Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1576/12/SD
z 21 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 11 marca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu z tytułu należnej Wnioskodawcy od Spółki dominującej części Opłaty Podstawowej oraz części Opłaty Dodatkowej (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 marca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu z tytułu należnej Wnioskodawcy od Spółki dominującej części Opłaty Podstawowej oraz części Opłaty Dodatkowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 27 lutego 2013 r. Znak: IBPP1/443-1271/12/BM, IBPBI/2/423-1575/12/SD, IBPBI/2/423-1576/12/SD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 11 marca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż artykułów spożywczych podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca jest spółką zależną określonej Spółki (zwanej dalej: „Spółką dominującą”), której głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest również sprzedaż artykułów spożywczych podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Spółka dominująca posiada również spółkę zależną (zwaną dalej: „Spółką zależną Y”), która organizuje na zasadzie franczyzy sieć sklepów sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych oraz przemysłowych. Spółka dominująca nabyła udziały w Spółce zależnej Y w celu realizacji strategii gospodarczej, polegającej na maksymalizacji korzyści handlowych m.in. przez Spółkę dominującą oraz Wnioskodawcę osiąganych w ramach sprzedaży towarów do sklepów będących uczestnikami sieci franczyzowej organizowanej przez Spółkę zależną Y.

Wnioskodawca oraz Spółka dominująca zawarli pomiędzy sobą Umowę (zwaną dalej: „Umową pomiędzy Spółkami”), na podstawie której Wnioskodawca powierzył Spółce dominującej, a Spółka dominująca przyjęła do wykonania na rzecz Wnioskodawcy usługę (zwaną dalej: „Usługą”), polegającą na pozyskaniu dla Wnioskodawcy - w określonym w Umowie pomiędzy Spółkami okresie jej obowiązywania - jak największej liczby kontrahentów oraz zawarciu z tymi kontrahentami na rzecz Wnioskodawcy jak największej liczby wieloletnich umów handlowych, na podstawie których Wnioskodawca będzie mógł dokonywać sprzedaży towarów dla tych kontrahentów na podstawie zamówień składanych przez tych kontrahentów zarówno u Spółki dominującej, jak i Wnioskodawcy, a każdy kontrahent od dnia wejścia w życie stosownych postanowień zawartej z nim umowy handlowej zobowiązany będzie m.in. do realizowania przez cały okres obowiązywania danej umowy handlowej zakupu towarów od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy na poziomach co najmniej minimalnych określonych w danej umowie handlowej, tj. w każdym miesiącu obowiązywania danej umowy handlowej wartość zakupów ogółem wg cen zakupu netto przez danego kontrahenta od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy nie będzie mogła być niższa niż określona w danej umowie handlowej kwota, a nadto kontrahent zobowiązany będzie do dokonywania zakupów towarów od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy w taki sposób, aby towary z asortymentu pozostającego w aktualnej ofercie Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy stanowiły co najmniej określony w danej umowie handlowej procent zakupów do sklepu, którego dotyczy dana umowa handlowa dla tego rodzaju towarów w skali każdego miesiąca kalendarzowego obowiązywania danej umowy handlowej, przy czym Spółka dominująca oraz Wnioskodawca dopuścili, aby w umowach handlowych było określone, że powyższy minimalny poziom zakupowy będzie skorygowany o wartość w cenach zakupu netto towarów zamówionych przez danego kontrahenta, a niedostarczonych z winy Spółki dominującej lub Wnioskodawcy.

W Umowie pomiędzy Spółkami, Spółka dominująca oraz Wnioskodawca ustalili również, że Spółka dominująca zawrze każdą umowę handlową nie tylko na rzecz Wnioskodawcy, ale również na własną rzecz, a także, że każda umowa handlowa będzie dotyczyła sprzedaży towarów dla potrzeb jednego sklepu prowadzonego przez danego kontrahenta w określonej w umowie handlowej lokalizacji nie uczestniczącego dotychczas w ramach sieci franczyzowej organizowanej przez Spółkę zależną Y, a także, że w przypadku każdej umowy handlowej zmiana umowy handlowej, zmiana jej załączników lub rozwiązanie umowy handlowej będą wymagać dla swej skuteczności wyrażenia zgody wyłącznie przez Spółkę dominującą.

Ponadto, Spółka dominująca oraz Wnioskodawca ustalili w Umowie pomiędzy Spółkami, że na potrzeby każdej umowy handlowej zostaną sporządzone dwa dokumenty stanowiące integralną część Umowy pomiędzy Spółkami, tj.:

1. analiza ekonomiczna sporządzona przez Spółkę dominującą i zaaprobowana przez Wnioskodawcę, która będzie określać prawdopodobny udział przychodów Wnioskodawcy w łącznych przychodach Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy ze sprzedaży towarów na podstawie danej umowy handlowej, oraz
2. porozumienie, w którym Wnioskodawca - kierując się ostateczną wersją danej umowy handlowej wynegocjowanej przez Spółkę dominującą - wyrazi zgodę na zawarcie przez Spółkę dominującą również na rzecz Wnioskodawcy danej umowy handlowej, a nadto w którym Spółka dominująca oraz Wnioskodawca - kierując się analizą ekonomiczną, o której mowa w pkt a) - zawrą uzgodnienia dotyczące podziału pomiędzy Wnioskodawcę i Spółkę dominującą kosztów związanych z zawarciem danej umowy handlowej, przy czym Spółka dominująca oraz Wnioskodawca uzgodnili, że w ww. porozumieniu mogą zostać zawarte również inne uzgodnienia i oświadczenia.
   
   

Ponadto, w Umowie pomiędzy Spółkami zostały również zawarte postanowienia dotyczące wynagrodzenia należnego Spółce dominującej od Wnioskodawcy za wykonanie Usługi.

Stosownie do postanowień Umowy pomiędzy Spółkami, Spółka dominująca zawarła na własną rzecz oraz na rzecz Wnioskodawcy umowy handlowe (zwane dalej łącznie: „Umowami Handlowymi” oraz osobno: „Umową Handlową”) z kontrahentami (zwanymi dalej łącznie: „Odbiorcami” oraz osobno: „Odbiorcą”), na podstawie których Spółka dominująca oraz Wnioskodawca mogą dokonywać sprzedaży towarów dla Odbiorców na podstawie zamówień składanych przez Odbiorców zarówno u Spółki dominującej, jak i Wnioskodawcy. Przedmiotem każdej Umowy Handlowej jest sprecyzowanie warunków wzajemnej współpracy handlowej na podstawie których dany Odbiorca będzie nabywał towary od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy w celu ich dalszej odsprzedaży i w celu zwiększenia obrotów uzyskiwanych ze sprzedaży towarów przez Spółkę dominującą oraz Wnioskodawcę. W każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że Spółka dominująca oraz Wnioskodawca odpowiadają wobec Odbiorcy samodzielnie za swoje zobowiązania i żaden z nich nie ponosi wobec Odbiorcy odpowiedzialności za zobowiązania drugiego podmiotu, w szczególności odpowiedzialność Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy wobec Odbiorcy nie jest solidarna. W każdej Umowie Handlowej zostało również wskazane, że zmiana danej Umowy Handlowej, zmiana jej załączników lub rozwiązanie danej Umowy Handlowej wymagają dla swej skuteczności wyrażenia zgody wyłącznie przez Spółkę dominującą. Każda Umowa Handlowa dotyczy sprzedaży towarów dla potrzeb jednego sklepu prowadzonego przez danego Odbiorcę w określonej w Umowie Handlowej lokalizacji, nie uczestniczącego dotychczas w ramach sieci franczyzowej organizowanej przez Spółkę zależną Y (zwanego dalej: „Sklepem”).Występują takie sytuacje, że z jednym Odbiorcą została zawarta więcej niż jedna Umowa Handlowa, przy czym każda Umowa Handlowa dotyczy sprzedaży towarów dla potrzeb innego Sklepu prowadzonego przez danego Odbiorcę. Każda Umowa Handlowa została zawarta na okres kilkudziesięciu miesięcy licząc od dnia wejścia w życie wszystkich postanowień danej Umowy Handlowej (wszystkie Umowy Handlowe są umowami wieloletnimi), przy czym, jeżeli na co najmniej określoną w danej Umowie Handlowej liczbę miesięcy przed upływem ww. okresu obowiązywania danej Umowy Handlowej żadna ze stron nie zawiadomi drugiej strony o braku zamiaru kontynuowania danej Umowy Handlowej, przyjmuje się, że po upływie ww. okresu obowiązywania danej Umowy Handlowej, dana Umowa Handlowa obowiązuje przez czas nieokreślony z prawem jej wypowiedzenia przez każdą ze stron z zachowaniem określonego w danej Umowie Handlowej okresu wypowiedzenia. Każda Umowa Handlowa określa, kiedy wchodzi ona w życie (np. że dana Umowa Handlowa wchodzi w życie z dniem jej podpisania, z tym zastrzeżeniem, że niektóre jej postanowienia wchodzą w życie w terminie późniejszym określonym w danej Umowie Handlowej). W każdej Umowie Handlowej zostało również określone, w jakich sytuacjach dana Umowa Handlowa ulega rozwiązaniu, a także, w jakich sytuacjach Spółka dominująca ma prawo rozwiązać daną Umowę Handlową ze skutkiem natychmiastowym.

Każda Umowa Handlowa przewiduje, że Odbiorca zobowiązany jest m.in.:

• od dnia wejścia w życie stosownych postanowień zawartej z nim Umowy Handlowej do m.in. realizowania przez cały okres obowiązywania danej Umowy Handlowej zakupu towarów od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy na poziomach co najmniej minimalnych określonych w danej Umowie Handlowej, tj. w każdym miesiącu obowiązywania danej Umowy Handlowej wartość zakupów ogółem wg cen zakupu netto przez Odbiorcę od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy nie może być niższa niż określona w danej Umowie Handlowej kwota, a nadto Odbiorca zobowiązany jest do dokonywania zakupów towarów od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy, w taki sposób, aby towary z asortymentu pozostającego w aktualnej ofercie Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy stanowiły co najmniej określony w danej Umowie Handlowej procent zakupów do Sklepu dla tego rodzaju towarów w skali każdego miesiąca kalendarzowego obowiązywania danej Umowy Handlowej, z tym zastrzeżeniem, że powyższy minimalny poziom zakupowy zostanie skorygowany o wartość w cenach zakupu netto towarów zamówionych przez Odbiorcę, a niedostarczonych z winy Spółki dominującej lub Wnioskodawcy,
• zawarcia ze Spółką zależną Y umowy franczyzy i doprowadzenia do otwarcia Sklepu w ramach sieci franczyzowej z uwzględnieniem wszystkich postanowień Przedwstępnej Umowy Franczyzy zawartej przez Odbiorcę ze Spółką zależną Y w dniu zawarcia danej Umowy Handlowej - w terminach szczegółowo określonych w ww. Przedwstępnej Umowie Franczyzy, a także utrzymywania i wykonywania ww. umowy franczyzy przez określoną w danej Umowie Handlowej liczbę kilkudziesięciu miesięcy od oficjalnego otwarcia Sklepu w sieci organizowanej przez Spółkę zależną Y, przy czym niewypełnienie przez Odbiorcę ww. obowiązków nie zwalnia Odbiorcy z obowiązku stosowania się do pozostałych postanowień danej Umowy Handlowej, w tym również nie zwalnia Odbiorcy z opisanego wyżej zobowiązania zakupu towarów od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy na poziomach co najmniej minimalnych określonych w danej Umowie Handlowej, natomiast sytuacja taka może doprowadzić - po pisemnym upomnieniu - do rozwiązania przez Spółkę dominującą danej Umowy Handlowej z winy Odbiorcy, jednakże skorzystanie z tej możliwości zależy od uznania Spółki dominującej,
• przestrzegania określonych w danej Umowie Handlowej zasad związanych z wykorzystaniem palet i innych opakowań zwrotnych.
  
  

Każda Umowa Handlowa przewiduje różnego rodzaju opłaty:

1.Z chwilą wejścia w życie wszystkich postanowień danej Umowy Handlowej Odbiorca nabywa prawo do opłaty motywacyjnej (zwanej dalej: „Opłatą Motywacyjną”) przysługującej za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków, w wysokości określonej w danej Umowie Handlowej od Spółki dominującej.

W każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że zapłata Opłaty Motywacyjnej nastąpi w określonym terminie liczonym od wejścia w życie wszystkich postanowień danej Umowy Handlowej. Ponadto, w każdej Umowie Handlowej zostało potwierdzone, że Odbiorcy nie przysługuje żadne roszczenie o zapłatę Opłaty Motywacyjnej bezpośrednio wobec Wnioskodawcy.

Opłata Motywacyjna - jak sama jej nazwa wskazuje - ma co do zasady charakter motywacyjny, mający na celu zachęcenie Odbiorcy do zawarcia danej Umowy Handlowej na określonych w niej warunkach. W przypadku, gdyby w danej Umowie Handlowej Odbiorcy nie zostało zagwarantowane prawo do Opłaty Motywacyjnej w określonej wysokości, wówczas Odbiorca nie zawarłby ze Spółką dominującą danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna jest opłatą samoistną, ma ona charakter jednorazowy, jest ona ponoszona na rzecz Odbiorcy za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków. Opłata Motywacyjna jest niezależna od faktycznego wykonywania przez Odbiorcę tego, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej, jak również jej poniesienie na rzecz Odbiorcy nie gwarantuje, że Odbiorca będzie faktycznie wykonywał to, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna nie jest ponoszona na poczet jakichkolwiek usług wykonywanych przez Odbiorcę w trakcie trwania danej Umowy Handlowej, ani tym bardziej dostaw towarów, bowiem żadna Umowa Handlowa nie przewiduje dokonywania przez Odbiorcę dostawy towarów na rzecz Spółki dominującej lub Wnioskodawcy (zgodnie z każdą Umową Handlową dostawy towarów są dokonywane przez Spółkę dominującą oraz Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy). Opłata Motywacyjna nie stanowi również żadnej formy zaliczki na poczet należności przysługujących Odbiorcy na zasadach określonych w danej Umowie Handlowej za wykonywanie niektórych zobowiązań przewidzianych w danej Umowie Handlowej. W żadnej Umowie Handlowej nie zostało zawarte postanowienie, że Opłata Motywacyjna podlega zwrotowi w jakiejkolwiek sytuacji. Jeżeli przed upływem określonego w danej Umowie Handlowej pierwotnego terminu jej obowiązywania, dana Umowa Handlowa uległaby rozwiązaniu (bez względu na przyczynę rozwiązania danej Umowy Handlowej) lub Odbiorca utraciłby tytuł prawny do lokalu, w którym prowadzony jest Sklep, wówczas Spółce dominującej przysługuje wobec Odbiorcy roszczenie o zapłatę opisanej niżej opłaty podstawowej oraz opłaty dodatkowej, a nadto Spółka dominująca uprawniona jest do żądania od Odbiorcy odszkodowania uzupełniającego na zasadach ogólnych kodeksu cywilnego, jeżeli Spółka dominująca poniosła szkodę z winy Odbiorcy.

2.Każda Umowa Handlowa przewiduje także opłatę podstawową (zwaną dalej: „Opłatą Podstawową”) oraz opłatę dodatkową (zwaną dalej: „Opłatą Dodatkową”), należne Spółce dominującej od Odbiorcy, jeżeli przed upływem określonego w danej Umowie Handlowej pierwotnego terminu jej obowiązywania, dana Umowa Handlowa uległa rozwiązaniu (bez względu na przyczynę rozwiązania danej Umowy Handlowej), lub Odbiorca utracił tytuł prawny do lokalu, w którym prowadzony jest Sklep, przy czym Opłata Podstawowa należna jest Spółce dominującej w wysokości stanowiącej iloczyn określonej w danej Umowie Handlowej stawki oraz sumy miesięcy kalendarzowych (wraz z miesiącem złożenia oświadczenia o rozwiązaniu danej Umowy Handlowej z winy Odbiorcy, rozwiązania danej Umowy Handlowej lub utraty prawa do lokalu Sklepu) pozostałych do wygaśnięcia danej Umowy Handlowej zgodnie z pierwotnym terminem jej obowiązywania, określonym w danej Umowie Handlowej. Natomiast Opłata Dodatkowa należna jest Spółce dominującej w stałej wysokości, przy czym w zależności od tego, czy oświadczenie o rozwiązaniu danej Umowy Handlowej z winy Odbiorcy, rozwiązanie danej Umowy Handlowej, lub utrata prawa do lokalu Sklepu następuje do określonej w danej Umowie Handlowej liczby miesięcy od zawarcia danej Umowy Handlowej, czy też po upływie liczby tych miesięcy, wówczas Odbiorca zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Spółki dominującej Opłaty Dodatkowej odpowiednio w wyższej lub niższej kwocie określonej w danej Umowie Handlowej.

Z każdej Umowy Handlowej wynika, że w przypadku określonych w danej Umowie Handlowej sytuacji skutkujących tym, że dana Umowa Handlowa ulega rozwiązaniu, obowiązek spełnienia ww. świadczeń na rzecz Spółki dominującej obciąża Odbiorcę, oraz odpowiednio solidarnie wskazane w danej Umowie Handlowej osoby trzecie, np. wspólników, członków zarządu Odbiorcy. Ponadto, w każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że omawiane świadczenia obciążają Odbiorcę (a także w ww. przypadku, wskazane w danej Umowie Handlowej osoby trzecie) również po rozwiązaniu danej Umowy Handlowej. W każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że opisane wyżej świadczenia powinny być spełnione na rzecz Spółki dominującej natychmiast bez konieczności odrębnego wezwania - nie później jednak niż w dniu rozwiązania danej Umowy Handlowej, a także, że świadczenia te są niezależne od innych świadczeń określonych daną Umową Handlową. Ponadto, w każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że opisane wyżej świadczenia nie wyłączają prawa Spółki dominującej do żądania od Odbiorcy odszkodowania uzupełniającego na zasadach ogólnych w kodeksie cywilnym, jeżeli Spółka dominująca poniosła szkodę z winy Odbiorcy. Każda Umowa Handlowa określa również warunki, po spełnieniu których Odbiorca - w razie utraty tytułu prawnego do lokalu, w którym prowadzony jest Sklep - może zwolnić się z obowiązku spełnienia na rzecz Spółki dominującej ww. świadczeń.

Zgodnie z postanowieniami Umowy pomiędzy Spółkami, dla potrzeb każdej Umowy Handlowej zostały sporządzone dwa dokumenty stanowiące integralną część Umowy pomiędzy Spółkami, tj.:

a.analiza ekonomiczna sporządzona przez Spółkę dominującą i zaaprobowana przez Wnioskodawcę, określająca prawdopodobny udział przychodów Wnioskodawcy w łącznych przychodach Spółki dominującej i Wnioskodawcy ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej, oraz

b.porozumienie, na podstawie którego, uwzględniając ww. analizę ekonomiczną oraz ostateczną wersję danej Umowy Handlowej wynegocjowanej przez Spółkę dominującą z danym Odbiorcą, na podstawie której Spółka dominująca i Wnioskodawca będą realizować sprzedaż towarów dla potrzeb prowadzonego przez Odbiorcę Sklepu, Spółka dominująca oraz Wnioskodawca dokonali następujących uzgodnień:

1. Wnioskodawca wyraził zgodę na zawarcie przez Spółkę dominującą również na rzecz Wnioskodawcy danej Umowy Handlowej z Odbiorcą, na podstawie której Spółka dominująca oraz Wnioskodawca będą realizować sprzedaż towarów dla potrzeb Sklepu.
2. Zważywszy, że:
• dana Umowa Handlowa przewiduje obowiązek zapłaty na rzecz Odbiorcy Opłaty Motywacyjnej w określonej wysokości, przysługującej za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej oraz wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków, oraz
  
• zgodnie z analizą ekonomiczną sporządzoną przez Spółkę dominującą i zaaprobowaną przez Wnioskodawcę, prawdopodobny udział przychodów Wnioskodawcy w łącznych przychodach Spółki dominującej i Wnioskodawcy ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej wynosi X %, a w przypadku Spółki dominującej udział ten wynosi Y%.
  Spółka dominująca i Wnioskodawca zgodnie ustalili, że w danej Umowie Handlowej pozostaną postanowienia z których wynika, że całą kwotę Opłaty Motywacyjnej ustaloną w danej Umowie Handlowej zapłaci Odbiorcy wyłącznie Spółka dominująca oraz że Odbiorcy nie przysługuje żadne roszczenie o zapłatę Opłaty Motywacyjnej bezpośrednio wobec Wnioskodawcy, natomiast Wnioskodawca zapłaci Spółce dominującej kwotę X zł stanowiącą równowartość X% Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej (tj. kwotę stanowiącą równowartość tylu procent Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej, ile wynosi ustalony dla tej Umowy Handlowej opisany wyżej wskaźnik procentowy prawdopodobnego udziału przychodów Wnioskodawcy w łącznych przychodach Spółki dominującej i Wnioskodawcy ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej), przy czym Wnioskodawca dokona zapłaty wskazanej wyżej kwoty na rzecz Spółki dominującej w określonym w porozumieniu terminie liczonym od dnia dokonania zapłaty przez Spółkę dominującą Opłaty Motywacyjnej na rzecz Odbiorcy wynikającej z danej Umowy Handlowej.
3. Spółka dominująca i Wnioskodawca zgodnie ustalili, że w danej Umowie Handlowej pozostaną postanowienia, z których wynika, że Opłata Podstawowa oraz Opłata Dodatkowa zostaną zapłacone wyłącznie na rzecz Spółki dominującej, natomiast po otrzymaniu przez Spółkę dominującą zapłaty tych świadczeń, Spółka dominująca przekaże Wnioskodawcy w określonym w porozumieniu terminie:
• część Opłaty Podstawowej w wysokości stanowiącej iloczyn określonej w porozumieniu stawki oraz sumy miesięcy kalendarzowych (wraz z miesiącem złożenia oświadczenia o rozwiązaniu danej Umowy Handlowej z winy Odbiorcy, rozwiązania danej Umowy Handlowej lub utraty prawa do lokalu Sklepu) pozostałych do wygaśnięcia danej Umowy Handlowej zgodnie z pierwotnym terminem jej obowiązywania określonym w danej Umowie Handlowej, oraz
  
• część Opłaty Dodatkowej w określonej w porozumieniu stałej wysokości, przy czym w zależności od tego, czy oświadczenie o rozwiązaniu danej Umowy Handlowej z winy Odbiorcy, rozwiązanie danej Umowy Handlowej, lub utrata prawa do lokalu Sklepu następuje do określonej w porozumieniu liczby miesięcy włącznie od zawarcia danej Umowy Handlowej, czy też po upływie liczby tych miesięcy, wówczas Spółka dominująca zobowiązana jest do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy część Opłaty Dodatkowej odpowiednio w wyższej lub niższej kwocie określonej w danym porozumieniu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku należnej Wnioskodawcy od Spółki dominującej części Opłaty Podstawowej oraz należnej Wnioskodawcy od Spółki dominującej części Opłaty Dodatkowej przychód dla Wnioskodawcy powstanie dopiero w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę zapłaty na jego rzecz owej części takiej Opłaty i w konsekwencji dopiero w tym momencie powstanie w przypadku Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku należnej Wnioskodawcy od Spółki dominującej części Opłaty Podstawowej oraz należnej Wnioskodawcy od Spółki dominującej części Opłaty Dodatkowej, przychód powstanie dla Wnioskodawcy dopiero w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę zapłaty na jego rzecz owej części takiej Opłaty i w konsekwencji dopiero w tym momencie powstanie w przypadku Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt l ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o PDOP”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie zaś z art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W art. 12 ust. 3a-3e ustawy o PDOP, ustawodawca określił moment powstania przychodów, o których mowa w przytoczonym wyżej art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o PDOP, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Na mocy art. 12 ust. 3d ustawy o PDOP, przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego. W art. 12 ust. 3e ustawy o PDOP, ustawodawca zaś wskazał, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w przypadku należnej Wnioskodawcy części Opłaty Podstawowej, jak i w przypadku należnej Wnioskodawcy części Opłaty Dodatkowej, znajduje zastosowanie przytoczony wyżej przepis art. 12 ust. 3e ustawy o PDOP. Zarówno należna Wnioskodawcy część Opłaty Podstawowej, jak i należna Wnioskodawcy cześć Opłaty Dodatkowej stanowią przychód związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, przez którą to kategorię przychodów rozumie się przychody będące następstwem prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, związane z nią bezpośrednio lub pośrednio. Mając na uwadze, iż jak to wynika z opisu zawartego w niniejszym wniosku oraz szczegółowego uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy, ani Opłata Podstawowa ani Opłata Dodatkowa nie są związane z wydaniem rzeczy, zbyciem prawa majątkowego, czy też wykonaniem jakiejkolwiek usługi przez Spółkę dominującą lub Wnioskodawcę, a zatem zarówno w przypadku Opłaty Podstawowej, jak i w przypadku Opłaty Dodatkowej, nie znajduje zastosowania przytoczony wyżej przepis art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP. W konsekwencji, przepis art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, nie znajduje również zastosowania ani do należnej Wnioskodawcy części Opłaty Podstawowej, ani też do należnej Wnioskodawcy części Opłaty Dodatkowej. Nie znajduje również zastosowania przepis art. 12 ust. 3c ustawy o PDOP, jak również nie znajduje zastosowania przepis art. 12 ust. 3d ustawy o PDOP, gdyż ani zapłata na rzecz Wnioskodawcy części Opłaty Podstawowej, ani też zapłata na rzecz Wnioskodawcy części Opłaty Dodatkowej, nie będą stanowiły rozliczenia usługi rozlicznej w okresach rozliczeniowych, ani tym bardziej dostawy energii elektrycznej, cieplnej, czy też gazu przewodowego.

Biorąc pod uwagę, że jak wyżej zostało wykazane, przepisy art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, art. 12 ust. 3c ustawy o PDOP oraz art. 12 ust. 3d ustawy o PDOP, nie znajdą zastosowania ani w przypadku należnej Wnioskodawcy części Opłaty Podstawowej, ani też w przypadku należnej Wnioskodawcy części Opłaty Dodatkowej, moment ich opodatkowania powinien zostać określony stosownie do art. 12 ust. 3e ustawy o PDOP. Oznacza to, że przychód z tytułu należnej Wnioskodawcy części Opłaty Podstawowej oraz z tytułu należnej Wnioskodawcy części Opłaty Dodatkowej powinien zostać rozpoznany przez Wnioskodawcę w momencie otrzymania przez niego zapłaty owej części takiej Opłaty. W konsekwencji, zarówno należna Wnioskodawcy część Opłaty Podstawowej, jak i należna Wnioskodawcy część Opłaty Dodatkowej nie będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychodu w dacie ich wymagalności, lecz w dacie faktycznego otrzymania przez Wnioskodawcę ich zapłaty.

Reasumując, w przypadku należnej Wnioskodawcy od Spółki dominującej części Opłaty Podstawowej oraz należnej Wnioskodawcy od Spółki dominującej części Opłaty Dodatkowej przychód powstanie dla Wnioskodawcy dopiero w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę zapłaty na Jego rzecz owej części takiej Opłaty i w konsekwencji dopiero w tym momencie powstanie w przypadku Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych.

Prawidłowość zaprezentowanego wyżej stanowiska Wnioskodawcy została potwierdzona przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego w imieniu Ministra Finansów w wydanej wobec Spółki dominującej interpretacji indywidualnej z dnia 24 października 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-923/12/PP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 – Nr 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.