INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 01.02.2013 r. (data nadania 01.02.2013 r.) (data wpływu 04.02.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na organizację imprezy jubileuszowej oraz spotkań świątecznych do kosztów uzyskania przychodów w części:

• przypadającej na udział pracowników w tych uroczystościach – jest prawidłowe,

• przypadającej na udział innych gości (m.in.: kontrahentów, przedstawicieli Ministerstwa Transportu, osób niezatrudnionych u Wnioskodawcy, przedstawicieli duchowieństwa) w tych uroczystościach – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 04.02.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na organizację imprezy jubileuszowej oraz spotkań świątecznych do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca obchodził w 2012 r. jubileusz 25-lecia działalności. Z tej okazji Wnioskodawca zorganizował uroczystą imprezę integracyjną dla pracowników oraz zaproszonych gości. Wśród gości znaleźli się m.in. ministrowie, władze ze związanych z Wnioskodawcą agencji rządowych oraz kluczowi kontrahenci, w tym zagraniczni, reprezentujący zarówno firmy z grupy kapitałowej Wnioskodawcy jak i spoza niej. Impreza miała charakter zamknięty oraz nieodpłatny dla jej uczestników.

Dla celów organizacyjnych, pracownicy zostali poproszeni o potwierdzenie swojego uczestnictwa na kilka dni wcześniej przed zaplanowanym terminem imprezy, jednakże w rzeczywistości w balu wzięli udział również pracownicy, którzy nie dokonali potwierdzenia swojej obecności u organizatorów. W trakcie imprezy, oprócz części artystycznej, wyróżnieni pracownicy otrzymali nagrody z rąk przedstawiciela Ministerstwa Transportu sprawującego bezpośredni nadzór nad Wnioskodawcą. Ponadto, co roku w grudniu organizowane jest spotkanie świąteczne dla pracowników. Zaproszenie na to spotkanie jest kierowane do pracowników Wnioskodawcy oraz gości niezatrudnionych. W 2012 r. wśród zaproszonych gości znaleźli się m.in. przedstawiciele duchowieństwa, w tym biskup oraz duchowny prawosławny. Ponadto zaproszenie przyjęli również przedstawiciele najwyższych władz w Państwie, w tym Minister Transportu.

Dla gości każdej z imprez zostaje zapewniona obsługa cateringowa oraz poczęstunek udostępniony w formie szwedzkiego stołu. Pracownicy oraz goście nie mają przydzielonych racji żywnościowych. Każdy ma możliwość wyboru jaki posiłek (artykuł spożywczy) chce zjeść, jakie napoje chce wypić, itp. Wnioskodawca nie ewidencjonuje ilości spożytych produktów. Pracownicy oraz zaproszeni goście zazwyczaj mają możliwość skorzystania z dodatkowych atrakcji (np. dekorowanie bombek choinkowych na spotkaniu świątecznym).

Wydatki związane z organizacją zarówno jubileuszu jak i spotkań świątecznych są ponoszone ze środków obrotowych Wnioskodawcy. Ze względu na charakter spotkań oraz dużą liczbę osób uczestniczących organizacja spotkań, w tym catering, są zlecane firmom zewnętrznym. Usługa organizatora jest kompleksowa i obejmuje większość świadczeń związanych z organizacją imprezy. Kalkulacja kosztów imprezy jest dokonywana w sposób ryczałtowy. Ponoszone wydatki są dokumentowane fakturami VAT.

Celem organizacji wymienionych wyżej spotkań jest poprawa efektywności i organizacji pracy oraz komunikacji poprzez bliższe poznanie się pracowników, większą identyfikację z Wnioskodawcą i jego działalnością jak również poprawa atmosfery pracy i promowanie określonych pożądanych wzorców zachowań.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia pełnej kwoty wydatków poniesionych na organizację imprezy jubileuszowej oraz spotkań świątecznych do kosztów uzyskania przychodów...
2. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego od faktur otrzymanych od firm zewnętrznych zajmujących się profesjonalną organizacją imprez...
3. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczenia na rzecz pracownika...
4. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia informacji PIT-8C z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia przez gości zaproszonych na jubileusz oraz spotkania świąteczne...
5. W przypadku świadczeń nieodpłatnych na rzecz pracownika lub innej osoby fizycznej, gdy możliwe jest ustalenie, że korzysta on z pozostawionych do dyspozycji świadczeń i znana jest wartość tego świadczenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do uwzględnienia w przychodzie osoby fizycznej kwoty netto czy brutto...
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi odpowiedź na pytanie w zakresie podatku CIT.

Wniosek Spółki w zakresie pytań dotyczących podatku VAT oraz podatku PIT zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Stanowisko podatnika dotyczące podatku CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm; dalej: „ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wydatki ponoszone na imprezy jubileuszowe oraz imprezy okolicznościowe, takie jak Wigilia służą integrowaniu pracowników oraz budowaniu zespołów. Na takich spotkaniach pracownicy mają możliwość lepszego poznania siebie nawzajem jak również poznania swoich przełożonych oraz kluczowych kontrahentów, z którymi zazwyczaj mają kontakt jedynie telefoniczny lub e-mailowy. Wydatki takie należą więc do ogólnych kosztów działalności, ponoszonych w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Uczestnicząc w takich spotkaniach pracownicy utożsamiają się z pracodawcą a mając świadomość, że ten o nich dba, sumienniej wywiązują się ze swoich obowiązków. Efektywność pracy wykonywanej przez silnie zmotywowany i zgrany zespół skutkuje w konsekwencji wzrostem przychodu firmy. Należy dodać, iż uczestnictwo zaproszonych gości, w tym osób reprezentujących Ministerstwo bezpośrednio nadzorujące działalność Wnioskodawcy jak również przedstawicieli kluczowych kontrahentów Wnioskodawcy, stanowi okazję do lepszego poznania się z pracownikami, dzięki czemu w przyszłości problemy dotyczące zewnętrznej sfery działalności Wnioskodawcy są rozwiązywane sprawniej dzięki uprzednio nawiązanym kontaktom biznesowym na linii pracownik - kontrahent/przedstawiciel Ministerstwa. Osoby, których obowiązki zbiegają się jedynie sporadycznie mają możliwość bliższego poznania się, co niewątpliwie poprawia wzajemne relacje.

Poznanie bliżej współpracowników jak i kontrahentów zewnętrznych wpływa również na poprawę komunikacji podczas pracy, co może zaowocować np. w sytuacjach kryzysowych. Natomiast wręczanie nagród przez przedstawicieli Ministerstwa dla najbardziej zasłużonych pracowników, niewątpliwie stanowi czynnik motywujący dla innych pracowników do bardziej wytężonej pracy. Wnioskodawca pragnie dodać, iż organizowanie spotkań okolicznościowych (np. Wigilii) jest elementem kultury organizacji i spełnia istotne funkcje - podczas takich spotkań pracodawca ma możliwość złożenia podziękowań pracownikom za całoroczny trud i wkład w działalność Wnioskodawcy. Wpływa to na budowanie i umacnianie poczucia solidarności pracowników pomiędzy sobą i z Wnioskodawcą.

Zatem także w tym przypadku koszty poniesione przez Wnioskodawcę mają na celu wzrost przychodów poprzez lepszą motywację pracowników i umocnienie ich więzi z pracodawcą a także kształtują wizerunek Wnioskodawcy jako dobrego pracodawcy dbającego o swoich pracowników.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż zakres wykonywanej przez niego działalności wymaga częstych kontaktów i współpracy z kontrahentami oraz pracownikami Ministerstwa Transportu. W związku z tym osiągnięcie, zwiększenia albo zabezpieczenie przychodów przez Wnioskodawcę jest uwarunkowane dobrą współpracą obydwu stron. Bez dobrej współpracy z zewnętrznymi podmiotami przychody osiągane przez Wnioskodawcę byłyby niewątpliwie niższe. W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy nie istnieją podstawy do różnicowania wydatków ponoszonych na rzecz pracowników od tych, które zostały poniesione na rzecz kontrahentów Wnioskodawcy oraz przedstawicieli Ministerstwa Transportu.

Podsumowując, Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia pełnej kwoty wydatków ponoszonych na organizację jubileuszu oraz spotkań świątecznych (Wigilii) do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na organizację imprezy jubileuszowej oraz spotkań świątecznych do kosztów uzyskania przychodów w części:

• przypadającej na udział pracowników w tych uroczystościach – za prawidłowe,

• przypadającej na udział innych gości (m.in.: kontrahentów, przedstawicieli Ministerstwa Transportu, osób niezatrudnionych u Wnioskodawcy, przedstawicieli duchowieństwa) w tych uroczystościach – za nieprawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm. dalej jako: updop).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższych przepisów wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Zaznaczyć jednakże należy, iż nie każdy wydatek (świadczenie) na rzecz pracownika, może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Natomiast na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podjął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1445/10. Sąd ten stwierdził, iż wykładnia terminu "reprezentacja" użyta przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. wymaga odwołania się do rozumienia powyższego pojęcia w języku prawnym i prawniczym, zgodnie z który oznacza "przedstawicielstwo, występowanie w czyimś imieniu, w czyimś interesie", a nie "wystawność, okazałość, wytworność".

Ponadto w ocenie NSA, norma art. 16 ust. 1 pkt 28 updop nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielskie są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkie tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – niezależnie także od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca obchodził w 2012 r. jubileusz 25-lecia działalności. Z tej okazji zorganizował uroczystą imprezę integracyjną dla pracowników oraz zaproszonych gości. Wśród gości znaleźli się m.in. ministrowie, władze ze związanych z Wnioskodawcą agencji rządowych oraz kluczowi kontrahenci, w tym zagraniczni, reprezentujący zarówno firmy z grupy kapitałowej Wnioskodawcy jak i spoza niej. Impreza miała charakter zamknięty oraz nieodpłatny dla jej uczestników.

Ponadto, Wnioskodawca co roku w grudniu organizuje spotkanie świąteczne dla pracowników. Zaproszenie na to spotkanie jest kierowane do pracowników Wnioskodawcy oraz gości niezatrudnionych u Wnioskodawcy. W 2012 r. wśród zaproszonych gości znaleźli się m.in. przedstawiciele duchowieństwa, w tym biskup oraz duchowny prawosławny. Ponadto zaproszenie przyjęli również przedstawiciele najwyższych władz w Państwie, w tym Minister Transportu. Dla gości każdej z imprez zostaje zapewniona obsługa cateringowa oraz poczęstunek udostępniony w formie szwedzkiego stołu.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz obowiązujące uregulowania prawne, stwierdzić należy, iż wydatki na organizację spotkań (jubileuszowych, świątecznych) w tej części, w której ponoszone są m.in. na rzecz: kontrahentów, przedstawicieli Ministerstwa Transportu, osób niezatrudnionych u Wnioskodawcy oraz przedstawicieli duchowieństwa, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Przedmiotowe wydatki spełniają przesłankę kosztów reprezentacji, bowiem w sposób pośredni promują oraz kreują pozytywny wizerunku Wnioskodawcy, tym samym mieszczą się w katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem tut. Organu inny charakter mają natomiast wydatki na organizacje spotkań, o których mowa powyżej w części ponoszone na rzecz pracowników. W tym miejscu należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż tego typu wydatki mają na celu poprawę efektywności i organizacji pracy oraz komunikacji poprzez bliższe poznanie się pracowników, większą identyfikację z Wnioskodawcą i jego działalnością jak również poprawę atmosfery pracy i promowanie określonych pożądanych wzorców zachowań i jako takie spełniają przesłanki zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, jako pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Jednakże pamiętać należy, iż z faktu niezaliczenia danej kategorii wydatku do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie wyłączenia zawartego w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie wynika automatyczny wniosek, że wydatek ten może stanowić koszt uzyskania przychodów. Wydatek ten musi bowiem spełniać przesłanki zawarte w ogólnej zasadzie zawartej w art. 15 ust. 1 tej ustawy, tj. być poniesionym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Reasumując, uznać należy za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki poniesione na organizację imprezy jubileuszowej oraz spotkania świątecznego w części przypadającej na udział pracowników w tych uroczystościach, powinien zakwalifikował do kosztów uzyskania przychodów na podstawie ww. przepisów.

Wobec powyższych rozważań, stwierdzić należy, iż wydatki o których mowa w przedmiotowym wniosku w części przypadające na udział m. in.: kontrahentów, przedstawicieli Ministerstwa Transportu, osób niezatrudnionych u Wnioskodawcy oraz przedstawicieli duchowieństwa nie stanowią kosztów uzyskania przychodów i tym samym stanowisko Spółki w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim, wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.