INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2011 r. (data wpływu 10 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości stosowania zmienionych stawek amortyzacyjnych środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2011 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości stosowania zmienionych stawek amortyzacyjnych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„B.” Sp. z o.o. (dalej: „B.”, Spółka) prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest zasadniczo produkcja naturalnych podłóg drewnianych. Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE). „B.” posiada zezwolenie z dnia 31 grudnia 2004 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE (dalej: Zezwolenie), zmienione następnie decyzją z dnia 23 listopada 2005 r.

Dla celów podatkowych Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych w okresach miesięcznych, metodą liniową, z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych w wysokości nie przekraczającej wartości określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (dalej: Wykaz) stanowiącym załącznik do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka dokonała obniżenia stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową wraz z pierwszym odpisem amortyzacyjnym w 2011 r.

W kolejnych latach podatkowych Spółka planuje modyfikować tak obniżone stawki amortyzacyjne zasadniczo poprzez ich podwyższenie, jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku modyfikacji takich stawek do zmiany na stawkę wyższą niż stawka przewidziana w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w Wykazie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych możliwe jest obniżenie stawek amortyzacyjnych stosowanych przez podatnika na dowolną stawkę niższą niż stawka podana w Wykazie w stosunku do wybranych środków trwałych...
2. Czy w przypadku stosowania stawki amortyzacyjnej obniżonej na podst. art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych możliwe jest podwyższenie uprzednio obniżonej stawki do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż standardowa stawka wynikająca z Wykazu...
3. Czy obniżenie lub późniejsze podwyższenie stawek amortyzacyjnych w ramach metody liniowej możliwe jest począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, t.j. powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego w danym roku podatkowym odpowiednio za pierwszy miesiąc, za pierwszy kwartał lub na koniec roku podatkowego (w zależności od tego czy odpisy są dokonywane miesięcznie, kwartalnie czy rocznie)...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2. Zagadnienia zawarte w pytaniach oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

W ocenie Spółki, przyjęcie obniżonych stawek amortyzacji, a następnie ich podwyższenie do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż maksymalnej określonej w Wykazie, jest zgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 16i ust. 5 ww. ustawy, zmiany stawki amortyzacyjnej dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zdaniem podatnika zakres zmiany stawki w rozumieniu powyższego przepisu oznacza także możliwość podwyższenia stawki poprzednio obniżonej.

Należy zwrócić uwagę, iż przepis ten w brzmieniu sprzed wspomnianej nowelizacji zezwalał wprost na „obniżenie stawki bądź przyjęcia w poprzedniej wysokości", podczas gdy znowelizowane brzmienie artykułu dotyczy jej „zmiany". Tym samym, w opinii podatnika zmiana art. 16i ust. 5 ww. ustawy pozwala na ustalanie wysokości stawek amortyzacji dla celów podatkowych poprzez ich obniżanie i podwyższanie, jednak do wysokości przewidzianej w Wykazie. Ponadto, w uzasadnieniu do nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzającej powyższą zmianę ustawodawca stwierdził, iż zmiana regulacji „podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego elementu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, t.j. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania."

Możliwość podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych została również potwierdzona w interpretacji Ministerstwa Finansów z dnia 9 czerwca 2004 r. zgodnie z którą „zmiana stawki (zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej) może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym zastrzeżeniem, że stawki te nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych" (odpowiedź Ministerstwa Finansów z 9 czerwca 2004 r. na pytanie DOBREJ FIRMY, opublikowane - Rzeczpospolita - DOBRA FIRMA z 17 czerwca 2004, jednakże pismo to odnosi się do art. 22i ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Spółka powołuje się na podobne stanowisko zawarte w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 grudnia 2010 r., nr IPPB5/423-630/10-6/AS, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 stycznia 2010 r., nr ITPB3/423-595/09/MK, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 października 2008 r., nr IBPB3/423-635/08/BG oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lutego 2010 r., nr IBPBI/2/423-246/10/PC. Również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 10 sierpnia 2010 r., nr ILPB3/423-433/10-2/KS stwierdził, iż „Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie (art. 16i ust. 5 ustawy o CIT - przypis Spółki), dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zmiana stawki amortyzacyjnej, t.j. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych".

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest podwyższenie stosowanych stawek amortyzacyjnych z zastrzeżeniem, iż stawki te nie mogą być wyższe od stawek wynikających z Wykazu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 omawianej ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, t.j. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji podatnik może obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Nadmienić przy tym należy, że w przypadku środków trwałych oddanych do używania przed dniem 1 stycznia 2000 r., dla których stawki amortyzacyjne nie zostały obniżone o odpowiednie współczynniki, jeżeli po nowelizacji wystąpiły warunki uzasadniające ich wykorzystanie, podatnik ma prawo do ich zastosowania na zasadach obowiązujących w znowelizowanych przepisach (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. – Dz. U. Nr 95, poz. 1101 ze zm.). Obniżenie stawek na zasadach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2003 r. może mieć również zastosowanie zarówno do środków trwałych oddanych do używania przed tą datą i po tej dacie (art. 4 ust. 5 ustawy zmieniającej z 9 czerwca 2000 r. - Dz. U. Nr 60, poz. 700).

Reasumując, podwyższenie wcześniej obniżonej stawki dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach do dowolnego podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z wykazu stawek amortyzacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.