INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 31 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie;

- dopuszczalności obniżenia oraz powrotu do pierwotnie przyjętych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe,
- zmiany stawek amortyzacyjnych od środków trwałych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmiany wysokości stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik jest osobą prawną - spółką kapitałową, której udziałowcem jest zagraniczna osoba prawna. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie K. Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Dochody z tej działalności, w części objętej zezwoleniem, są przedmiotowo zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych stosownie do przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z realizacją inwestycji spółka nabyła oraz wytworzyła środki trwałe. Te środki trwałe podlegają amortyzacji na zasadach ogólnych.

W ramach zmienianej strategii gospodarczej Spółka zdecydowała o zmniejszeniu stawek amortyzacyjnych stosownie do przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego. Zmniejszenie stawek amortyzacyjnych dotyczy budynków oraz innych wybranych środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W tak określonym stanie faktycznym powstają następujące wątpliwości :

1. odnośnie dopuszczalności obniżenia pierwotnie przyjętych stawek amortyzacyjnych od pierwszego miesiąca danego roku podatkowego;
   
2. odnośnie możliwości powrotu do pierwotnie stosowanych stawek amortyzacyjnych w kolejnych latach podatkowych.
   
   

Zdaniem Spółki pytanie dotyczy dopuszczalności obniżenia przyjętych stawek amortyzacyjnych zgodnie z przepisem art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop” oraz po ustaniu okoliczności uzasadniających obniżenie stawek amortyzacyjnych powrotu do pierwotnych stawek. Spółka w ramach przyjętej przez siebie strategii gospodarczej podjęła decyzję o obniżeniu pierwotnie przyjętych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych. Podstawę prawną powyższej decyzji stanowi przepis art. 16i ust. 5 ustawy o pdop. Jednocześnie Spółka przewiduje możliwość powrotu do pierwotnych stawek amortyzacyjnych w kolejnych latach podatkowych po ustaniu okoliczności uzasadniających stosowanie obniżonych stawek amortyzacyjnych.

Przepis art. 16i ustawy o pdop został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 95 poz. 1101). Zgodnie z pierwotnym brzmieniem tego przepisu podatnicy mogli obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla środków trwałych nie więcej niż o połowę ich wysokości; obniżenia stawki bądź przyjęcia w poprzedniej wysokości dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

Ustawodawca nie wprowadził żadnych dodatkowych warunków obniżenia stawki amortyzacyjnej ani powrotu do stawki pierwotnej. Wystarczającą przesłanką była decyzja właściwego organu decyzyjnego danego podmiotu o obniżeniu stawek amortyzacyjnych lub o powrocie do stosowania stawek pierwotnych.

Omawiany przepis podlegał kilkukrotnie nowelizacji. Aktualne jego brzmienie ustalone zostało na podstawie nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z 2002 r. - ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 141, poz. 1179). Przepis ten w aktualnym brzmieniu przewiduje, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych; zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Analizując powyższy przepis należy przede wszystkim stwierdzić, że ustawodawca utrzymał zasadę, iż obniżenie stawek amortyzacyjnych nie wymaga zaistnienia żadnych szczególnych przesłanek. Pozostawione jest to zatem decyzji podatnika i uzależnione wyłącznie od prowadzonej przez podatnika polityki w odniesieniu do środków trwałych. Podatnik jest uprawniony do obniżenia normatywnych stawek amortyzacyjnych bądź od momentu wprowadzenia danego środka trwałego do ewidencji środków trwałych, bądź później od początku każdego roku podatkowego.

W aktualnym brzmieniu przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o pdop ustawodawca zlikwidował limit, do jakiego można obniżać stawki amortyzacyjne. Tym samym zezwolił podatnikom na kształtowanie stawek amortyzacyjnych zgodnie z ich potrzebami, a jedynym ograniczeniem jest wysokość normatywnych stawek amortyzacyjnych opisanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, jako górna ich granica. Nie obowiązuje natomiast dolny limit ograniczenia wysokości stosowanych stawek amortyzacyjnych.

Wątpliwości mogą dotyczyć natomiast uprawnienia podatnika do powrotu do stosowania stawek normatywnych, jeśli zdecydował się na ich obniżenie. W pierwotnym brzmieniu przepisu kwestia ta była rozstrzygnięta w sposób jednoznaczny - podatnik mógł od początku kolejnego roku podatkowego powrócić do stosowania stawek amortyzacyjnych w pierwotnej wysokości. W obecnym brzmieniu przepis art. 16i ust. 5 ustawy o pdop kwestii tej wprost nie reguluje. Niemniej odwołując się do zasad ogólnych amortyzacji środków trwałych należy zauważyć, iż przepis art. 16i ust. 5 ustawy o pdop wprowadza wyjątek od reguły stałego stosowania wybranej metody amortyzacji, aż do pełnego zamortyzowania środka trwałego. Skoro ustawodawca dopuszcza możliwość przełamania tej reguły od początku danego roku podatkowego, to należy przyjąć, iż podatnikowi w kolejnych latach podatkowych przysługuje uprawnienie do powrotu do pierwotnie stosowanych stawek amortyzacyjnych. Z konstrukcji przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o pdop wynika bowiem, że przepis ten dotyczy w istocie wprowadzenia wyjątkowego rozwiązania w odniesieniu do danego okresu - w odniesieniu do danego roku podatkowego. Stanowisko przeciwne naruszałoby zasadę sformułowaną w przepisie art. 16h ust. 2 ustawy o pdop.

Opisane wyżej uprawnienie do powrotu do stosowania stawek normatywnych nie dotyczy natomiast przypadków, gdy podatnik zdecydował o stosowaniu obniżonej stawki amortyzacyjnej z chwilą wprowadzenia środków trwałych do ewidencji. Obniżona stawka jest bowiem stawką pierwotnie stosowaną. Zatem w tym przypadku stosowanie obniżonych stawek amortyzacyjnych przez cały okres amortyzacji danego środka trwałego, aż do jego pełnego zamortyzowania, jest zgodne z regułą sformułowaną w przepisie art. 16h ust. 2 ustawy o pdop.

Podsumowując, podatnik na podstawie własnej decyzji może obniżyć stosowane przez siebie stawki amortyzacyjne środków trwałych względem stawek normatywnych.

Obniżenie stawek amortyzacyjnych może dotyczyć wszystkich lub tylko niektórych środków trwałych i nie wymaga spełnienia żadnych dodatkowych warunków. Podatnik może obniżyć stawki amortyzacyjne zgodnie z własnymi potrzebami bez ograniczenia dolnym limitem stawek amortyzacyjnych. Jeśli chodzi o podwyższanie stawek amortyzacyjnych, które zostały wcześniej obniżone na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o pdop, to uprawnienie takie przysługuje wyłącznie w odniesieniu do stawek obniżonych już po dacie rozpoczęcia amortyzacji danego środka trwałego od początku kolejnego roku podatkowego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy o pdop kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o pdop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty
   

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ustawy o pdop podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast obniżenie stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenie uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Podatnik ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Biorąc pod uwagę, przedstawione przez Spółkę zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż stanowisko Spółki w części obniżenia oraz powrotu do pierwotnie przyjętych stawek amortyzacyjnych jest prawidłowe.

Nieprawidłowe jest natomiast stanowisko Spółki w zakresie obniżenia stawek amortyzacyjnych od środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji. Zmiana stawek amortyzacyjnych dotyczy środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji oraz środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Możliwa jest zatem zmiana stawki amortyzacyjnej poprzez jej zwiększenie do stawki maksymalnej ujętej w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o pdop podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Powoływany przez Spółkę przepis art. 16h ust. 2 ustawy o pdop dotyczy metod amortyzacji a nie stawek amortyzacyjnych. Na metodę amortyzacji podatnik musi się zdecydować przed rozpoczęciem odpisów amortyzacyjnych i nie może jej potem zmienić (możliwa zmiana dotyczy tylko stawek amortyzacyjnych).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.