INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor IzbySkarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku (data wpływu 11 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup butelek z winem, zakup etykiet z nadrukiem logoi firmy Spółki, transport butelek z nadrukiem do siedziby Spółki jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup butelek z winem, zakup etykiet z nadrukiem logo i firmy Spółki, transport butelek z nadrukiem do siedziby Spółki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca – sp. z o.o. jest spółką ze 100% udziałem miasta. Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której zasadniczym celem jest pozyskiwanie inwestorów na posiadane przez Spółkę grunty położone w obrębie miasta. Poza tym, Spółka świadczy także usługi doradcze związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Do zadań Spółki należy także zaspokajanie potrzeb społeczności lokalnej poprzeztworzenie warunków aktywizacji społecznej, przyciąganie nowych inwestycji i promowanie miasta, jako lokalizacji przyjaznej do inwestowania i prowadzenia działalności gospodarczej.

Spółka, w ramach działań marketingowych nakierowanych na zacieśnienie więzi z nowymi i dotychczasowymi kontrahentami, a przede wszystkim mając na celu zwiększenia rozpoznawalności swej firmy i logo. Planuje przekazywać wybranym kontrahentom butelkę wina z nadrukowanym logo i firmą (nazwą) Wnioskodawcy . W związku z zakupem gadżetów Wnioskodawca poniósł następujące koszty:

• zakup butelek z winem,
• zakup etykiet z nadrukiem logo i firmy spółki,
• transport butelek z nadrukiem do siedziby spółki.

Ponieważ gadżet nie spełnia kryteriów do uznania go za prezent małej wartości (wartość 1 gadżetu szacuje się na ok. 39 zł netto), ani też nie jest próbką, Spółka planuje przy wydaniu go kontrahentom naliczać podatek od towarów i usług zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka będzie mógła dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego przy zapłacie ww. wydatków związanych z nabyciem gadżetów...
2. Czy ww. wydatki poniesione w związku z nabyciem gadżetów podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Spółki...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną z dnia 21 grudnia 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie trzy rodzaje wydatków poniesionych w związku

z nieodpłatnym przekazaniem gadżetów podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wnioskodawcy, jako wydatki, które pozostają w niewątpliwym związku z powstaniem po jego stronie przychodu.

Wydatki poczynione przez niego na zakup butelek wina oraz zakup etykiet, a takżewydatek w postaci transportu butelek wina do jego siedziby, są wydatkamiponiesionymi przez wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów, a więc zgodniez generalną zasadą określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią jego koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę ich charakter, przedmiotowe wydatki określić należy jako koszty pośrednio związane z powstaniem u Wnioskodawcy przychodu, ponieważ co prawda nie wiążą się one z uzyskaniem przez niego konkretnego przychodu, ale niewątpliwie, zwiększając rozpoznawalność firmy i logo, będą nierozerwalnie związane z zwiększaniem przychodów wnioskodawcy w ogólności.

Przekazanie gadżetów związane jest z działalnością marketingową Spółki, która dzięki możliwości ich wręczania uzyska efekt popularyzacji swojego logo i firmy, co doprowadzić może do pozyskania nowych zleceń. Gadżety będą rozdysponowane wśród potencjalnychjak i obecnych kontrahentów, co ma w wymierny sposób wpływać na ugruntowanie i polepszenie kontaktów handlowych i zarazem w oczywisty sposób wpłynąć na powstanie przychodu u Wnioskodawcy.

W szczególności należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie do kwalifikacji przedmiotowych wydatków nie będzie miał zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, wskazujący, iż do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wydatków na działania, które przedstawione zostały w przedmiotowym stanie faktycznym, a więc działań promocyjno-reklamowych.

W tym miejscu należy zauważyć, iż zgodnie z poglądami orzecznictwa, za wydatki na reklamę należy uznać m.in. promocję marki przedsiębiorstwa w celu zwiększenia sprzedaży. W wyroku z dnia 27 kwietnia 2007 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. III SA/Wa 2644/06, stwierdzono: „promowanie znaku firmowego spółki może być zakwalifikowane jako działania zmierzające w rezultacie do wypromowania oferowanych przez nią usług, zwiększenia ich atrakcyjności dla potencjalnych kontrahentów. Bez znaczenia w tym zakresie pozostaje natomiast forma, w której spółka decyduje się prowadzić akcję reklamową. Może to bowiem czynić m.in. w formie plakatów, ulotek, folderów, jak również poprzez umieszczanie odpowiednich treści na ubiorach pracowników, co jest akceptowaną formą reklamy. Dla przykładu B. Nierenberg reklamę poprzez wszelkiego rodzaju upominki z nadrukowanym logo firmy takie jak otwieracze do butelek, długopisy, zapalniczki uznaje za rodzaje tzw. reklamy specjalnej. W jej ramach umieszcza również reklamę poprzez ubieranie pracowników firmy w koszulki lub kurtki z logo lub nazwą firm (zob. Bogusław Nierenberg, Reklama jako element procesu komunikacji rynkowej, Wydawnictwo Instytut Śląski Sp. z o.o., Opole 2004 r., s. 93).” W wyroku tym sąd wskazał również, iż: "(...) Wydatki na odzież z logo firmy nie stanowią wydatków związanych z reprezentacją. Wydatki te mają na celu zaznaczenie obecności firmy na rynku, zatem wiążą się z reklamą". (por. wyrok WSA Kraków z dnia 15 kwietnia 2008, sygn. I SA/Kr 1454/07).

Podobne stanowisko zajęto w Biuletynie Skarbowym Ministerstwa Finansów 5/2007/12 wskazując, iż zachęcenie jak największej liczby potencjalnych nabywców do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego „może być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu,w tym poprzez rozpowszechnianie logo. Można rozróżniać reklamę towaru, usługi,reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Reklama może zatem dotyczyć nie tylko oferowanych towarów i usług, ale również samej firmy i jej znaku."

Z powyższych poglądów orzecznictwa oraz organów skarbowych należy wnioskować, iż popularyzowanie logo i firmy przedsiębiorstwa na różnego rodzaju gadżetach w celu zwiększenia rozpoznawalności tego przedsiębiorstwa jest jedną z form reklamyprowadzącą w istocie do wypromowania oferowanych przez podatnika towarówczy usług. Działania takie nie posiadają w związku z tym cech „reprezentacji",nie podlegają zatem wyłączeniu z katalogu kosztów uzyskania przychodów, a jakże w sposób oczywisty mają one wpływ na generowanie przychodu, wydatkiponiesione przy podejmowaniu takich działań należy, zgodnie z ogólna zasadą wyrażonąw art. 15 ust. 1, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe konkluzje w pełni odnieść można do sytuacjifaktycznej będącej przedmiotem niniejszego wniosku. Jak wskazywano bowiem w przedstawionym stanie faktycznym, na butelkach wina przekazywanych nieodpłatnie kontrahentom umieszczana będzie etykieta z logo i firmą Spółki. W ten sposób Wnioskodawca dążył będzie do zwiększenia rozpoznawalności jego przedsiębiorstwa i zachęcał do skorzystania z oferowanych towarów i usług. Działania te mają zatem nacelu rozreklamowanie wnioskodawcy.

Należy także podkreślić, iż na powyższą konkluzję Wnioskodawcy nie wpłynieokreślenie w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, który stanowi, iż za reprezentacjęw szczególności uważać należy poniesienie wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Po pierwsze, jak wyżej wykazano, wydatki Wnioskodawcy nie mają charakteru reprezentacji, po drugie wydatki te dotyczą co prawda napoju alkoholowego, jednak nie można ich określić jako wydatków na usługi gastronomiczne.

Nieodpłatne przekazywanie gadżetów nie będzie bowiem miało formy degustacji czy poczęstunku, a więc czynności, które mieszczą się w ramach usługi gastronomicznej. Gadżet będzie przekazywany w formie zamkniętej butelki, a zamiarem spółki nie jest przeprowadzenie bezpośrednio po jego przekazaniu jakiegokolwiek poczęstunku.

Poza tym, przepis ten wyłącza prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków gastronomicznych, co z pewnością nie obejmuje zakupu etykiet i kosztów transportu.

Reasumując, wydatki poczynione przez Wnioskodawcę na zakup butelek wina orazzakup etykiet, a także wydatek na usługę transportową, są związane nierozerwalnie z działaniami reklamowymi Wnioskodawcy.

Pozycje te nie zostały wymienione wprost w art. 16 ustawy zawierającym katalogwydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, a ponieważ mają one związek z przychodami Spółki, zgodnie z ogólna zasadą wyrażoną w art. 15 ustawy, należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przywołana regulacja wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

• konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,
• poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• został właściwie udokumentowany.

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie – zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami – pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek

z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z osiąganymi przychodami. Natomiast stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie definiują ani pojęcia „reprezentacji” ani „reklamy” należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa– odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć. W Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo PWN 2002 r. oraz http://sjp.pwn.pl/) pojęcia te zostały zdefiniowane następująco.

Reklama - 1. działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług.

Natomiast współcześnie na gruncie języka polskiego słowo „reprezentacja” ma różnorodne znaczenia i oznacza:

1. «grupę osób występującą w czyimś imieniu»
2. «reprezentowanie kogoś lub czegoś»
3. «grupę zawodników reprezentującą w zawodach barwy swojego kraju, klubu lub miasta»



1. (Słownik Języka Polskiego PWN).

„Reprezentacja” może być też rozumiana jako „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

Natomiast pojęcie „reprezentować” to

1. «występować i działać w czyimś imieniu»
2. «być wyrazicielem czegoś, np. jakichś poglądów, idei lub wartości



1. (Słownik Języka Polskiego PWN).

Niemniej jednak powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji zdaniem tut. organu należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz doktryny prawa podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. – sygn. akt SA/Sz 1412/97, niepubl., stwierdził, że reprezentacja nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystrojów firmy, jego logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów.

Natomiast, zgodnie z poglądem doktryny prawa podatkowego za reprezentację uznaje się występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością,w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów(B. Brzeziński, M. Kalinowski., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz,Warszawa 1997, str. 159).

W świetle powyższego, przenosząc definicje słownikowe i stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz poglądy doktryny prawa podatkowego na grunt ustawy,w odniesieniu do działalności gospodarczej, reprezentacja winna być rozumiana jako działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, i które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie korzystnego, pozytywnego wizerunku firmy poprzez, np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek czy też wręczanie upominków.

Z powyższego wynika, że reprezentacja nie musi odnosić się wyłącznie do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencjio reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu każdych działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jestw relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Nie ma też podstaw, by twierdzić, że celem poniesienia wydatków musi być wyłącznie kreowanie wizerunku firmy – ustawodawca wyłączył z kosztów wszystkie te wydatki, które dotyczą reprezentacji - niezależnie od stopnia ich wpływu na wizerunek.

Należy zauważyć, że w przypadku przekazywania gadżetów o typowo reprezentacyjnym charakterze, przykładowo alkoholi, cygar, biżuterii, zegarków czy piór uznanych, markowych firm, niekoniecznie o wysokiej wartości, wybranym kontrahentom - mimo, że będą one oznakowane logo firmy – co do zasady celem wydatku jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami. Tym samym wydatki takie będą miały jednoznacznie widoczny charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będą mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów, itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie czy wymienione wydatki ponoszone przez Spółkę, której zasadniczym celem jest pozyskiwanie inwestorów na posiadane przez nią grunty położone w obrębie miasta, ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja) i wizerunku, przy jednoczesnym uwzględnieniu, że reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy, a zadaniem reklamy jest zachęcanie (dotarcie) do jak największej liczby klientów i przekazywanie wiedzy o działaniach firmy i produktach, usługach, zachęcając do ich nabywania.

Zdaniem tut. organu, wręczanie przez Spółkę, której zasadniczym celem jest pozyskiwanie inwestorów na posiadane przez nią grunty położone w obrębie miasta, prezentówo typowym reprezentacyjnym charakterze (butelek wina) wybranym kontrahentom ma na celu stworzenie (utrwalenie) dobrego wizerunku firmy (bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy), który ma spowodować pozytywne postrzeganie przedsiębiorcy przez wybrane, konkretne osoby zewnętrzne. Takie zachowanie nosi więc znamiona działań reprezentacyjnych, w związku z czym wydatki na ten cel nie stanowią kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy. Dodać należy, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wprost, jako reprezentację, wyłączył z kosztów uzyskania przychodów zakup napojów alkoholowych, (nawet jeżeli jest on poczyniony, tak jak u Wnioskodawcy, z przeznaczeniem na upominki do wybranych kontrahentów, wspomagając prowadzenie działań o charakterze marketingowym). Wydatki poczynione przez Wnioskodawcę na zakup butelek wina oraz zakup etykiet, a także wydatek na usługę transportową, są związane nierozerwalnie z działaniami reprezentacyjnymi Wnioskodawcy.

Końcowo podkreślić należy, że obecnie na tego typu kwalifikowanie wydatków i celów ich poniesienia wskazuje się także wyraźnie w doktrynie prawa podatkowego „Charakteru reklamowego nie mają eleganckie i wartościowe upominki wręczane jedynie wybranym kontrahentom, jak również coraz popularniejsze tzw. kosze prezentowe zawierające markowe słodycze oraz alkohole. Tego typu prezenty stanowią koszty reprezentacyjne, a w konsekwencji nie mogą podlegać zaliczeniu w ciężar kosztów podatkowych” - A. Cieśla(w:) Gazeta Podatkowa nr 98 z 8 grudnia 2011 r., „Świąteczne wydatki w kosztach podatkowych”. Są to bowiem typowe wydatki reprezentacyjne, które, wolą ustawodawcy, wyłączone zostały na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że stanowisko Spółki o możliwości zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup butelek z winem, etykiet z nadrukiem logo i firmy Spółki oraz transport butelek wina z nadrukiem do siedziby Spółki- jest nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych bądź przytoczonych we wniosku: wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie podkreślić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych, odmiennych stanach faktycznych - dotyczących poniesionych wydatków związanych z zakupem strojów służbowych dla pracowników, współpracowników lub pracowników współpracowników w okolicznościach i celu wskazanym we wnioskach,a więc tylko do nich się odnoszą - i nie były wiążące dla organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną.

Niemniej jednak w zaskarżonej interpretacji odniesiono się zarówno do wykładni językowej pojęcia reprezentacji, jak i stanowisk, poglądów doktryny prawa podatkowego oraz sądów administracyjnych (przykładowo wyroków: Naczelnego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 maja 1998 r. – sygn. akt SA/Sz 1412/97, a także Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 stycznia 2011 r. – sygn. akt I SA/Wr 127/10).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.