Ustawodawca wyłączył możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów strat wynikających z poniesionych opłat sankcyjnych. Można wśród nich wymienić między innymi: grzywny i kary pieniężne orzeczone w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetki od tych grzywien i kar (art. 16 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U z 2000 r. Nr. 54 poz. 654 ze zmianami).

Wymienione grzywny i kary mają charakter sankcyjny i nakładane są w trybie administracyjno – prawnym. Nie są kosztem uzyskania przychodów także odsetki za zwłokę od nieterminowej ich wpłaty.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych umorzone wierzytelności w wysokości kar plus odsetki z chwilą otrzymania decyzji o ich umorzeniu są przychodem dla celów podatkowych, za wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy oraz przypadków wskazanych w art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy, tj. gdy umorzenie następuje w związku z bankowym postępowaniem ugodowym lub postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu.

W art. 12 ust. 4 ustawodawca wprowadza odstępstwa, od powyższej zasady wskazując czego do przychodów ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zalicza:

• art. 12 ust. 4 pkt 6) zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów,
• art. 12 ust. 4 pkt 6a) zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku wnioskującej Spółki nie wystąpiły przypadki wykluczające uznanie za przychód umorzonych kar pieniężnych wraz z odsetkami dlatego też stanowić one będą przychód podatkowy.
  
  

Odnosząc się do kwestii momentu powstania przychodów należy stwierdzić, iż reguluje to przepis art. 12 ust. 3d wprowadzony do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawą z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1957), obowiązujący od 01.01.2004 r. Stanowi on, iż w przypadku rozliczeń z tytułu:

1. dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub gazu przewodowego,
2. świadczenia usług telekomunikacyjnych, radiokomunikacyjnych, z wyjątkiem usług opłacanych za pomocą żetonów ( monet ) lub kart, w tym telefonicznych,
3. usług rozprowadzania wody, gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów

za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin nie jest określony, ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę.

W przypadku świadczenia tego typu usług, przychód należny dla celów podatkowych powstaje w dacie określonej jako termin płatności wynikający z faktury. Jeżeli termin nie jest określony, przychód należny powstaje w ostatnim dniu miesiąca, w którym wystawiono fakturę.

Przyjęte od 1 stycznia 2004 r. rozwiązanie dotyczące daty powstania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych dla tzw. usług ciągłych jest odmienne od rozwiązania obowiązującego w 2003 r., w którym przyjmowano za datę powstania przychodu – w odniesieniu do wszelkiej postaci energii i wykonania usług – datę wystawienia faktury, nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym nastąpiło dostarczenie tej energii lub wykonania usługi.

Jak wynika z pisma Spółki określony w fakturze termin płatności (14–to lub 21–dniowy) za media dostarczone w styczniu 2004 r. przypada w miesiącu lutym 2004 r. i w tej dacie powstanie przychód podatkowy.

Przychody ze sprzedaży świadczonych przez spółkę usług dostaw energii cieplnej powstają w dacie wskazanej w fakturach jako termin płatności tych faktur.