INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2011r. (data wpływu do tut. Biura 27 września 2011r.), uzupełnionym w dniu 22 grudnia 2011r. oraz 27 grudnia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów współfinansowanych przez Spółkę wydatków na posiłki pracownicze dla swoich pracowników (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2011r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów współfinansowanych przez Spółkę wydatków na posiłki pracownicze dla swoich pracowników.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 13 grudnia 2011r. Znak: IBPP1/443-1493/11/AW, IBPBI/2/423-1195/11/MS wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 22 grudnia 2011r. oraz 27 grudnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka, na mocy ustnych porozumień dokonanych z pracownikami, zdecydowała, że będzie współfinansowała (ze środków obrotowych firmy) posiłki pracownicze w formie obiadów (przy czym nie chodzi tutaj o posiłki wydawane pracownikom w oparciu o przepisy BHP). Posiłki te są przygotowywane poza terenem przedsiębiorstwa przez firmę obcą i są przywożone do siedziby Spółki w określonych godzinach (dwa razy dziennie, raz w trakcie każdej zmiany pracowniczej). Konieczność zapewnienia zorganizowanego sposobu spożywania posiłków wynika w głównej mierze z charakteru pracy: pracownicy nie mogą bowiem w trakcie czasu pracy opuszczać wyznaczonych miejsc w budynku. Temu właśnie służy spożywanie przez pracowników posiłków w ściśle określonym miejscu i czasie. Korzystanie z posiłków jest dobrowolne, każdy pracownik deklaruje danego dnia, czy skorzysta czy też nie skorzysta z możliwości zjedzenia (jednego) obiadu. Nieskorzystanie z obiadu nie uprawnia pracownika do otrzymania z tego tytułu jakiegokolwiek ekwiwalentu. Cena każdego posiłku (obiad lub sałatka - do wyboru) jest taka sama. Regułą jest, że Spółka dofinansowuje poszczególnym pracownikom koszt obiadów do kwoty 190 zł miesięcznie. Każda kwota takiego świadczenia jest doliczana pracownikowi do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast na podstawie § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998r. (wraz z późniejszymi zmianami) w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu - nie stanowi podstawy wymiaru składek do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł. Jeżeli pracownik w danym miesiącu zadeklaruje i skorzysta z posiłków, których wartość przekroczy 190 zł, ponosi on samodzielnie koszty ponad kwotę 190 zł. Firma zewnętrzna, która dostarcza Spółce posiłki wystawia na koniec każdego miesiąca zbiorczą fakturę, w której wykazana wartość netto wynika z przemnożenia ilości dostarczonych w danym miesiącu obiadów przez ich cenę jednostkową. Firma zewnętrzna dolicza do wartości netto faktury podatek od towarów i usług wg stawki 8%.

Spółka rozksięgowuje wartość faktury zgodnie ze zbiorczą listą potwierdzającą, kto i w jakiej wartości skorzystał w danym miesiącu z usług firmy cateringowej. Wartość finansowana przez pracodawcę (do kwoty 190 zł dla każdego konkretnego pracownika) jest odnoszona w koszty w kwocie netto, podatek od towarów i usług wyliczony proporcjonalnie od tej kwoty jest odliczany. Natomiast część wartości usługi cateringowej ponad to, co finansuje pracodawca (ponad kwotę 190 zł przypadającą na każdego poszczególnego pracownika) jest ewidencjonowana jako należność Spółki od pracowników i jest za ich zgodą wyrażoną na piśmie potrącana w kwocie brutto z wynagrodzenia. Usługa zafakturowana przez dostawcę nazwana jest „usługą gastronomiczną”, choć faktycznie ze względu na jej charakter jest „usługą cateringową”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt zakupionych usług cateringowych stanowi koszt uzyskania przychodu dla Spółki... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość nabytych usług cateringowych stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia. Spółka ponosi na rzecz swoich pracowników koszty poprzez dofinansowanie posiłków podawanych w godzinach pracy, przy zaliczeniu takich świadczeń do wynagrodzenia tych osób. Świadczenia na rzecz pracowników są kosztem uzyskania przychodów pracodawcy niezależnie od tego, czy podstawą ich wypłaty jest Kodeks Pracy, wydane na jego podstawie przepisy wykonawcze, układ zbiorowy pracy, porozumienia czy też regulamin pracy, chyba, że przepisy w sposób wyraźny taką możliwość ograniczają lub wyłączają. Zatem o kwalifikacji wydatków ponoszonych na rzecz pracowników do kosztów uzyskania przychodów powinny decydować przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przedmiotowej sprawie wydatki ponoszone przez Spółkę w celu zapewnienia pracownikom posiłków mają pośredni wpływ na uzyskiwanie przez Spółkę przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Poprzez świadczenia na rzecz pracowników pracodawca zapewnia pracownikom lepsze warunki pracy, bardziej efektywne wykorzystanie czasu pracy, komfort pracy, poprawia nastrój, co pozytywnie wpływa na wydajność pracowników, a tym samym firmy - jako podmiotu generującego przychody. Ponoszone przez pracodawcę wydatki na posiłki nie zostały wyłączne z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ustawy. Spółka uznaje więc, że przedmiotowe wydatki na rzecz pracowników stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów, dla celów podatku dochodowego składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, która zakłada spełnienie łącznie dwóch warunków, tj.:

• konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,
• poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
  
  

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągniecie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się w tym zakresie wykładnią językową. Przez „reprezentację” rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” – Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN: Warszawa 2007 r.).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zdecydowała, że będzie współfinansowała (ze środków obrotowych firmy) posiłki dla pracowników w formie obiadów (przy czym nie chodzi tutaj o posiłki wydawane pracownikom w oparciu o przepisy BHP). Posiłki te są przygotowywane poza terenem przedsiębiorstwa przez firmę obcą i są przywożone do siedziby Spółki w określonych godzinach. Konieczność zapewnienia zorganizowanego sposobu spożywania posiłków wynika w głównej mierze z charakteru pracy - pracownicy nie mogą bowiem w trakcie czasu pracy opuszczać wyznaczonych miejsc w budynku. Temu właśnie służy spożywanie przez pracowników posiłków w ściśle określonym miejscu i czasie. Nieskorzystanie z obiadu nie uprawnia pracownika do otrzymania z tego tytułu jakiegokolwiek ekwiwalentu. Regułą jest, że Spółka dofinansowuje poszczególnym pracownikom koszt obiadów do kwoty 190 zł miesięcznie.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż ponoszone przez Spółkę ze środków obrotowych, wydatki na rzecz pracowników w postaci dofinansowania posiłków, spożywanych w siedzibie Spółki, jako wydatki niewymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów – w szczególności nie stanowiące kosztów reprezentacji w ww. rozumieniu - mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż wydatki te muszą być racjonalne co do zasady i co do wielkości oraz odpowiednio udokumentowane. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.