INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu 19 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu podwyższenia:

• uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych,
• uprzednio stosowanych w stosunku do niektórych środków trwałych niższych stawek amortyzacyjnych od początku ich amortyzacji.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej jako: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży budowlanych materiałów izolacyjnych. W swojej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje maszyny, urządzenia techniczne zaliczane do grup 4, 5, 6 Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej jako: „KŚT”). Spółka dokonuje amortyzacji przedmiotowych środków trwałych według metody liniowej, przewidzianej w art. 16i ust. 1 w związku z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ubiegłych latach podatkowych Spółka obniżyła stawki amortyzacyjne dla niektórych środków trwałych zaliczonych do grup 4 - 6 KŚT.

Obniżenie stawek amortyzacyjnych, dokonywane przez Spółkę na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczyło:

• środków trwałych już amortyzowanych i było dokonywane począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego,
• środków trwałych nowo wprowadzonych do ewidencji i było dokonywane począwszy od miesiąca, w którym środki zostały wprowadzone do ewidencji.
  
  

W następnych latach podatkowych, np. od stycznia 2012 r., Spółka zamierza podwyższyć obniżone w ubiegłych latach podatkowych stawki amortyzacyjne stosowane w odniesieniu do niektórych środków trwałych zaliczonych do grup 4 - 6 KŚT. Wysokość stawek amortyzacyjnych po ich planowanym podwyższeniu nie przekroczy maksymalnych stawek wskazanych w Wykazie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może, po uprzednim obniżeniu stawek amortyzacyjnych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podwyższyć te stawki do poziomu określonego w Wykazie od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego...
2. Czy Spółka może, po uprzednim stosowaniu w odniesieniu do niektórych środków trwałych od początku ich amortyzacji stawek amortyzacyjnych niższych niż wynikające z Wykazu, podwyższyć te stawki amortyzacji do poziomu określonego w Wykazie od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 19 marca 2012 r. nr ILPB4/423-502/11-3/MC.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do podwyższenia stawek amortyzacyjnych, obniżonych w ubiegłych latach podatkowych, do poziomu wynikającego z Wykazu stawek amortyzacyjnych, od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego (np. od stycznia 2012 r.). Prawo to dotyczy zarówno środków trwałych, co do których od początku ich amortyzacji stosowano stawkę wynikającą z Wykazu, a następnie ją obniżono, jak i środków trwałych, które od początku były amortyzowane według stawek niższych niż stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu.

Uzasadnienie.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji, określonych w art. 16i - 16k, dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziano następujące metody amortyzacji:

• „amortyzacja liniowa”, tj. amortyzacja według stawek wynikających z Wykazu, w tym również:
• amortyzacja liniowa według stawek podwyższonych poprzez zastosowanie odpowiednich współczynników określonych w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• amortyzacja liniowa przy zastosowaniu stawek obniżonych w stosunku do stawek określonych w Wykazie,
• amortyzacja przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie,
• „amortyzacja metodą degresywną”,
• amortyzacja przy zastosowaniu tzw. metody „jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników”.
  
  

Spółka amortyzuje środki trwałe zaliczone do grup 4 - 6 KŚT metodą liniową określoną w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie natomiast z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy stosujący liniową metodę amortyzacji, mogą obniżać podane w Wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Jak wynika z powyższych regulacji, podatnicy amortyzujący środki trwałe wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z zastosowaniem metody liniowej mogą:

• począwszy od miesiąca, w którym dane środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji albo
• od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego,

   - obniżyć stosowane dla celów podatkowych stawki amortyzacyjne w stosunku do stawek określonych w Wykazie.

Natomiast, użyte w zdaniu drugim analizowanego przepisu określenie „zmiana” wskazuje, iż podatnik stosujący amortyzację liniową, ma nie tylko możliwość obniżenia stawek amortyzacji, ale i ich podwyższenia, przy czym granicą tego podwyższenia są maksymalne stawki amortyzacji wskazane w Wykazie. Jak wynika bowiem ze słownikowej definicji terminu „zmiana”, oznacza on wymianę, zastąpienie, tj. zarówno obniżenie, jak i podwyższenie. W opinii Spółki, także wykładnia celowościowa regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczących amortyzacji podatkowej środków trwałych prowadzi do wniosku, że racjonalny ustawodawca zezwala podatnikom na dokonanie podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu wynikającego z Wykazu. W przeciwnym razie stosowne ograniczenie zostałoby wprost uregulowane w treści ustawy.

Potwierdzeniem prawidłowości powyższego stanowiska jest fragment z uzasadnienia projektu zmian do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wprowadzających art. 16i ust. 5 tej ustawy (Druk nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.), w którym wprost wskazano na możliwość „powrotu” do stawek amortyzacyjnych w okresie osiągania dochodów (tj. na możliwość zwiększenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych): „Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. (...) Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów (...)”.

W świetle powyższych argumentów, należy uznać, iż na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności przepisu art. 16i ust. 5 tej ustawy, możliwe jest zarówno obniżenie stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu, jak i podwyższenie uprzednio obniżonych stawek, jednakże z tym zastrzeżeniem, że stawki amortyzacyjne po podwyższeniach nie mogą przekroczyć stawek wynikających z Wykazu, co wynika wprost z zasad amortyzacji liniowej. Obniżenie oraz podwyższenie stawek amortyzacyjnych powinno mieć miejsce z uwzględnieniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Obniżenie może zatem nastąpić począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca roku podatkowego następującego po podjęciu decyzji o obniżeniu stawek amortyzacji. Podwyższenie natomiast może nastąpić począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego następującego po podjęciu decyzji o podwyższeniu uprzednio obniżonych stawek amortyzacji.

Prawidłowość powyższego stanowiska Spółki została wielokrotnie potwierdzona w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Ministra Finansów (dalej jako: „MF”) z dnia 12 października 2011 r. sygn. IPPB5/423-745/11-2/RS, wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej (dalej jako: „DIS”) w Warszawie, w której organ uznał, iż „zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych”,
• w interpretacji indywidualnej MF z dnia 11 października 2011 r. sygn. IPPB5/423-746/11-2/RS, wydanej za pośrednictwem DIS w Warszawie, w której organ potwierdził prawo Wnioskodawcy do podwyższenia według własnego uznania, z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy, uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie,
• w interpretacji indywidualnej MF z dnia 11 lutego 2011 r. sygn. IPPB5/423-849/10-3/JC, wydanej za pośrednictwem DIS w Poznaniu, w której wskazano: „Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia / podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”.
  
  

Również sądy administracyjne, w swych orzeczeniach, wskazują na możliwość zarówno obniżania, jak i podwyższania stawek amortyzacyjnych, z zachowaniem terminów określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przykładem takiego orzeczenia jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 maja 2011 r. sygn. I SA/Łd 401/11, w którym Sąd zauważył, iż: „ani unormowania zawarte w art. 16i u.p.d.p., ani też inne przepisy nie wyłączają możliwości zmiany obniżonych stawek amortyzacyjnych. Jedyne granice jakie ustalił ustawodawca dotyczą maksymalnej wysokości stawki oraz tego od jakiej chwili nowa stawka znajduje zastosowanie. Zmiana stawki może w szczególności polegać na jej podwyższeniu, przy czym podwyższenie nie musi wcale oznaczać powrotu do pierwotnej wysokości przewidzianej w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Zastosowanie stawki obniżonej (art. 16i ust. 5 u.p.d.p.), nie wyklucza również jej podwyższenia z zastosowaniem wskaźników, o których mowa w art. 16i ust. 2 u.p.d.p”.

Mając na uwadze powyższe, nie powinno ulegać żadnej wątpliwości, iż Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.