INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22.10.2012 r. (data wpływu 29.10.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umarzenia klientom kredytów (pożyczek) oraz skutków podatkowych zmiany poręczyciela po stronie dotychczasowego poręczyciela – jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej umorzenia wierzytelności z tytułu kredytu (pożyczki) względem części współkredytobiorców,

• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29.10.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umarzenia klientom kredytów (pożyczek) oraz skutków podatkowych zmiany poręczyciela po stronie dotychczasowego poręczyciela.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Bank (dalej: Bank lub Wnioskodawca) w toku prowadzonej działalności gospodarczej decyduje się na umarzanie kredytów (pożyczek) względem swoich klientów. Umorzenie (zwolnienie z długu) obejmować może zarówno kwotę główną kredytu bądź pożyczki, jak i naliczone odsetki. Umorzenie dokonywane może być w zróżnicowanych konfiguracjach podmiotowych i stanach faktycznych:

1. może dotyczyć sytuacji, w których Bank umarza wierzytelność z tytułu kredytu (pożyczki) tylko względem niektórych współkredytobiorców, będących dłużnikami solidarnymi,
2. może nastąpić po zmianie dłużnika - w takim przypadku Bank nie posiada wiedzy w zakresie treści stosunku prawnego pomiędzy dotychczasowym dłużnikiem a podmiotem wstępującym w jego miejsce,
3. może dotyczyć kredytu (pożyczki) zabezpieczonego poręczeniem osoby trzeciej.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji, w której umorzenie kredytu (pożyczki) obejmuje wszystkich współkredytobiorców, przychód z tego tytułu powstaje po stronie współkredytobiorców w równych częściach i w taki sposób powinien być uwzględniony przez Wnioskodawcę w informacji PIT-8C, o ile inna proporcja nie wynika z umowy kredytu (pożyczki)...
2. Czy w sytuacji, w której umorzenie kredytu (pożyczki) obejmuje tylko część współkredytobiorców (pozostali dłużnicy w pełnym zakresie odpowiadają za dług z prawem regresu wobec dotychczasowych współkredytobiorców) Wnioskodawca zobowiązany jest do sporządzenia informacji PIT-8C...
3. Czy w przypadku zmiany podmiotu stosunku zobowiązaniowego po stronie dłużnika (przejęcie długu) Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C dla dotychczasowego dłużnika, jeśli nie posiada wiedzy o treści stosunku prawnego pomiędzy dotychczasowym dłużnikiem a podmiotem wstępującym w jego miejsce, w szczególności w odniesieniu do zakresu odpowiedzialności dotychczasowego dłużnika względem osoby trzeciej i rozliczeń między tymi podmiotami...
4. Czy w przypadku umorzenia kredytu (pożyczki) zabezpieczonego poręczeniem po stronie poręczyciela powstaje przychód z innych źródeł, a w konsekwencji czy Wnioskodawca w takiej sytuacji obowiązany jest do sporządzenia dla tego podmiotu informacji PIT-8C...
5. Czy w przypadku zmiany poręczyciela Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C dla dotychczasowego poręczyciela...
6. Czy umorzenie kredytu (pożyczki) powoduje powstanie przychodu w odniesieniu do naliczonych odsetek, w konsekwencji czy Wnioskodawca obowiązany jest do sporządzenia informacji PIT-8C...
   
   

Przedmiotowa interpretacja indywidualna została wydana w zakresie pytania Nr 1, 2, 4, 5 wniosku. Odpowiedź na pytanie Nr 3 i 6 zostanie zawarta w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zgodnie z art. 42a u.p.d.o.f. Wnioskodawca dokonujący wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, jest obowiązany sporządzić informację PIT-8C o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu. Na podstawie art. 42a w zw. z art. 20 u.p.d.o.f. uznaje się, że umorzenie zobowiązania względem osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej skutkuje powstaniem dla tego podmiotu przychodu z innych źródeł i prowadzi do objęcia wierzyciela obowiązkiem sporządzenia informacji PIT-8C. W przypadku umorzenia kredytu (pożyczki) względem wszystkich współkredytobiorców przychód po ich stronie powstaje w częściach równych chyba, że z umowy kredytu (pożyczki) wynika inny zakres odpowiedzialności dłużników. Zasadą jest, iż współkredytobiorcy odpowiadają solidarnie za dług wynikający z umowy kredytu (pożyczki). Na gruncie art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego (dalej: k.c.) w takim wypadku Wnioskodawca może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie dokonane przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych.

W myśl art. 376 § 1 k.c. jeśli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli jednak z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych.

Te unormowania, w ocenie Wnioskodawcy, skutkują koniecznością przypisania przychodu w równych częściach po stronie współkredytobiorców, będących dłużnikami solidarnymi, w razie umorzenia przez Wnioskodawcę wierzytelności z tytułu kredytu (pożyczki) przysługującej względem tych podmiotów, o ile umowa kredytu (pożyczki) nie stanowi inaczej.

Ad. 2.

W sytuacji, w której Wnioskodawca dokonuje umorzenia wierzytelności z tytułu kredytu (pożyczki) względem tylko części dłużników solidarnych (współkredytobiorców), całość zobowiązania obciąża pozostałego dłużnika (pozostałych dłużników).

Stosownie do art. 373 Kodeksu cywilnego zwolnienie z długu przez wierzyciela jednego z dłużników solidarnych nie ma skutku względem współdłużników. Oznacza to, że Bank może wówczas żądać od tych osób spełnienia świadczenia wynikającego z umowy kredytu (pożyczki) w pełnym zakresie.

Jeśli umowa nie stanowi inaczej, dłużnik, który dokonuje spłaty kredytu (pożyczki) w takiej sytuacji, zgodnie z art. 376 § 1 k.c. może żądać zwrotu spełnionego świadczenia od pozostałych współdłużników w częściach równych. Zwolnienie ich z długu przez Wnioskodawcę nie zmienia treści stosunku prawnego wiążącego ich z dłużnikiem, którego w dalszym ciągu obciąża zobowiązanie z tytułu kredytu (pożyczki). Zatem jedynym skutkiem dokonanego przez Bank umorzenia jest brak możliwości dochodzenia spełnienia świadczenia od tych współkredytobiorców, natomiast nie oznacza uwolnienia się przez nich od ciężaru spłaty przypadającej na nich części kredytu względem pozostałego dłużnika na zasadzie świadczenia regresowego.

Oznacza to, że samo umorzenie tego zobowiązania względem części współdłużników nie prowadzi do powstania po ich stronie żadnego przysporzenia majątkowego, które mogłoby zostać uznane za przychód z innych źródeł na gruncie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.

W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C dla tych podmiotów.

Ad. 4.

Umorzenie przez Wnioskodawcę zobowiązania dłużnika nie powoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu po stronie poręczyciela. W myśl art. 876 § 1 k.c. przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. Kredyt bankowy udzielany jest kredytobiorcy (pożyczkobiorcy), który przez czas oznaczony w umowie kredytu korzysta z przekazanych środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel na warunkach określonych w umowie (art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe).

Poręczyciel nie uzyskuje, zatem żadnego przysporzenia majątkowego w ramach udzielanego kredytu (pożyczki) i nie korzysta ze środków pieniężnych przekazanych przez Bank dłużnikowi. Z uwagi na fakt, iż majątek poręczyciela nie ulega zwiększeniu w tym zakresie, w razie umorzenia kredytu (pożyczki) poręczyciel nie uzyskuje żadnego świadczenia, a zatem po jego stronie nie powstaje przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. Wnioskodawca nie jest wówczas obowiązany do wystawienia poręczycielowi informacji PIT-8C.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 12.04.2012 r., sygn. IPPB4/415-66/12-4/JK3.

Ad. 5.

Zmiana osoby poręczyciela może nastąpić w drodze przejęcia długu unormowanego w art. 519 K.c. Na podstawie tego przepisu dotychczasowy poręczyciel zostaje zwolniony z długu, a na jego miejsce wstępuje osoba trzecia.

Jak już wspomniano w stanowisku Wnioskodawcy do pytania nr 4, poręczyciel nie uzyskuje żadnego przysporzenia z tytułu zawarcia umowy kredytu (pożyczki) przez kredytobiorcę (pożyczkobiorcę) ani z przekazania tej osobie środków pieniężnych przez Bank. W związku z powyższym zmiana poręczyciela skutkująca zwolnieniem dotychczasowego poręczyciela z długu przez Bank nie prowadzi do powstania przychodu po jego stronie, a co za tym idzie nie obliguje Banku do sporządzenia informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w części dotyczącej umorzenia wierzytelności z tytułu kredytu (pożyczki) względem części współkredytobiorców, natomiast w pozostałym zakresie uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródła przychodów wymienione zostały w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, iż przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne.

W myśl art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami prawa bankowego. Przez umowę kredytu, zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1376 ze zm.), bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Stosownie do treści art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Podkreślić należy, iż otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu lub jego części, wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka w toku prowadzonej działalności gospodarczej decyduje się na umarzanie kredytów (pożyczek) względem swoich klientów. Umorzenie (zwolnienie z długu) obejmować może zarówno kwotę główną kredytu, bądź pożyczki, jak i naliczone odsetki. Umorzenie może dotyczyć sytuacji, w których Spółka umarza wierzytelność z tytułu kredytu (pożyczki) tylko względem niektórych współkredytobiorców, będących dłużnikami solidarnymi, umorzenie może nastąpić po zmianie dłużnika - w takim przypadku Spółka nie posiada wiedzy w zakresie treści stosunku prawnego pomiędzy dotychczasowym dłużnikiem a podmiotem wstępującym w jego miejsce, umorzenie może dotyczyć kredytu (pożyczki) zabezpieczonego poręczeniem osoby trzeciej.

Jak stanowi art. 366 § 1 ustawy Kodeks cywilny, kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). W myśl natomiast § 2 tego artykułu, aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Solidarność dłużników charakteryzuje się: wielkością podmiotów po stronie zobowiązanej, niepodzielnością zobowiązania bez względu na przedmiot świadczenia, możliwością żądania przez wierzyciela według jego wyboru całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna utrzymaniem zobowiązania wszystkich dłużników aż do całkowitego zaspokojenia wierzyciela, zwolnieniem wszystkich dłużników na skutek zaspokojenia wierzyciela przez któregokolwiek z nich.

Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką można by mu przypisać poprzez np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych.

W związku z powyższym, ustosunkowując się do stanowiska Spółki dotyczącego pytania Nr 1 organ podatkowy potwierdza jego prawidłowość, iż w sytuacji, w której umorzenie kredytu (pożyczki) obejmuje wszystkich współkredytobiorców, przychód z tego tytułu powstaje po stronie współkredytobiorców w równych częściach i w taki sposób przychód ten powinien zostać uwzględniony przez Spółkę w informacji PIT-8C, o ile inna proporcja nie wynika z umowy kredytu (pożyczki).

Organ podatkowy nie podziela natomiast stanowiska Spółki odnoszącego się do pytania Nr 2 wniosku, dotyczącego sytuacji, gdzie Spółka dokonuje umorzenia wierzytelności z tytułu kredytu (pożyczki) względem tylko części dłużników solidarnych (współkredytobiorców).

Stosownie do treści art. 373 Kodeksu cywilnego, zwolnienie z długu lub zrzeczenie się solidarności przez wierzyciela względem jednego z dłużników solidarnych nie ma skutku względem współdłużników.

Oznacza to zatem, iż wierzyciel może wówczas żądać od tych osób spełnienia świadczenia wynikającego z umowy kredytu (pożyczki) w pełnym zakresie.

W myśl art. 376 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych.

W sytuacji zwolnienia części dłużników solidarnych (współkredytobiorców) z długu, kwota tego zwolnienia stanowi dla tych dłużników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ współkredytobiorcy zaciągając kredyt korzystają ze środków finansowych pochodzących z udzielonego kredytu, Bank umarzając części współkredytobiorców kredyt (pożyczkę) powoduje, że majątek tych osób powiększa się o umorzoną kwotę kredytu (pożyczki), w następstwie czego dochodzi do powstania po ich stronie realnej korzyści majątkowej.

Umorzenie zobowiązania względem części współdłużników prowadzi do powstania po ich stronie przysporzenia majątkowego, stanowiącego przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak więc nie można podzielić poglądu Spółki, iż w sytuacji, w której umorzenie kredytu (pożyczki) obejmuje tylko część współkredytobiorców (pozostali dłużnicy w pełnym zakresie odpowiadają za dług z prawem regresu wobec dotychczasowych współkredytobiorców), Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia informacji PIT-8C dla współkredytobiorców, którym Spółka jako wierzyciel umorzy zobowiązanie.

W odniesieniu do pytania Nr 4 dotyczącego umorzenia przez Spółkę dłużnikowi kredytu (pożyczki) zabezpieczonego poręczeniem należy potwierdzić, iż nie powoduje to powstania po stronie poręczyciela przychodu z innych źródeł, a w konsekwencji Spółka nie będzie obowiązana do sporządzenia dla tego podmiotu informacji PIT-8C.

W myśl art. 876 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.

Zgodnie z zacytowanym powyżej art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, bank w ramach podpisanej z kredytobiorcą umowy kredytu udziela kredytobiorcy środków pieniężnych na oznaczony w umowie czas, natomiast kredytobiorca zobowiązuje się do zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu.

Jeżeli bank zwolni kredytobiorcę z długu, to kwota tego zwolnienia nie stanowi dla poręczyciela przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. U poręczyciela nie następuje bowiem jakiekolwiek przysporzenie majątkowe na skutek tego zdarzenia. Wierzyciel nie przekazał na rzecz poręczyciela nieodpłatnego świadczenia, gdyż poręczyciel nie korzystał ze środków finansowych pochodzących z udzielonego kredytu. Skoro bowiem majątek poręczyciela w chwili udzielenia kredytu nie uległ powiększeniu, gdyż nie był on beneficjentem środków pochodzących z kredytu - to nie można uznać, iż w chwili umorzenia tego kredytu dłużnikowi po stronie poręczyciela powstaje przychód podlegający opodatkowaniu. Majątek poręczyciela nie powiększa się o umorzoną dłużnikowi kwotę, gdyż to nie poręczyciel jest kredytobiorcą. Majątek poręczyciela zostałby wręcz uszczuplony, gdyby musiał spłacić kredyt, w sytuacji, gdy nie czerpał realnych korzyści finansowych z kredytu, bo takowego kredytu nie zaciągnął.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż w przypadku umorzenia kredytu (pożyczki) dłużnikowi, zabezpieczonego poręczeniem po stronie poręczyciela nie powstanie przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji Spółka nie będzie obowiązana do sporządzenia dla poręczyciela informacji PIT-8C.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne, ustosunkowując się w dalszej kolejności do stanowiska Spółki odnoszącego się do pytania Nr 5 należy zgodzić się również ze Spółką, iż zmiana poręczyciela skutkująca zwolnieniem dotychczasowego poręczyciela z długu nie prowadzi do powstania po stronie poręczyciela przychodu w rozumienia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 519 § 1 ustawy Kodeks cywilny, osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Przejęcie długu może nastąpić:

1. przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;
2. przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna (ar. 519 § 2 ustawy).
   
   

Zmiana osoby poręczyciela może nastąpić w drodze przejęcia długu unormowanego w treści powołanego powyżej art. 519 Kodeksu cywilnego. Na podstawie tego przepisu dotychczasowy poręczyciel zostaje zwolniony z długu, a na jego miejsce wstępuje osoba trzecia.

Jak już wskazano powyżej, ustosunkowując się do prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 4 wniosku, poręczyciel nie uzyskuje żadnego przysporzenia z tytułu zawarcia umowy kredytu (pożyczki) przez kredytobiorcę (pożyczkobiorcę), ani z tytułu umorzenia kredytu (pożyczki) dłużnikowi, gdyż poręczyciel nie korzysta ze środków finansowych pochodzących z udzielonego dłużnikowi kredytu.

Tym samym należy potwierdzić, iż w przypadku zmiany poręczyciela, po jego stronie nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, a Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia informacji PIT-8C dla dotychczasowego poręczyciela.

Reasumując należy stwierdzić, iż:

• w sytuacji, w której umorzenie kredytu (pożyczki) obejmuje wszystkich współkredytobiorców, przychód z tego tytułu powstaje po stronie współkredytobiorców w równych częściach i w taki sposób przychód ten powinien zostać uwzględniony przez Spółkę w informacji PIT-8C, o ile inna proporcja nie wynika z umowy kredytu (pożyczki),

• w sytuacji, w której umorzenie kredytu (pożyczki) obejmuje tylko część współkredytobiorców (pozostali dłużnicy w pełnym zakresie odpowiadają za dług z prawem regresu wobec dotychczasowych współkredytobiorców), Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia informacji PIT-8C dla współkredytobiorców, którym Spółka jako wierzyciel umorzy zobowiązanie,

• w przypadku umorzenia kredytu (pożyczki) dłużnikowi, zabezpieczonego poręczeniem po stronie poręczyciela nie powstaje przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji Spółka nie będzie obowiązana do sporządzenia dla poręczyciela informacji PIT-8C,

• w przypadku zmiany poręczyciela, po jego stronie nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu, a Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia informacji PIT-8C dla dotychczasowego poręczyciela.
  
  

Końcowo - odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego - wskazać należy, iż orzeczenie to nie jest wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, iż w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami – nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.