INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19.01.2012 r. (data wpływu 24.01.2012 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 19.03.2012 r. (data nadania 20.03.2012 r., data wpływu 21.03.2012 r.) na wezwanie z dnia 12.03.2012 r. Nr IPPB4/415-66/12-2/JK3 (data nadania 12.03.2012 r., data doręczenia 14.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia kredytu studenckiego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.01.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia kredytu studenckiego.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-66/12-2/JK3 z dnia 12.03.2012 r. (data nadania 12.03.2012 r., data doręczenia 19.03.2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz przeformułowanie pytania, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego, będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej i dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawcy i przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w związku z przeformułowanym pytaniem.

Pismem z dnia 19.03.2012 r. (data nadania 19.03.2012 r., data wpływu 21.03.2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z Umową o preferencyjny kredyt studencki pomiędzy bankiem., a W. W. zaciągnięty został kredyt w wysokości 21.000 zł. Żyrantem tego kredytu był ojciec J. W. (Wnioskodawca). Kredytobiorca ukończył studia 19 marca 2010 r. W okresie karencji spłaty kredytu, student pożyczkobiorca, zginął tragicznie w dniu 28.09.2011 r. W związku z paragrafem 31.1. podpunkt 3 przytoczonej umowy po dostarczeniu aktu zgonu bank decyzją w dniu 16.11.2011 r. umorzył kredyt w całości tj. wysokości 21.000zł. Syn Wnioskodawcy zaciągnął kredyt studencki w banku na podstawie umowy o preferencyjny kredyt studencki zawartej w dniu 10.02.2007 r. Podstawą udzielenia powyższego kredytu była ustawa z dnia 17 lipca 1998 r. o pożyczkach i kredytach studenckich (Dz. U. Nr 108, poz. 685, z poźn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w tym zakresie.

Zgodnie z paragrafem 22.1 ww. umowy, zabezpieczeniem spłaty kredytu było poręczenie wg prawa wekslowego przez J. W. - ojca studenta pożyczkobiorcy, a obecnie Wnioskodawcy o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku z powyższym zdarzeniem po przedstawieniu aktu zgonu Bank, pismem z dnia 01.12.2011 r. poinformował, że „Należność z tytułu kredytu studenckiego Pana W. W. została z dniem 16.11.2011 r. w całości umorzona”. Następnie pismem z dnia 27.12.2011 r. nr Z/2011 doprecyzował, że „preferencyjny kredyt studencki udzielony w dniu 10.02.2007 r. na kwotę 21000zł został umorzony zgodnie z decyzją nr Z/2011.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w tej konkretnej sytuacji umorzenia kredytu studenckiego, żyrant - ojciec tragicznie zmarłego syna podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych od kwoty umorzonego w całości przez bank kredytu (kwota 21.000zł)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w tej sytuacji od umorzonego preferencyjnego kredytu studenckiego, żyrant - ojciec nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt że, ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z Rozdziałem 3, Art. 21 pkt 61 mówi, że wolne od podatku dochodowego są: „kwoty umorzonych pożyczek studenckich lub kredytów studenckich udzielonych na podstawie przepisów o pożyczkach i kredytach studenckich”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Wobec tego każda forma przysporzenia majątkowego po stronie podatnika nie zaliczona do pozostałych źródeł przychodów stanowi przychody z innych źródeł.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W świetle przytoczonych uregulowań – w przypadku tzw. nieodpłatnych świadczeń mamy do czynienia z powstaniem przychodu podatkowego wówczas, gdy kosztem majątku jednego podmiotu drugi podmiot otrzymuje realne korzyści finansowe, konkretne przysporzenie nie czyniąc w zamian uszczerbku na własnym majątku lub też zostaje zwolniony ze zobowiązań, których zaciągnięcie przyniosło mu zwiększenie aktywów (spowodowało przyrost środków, którymi mógł dysponować). Przychodami z innych źródeł są zatem, w świetle powyższego, przychody z tytułu umorzenia kredytobiorcy kredytu (części kredytu) lub należnych odsetek od kredytu.

W myśl art. 876 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż syn Wnioskodawcy zaciągnął preferencyjny kredyt studencki. Żyrantem tego kredytu był ojciec J. W. (Wnioskodawca). W okresie karencji spłaty kredytu, student kredytobiorca zginął tragicznie w dniu 28.09.2011 r. W związku z powyższym zdarzeniem po przedstawieniu aktu zgonu Bank, pismem z dnia 01.12.2011 r. poinformował, że „Należność z tytułu kredytu studenckiego Pana W. W. została z dniem 16.11.2011 r. w całości umorzona”.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż jeżeli Bank zwolni kredytobiorcę z długu, to kwota tego zwolnienia nie będzie stanowiła dla poręczyciela przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. U poręczyciela - nie następuje bowiem jakiekolwiek przysporzenie majątkowe na skutek tego zdarzenia. Wnioskodawca nie przekazał na rzecz poręczyciela nieodpłatnego świadczenia, gdyż poręczyciel nie korzystał ze środków finansowych pochodzących z udzielonego kredytu. Skoro bowiem majątek poręczyciela w chwili udzielenia kredytu nie uległ powiększeniu, gdyż nie był on beneficjentem środków pochodzących z kredytu - to nie można uznać, iż w chwili umorzenia tego kredytu po stronie poręczyciela powstanie przychód podlegający opodatkowaniu. Majątek poręczyciela nie powiększa się o umorzoną kwotę, gdyż to nie on był kredytobiorcą. Jego majątek zostałby wręcz uszczuplony, gdyby musiał spłacić kredyt, w sytuacji, gdy nie czerpał realnych korzyści finansowych z kredytu, bo takowego kredytu nie zaciągnął. Nie może zatem ta czynność być przychodem podatkowym, gdyż nie przyczynia się do żadnego przysporzenia finansowego po stronie poręczyciela. Należy wskazać, iż zdarzenie, które w chwili zaistnienia (tutaj udzielenia kredytu) nie rodzi przysporzenia po stronie podatnika (nie zwiększa jego środków finansowych) nie może skutkować powstaniem przychodu w związku z umorzeniem zobowiązania wynikającym z tego zdarzenia.

Z uwagi na fakt, iż umorzenie kredytu nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.