INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2012 r. (data wpływu 26 lipca 2012 r.) dotyczącym udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych -uzupełnionym w dniu 17 października 2012 r. - w zakresie możliwości amortyzowana udostępnionego innemu podmiotowi na podstawie umowy o współpracy środka trwałego– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - uzupełniony w dniu 17 października 2012 r. w zakresie możliwości amortyzowana udostępnionego innemu podmiotowi na podstawie umowy o współpracy środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług. Działalność Spółki obejmuje przede wszystkim hurtową sprzedaż farb i lakierów do drewna sprowadzanych z zagranicy.

W 2011 r. Spółka nabyła maszynę o nazwie „K” o określonej wartości i wprowadziła ją do ewidencji środków trwałych. Maszyna ta służy do mieszania farb w celu otrzymania określonego koloru.

W ramach umowy o współpracę Spółka przekazała maszynę Dystrybutorowi w zamian za zobowiązanie Dystrybutora do zakupu określonej ilości produktów od Spółki, odpowiednią ich ekspozycję oraz udzielanie klientom rzetelnych i fachowych informacji na ich temat.

Dodatkowo w umowie zawartej na okres 4 lat pomiędzy firmami ustalono iż:

• przez okres 4 lat Dystrybutor będzie płacił coroczną opłatę nazwaną kwotą podstawową w wysokości 1/4 wartości zakupionej maszyny;
• jeżeli wielkość zakupionych produktów (wykorzystywanych do maszyny mieszającej farby) dokonanych w danym roku (w okresie 4 lat) przez Dystrybutora wyniesie określone minimum - wtedy roczna kwota do zapłaty z tytułu kwoty podstawowej wyniesie 0,00 euro
• jeżeli wielkość zakupów produktów dokonanych w danym roku (w okresie 4 lat) przez Dystrybutora będzie niższa niż określone minimum - wtedy roczna kwota do zapłaty z tytułu kwoty podstawowej będzie proporcjonalna do zrealizowanej przez Dystrybutora wielkości zakupów. W tym przypadku Spółka wystawi Dystrybutorowi notę korygującą;
• przez okres trwania umowy, tj. 4 lata maszyna będzie własnością Spółki. Po tym okresie jeżeli Dystrybutor uiści należne opłaty lub dokona zakupów w określonej wysokości, właścicielem maszyny zostanie Dystrybutor.

W okresie obowiązywania umowy koszty napraw i konserwacji (z wyjątkiem napraw gwarancyjnych) dokonuje Dystrybutor.

Maszyna została ujęta w ewidencji środków trwałych Spółki. Dokonywane przez Spółkę odpisy amortyzacyjne zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie Spółka nie dokumentuje ani nie wykazuje podatku VAT należnego w związku z udostępnianiem swojej maszyny.

Wobec powyższego zadano następujące pytania.

1. Czy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonywane przez Spółkę odpisy amortyzacyjne od maszyny, która na mocy zawartej umowy o współpracę została udostępniona Dystrybutorowi stanowią koszt uzyskania przychodów...
2. Czy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, udostępnianie Dystrybutorowi maszyny na warunkach opisanych powyżej stanowi transakcję podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT...
3. Jeżeli wielkość zakupów produktów dokonanych w danym roku (w okresie 4 lat) przez Dystrybutora będzie niższa niż określone minium - wtedy zostanie on obciążony przez Spółkę proporcjonalnie do zrealizowanej przez Dystrybutora wielkości zakupów. W opisanym przypadku Spółka wystawi Dystrybutorowi notę księgową. Czy postępowanie Spółki jest prawidłowe, czy też opisana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w związku z czym Spółka powinna udokumentować ją fakturą VAT...

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania pierwszego w pozostałym zakresie sprawa została rozstrzygnięta odrębnie.

We własnym stanowisku w sprawie w odniesieniu do pytania pierwszego Wnioskodawca wskazał, że dokonywane odpisy amortyzacyjne od maszyny udostępnionej swojemu Dystrybutorowi w ramach zawartej umowy stanowią koszt uzyskania przychodów.

Spółka jest właścicielem maszyny zakupionej na potrzeby związane z prowadzoną działalnością. Zawarta umowa współpracy pomiędzy Spółką a Dystrybutorem, na mocy której maszyna zostanie przekazana Dystrybutorowi niewątpliwie przyczyni się do zachowania źródeł przychodów jak również do wzrostu przychodów z tytułu sprzedaży towarów. Pozwoli ona również na rozbudowanie sieci sprzedaży oraz wprowadzenie nowego asortymentu towarów na rynek, a co za tym idzie umocnienie pozycji firmy na rynku krajowym. (Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1). Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania (budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Podatnik więc ma prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych jeżeli: wykorzystuje środek trwały w jakikolwiek sposób na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo prowadzona przez podatnika działalność gospodarcza polega na dzierżawie wynajmie lub leasingu środków trwałych.

Art. 16a ust. 1 tej ustawy, nie definiuje ani miejsca ani sposobu wykorzystywania środka trwałego. Środek trwały musi służyć działalności gospodarczej podatnika, lecz fizyczne miejsce użytkowania tego środka trwałego może mieć miejsce poza siedzibą podatnika.

Skoro więc Spółka udostępnia własny środek trwały (w związku z zabezpieczeniem źródła przychodów) w celu maksymalizacji zysku, to odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę będącej właścicielem maszyny wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności, od tego środka trwałego powinny stanowić dla niej koszt uzyskania przychodów. (Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16).

Należy wziąć również pod uwagę fakt, iż amortyzacja dokonywana przez Spółkę nie znajduje się w katalogu kosztów wykazanych w art. 16 ust. 1.

Pomimo iż, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oddanych do nieodpłatnego używania, ze względu na charakter zawartej umowy nie można tu mówić o nieodpłatności świadczenia, gdyż nieodpłatne świadczenie to takie świadczenie, którego spełnienie nie powoduje po stronie otrzymującego obowiązku spełnienie świadczenia wzajemnego.

Nawet jeżeli nie nastąpi zapłata w formie wynagrodzenia pieniężnego za udostępnioną maszynę to przedmiotowa umowa, ze względu na fakt, iż ma charakter świadczenia wzajemnego przyniesie Spółce korzyść w postaci zwiększenia przychodów z działalności podstawowej, tj. sprzedaży towarów.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że z punktu widzenia Spółki, istotą zawartej umowy jest zwiększenie sprzedaży oraz wprowadzenie nowych produktów na rynek. Aby Dystrybutor mógł dokonać zakupu określonego umową towaru a następnie dokonać sprzedaży wyprodukowanych produktów Spółka musiała udostępnić mu maszynę do kolorowania. Maszyna jest niezbędna do przygotowania produktów, które następnie są sprzedawane klientom (wyłącznie na bazie zakupionych od Spółki produktów). Bez przekazania Dystrybutorowi maszyny Spółka nie mogłaby dokonać sprzedaży nowych wyselekcjonowanych produktów do Dystrybutora. Z punktu widzenia Spółki, odpłatność nazwana w umowie kwotą podstawową stanowi dla niej rekompensatę za niezrealizowanie określonego w umowie poziomu zakupów. Dlatego może zaistnieć sytuacja, w której Dystrybutor w okresie 4 lat nie poniesie żadnej opłaty (kwoty podstawowej), a pomimo to po upływie okresu zawartego w umowie nastąpi przeniesienie własności. Nastąpi to tylko w sytuacji, w której Dystrybutor dokona zakupów przynajmniej na poziomie określonym w umowie. Zgodnie z umową przez pierwsze 4 lata maszyna stanowi własność Spółki. Jeżeli w przeciągu tych lat Dystrybutor odstąpi od umowy lub nie wywiąże się z niej maszyna pozostanie własnością Spółki. Przy zakupie maszyny Spółka skorzystała z prawa do odliczenia podatku od towarów i usług na zasadach określonych w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty,

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z definicji środka trwałego zawartej w art. 16a ust. 1 ustawy podatkowej płynie więc wniosek, że aby dany przedmiot mógł zostać uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:
- stanowić własność lub współwłasność podatnika:

• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, tzn. środek powinien być wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem,
• przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,
• musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) (tj. gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Regulacja zawarta w art. 15 ust. 6 omawianej ustawy normuje ponadto, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jednocześnie, stosownie do treści art. 16d ust. 2 ww. ustawy podatkowej, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że środek trwały musi posiadać cechy wymienione w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc określoną wartość, być kompletnym i zdatnym do użytku. Z tą regulacją koresponduje przepis art. 16h ust. 1 pkt 1 zezwalający na rozpoczęcie amortyzacji w określonej dacie, po wprowadzeniu danego środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. To zaś jest uwarunkowane przekazaniem środka trwałego do używania.

W rezultacie, dla oceny, czy podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych konieczne jest ustalenie, czy nastąpiło oddanie środka trwałego do używania. Rozstrzygnięcie tej kwestii jest natomiast uzależnione od określonych ustaleń faktycznych, gdyż żaden przepis prawa podatkowego nie zawiera odrębnej definicji tego pojęcia.

Zgodnie z regułą wykładni językowej, w myśl której w sytuacji, gdy ustawodawca nie nadał danemu terminowi szczególnego znaczenia, stosując definicję ustawową, należy przyjąć takie jego znaczenie, jakie funkcjonuje w języku powszechnym. W języku powszechnym natomiast – jak wynika z definicji zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN – pojęcie „używać” jest synonimem pojęcia „użyć” i oznacza m.in. „zastosować coś jako środek, narzędzie” oraz „zrobić z czegoś użytek”.

Z powyższego należy wywieść, iż oddanie środka trwałego „do używania” jest ściśle związane z włączeniem go do wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca udostępnia Dystrybutorowi, na podstawie umowy o współpracę, maszynę do mieszania farb w celu otrzymania określonego koloru. Jednostka podkreśla, że wskazana maszyna stanowi jej własność, w zamian Dystrybutor zobowiązał się do zakupu określonej ilości produktów Spółki, odpowiednią ich ekspozycję oraz udzielanie klientom rzetelnych i fachowych informacji na ich temat.

Odnosząc powyższe do przepisów prawa podatkowego w zakresie amortyzacji środków trwałych należy stwierdzić, iż skoro będący własnością Spółki środek trwały udostępniany jest kontrahentom w celu maksymalizacji zysków Wnioskodawcy, to odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę powinny stanowić dla niego koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie wskazać należy, iż stosownie do regulacji art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania – za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania. Rozważyć zatem należy, czy w przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca oddaje środki trwałe do nieodpłatnego używania, albowiem taka sytuacja wyklucza uwzględnienie odpisów amortyzacyjnych w kosztach podatkowych.

Odnosząc się do niniejszego stwierdzić należy, że w ramach umowy o współpracę w zamian za udostępnienie środka trwałego, Spółka uzyskuje zobowiązanie Dystrybutora do zakupu określonej ilości produktów, odpowiednią ich ekspozycję oraz udzielanie klientom rzetelnych i fachowych informacji na ich temat. Ponadto w przypadku gdy Dystrybutor nie dokonana zamówień na odpowiednią kwotę, jest zobowiązany do zapłacenia stosownej kwoty pieniężnej. Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że w jej ocenie istotą zawartej umowy jest zwiększenie sprzedaży oraz wprowadzenie nowych produktów na rynek. Biorąc powyższe należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie dochodzi do nieodpłatnego używania środka trwałego przez Dystrybutora, w konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) omawianej ustawy podatkowej.

Końcowo należy wskazać, że w ramach postępowania dotyczącego wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego tut. organ, nie ma stosownych uprawnień i możliwości zweryfikowania przedstawionych we wniosku elementów stanu faktycznego, gdyż przedmiotem interpretacji są przepisy prawa podatkowego nie zaś przedstawiony stan faktyczny.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.