółka będzie świadczyła usługę najmu. W takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconego przez Spółkę wynagrodzenia za wzajemne zachowanie najemcy — przystąpienie do zawarcia długoterminowej umowy najmu lub przedłużenie umowy najmu i wyrażenie zgody na proponowane przez Spółkę warunki wynikające z jej treści. Tak więc, otrzymana kwota przez najemcę od Spółki jest związana z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi. Wypłacona kwota, jak sama Spółka wskazuje, jest formą zachęcania potencjalnego najemcy do zaakceptowania proponowanych przez Spółkę warunków wynikających z przedstawionej umowy najmu. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W przestawionych okolicznościach zachowanie najemcy w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT uznać należy za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Cytowany wyżej przepis nie będzie miał jednak zastosowania w sytuacji opisanej we wniosku, bowiem faktura wystawiana Spółce przez najemcę z tytułu otrzymanej kwoty pieniężnej stanowiącej zachętę do zawarcia umowy najmu, dokumentuje czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony zawarty w otrzymanej fakturze, bowiem nabyta usługa jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, związanych ze świadczeniem usług najmu powierzchni znajdujących się w galerii handlowej.

Wskazać należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna nr IPPP1/443-216/13-5/AS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin