INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.12.2012 r. (data wpływu 21.12.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu oraz momentu ujęcia faktur (not) korygujących zmieniających wysokość kosztów uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.12.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu oraz momentu ujęcia faktur (not) korygujących zmieniających wysokość kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży towarów. Towary są nabywane przez Spółkę od kontrahentów na podstawie długoterminowych umów handlowych. W celu uzyskania korzystniejszych zasad współpracy Wnioskodawca renegocjował warunki długoterminowej umowy handlowej z jednym z kontrahentów zagranicznych. W ich wyniku w listopadzie 2012 roku (tj. po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego oraz złożenia zeznania podatkowego za 2011 rok), Wnioskodawca oraz zagraniczny kontrahent zawarli porozumienie i podpisali aneks do długoterminowej umowy handlowej (dalej: Aneks). Do dnia zawarcia Aneksu nie był znany wynik prowadzonych negocjacji (w szczególności wynik negocjacji nie był znany w roku 2011).

Jednym z efektów zawarcia Aneksu jest obniżenie ceny towarów zakupionych przez Spółkę w 2011 i 2012 roku i zafakturowanych przez kontrahenta przed dniem podpisania Aneksu. Z tego tytułu Spółka otrzyma/otrzymała świadczenia pieniężne od zagranicznego kontrahenta (w kwocie równej uzgodnionej obniżce ceny). Obniżenie ceny zostało udokumentowane wystawionymi przez kontrahenta zagranicznego notami korygującymi (wystawienie not korygujących nastąpiło na podstawie prawa państwa kontrahenta).

Łączna kwota obniżki (dotycząca towarów nabytych w 2011 oraz w 2012 roku i zafakturowanych przez kontrahenta przed dniem podpisania Aneksu) ustalona na podstawie Aneksu została ujęta w księgach Spółki w miesiącu zawarcia Aneksu (listopadzie 2012 roku) jako zmniejszenie kosztów rachunkowych (księgowanie na koncie zespołu 4). Wskazane rozliczenie rachunkowe zostało zaakceptowane przez audytora Spółki (biegłego rewidenta).

Towary nabywane przez Spółkę są na bieżąco odsprzedawane, bądź też, mogą być magazynowane przez Spółkę (i ujęte jako zapas) przed sprzedażą.

Wskaźnik rotacji zapasów (dane poniżej) wskazuje, że towary zakupione w 2011 roku zostały dostarczone odbiorcom w roku 2011 oraz 2012, a towary zakupione w roku 2012 i zafakturowane przez kontrahenta przed dniem podpisania Aneksu (tj. w listopadzie 2012 roku) zostały/zostaną dostarczone odbiorcom do końca 2012 roku.

Wskaźnik rotacji zapasów Spółki w latach 2009 - 2011 kształtował się następująco:

• 2009 - 27 dni

• 2010 - l9 dni

• 2011 - 24 dni.
  
  

Wskaźnik rotacji zapasów za rok 2012 nie jest jeszcze skalkulowany, jednakże Spółka nie wprowadziła istotnych zmian w prowadzonej gospodarce materiałowej, zatem również w roku 2012 wskaźnik nie powinien przekroczyć 30 dni.

Wskaźnik rotacji zapasów jest wskaźnikiem średniorocznym, niwelującym odchylenia sezonowe. Powyższe wskaźniki za lata 2009 - 2011 zostały skalkulowane przez biegłego rewidenta i zaprezentowane w opublikowanym Raporcie i opinii z badania sprawozdania finansowego Spółki za rok 2011.

Działalność Spółki polega na dostawie towarów rozliczanych w okresach rozliczeniowych. W związku z tym zgodnie z art. 12 ust. 3c i d ustawy o CIT, Spółka rozpoznaje przychody podatkowe w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze. Oznacza to, że Spółka nie rozpoznaje jako przychód podatkowy danego okresu przychodów księgowych obejmujących towary, których dostawa nastąpiła przed zakończeniem danego okresu rozliczeniowego określonego w umowie bądź przed wystawieniem faktury (tzw. „,szacunki”). Powyższe przychody księgowe zostają ujęte w wyniku podatkowym w późniejszym okresie tj. w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego.

Konsekwentnie, Spółka rozpoznaje bezpośrednie koszty podatkowe tylko w odniesieniu do tych przychodów księgowych, które zostały rozpoznane jako przychody podatkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób i w jakim okresie Spółka powinna rozpoznać obniżenie ceny towarów nabytych przez Spółkę i zafakturowanych przez kontrahenta w roku 2011 i 2012 przed dniem podpisania Aneksu, na gruncie rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, na gruncie rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka powinna rozpoznać obniżenie ceny poprzez obniżenie kosztów podatkowych w okresach rozliczeniowych począwszy od miesiąca zawarcia Aneksu tj. listopada 2012 roku.

Zważywszy na inne okresy rozpoznania przychodów i kosztów dla celów podatkowych i księgowych z tzw. szacunków, Spółka powinna rozpoznać obniżenie ceny towarów nabytych przez Spółkę i zafakturowanych przez kontrahenta w roku 2011 i 2012 przed dniem podpisania Aneksu, poprzez korektę kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu za miesiąc zawarcia Aneksu (tj. w listopadzie 2012 roku), w części dotyczącej towarów, których dostawa została rozpoznana przez Spółkę jako przychód podatkowy do końca listopada 2012 roku.

W pozostałej części, tj. w zakresie towarów objętych Aneksem, których dostawa nie została rozpoznana jako przychód podatkowy do końca listopada 2012 roku, koszty bezpośrednie będą kosztami podatkowymi w dacie realizacji odpowiadających im przychodów podatkowych.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

1. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów:

• bezpośrednio związane z przychodami, oraz

• inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

W przedstawionym stanie faktycznym wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup towarów od zagranicznego kontrahenta stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami. Wydatki te mają bowiem bezpośredni związek z uzyskanym przez Wnioskodawcę przychodem z obrotu towarami.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty bezpośrednie, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z art. 15 ust. 4b ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego lub dnia złożenia zeznania (w obu przypadkach nie później jednak niż do dnia upływu terminu określonego do złożenia zeznania) są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Koszty poniesione po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego lub dnia złożenia zeznania (bądź upływu jednego z ww. terminów) są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy o CIT).

2. Ustawa o CIT nie zawiera szczególnych regulacji dotyczących sposobu dokonania korekt kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami. W konsekwencji do właściwego określenia momentu, w którym powinna zostać rozpoznana korekta kosztu bezpośredniego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, zastosować należy ogólne zasady dotyczące momentu potrącania kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Powyższe stanowisko nie budzi wątpliwości w świetle dotychczasowego orzecznictwa Ministra Finansów „Zauważyć należy, jednak, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera odrębnych regulacji dotyczących sposobu kwalifikacji podatkowej korekty kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami (...). W konsekwencji do właściwego określenia momentu, w którym powinna być rozpoznana korekta kosztu bezpośredniego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, zastosować należy ogólne reguły dotyczące sposobu kwalifikacji kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami” (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 17 września 2012 r. nr IPTPB3/423-268/12-2/PM).

3. Stosując zasady ogólne rozpoznania kosztów bezpośrednich (rozpoznania ich w roku osiągnięcia przychodów), na podstawie art. 15 ust. 4b i c ustawy o CIT Spółka powinna rozpoznać obniżenie ceny poprzez obniżenie kosztów podatkowych w okresach rozliczeniowych począwszy od miesiąca zawarcia Aneksu tj. listopada 2012.

W szczególności, zważywszy na inne okresy rozpoznania przychodów i kosztów dla celów podatkowych i księgowych z tzw. szacunków Wnioskodawca powinien:

a) w zakresie towarów, których sprzedaż została rozpoznana jako przychód podatkowy do końca listopada 2012 rozpoznać przedmiotowe zdarzenie gospodarcze (obniżenie kosztów zakupu towarów) poprzez korektę kosztów uzyskania przychodów w listopadzie 2012 roku. Wynika to z faktu, iż w stosunku do towarów, które zostały:

• nabyte i sprzedane w 2011 roku (przychód i koszt bezpośredni rozpoznany w 2011 roku) - korekta kosztów nastąpi po dacie sporządzenia sprawozdania finansowego lub złożenia zeznania za rok 2011 (dlatego musi nastąpić w kolejnym roku / art. 15 ust. 4c ustawy o CIT);
• nabyte w roku 2011 i 2012 do zawarcia Aneksu i sprzedane do końca listopada 2012 roku - korekta kosztów nastąpi w roku uzyskania przychodu i poniesienia kosztu (art. 15 ust. 4b ustawy o CIT).

b) w zakresie towarów, których dostawa będzie rozpoznana jako przychód podatkowy w kolejnych okresach rozliczeniowych (od grudnia 2012 roku włącznie), rozpoznać w tych okresach przypadające na nie bezpośrednie koszty uzyskania przychodów uwzględniające obniżkę ceny zakupu. Wynika to z faktu, iż w stosunku do tych towarów Spółka rozpozna już koszt uzyskania przychodu w niższej wysokości, w okresie, w którym Spółka zrealizuje przychód z tytułu sprzedaży towaru (art. 15 ust. 4b ustawy o CIT).

4. Jak wskazano w stanie faktycznym, wskaźnik rotacji zapasów w latach 2009 - 2011 kształtował się następująco:

• 2009 - 27 dni
• 2010 - l9dni
• 2011 - 24dni.
  
  

Powyższy wskaźnik oznacza, że towary zakupione w 2011 roku zostały dostarczone do klientów Spółki w 2011 i w 2012 roku. Mając na uwadze fakt, że wskaźnik rotacji zapasów za 2012 rok nie powinien przekroczyć 30 dni, można przyjąć, że towary zakupione w 2012 roku i zafakturowane przez kontrahenta przed dniem zawarcia Aneksu (tj. listopad 2012) powinny zostać dostarczone do klientów Spółki w 2012 roku. Dlatego też, na podstawie powyższych wskaźników rotacji zapasów, towary zakupione w 2011 i w 2012 roku i zafakturowane przed dniem zawarcia Aneksu nie będą stanowić zapasu Spółki na koniec 2012 roku.

Co istotne, w ujęciu księgowym przedmiotowe zdarzenie zostało rozpoznane jako zdarzenie jednorazowe i ujęte w listopadzie 2012 roku (miesiącu zawarcia Aneksu). Takie ujęcie zostało potwierdzone i zaakceptowane przez audytora Spółki.

Stanowisko to wyklucza również możliwość uszczuplenia należności podatkowych Skarbu Państwa, gdyż Spółka pomniejszy koszty podatkowe (zwiększy dochód do opodatkowania) już w roku 2012 roku, a nie potencjalnie w 2013 roku (jak w przypadku potencjalnego odniesienia korekty kosztów do wartości zapasów).

5. Przedmiotowa korekta kosztów nie jest wynikiem błędu w zakresie pierwotnej kalkulacji wysokości kosztów. W momencie, w którym Wnioskodawca poniósł przedmiotowe koszty (w latach 2011 i 2012 do dnia zawarcia Aneksu), nie mógł przewidzieć, iż wartość ceny ich zakupu zostanie obniżona. Tym samym, obniżka ceny towarów jest rezultatem odrębnego zdarzenia gospodarczego (zawarcia Aneksu w listopadzie 2012 roku) przewidującego korzystniejsze dla Spółki warunki dokonanych wcześniej transakcji.

6. Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 lutego 2011 roku, sygn. akt I SA/Wr 1457/10) oraz orzecznictwie Ministra Finansów:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 17 września 2012 r. nr IPTPB3/423-268/12-2/PM,
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 marca 2011 r. nr IPPB5/423-11/11-3/JC,
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 grudnia 2010 r. nr IPPB5/423-599/10-2/AJ,
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 listopada 2009 r. nr IBPBI/2/423-1038/09/AP,
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 sierpnia 2009 r. nr IBPBI/2/423-985/09/MO,
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 grudnia 2008 r. nr IPPB5/423-55/08-2/MŚ.
  
  

We wszystkich powyższych orzeczeniach wskazano, że korekta kosztów bezpośrednich dokonana po sporządzeniu sprawozdania finansowego / złożeniu zeznania podatkowego powinna zostać rozpoznana na bieżąco, tj. w okresach po wystąpieniu zdarzenia stanowiącego podstawę korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim (inne niż bezpośrednio związane z przychodami), jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty, w tym na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W tym miejscu należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż wydatki poniesione na zakup towarów handlowych kwalifikuje do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż istnieje możliwość wykazania bezpośredniego związku pomiędzy uzyskanym przychodem z tytułu sprzedaży towaru a kosztem jego nabycia.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 4b tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
   
   

• są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
  
  

Art. 15 ust. 4c stanowi z kolei, iż koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Faktura (nota) korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Przyczyny jej wystawienia mogą być zróżnicowane. Niezależnie jednak od przyczyny korekty wskazać należy, że punktem odniesienia dla faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Nie może budzić wątpliwości, iż bez względu na to, czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego wystawiona faktura (nota) korygująca nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczana w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ww. ustawy.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży towarów. Towary są nabywane przez Spółkę od kontrahentów na podstawie długoterminowych umów handlowych. W celu uzyskania korzystniejszych zasad współpracy Wnioskodawca renegocjował warunki długoterminowej umowy handlowej z jednym z kontrahentów zagranicznych. Jednym z efektów renegocjacji było zawarcie w listopadzie 2012 r. aneksu do umowy pierwotnej i obniżenie ceny towarów zakupionych przez Spółkę w 2011 i 2012 roku i zafakturowanych przez kontrahenta przed dniem podpisania aneksu. Z tego tytułu Spółka otrzyma/otrzymała świadczenia pieniężne od zagranicznego kontrahenta (w kwocie równej uzgodnionej obniżce ceny).

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz obowiązujące uregulowania prawne, uznać należy, iż faktury (noty) korygujące odnoszące się do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami danego roku, otrzymane po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego lub złożenia zeznania podatkowego za ten rok, powinny być ujmowane w roku podatkowym rozpoznania kosztu bezpośredniego (pierwotnego), ponieważ późniejsze wystawienie faktury (noty) korygującej nie określa nowego zdarzenia gospodarczego (i tym samym nie generuje nowych kosztów), tylko zmienia już zaistniałe.

Reasumując, uznać należy za nieprawidłowe stanowisko Spółki w zakresie sposobu oraz momentu ujęcia korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z podpisaniem aneksu do pierwotnej umowy handlowej tj. na bieżąco. Zdaniem tut. Organu Wnioskodawca powinien dokonać korekty kosztów uzyskania przychodu za poprzednie okresy rozliczeniowe tj. za rok 2011 oraz 2012.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji Ministra Finansów, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Ponadto wskazać należy, iż powołane w treści wniosku orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż orzecznictwo sądów administracyjnych nie wypracowało jednolitej linii orzeczniczej w zakresie rozpatrywanego tematu. Zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim, wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.