Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1063/12-7/KG
z 27 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy reprezentowanej przez pełnomocników, przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2012 r. (data wpływu 16 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 18 lutego 2013 r.) i 22 lutego 2013 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępniania Sal Wiejskich w celu zaspokajania potrzeb społeczności lokalnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępniania Sal Wiejskich w celu zaspokajania potrzeb społeczności lokalnej. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia: 21 stycznia 2013 r. o informacje dotyczące zmiany adresu do doręczeń oraz 22 lutego 2013 r. o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina (będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT) jest właścicielem budynków (zwanych salami wiejskimi; dalej: „Sale Wiejskie”) w miejscowościach Z. oraz O.

Gmina poniosła wydatki inwestycyjne (dalej: „Wydatki Inwestycyjne”) związane z remontem Sali Wiejskiej w O. (w 2010 r.) oraz Sali Wiejskiej w Z. (w 2011 r.). Wydatki te obejmowały m.in.:

1. wykonanie projektu budowlanego,
2. zakup działki,
3. opracowanie dokumentacji geodezyjnej,
4. nadzór inwestorski,
5. roboty budowlane związane ze strukturą budynku,
6. prace dot. instalacji sanitarnej i elektrycznej.
   
   

W związku z ponoszeniem Wydatków Inwestycyjnych, Gmina otrzymywała od kontrahentów faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku VAT. Gmina nie odliczała podatku VAT wykazanego na tych fakturach.

Poniesione przez Gminę Wydatki Inwestycyjne były częściowo finansowane z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich, lecz podatek VAT od tych wydatków nie stanowił kosztów kwalifikowanych (tj. nie był objęty dofinansowaniem).

Po wyremontowaniu Sal Wiejskich, Gmina wykorzystuje je w dwojaki sposób:

1. odpłatne wynajmowanie Sal Wiejskich na podstawie umów cywilnoprawnych m. in. dla potrzeb organizacji imprez okolicznościowych (urodzin, wesel, komunii, itp.), dokumentowane przez Gminę fakturami VAT;
2. wykorzystanie Sal Wiejskich w celu zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty m. in. w zakresie wspierania i upowszechniania idei samorządowej, wspierania rodziny, kultury (np. udostępnianie Sal Wiejskich mieszkańcom dla celów organizacji spotkań sołectwa, dnia dziecka, dożynek itp.).
   
   

Ze względu na ogólny charakter Wydatków Inwestycyjnych, Gmina nie jest w stanie przypisać tych wydatków do jednego z dwóch powyższych rodzajów działalności.

Gmina nie wykorzystuje Sal Wiejskich do działalności zwolnionej od opodatkowania VAT.

W piśmie z dnia 22 lutego 2013 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowany wskazał, że:

1. Gmina udostępnia Sale Wiejskie w celu zaspokajania potrzeb wspólnoty nieodpłatnie. Tego typu udostępnianie Sal Wiejskich jest związane z organizacją przez Urząd Gminy m. in. następujących spotkań/wydarzeń:
   • zebrania wiejskie;
   • spotkania o charakterze społeczno-kulturalnym, takie jak Dzień Dziecka, Dzień Matki, itp.;
   • wybory sołtysów;
   • spotkania integracyjne dla lokalnej społeczności.
   Uczestnicy nie ponoszą wydatków z tytułu uczestnictwa w powyższych spotkaniach lub wydarzeniach.
2. udostępnianie Sal Wiejskich wynika z organizacji spotkań lub wydarzeń przez Urząd Gminy. Gmina nie udostępnia przedmiotowych sal innym podmiotom nieodpłatnie w oparciu o umowy cywilnoprawne. W związku z tym powyższe udostępnianie Sal Wiejskich na cele zaspokajania potrzeb społeczności lokalnej nie jest wykonywane w ramach czynności cywilnoprawnych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykorzystanie Sal Wiejskich dla potrzeb zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty m. in. w zakresie wspierania i upowszechniania idei samorządowej, wspierania rodziny, kultury (np. udostępnianie mieszkańcom Sal Wiejskich dla celów organizacji spotkań sołectwa, dnia dziecka, dożynek itp.) podlega opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym we wniosku z dnia 13 listopada 2012 r.), wykorzystanie Sal Wiejskich dla potrzeb zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty m. in. w zakresie wspierania i upowszechniania idei samorządowej, wspierania rodziny, kultury (np. udostępnianie mieszkańcom Sal Wiejskich dla celów organizacji spotkań sołectwa, dnia dziecka, dożynek itp.) pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT bowiem Gmina działa tu w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Znajduje to odzwierciedlenie również w regulacjach unijnych. W szczególności zgodnie z brzmieniem art. 13 Dyrektywy VAT, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Powyższe oznacza, że intencją ustawodawcy jest wyłączenie jednostek samorządowych z definicji podatnika podatku VAT, w szczególności w zakresie w jakim wykonują one nałożone na nie obowiązki. Niemniej, w przypadku gdy takie wyłączenie naruszałoby zasady konkurencji (zgodnie z postanowieniami Dyrektywy) lub w przypadku gdy działalność jest wykonywana na podstawie umów cywilnoprawnych, jednostka samorządowa (tu: Gmina) jest traktowana jako podatnik VAT.

Ponadto, na podstawie § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591; dalej: „Ustawa o samorządzie gminnym”), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 1. Ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej,
2. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,
4. działalności w zakresie telekomunikacji,
5. lokalnego transportu zbiorowego,
6. ochrony zdrowia,
7. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych,
8. wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej,
9. gminnego budownictwa mieszkaniowego,
10. edukacji publicznej,
11. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami,
12. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,
13. targowisk i hal targowych,
14. zieleni gminnej i zadrzewień,
15. cmentarzy gminnych,
16. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego,
17. utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych,
18. polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej,
19. wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej;
20. promocji gminy,
21. współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, ze zm.),
22. współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.
    
    

W świetle powyższego, w ocenie Gminy udostępnianie przez Gminę mieszkańcom Sal Wiejskich dla celów organizacji spotkań sołectwa, dnia dziecka, dożynek itp. A więc Gmina działa tu w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT należy uznać, że wykorzystując Sale Wiejskie w celu zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty m. in. w zakresie wspierania i upowszechniania idei samorządowej, wspierania rodziny, kultury (np. udostępnianie mieszkańcom Sal Wiejskich dla celów organizacji spotkań sołectwa, dnia dziecka, dożynek itp.) Gmina nie występuje w charakterze podatnika. W konsekwencji, działania te pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Jednocześnie w piśmie z dnia 22 lutego 2013 r., Zainteresowany uzupełnił, sformułowane we wniosku własne stanowisko w sprawie, wskazując co następuje:

Ponadto zdaniem Gminy, nawet w ewentualnym przypadku uznania przez organy podatkowe, że Gmina działa w roli podatnika i świadczy nieodpłatnie usługi w postaci udostępniania Sal Wiejskich, należy stwierdzić, że takie nieodpłatne świadczenie usług byłoby wykonywane do celów działalności prowadzonej przez Gminę, tj. realizacji zadań określonych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Tym samym, w omawianym przypadku nie znalazłby zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT bowiem nieodpłatne świadczenie usług odbywałoby się w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością (wykonywanie we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych), a więc pozostawałoby poza opodatkowaniem podatkiem VAT.

Prawidłowość powyższego stanowiska - w ocenie Wnioskodawcy - potwierdzają liczne interpretacje prawa podatkowego dotyczące udostępniania nie tylko sal wiejskich, lecz także udostępniania innych składników majątkowych gmin (np. sal sportowych). Zainteresowany zamieszcza poniżej przykładowe interpretacje podatkowe w tym zakresie:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. IPTPP2/443- 881/12-5/KW:
  „Nieodpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę polegające na udostępnianiu sali sportowej na cele gminne, będzie odbywało się do celów działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, tj. realizacji zadań własnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy - nieodpłatne wykorzystanie będzie odbywało się w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością (wykonywanie we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych) i ww. świadczenia nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 grudnia 2012 r., sygn. ITPP2/443- 1120/12/EK:
  „Nieodpłatne udostępnianie przez Gminę świetlic nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu, gdyż świadczenie to odbywa się do celów jej działalności gospodarczej bowiem w ten sposób zaspokaja zbiorowe potrzeby wspólnoty. Zatem nieodpłatne ich udostępnianie, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług, na gruncie art. 8 ust 2 ustawy (zarówno w brzmieniu aktualnie obowiązującym, jak i w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r.)”;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r., sygn. ILPP2/443-153/12-3/MR:
  „Wobec powyższego należy stwierdzić, że w związku z tym, iż Gmina będzie nieodpłatnie udostępniała świetlice wiejskie na rzecz lokalnej społeczności, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na jej nieodpłatność oraz fakt. iż nie będzie miał w tym przypadku zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy - nieodpłatne wykorzystanie będzie się odbywało w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością (wykonywanie we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych)”.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str. 1 ze zm.), dalej: Dyrektywa 2006/112/WE Rady. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony nie powinno się opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, iż organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższe uregulowania są odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Zatem, dokonując wykładni powołanych wyżej przepisów art. 15 ust. 6 ustawy i art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady należy rozgraniczyć sferę imperium, która wyłączona jest od opodatkowania podatkiem od towarów i usług od sfery dominium, w której stosownie do wskazanych wyżej przepisów, organy powinny być traktowane jak podatnicy tego podatku. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Powyższy przepis nie jest samodzielną podstawą do określenia, kiedy organ władzy publicznej bądź obsługujący ten organ urząd jest podatnikiem VAT. Nie można go bowiem interpretować w oderwaniu od wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy definicji podatnika jako podmiotu wykonującego działalność gospodarczą w rozumieniu ust. 2 tego artykułu, przy czym działalność ta musi być wykonywana samodzielnie - we własnym imieniu i na własny rachunek.

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247) dalej: rozporządzenie, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w związku z czym przyznano jej na podstawie ust. 2 powołanego przepisu osobowość prawną.

Z kolei stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W szczególności - w oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy - do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m. in.: wspieranie rodziny i systemu pieczy zastępczej (art. 7 ust. 1 pkt 6a cyt. ustawy); kultury (art. 7 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy); wspieranie i upowszechnianie idei samorządowej, w tym tworzenie warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażanie programów pobudzania aktywności obywatelskiej (art. 7 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy).

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina (będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT) jest właścicielem budynków – Sal Wiejskich w miejscowościach Z. oraz O.. Gmina poniosła wydatki inwestycyjne związane z remontem Sali Wiejskiej w O. (w 2010 r.) oraz Sali Wiejskiej w Z. (w 2011 r.). Po wyremontowaniu Sal Wiejskich, Gmina wykorzystuje je w dwojaki sposób:

1. odpłatne wynajmowanie Sal Wiejskich na podstawie umów cywilnoprawnych m. in. dla potrzeb organizacji imprez okolicznościowych (urodzin, wesel, komunii, itp.), dokumentowane przez Gminę fakturami VAT;
2. wykorzystanie Sal Wiejskich w celu zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty m. in. w zakresie wspierania i upowszechniania idei samorządowej, wspierania rodziny, kultury (np. udostępnianie Sal Wiejskich mieszkańcom dla celów organizacji spotkań sołectwa, dnia dziecka, dożynek itp.).
   
   

Gmina udostępnia Sale Wiejskie w celu zaspokajania potrzeb wspólnoty nieodpłatnie. Tego typu udostępnianie Sal Wiejskich jest związane z organizacją przez Urząd Gminy m. in. następujących spotkań/wydarzeń: zebrania wiejskie; spotkania o charakterze społeczno-kulturalnym, takie jak Dzień Dziecka, Dzień Matki, itp.; wybory sołtysów; spotkania integracyjne dla lokalnej społeczności. Uczestnicy nie ponoszą wydatków z tytułu uczestnictwa w powyższych spotkaniach lub wydarzeniach. Udostępnianie Sal Wiejskich wynika z organizacji spotkań lub wydarzeń przez Urząd Gminy. Gmina nie udostępnia przedmiotowych sal innym podmiotom nieodpłatnie w oparciu o umowy cywilnoprawne. W związku z tym powyższe udostępnianie Sal Wiejskich na cele zaspokajania potrzeb społeczności lokalnej nie jest wykonywane w ramach czynności cywilnoprawnych.

Mając na uwadze powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku nieodpłatne udostępnianie przez Gminę Sal Wiejskich na cele gminne, tj. na rzecz lokalnej społeczności, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu, gdyż jak wynika z opisu sprawy świadczenie to odbywa się do celów związanych z działalnością gospodarczą, Gmina bowiem w ten sposób zaspokaja zbiorowe potrzeby wspólnoty. W przedmiotowej sprawie nieodpłatne udostępnianie Sal Wiejskich nie stanowi więc nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, w konsekwencji czynność ta - jako nieobjęta zakresem art. 5 ustawy - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem Gmina w zakresie opisanych czynności nie korzysta z wyłączenia określonego w art. 15 ust. 6 ustawy, lecz czynności te jako nieobjęte zakresem ustawy wyłączone są od opodatkowania tym podatkiem.

Należy zaznaczyć, że tut. Organ uznał stanowisko Gminy, iż czynność nieodpłatnego udostępniania Sal Wiejskich nie podlega opodatkowaniu VAT za prawidłowe, jednakże w oparciu o stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w uzupełnieniu do wniosku z dnia 22 lutego 2013 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępniania Sal Wiejskich w celu zaspokajania potrzeb społeczności lokalnej. Interpretacjami indywidualnymi z dnia 27 lutego 2013 r. załatwiono kwestie dotyczące stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków Inwestycyjnych związanych z remontem Sal Wiejskich, nr ILPP1/443-1063/12-8/KG,
• korekty deklaracji, nr ILPP1/443-1063/12-9/KG.
  
  

Odpowiedzi na pytanie dotyczące opodatkowania czynności odpłatnego udostępniania Sal Wiejskich udzielono interpretacją indywidualną z dnia 14 lutego 2013 r. nr ILPP1/443-1063/12-4/KG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.