Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1063/12-9/KG
z 27 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy reprezentowanej przez pełnomocników, przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2012 r. (data wpływu 16 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 18 lutego 2013 r.) oraz 22 lutego 2013 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty deklaracji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty deklaracji. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia: 21 stycznia 2013 r. o informacje dotyczące zmiany adresu do doręczeń oraz 22 lutego 2013 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina (będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT) jest właścicielem budynków (zwanych salami wiejskimi; dalej: „Sale Wiejskie”) w miejscowościach Z. oraz O.

Gmina poniosła wydatki inwestycyjne (dalej: „Wydatki Inwestycyjne”) związane z remontem Sali Wiejskiej w O. (w 2010 r.) oraz Sali Wiejskiej w Z. (w 2011 r.). Wydatki te obejmowały m.in.:

1. wykonanie projektu budowlanego,
2. zakup działki,
3. opracowanie dokumentacji geodezyjnej,
4. nadzór inwestorski,
5. roboty budowlane związane ze strukturą budynku,
6. prace dot. instalacji sanitarnej i elektrycznej.
   
   

W związku z ponoszeniem Wydatków Inwestycyjnych, Gmina otrzymywała od kontrahentów faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku VAT. Gmina nie odliczała podatku VAT wykazanego na tych fakturach.

Poniesione przez Gminę Wydatki Inwestycyjne były częściowo finansowane z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich, lecz podatek VAT od tych wydatków nie stanowił kosztów kwalifikowanych (tj. nie był objęty dofinansowaniem).

Po wyremontowaniu Sal Wiejskich, Gmina wykorzystuje je w dwojaki sposób:

1. odpłatne wynajmowanie Sal Wiejskich na podstawie umów cywilnoprawnych m. in. dla potrzeb organizacji imprez okolicznościowych (urodzin, wesel, komunii, itp.), dokumentowane przez Gminę fakturami VAT;
2. wykorzystanie Sal Wiejskich w celu zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty m. in. w zakresie wspierania i upowszechniania idei samorządowej, wspierania rodziny, kultury (np. udostępnianie Sal Wiejskich mieszkańcom dla celów organizacji spotkań sołectwa, dnia dziecka, dożynek itp.).
   
   

Ze względu na ogólny charakter Wydatków Inwestycyjnych, Gmina nie jest w stanie przypisać tych wydatków do jednego z dwóch powyższych rodzajów działalności.

Gmina nie wykorzystuje Sal Wiejskich do działalności zwolnionej od opodatkowania VAT.

W piśmie z dnia 22 lutego 2013 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowany wskazał, że: w momencie ponoszenia Wydatków Inwestycyjnych Gmina wiedziała, że będzie wykorzystywała Sale do realizacji dwóch typów zadań:

• zadań własnych (udostępnianie Sal Wiejskich w związku z realizacją zadań własnych Gminy);
• celów komercyjnych (odpłatny wynajem Sal Wiejskich dla celów organizacji imprez okolicznościowych, np. wesel, komunii, itp.).
  
  

Gmina podkreśliła, że zakres zrealizowanych remontów Sal Wiejskich był umotywowany również opiniami mieszkańców. Mieszkańcy w zgłoszeniach kierowanych do Wójta wyrażali potrzebę posiadania przez Gminę miejsca, w którym mogliby organizować imprezy okolicznościowe (np. wesela). Wskazali, iż przeszkodą w korzystaniu z obiektów znajdujących się w innych gminach jest dystans jaki dzieli dostępne sale od miejsca ich zamieszkania. Argumentowali również, że koszt wynajmu lokali, takich jak restauracje czy zajazdy, jest zbyt wysoki. Gmina wzięła pod uwagę postulaty mieszkańców i odpowiednio dostosowała zakres przeprowadzonych remontów, który obejmował przygotowanie odpowiedniego zaplecza sanitarno-technicznego dostosowanego do potrzeb organizacji imprez okolicznościowych (np. komunii, wesel, itp.).

W związku z powyższym, Gmina podkreśliła, że już w momencie ponoszenia Wydatków Inwestycyjnych wiedziała, że Sale Wiejskie będą wykorzystywana zarówno do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT (nieodpłatne udostępnianie Sal Wiejskich w związku z realizacją zadań własnych Gminy), jak również do czynności opodatkowanych VAT (komercyjny, odpłatny wynajem Sal Wiejskich dla potrzeb organizacji imprez okolicznościowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina jest uprawniona do odliczenia podatku VAT wskazanego na fakturach dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych poprzez dokonanie stosownych korekt deklaracji podatkowych za okresy, w których wystąpiło po jej stronie prawo do odliczenia VAT (tj. co do zasady w miesiącu otrzymania danej faktury), nie później niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do odliczenia VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina jest uprawniona do odliczenia podatku VAT wskazanego na fakturach dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych poprzez dokonanie stosownych korekt deklaracji podatkowych za okresy, w których wystąpiło po jej stronie prawo do odliczenia VAT (tj. co do zasady w miesiącu otrzymania danej faktury), nie później niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do odliczenia VAT.

Uzasadnienie.

Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT z faktur dokumentujących poniesione przez nią Wydatki Inwestycyjne związane z Salami Wiejskimi.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż Gmina miała prawo dokonać odliczenia całości VAT z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych w oparciu o art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, tj. co do zasady w miesiącu otrzymania faktury VAT od dostawcy (albo w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych). Jak jednak wskazano w opisie stanu faktycznego, Gmina dotychczas nie odliczyła VAT z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych.

W związku z powyższym, na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, Gmina jest uprawniona do odliczenia podatku VAT wskazanego na fakturach dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych poprzez dokonanie stosownych korekt deklaracji podatkowych za okresy, w których wystąpiło po jej stronie prawo do odliczenia VAT (tj. co do zasady w miesiącu otrzymania danej faktury), nie później niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do odliczenia VAT.

Jednocześnie, w ocenie Gminy w omawianym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 91 ust. 7 ustawy o VAT ze względu na fakt, że nie miała miejsca zmiana przeznaczenia Sal Wiejskich. W omawianym przypadku bowiem Gmina już w momencie ponoszenia Wydatków Inwestycyjnych wiedziała, że posłużą jej wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT oraz niepodlegającej opodatkowaniu VAT (a więc przysługiwało jej pełne odliczenie VAT od tych wydatków).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje:

1. w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18;
2. w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 – w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy lub usługobiorcy odpowiednio od świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest usługobiorca, od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca;

• 2a. w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 5 – w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a;
• 2b. w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33b;
  

3. w przypadku nabycia towarów i usług, o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 1, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu dotyczy – w rozliczeniu za okres, w którym przypada termin płatności;
4. w przypadku dokonania spisu z natury określonego w art. 113 ust. 5 i 7 – nie później niż w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tego spisu;
5. w przypadku stosowania w imporcie towarów procedury uproszczonej, polegającej na wpisie do rejestru zgodnie z przepisami celnymi – za okres rozliczeniowy, w którym podatnik dokonał wpisu do rejestru; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wykazanego w tym rejestrze, z zastrzeżeniem art. 33a;
6. w przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz w art. 34 – w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał decyzję; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wynikającego z decyzji.
   
   

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Stosownie do treści art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W myśl art. 86 ust. 15 ustawy, do uprawnienia, o którym mowa w powołanym ust. 13 stosuje się odpowiednio art. 81b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) dalej: Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W art. 81b § 1 ww. ustawy wskazano, iż uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
2. przysługuje nadal po zakończeniu:
   1. kontroli podatkowej,
   2. postępowania podatkowego – w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 81b § 2 cyt. ustawy, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

Ponadto podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, iż formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo – prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, iż Gmina (będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT) jest właścicielem budynków – Sal Wiejskich w miejscowościach Z. oraz O.. Gmina poniosła wydatki inwestycyjne związane z remontem Sali Wiejskiej w O. (w 2010 r.) oraz Sali Wiejskiej w Z. (w 2011 r.). Po wyremontowaniu Sal Wiejskich, Gmina wykorzystuje je w dwojaki sposób:

1. odpłatne wynajmowanie Sal Wiejskich na podstawie umów cywilnoprawnych m. in. dla potrzeb organizacji imprez okolicznościowych (urodzin, wesel, komunii, itp.), dokumentowane przez Gminę fakturami VAT;
2. wykorzystanie Sal Wiejskich w celu zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty m. in. w zakresie wspierania i upowszechniania idei samorządowej, wspierania rodziny, kultury (np. udostępnianie Sal Wiejskich mieszkańcom dla celów organizacji spotkań sołectwa, dnia dziecka, dożynek itp.).
   
   

W związku z ponoszeniem Wydatków Inwestycyjnych, Gmina otrzymywała od kontrahentów faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku VAT. Gmina nie odliczała podatku VAT wykazanego na tych fakturach. Poniesione przez Gminę Wydatki Inwestycyjne były częściowo finansowane z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich, lecz podatek VAT od tych wydatków nie stanowił kosztów kwalifikowanych (tj. nie był objęty dofinansowaniem). Ze względu na ogólny charakter Wydatków Inwestycyjnych, Gmina nie jest w stanie przypisać tych wydatków do jednego z dwóch powyższych rodzajów działalności. Gmina nie wykorzystuje Sal Wiejskich do działalności zwolnionej z opodatkowania VAT. W momencie ponoszenia Wydatków Inwestycyjnych wiedziała, że Sale Wiejskie będą wykorzystywana zarówno do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT (nieodpłatne udostępnianie Sal Wiejskich w związku z realizacją zadań własnych Gminy), jak również do czynności opodatkowanych VAT (komercyjny, odpłatny wynajem Sal Wiejskich dla potrzeb organizacji imprez okolicznościowych).

W interpretacji indywidualnej z dnia 27 lutego 2013 r. nr ILPP1/443-1063/12-8/KG stwierdzono, że Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wskazanego na fakturach dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych związanych z remontem Sal Wiejskich w miejscowościach Z i O.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności niniejszej sprawy należy zatem stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż Gmina dotychczas nie odliczyła podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych związanych z remontem Sal Wiejskich w miejscowościach Z. i O., na mocy art. 86 ust. 13 ustawy może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowych za okresy, w których wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie korekty deklaracji. Interpretacjami indywidualnymi z dnia 27 lutego 2013 r. załatwiono kwestie dotyczące stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępniania Sal Wiejskich w celu zaspokajania potrzeb społeczności lokalnej, nr ILPP1/443-1063/12-7/KG,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych związanych z remontem Sal Wiejskich, nr ILPP1/443-1063/12-8/KG.
  
  

Odpowiedzi na pytanie dotyczące opodatkowania czynności odpłatnego udostępniania Sal Wiejskich udzielono interpretacją indywidualną z dnia 14 lutego 2013 r. nr ILPP1/443-1063/12-4/KG.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.