INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.09.2011r. (data wpływu 26.09.2011r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób odnośnie konsekwencji podatkowych zwolnienia z długu, w zakresie:

• pytania numer 1 – jest nieprawidłowe;
• pytań numer 2-3 – jest prawidłowe.
  
  

Uzasadnienie

W dniu 26.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych zwolnienia z długu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S. A. jest spółką akcyjną prawa polskiego (dalej „Spółka”). Wszystkie akcje Spółki należą aktualnie do jednego akcjonariusza, tj. spółki prawa holenderskiego (dalej „Akcjonariusz”).

Zgodnie ze statutowym przedmiotem działalności, Spółka jest podmiotem świadczącym usługi finansowe ujęte w nomenklaturze Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasach 64.92.Z oraz 64.99.Z. W ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, Spółka udzieliła Akcjonariuszowi oprocentowanej pożyczki (dalej „Pożyczka”).

W październiku 2011 nastąpi spłata około 90% Pożyczki z należnymi od tej kwoty odsetkami. Odsetki te stanowić będą przychód Spółki podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Pozostała część Pożyczki wraz z naliczonymi odsetkami ma zostać spłacona najprawdopodobniej w listopadzie 2012 r. (dalej „Wierzytelność Spółki”).

Z uwagi na fakt, że Akcjonariusz rozważa podjęcie uchwały o rozwiązaniu Spółki zachodzi potrzeba potwierdzenia prawidłowości zasad dokonania rozliczeń podatkowych związanych z rozliczeniem Wierzytelności Spółki. Stosownie do obowiązujących przepisów prawnych, po podjęciu przez Walne Zgromadzenie uchwały o rozwiązaniu spółki, jej likwidatorzy podejmują czynności likwidacyjne. Zgodnie z art. 468 Kodeksu spółek handlowych (dalej „ksh”) likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące Spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki. Po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli spółki, nie wcześniej jednak niż przed upływem roku od dnia ostatniego ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli, likwidatorzy dokonują podziału między akcjonariuszy pozostałego majątku spółki wypłacając tym ostatnim tzw. kwotę likwidacyjną (art. 474 ksh).

Głównym aktywem w majątku Spółki, obok lokat bankowych, jest Wierzytelność Spółki. W przypadku spłaty Wierzytelność Spółki przez Akcjonariusza, wpłacona do Spółki kwota, co do zasady powiększy majątek do podziału należny Akcjonariuszowi na podstawie art. 474 ksh, tj. kwotę likwidacyjną.

Tym samym, mamy do czynienia z sytuacją w której Spółka jest wierzycielem Akcjonariusza z tytułu Wierzytelności Spółki, tymczasem Akcjonariusz będzie wierzycielem Spółki z tytułu przysługującego mu z mocy prawa do majątku polikwidacyjnego.

W związku z planowaną likwidacją Spółka rozważa uproszczenie wzajemnych rozliczeń.

W tym celu, Spółka rozważa dwa alternatywne scenariusze rozliczeń z Akcjonariuszem:

1. Zwolnienie Akcjonariusza z długu po upływie okresu, o którym mowa w art. 474 ksh w zakresie Wierzytelności Spółki (Zdarzenie przyszłe nr 1) w wyniku czego kwota Wierzytelności Spółki nie wejdzie do kwoty likwidacyjnej należnej Akcjonariuszowi; przy czym zawarcie umowy pomiędzy Akcjonariuszem a Spółką w tym przedmiocie zostanie poprzedzone uzyskaniem zgody walnego zgromadzenia Spółki.
2. Potrącenie wzajemnych wierzytelności (Zdarzenie Przyszłe nr 2) na podstawie stosownej umowy potrącenia wierzytelności odpowiadającej, po stronie Spółki, Wierzytelności Spółki, a po stronie Akcjonariusza, odpowiadającej co do zasady tej kwocie części kwoty likwidacyjnej, jako że kwota Wierzytelności Spółki wejdzie do kwoty likwidacyjnej należnej Akcjonariuszowi. Zawarcie umowy potrącenia pomiędzy Akcjonariuszem, a Spółką w tym przedmiocie zostanie poprzedzone uzyskaniem zgody organu nadzoru Spółki walnego zgromadzenia Spółki.
   
   

W związku z wyżej opisanym zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytania:

1. Czy w opisanym Zdarzeniu przyszłym nr 1, do zwolnienia z długu (umorzenia Wierzytelności Spółki), wobec podmiotu powiązanego, znajdują zastosowanie przepisy art. 9a oraz art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych („updop”)...
2. Czy w opisanym Zdarzeniu przyszłym nr 1, zwolnienie z długu (umorzenie Wierzytelności Spółki) dokonane przez Spółkę (jako pożyczkodawcę), za zgodą dłużnika, obejmujące kwotę niespłaconej Pożyczki oraz odsetki skutkować będzie uznaniem umorzonych odsetek za koszt uzyskania przychodów Spółki, i jednocześnie umorzona niespłacona część Pożyczki oraz odsetki nie będą stanowić w Spółce przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych („pdop”)...
3. Czy w opisanym Zdarzeniu przyszłym nr 2 kwota potrąconych odsetek wchodzących w skład Wierzytelności Spółki stanowi przychody Spółki podlegające pdop...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

W opisanym zdarzeniu przyszłym nr 1, do zwolnienia z długu (umorzenia Wierzytelności Spółki) nie będą miały zastosowania przepisy o cenach transferowych, o których mowa w art. 9a oraz art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm., dalej: updop).

Regulacje podatkowe dotyczące podmiotów powiązanych zostały zawarte w art. 9a oraz art. 11 updop. Regulacje te określają obowiązki w zakresie sporządzania dokumentacji podatkowych (art. 9a updop) oraz wskazują na możliwość oszacowania dochodu wynikającego ze współpracy z podmiotami powiązanymi (art. 11 updop). Zgodnie z art. 11 ust. 1 updop, jeżeli w wyniku istnienia powiązań ustalone lub narzucone zostaną warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów lub wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań. Jednocześnie, zgodnie ust. 2 oraz 3 art. 11 updop, dochody te określa się w drodze oszacowania stosując jedną z poniższych metod: a) porównywalnej ceny niekontrolowanej, b) ceny odsprzedaży, c) rozsądnej marży („koszt plus”), d) zysku transakcyjnego (gdy zastosowanie pozostałych metod jest niemożliwe).

Odpowiedź na zadane przez Spółkę pytanie, wymaga przeprowadzenia analizy regulacji podatkowych, w szczególności zastosowana wykładni celowościowej oraz systemowej wskazanych regulacji, oraz analizy praktyki ich stosowania przez sądy administracyjne. Na wstępie zaznaczyć należy, że celem wprowadzenia do updop art. 11 ust. 1 było zapobieżenie negatywnym dla skarbu państwa praktykom polegającym na stosowaniu przez podatników we współpracy z podmiotami powiązanymi cen odbiegających od rynkowych po to, by osiągnąć korzystny dla nich a nieuzasadniony ekonomicznie efekt podatkowy. Praktyki te polegają na tym, że w efekcie zastosowania ceny niższej niż ta, którą zastosowałyby podmioty niezależne, jeden podmiot zaniża swój przychód, a drugi zmniejsza swój koszt bądź też w efekcie zastosowania ceny wyższej niż rynkowa, jeden podmiot zawyża przychód, a drugi podwyższa koszt. Wskazany wyżej cel przedmiotowej regulacji był potwierdzany wielokrotnie przez sądy administracyjne, przykładowo w wyroku NSA z dnia 4 października 2001 r., sygn. akt I SA/KA 1540/00, w którym stwierdzono, iż nie ulega wątpliwości, że analizowany przepis jest przepisem szczególnym, mającym przeciwdziałać praktykom przerzucania dochodów pomiędzy podmiotami powiązanymi co następuje w ten sposób, że podmioty gospodarcze (powiązane ze sobą) zawierają umowy, w których ceny (wynagrodzenie itp.) znacznie odbiegają od cen stosowanych w transakcjach tego samego rodzaju pomiędzy podmiotami niepowiązanymi. Celem tych praktyk jest sztuczne kształtowanie dochodów podmiotów w nich uczestniczących, co w przypadku świadczenia usług następuje najczęściej w ten sposób, że wykonawca usługi zaniża swoje przychody, a zlecający jej wykonanie zmniejsza swoje koszty.

Biorąc pod uwagę wskazany wyżej cel analizowanych regulacji należy stwierdzić, że przepis art. 11 ust 1 updop znajduje zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do takiej współpracy gospodarczej pomiędzy podmiotami powiązanymi, która polega na tym, że jeden podmiot dokonuje świadczenia na rzecz drugiego podmiotu (powiązanego), co skutkuje wypracowaniem określonego zysku. Co więcej znajduje on zastosowanie jedynie wtedy, gdy w wyniku zastosowania nierynkowych cen, zysk ten zostaje podzielony pomiędzy uczestników współpracy inaczej niż miałoby to miejsce, gdyby uczestnicy ci byli podmiotami niezależnymi. Wniosek ten znajduje w pełni odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Można więc konkludować, że przepis art. 11 updop (i pośrednio art. 9a updop) stosowany jest wówczas, gdy; podmioty powiązane współpracują ze sobą w ten sposób, ze jeden podmiot dokonuje na rzecz drugiego podmiotu określonego świadczenia w rezultacie osiąga zysk w wyniku istniejących powiązań ceny za wykonanie przedmiotowego świadczenia zostały zawyżone lub zaniżone w stosunku do cen rynkowych, w efekcie zysk wygenerowany w ramach współpracy został alokowany (przypisany) w inny sposób niż miałoby to miejsce w przypadku podmiotów niezależnych; w efekcie powyższych praktyk, jeden z podmiotów wykazuje dochód podatkowy niższy, niż wykazałby, gdyby współpracował z podmiotem niezależnym.

Spółka wskazuje, że w rozważanej sytuacji mamy do czynienia z umorzeniem wierzytelności (umorzenia Wierzytelności Spółki). W wyniku zawarcia takiej umowy wierzyciel zwalnia dłużnika z obowiązku dokonania na jego rzecz zapłaty za uprzednio wykonane świadczenie. W tym więc przypadku zwolnienie z długu (umorzenie) nie jest to umową wzajemną, a świadczenie jednej strony nie stanowi ekwiwalentu świadczenia drugiej strony. Dlatego też zwolnienie z długu (umorzenie wierzytelności) samo w sobie nie jest świadczeniem, za które może zostać wyznaczona jakiekolwiek cena. Dlatego też nie skutkuje ono powstaniem jakiegokolwiek zysku, który mógłby zostać podzielony pomiędzy wierzyciela i wspólnika. W związku z powyższym należy uznać, że analizowane przepisy (o cenach transferowych) nie znajdują zastosowania do umorzenia wierzytelności (umorzenia Wierzytelności Spółki).

Ponadto, w ocenie Spółki przepis art. 11 ust. 1 updop powinien być analizowany w kontekście art. 11 ust. 2 oraz ust. 3 updop oraz treści Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych. Przepisy te wskazują bowiem metody, jakimi mogą posłużyć się organy podatkowe do oszacowania dochodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 updop. W opinii Spółki metody wskazane w art. 11 ust 2 oraz ust. 3 updop są jedynymi metodami, jakie mogą zostać wykorzystane do szacowania dochodu. Oznacza to, że jeżeli żadna z tych metod nie może zostać zastosowana, brak jest wówczas możliwości oszacowania dochodu, Przepisy art. 11 updop praz przepisy Rozporządzenia wskazują na cztery metody szacowania dochodu. Metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej polega na porównaniu ceny przedmiotu transakcji ustalonej w transakcjach między podmiotami powiązanymi z ceną stosowaną w porównywalnych transakcjach przez podmioty niezależne i na tej podstawie określeniu wartości rynkowej przedmiotu transakcji zawartej między podmiotami powiązanymi.

Metoda ceny odsprzedaży polega na obniżeniu ceny określonej w transakcji danego podmiotu z podmiotem niezależnym, dotyczącej dóbr lub usług nabytych uprzednio przez ten dany podmiot od podmiotu z nim powiązanego, o marżę ceny odprzedaży. Tak ustalona cena może być uważana za cenę rynkową określoną w transakcji danego podmiotu z podmiotem z nim powiązanym. Metoda rozsądnej marży (koszt plus) polega na ustaleniu ceny sprzedaży rzeczy i praw oraz świadczenia usług w transakcji danego podmiotu z podmiotem powiązanym na poziomie sumy bazy kosztowej i narzutu zysku, porównywalnych do bazy kosztowej i narzutu zysku ustalanych pomiędzy podmiotami niezależnymi, które uwzględniają porównywalne funkcje, ponoszone ryzyka oraz angażowane aktywa. Każda z ww. podstawowych metod szacowania dochodu wymaga porównania ceny zastosowanej przez podmiot powiązany z kontrahentem do ceny bądź marży stosowanej i w porównywalnych transakcjach zawartych pomiędzy podmiotami niezależnymi bądź pomiędzy podatnikiem, a podmiotem niezależnym. W przypadku umowy zwolnienie z długu (umorzenia wierzytelności) nie występuje pojęcie ceny, ani marzy. Żadna z powyższych metod nie mogłaby zatem znaleźć zastosowania. Z kolei metoda zysku transakcyjnego stosowana w razie niemożności zastosowania wyżej omówionych metod polega na określaniu dochodów na podstawie zysku, jakiego racjonalnie mógłby oczekiwać dany podmiot uczestniczący w transakcji.

Także w tym wypadku nie da się transponować metody oszacowania dochodu do zwolnienia z długu (umorzenia wierzytelności), jak bowiem wskazano wyżej umowa zwolnienia z długu nie jest umową wzajemną, która mogłaby skutkować powstaniem jakiegokolwiek zysku, który mógłby zostać podzielony pomiędzy wierzyciela i wspólnika.

Podsumowując powyższe rozważania, należy dojść do wniosku, że żadna ze wskazanych w updop i Rozporządzeniu metod nie mogłaby zostać wykorzystana do ewentualnego szacowania dochodu z tytułu umorzenia wierzytelności (umorzenia Wierzytelności Spółki). W związku z powyższym należy przyjąć, że nie ma możliwości oszacowania dochodu w przypadku takiej umowy. W konsekwencji do umowy tej nie powinien mieć zastosowania art. 11 ust 1 updop.

Dokonując systemowej analizy art. 11 ust. 1 updop, warto również zwrócić uwagę na § 3 Rozporządzenia, który ma następujące brzmienie:

1. Organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej określają w drodze oszacowania dochód podmiotu powiązanego w wysokości, jaką ustaliłyby między sobą niezależne podmioty.
2. W celu oszacowania dochodu, o którym mowa w pkt 1) (powyżej), stosuje się wyłącznie metody określone w updop.
3. Szacowanie o którym mowa w pkt 1) (powyżej) obejmuje w szczególności wszelkiego rodzaju transakcje, w wyniku których dochodzi do przeniesienia własności lub przekazania do używania dóbr materialnych i niematerialnych oraz udzielania pożyczek (kredytów) i świadczenia usług oraz realizacji wspólnych przedsięwzięć.
   
   

W ocenie Spółki zestawienie art. 11 ust. 1 updop z cytowanym wyżej przepisem § 3 Rozporządzenia prowadzi do wniosku, że słowo „warunki” zawarte w treści art. 11 ust. 1 updop oznacza warunki transakcji zawieranych przez podmioty powiązane. Umowa zwolnienia z długu (umorzenie wierzytelności) nie jest umową przedmiotem której jest jakiekolwiek dobro lub usługa. W związku z powyższym umorzenie wierzytelności nie może zostać uznane za transakcję w znaczeniu wskazanym przez Ministra Finansów. Dlatego też nie znajdą do niego zastosowania, ani przepisy Rozporządzenia ani przepisy art. 11 updop.

Podsumowując całość rozważań na temat art. 11 updop, w opinii Spółki, należy stwierdzić, że przepis ten nie może znaleźć zastosowania do umorzenia Wierzytelności Spółki (w tym odsetek), gdyż umowa zwolnienia z długu (umorzenie wierzytelności) nie może zostać zawarta na warunkach nierynkowych w rozumieniu tego przepisu Umowa ta nie jest bowiem transakcją powodującą powstanie jakiegokolwiek zysku będącego efektem zapłaty ceny za wykonane świadczeń lecz jedynie jedną z form wygaśnięcia zobowiązań. Podatkowym skutkiem takiej umowy jest zgodnie z polskimi przepisami podatkowymi powstanie przychodu po stronie dłużnika oraz kosztu po stronie wierzyciela przy czym wysokość kosztu (kwota odpowiadająca wartości netto umarzanej wierzytelności) jest niższa niż wysokość przychodu (kwota odpowiadająca wartości netto umarzanej wierzytelności). Co więcej, należy dodać, że również samo zawarcie umowy zwolnienia z długu nie może zostać uznane za transakcję nierynkową. Zdaniem Spółki, w niniejszej sprawie nie będzie miał też zastosowania art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który nakłada na podatników dokonujących transakcji z podmiotami powiązanymi obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej.

Ad. 2)

W opisanym Zdarzeniu przyszłym nr 1, zwolnienie z długu (umorzenie Wierzytelności Spółki) dokonane przez Spółkę (jako pożyczkodawcę) za zgodą dłużnika, obejmujące kwotę niespłaconej Pożyczki oraz odsetki skutkować będzie uznaniem umorzonych odsetek za koszt niestanowiący kosztu uzyskania przychodów Spółki i jednocześnie umorzona niespłacona część Pożyczki oraz odsetki nie będą stanowić w Spółce przychodu podlegającego opodatkowaniu pdop.

Zgodnie z art. 12 ust 4 pkt 1 updop do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Z przepisem tym koresponduje od strony kosztowej art. 16 ust 1 pkt lit a) updop, zgodnie z którym nie uznaje się za kosz uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Z powyższych regulacji wynika systemowa zasada neutralności podatkowej pożyczki (tj. nie uznawania udzielenia oraz spłaty pożyczki za przychód i koszt uzyskania przychodów).

W przypadku podatkowego rozliczania odsetek zastosowanie znajduje zasada kasowa, tj. odsetki stanowią przychody/koszty podatkowe w momencie ich faktycznego otrzymania/zapłaty. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 11 updop nie uważa się za koszt uzyskania przychodów naliczonych lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Stosownie do art. 12 ust 4 pkt 2 updop do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek. Oznacza to, że odsetki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów o ile nie zostaną faktycznie zapłacone przez dłużnika oraz odpowiednio przychodów o ile nie zostaną otrzymane przez wierzyciela (Spółkę).

Przepisy podatkowe regulują również w sposób szczególny sytuacje, w których dochodzi do zwolnienia z długu (umorzenia wierzytelności). Zgodnie z przepisem art. 16 ust 1 pkt 44 updop obejmującym sytuację wierzyciela, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust 3 updop zostały zarachowane jako przychody należne. Sytuacja podatkowa dłużnika została określona w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, zgodnie z którym wartość umorzonych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek stanowi przychód podlegający opodatkowaniu. Tak więc sytuacja Spółki jako wierzyciela została uregulowana w art. 16 ust 1 pkt 44 updop oraz wcześniej wskazanych regulacji. Wynika z nich, że w przypadku zwolnienia z długu (umorzenia wierzytelności) wartość naliczonych odsetek od pożyczki nie będzie stanowić dla Spółki jako pożyczkodawcy kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie, kwota ta nie będzie stanowiła dla Spółki przychodów podlegających opodatkowaniu W opinii Spółki ta sama zasada znajduje zastosowanie do kwoty samej pożyczki.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że wartość naliczonych lecz umorzonych odsetek od pożyczek nie będzie dla pożyczkodawcy kosztem podatkowym bowiem naliczone odsetki nie stanowiły uprzednio przychodów należnych. Stanowisko to zostało potwierdzone w piśmie Ministra Finansów z 13 stycznia 1999 r. (PB3/5912-722-604/HS/98), w którym wyrażono pogląd, że zaniechanie naliczenia odsetek lub ich umorzenie nie rodzi skutków podatkowych zarówno u wierzyciela, jaki u dłużnika.

Warto również zauważyć ze zgodnie z art. 15 ust 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Wskazać należy, iż na gruncie języka polskiego „koszt” znaczy tyle co: „suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś; nakład pieniężny na określony cel; wartość, cena” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.) W tym więc przypadku umorzenie odsetek przez wierzyciela, który jest podmiotem uprawnionym do ich otrzymania, w świetle art. 15 ust 1 ustawy podatkowej nie można uznać za poniesiony przez wierzyciela koszt.

Z uwagi na powyższe zwolnienie z długu (umorzenie wierzytelności) dokonane przez Spółkę (jako pożyczkodawcę), za zgodą dłużnika, obejmujące niespłaconą kwotę Pożyczki oraz odsetki (Wierzytelność Spółki) skutkować będzie uznaniem umorzonych odsetek za koszt nie stanowiący kosztu uzyskania przychodów Spółki, i jednocześnie umorzona niespłacona część pożyczki oraz odsetki nie będą stanowić w Spółce przychodu podlegającego opodatkowaniu pdop.

Ad. 3)

W opisanym Zdarzeniu przyszłym nr 2 kwota potrąconych odsetek stanowi przychody Spółki podlegające pdop.

Stosownie do postanowień art. 498 Kodeksu cywilnego, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

W stosunkach cywilnoprawnych obok potrącenia regulowanego przepisami Kodeksu cywilnego można również dokonać potrącenia umownego. Korzystając z zasady swobody umów strony mogą określić zasady umarzania wzajemnych wierzytelności, przy czym panuje zgoda co do tego, że przepisy art. 498 i nast. Kodeksu cywilnego nie mają tu zastosowania. W szczególności potrąceniu nie muszą podlegać świadczenia o charakterze jednorodzajowym. Można także umarzać wierzytelności, które nie są wymagalne jak również zaskarżalne.

Niezależnie od faktu, iż w przedmiotowej sprawie w celu uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości, zastosowanie znalazłoby potrącenie umowne, które dla swej ważności nie wymaga spełnienia wszystkich wskazanych powyżej przesłanek potrącenia ustawowego, wskazać należy, iż w chwili dokonywania potrącenia przesłanki te de facto będą spełnione Mianowicie, w chwili dokonywania potrącenia, Spółka i Akcjonariusz będą względem siebie dłużnikami i wierzycielami.

Spółka będzie posiadała wierzytelność wobec Akcjonariusza o spłatę pozostałej kwoty Pożyczki oraz odsetek (Wierzytelność Spółki), a Akcjonariusz będzie posiadał wierzytelność o wypłatę nadwyżki majątku pozostałego po likwidacji Spółki, odpowiadającej co do zasady kwocie Wierzytelności Spółki, jako ze kwota Wierzytelności Spółki wejdzie do kwoty likwidacyjnej należnej Akcjonariuszowi. Zarówno Wierzytelność Spółki, jak i wierzytelność Akcjonariusza będą wierzytelnościami wymagalnymi, Spółka będzie posiadała wymagalną wierzytelność wobec Akcjonariusza o spłatę pozostałej kwoty pożyczki. Również wierzytelność Akcjonariusza o wypłatę kwoty likwidacyjnej w momencie dokonania potrącenia będzie wierzytelnością wymagalną. Stosownie do postanowień art. 474 § 1 Kodeksu spółek handlowych podział między akcjonariuszy majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli może nastąpić po kumulatywnym spełnieniu dwóch przesłanek mianowicie (i) gdy wierzyciele znani spółce zostali zaspokojeni lub zabezpieczeni (ii) upłynął rok od dnia ostatniego ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. W doktrynie prawa handlowego wskazuje się, iż po spełnieniu wskazanych powyżej warunków, akcjonariusz nabywa roszczenie o wypłatę udziału w podziale nadwyżki majątku likwidacyjnego Spółki. Podkreślić należy, że w omawianej sprawie potrącenie będzie miało miejsce w końcowym etapie likwidacji Spółki po dokonaniu wszystkich czynności likwidacyjnych i po spełnieniu wskazanych powyżej przesłanek umożliwiających podział majątku likwidacyjnego

Obie wskazane powyżej wierzytelności będą jednorodzajowe, tj. każda ze stron będzie miała roszczenie o zapłatę kwoty pieniężnej. Obie wierzytelności będą zaskarżalne. Po skutecznym zakończeniu czynności likwidacyjnych i spełnieniu swoich obowiązków likwidatorzy powinni dokonać podziału majątku Spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Innymi słowy, po spełnieniu ustawowych przesłanek, akcjonariuszom przysługiwać będzie roszczenie o wypłatę kwoty likwidacyjnej, które to roszczenie będzie mogło być skutecznie dochodzone przed sądem. Również roszczenie o spłatę pożyczki będzie zaskarżalne.

Niezależnie od powyższych uwag, wskazać należy, że wypłata części majątku spółki należnego akcjonariuszom w związku z likwidacją następuje co do zasady w formie gotówkowej. Jednakże zarówno doktryna prawa handlowego jak i powszechnie stosowana praktyka dopuszcza możliwość dokonania podziału majątku w formie innej niż gotówkowa. W przedmiotowej sprawie potrącenie stanowić może właśnie ową inną formę wypłaty majątku likwidacyjnego. Mając na uwadze fakt, ze w Spółce jest tylko jeden Akcjonariusz a tym samym nie ma zagrożenia pokrzywdzenia innych akcjonariuszy, jak również fakt, iż Akcjonariusz akceptuje taką formę wypłaty kwoty likwidacyjnej, dopuszczalność i prawidłowość potrącenia wzajemnych wierzytelności wydaje się być tym bardziej uzasadniona.

Uwzględniając powyższe uwagi uznać należy, iż potrącenie Wierzytelności Spółki i Akcjonanusza skracając i upraszczając sposób wygaszenia wzajemnych zobowiązań stron, w sposób skuteczny zastąpi spełnienie wzajemnych świadczeń Spółki.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami są m.in. otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. W tej kategorii przychodów znajdą się również dochody z odsetek uzyskiwanych przez podatnika. Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 updop, do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek Oznacza to, że odsetki nie stanowią przychodów o ile nie zostaną otrzymane przez podatnika (Spółkę). Powołany przepis art. 12 ust 4 pkt 2 updop ustanawia zatem wyjątek w stosunku do art. 12 ust. 3 tej ustawy, stwierdzając, że każdy rodzaj odsetek staje się przychodem podatkowym nie wcześniej niż w momencie faktycznego otrzymania ich przez podatnika. Zdaniem Spółki regule tej podlegają również przychody z odsetek uzyskiwane przez podatnika z tytułu czynności wykonywanych przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w tym w zakresie udzielania pożyczek).

W omawianej sytuacji Spółka zamierza rozliczyć wierzytelności z tytułu odsetek w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności (kompensaty). Jak określono wcześniej, istotą potrącenia jest ograniczenie obrotu środkami pieniężnymi, co następuje w drodze umorzenia wzajemnych wierzytelności przez zaliczenie, w wyniku czego osoby mające wobec siebie nawzajem wierzytelności z tych samych lub różnych stosunków zobowiązaniowych nie otrzymują efektywnie należnych im świadczeń, lecz na skutek potrącenia każda z nich zostaje zwolniona ze swego zobowiązania albo całkowicie, albo też do wysokości należności niższej (art. 498 § 2 kodeksu cywilnego). Oświadczenie o potrąceniu należy do kategorii czynności prawnych jednostronnych. Dla jego prawnej skuteczności wystarcza złożenie oświadczenia woli tylko przez jedną ze stron, której przysługuje wierzytelność przedstawiona do potrącenia, lecz zarazem występującej jak pozwany - w roli dłużnika. Uprawnienie do złożenia takiego oświadczenia ma charakter prawno kształtujący. W wypadku bowiem dokonania potrącenia wierzyciel kształtuje sytuację prawną swego dłużnika, powodując umorzenie jego długu i tym samym zmniejszenie aktywów w majątku swego kontrahenta. Potrącenie jest więc formą wykonania zobowiązania, do którego, w myśl art. 503 kodeksu cywilnego, stosuje się przepisy o zaliczeniu zapłaty.

W przedstawionych okolicznościach rozważenia wymaga kwestia, czy w świetle powołanych przepisów updop potrącenie odsetek uznać można za ich otrzymanie, generujące przychód. W opinii Spółki nie ulega wątpliwości, iż potrącenie (kompensata) jest formą regulowania zobowiązań i należności, którego skutki zrównane są z zapłatą. Wobec powyższego odsetki rozliczone poprzez kompensatę uznać należy za otrzymane (zapłacone), a zatem generujące przychody w Spółce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie pytań numer 2-3, uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania numer 1, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.), podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

1. określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko),
2. określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty,
3. metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji,
4. określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach - w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot,
5. wskazanie innych czynników - w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji uwzględnione zostały te inne czynniki,
6. określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń - w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.
   
   

Stosownie do art. 9a ust. 2 powołanej ustawy, w przypadku transakcji dokonywanych między podmiotami powiązanymi, obowiązek powyższy obejmuje transakcję lub transakcje, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1. 100 000 EURO - jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo
2. 30 000 EURO - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
3. 50 000 EURO - w pozostałych przypadkach.
   
   

W celu określenia kategorii podmiotów, transakcje z którymi mogą skutkować obowiązkiem sporządzania dokumentacji podatkowej, o którym mowa w art. 9a ust. 1 w zw. z art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy odnieść się do regulacji art. 11 ust. 1.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 omawianej ustawy, jeżeli:

1. podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "podmiotem krajowym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza przy tym sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5 % (art. 11 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy, dochody, o których mowa w ust. 1, określa się w drodze oszacowania, stosując następujące metody:

1. porównywalnej ceny niekontrolowanej,
2. ceny odprzedaży,
3. rozsądnej marży ("koszt plus").
   
   

Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie metod wymienionych w ust. 2, stosuje się metody zysku transakcyjnego. W przypadku zaś wydania przez właściwy organ podatkowy, na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, decyzji o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi, w zakresie określonym w tej decyzji stosuje się metodę w niej wskazaną (art. 11 ust. 3 i 3a ustawy podatkowej).

Z powołanych przepisów wynika, że organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej uprawnione są na podstawie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do określania dochodu oraz należnego podatku, o ile ustalą, że

1. miały miejsce powiązania pomiędzy stronami transakcji, określone w art. 11 tej ustawy;
2. w wyniku których ustalono lub narzucono warunki różniące się od warunków, jakie ustaliłyby miedzy sobą niezależne podmioty;
3. przez co podmiot nie wykazał dochodów lub wykazał je w wysokości niższej od tych, jakie należałoby oczekiwać, gdyby powyższe powiązania nie istniały.
   
   

Dopiero łączne spełnienie wyżej wymienionych trzech przesłanek uprawnia organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej do określenia dochodu podatnika w drodze oszacowania, na zasadach określonych w art. 11 ust. 2 i 3 ww. ustawy. W przypadku spełnienia wszystkich powyższych przesłanek, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określa dochód i należny podatek bez uwzględnienia warunków wynikających z powiązań występujących miedzy tymi podmiotami.

Dokonując oceny czy warunki transakcji odbiegają od warunków rynkowych należy mieć na uwadze ogół czynników składających się na takie, a nie inne określenie warunków wykonywania świadczenia oraz kierować się regułami racjonalnej działalności gospodarczej – chociaż celem każdej działalności gospodarczej jest dążenie do osiągnięcia zysku, to nie można wyprowadzić z tego prostego wniosku, że zysk taki musi wynikać zawsze z każdej indywidualnej operacji gospodarczej, niezależnie od czasu, warunków i okoliczności, w jakich jest przeprowadzana.

Użyte przez ustawodawcę w przepisach art. 9a i art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie „transakcja” nie zostało w niej zdefiniowane. Niemniej jednak, z uwagi na spójność systemu podatku dochodowego, pojęcie „transakcji”, w aspekcie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej nie powinno się różnić od jego rozumienia w innych przepisach, regulujących kwestie opodatkowania podatkiem dochodowym. W szczególności należy wskazać na § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określenia dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz.U. Nr 160, poz. 1268). Z przepisu tego wynika, iż „transakcje” to czynności, w wyniku których dochodzi do przeniesienia własności lub przekazania do używania dóbr materialnych i niematerialnych oraz udzielania pożyczek (kredytów) i świadczenia usług oraz realizacji wspólnych przedsięwzięć.

Zgodnie zaś z definicjami zawartymi w słowniku języka polskiego „transakcja” oznacza: „operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług, umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też zawarcie takiej umowy” (por. „Słownik Języka Polskiego PWN”, pod red. prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, tom II, s. 103). W ujęciu słownikowym więc „transakcja" to operacja handlowa (ale i bankowa) typu kupno-sprzedaż, ale na większą skalę także porozumienie, układ w jakiejś sprawie, które jest wynikiem rokowań, przetargów i ustępstw.

Wskazać należy, iż z przepisów art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tego nie wynika, iż określone w nim „warunki” (różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty) dotyczą warunków w transakcjach zawieranych pomiędzy podmiotami (podatnikami) powiązanymi. Takie „warunki” (różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty) dotyczyć więc mogą np. sposobu ustalenia zwrotu i zmiany wysokości oprocentowania umowy pożyczki, albo nawet zwolnienia pożyczkobiorcy ze zwrotu pożyczki (całości lub części) lub odsetek od tej pożyczki (tzw. zwolnienie z długu/umorzenie wierzytelności), jeżeli podstawą ustalenia tych warunków nie są czynniki rynkowe lecz warunki takie zostały narzucone lub ustalone w wyniku istniejących powiązań, pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka (wnioskodawca) udzieliła swojemu jedynemu akcjonariuszowi oprocentowanej pożyczki (zawarła z nim umowę pożyczki). Około 90% pożyczki wraz z należnymi odsetkami od tej kwoty miało zostać spłacone przez akcjonariusza w październiku 2011r. Spółka rozważa umorzenie pozostałej części pożyczki (ok. 10%) wraz z naliczonymi odsetkami.

Odnosząc powołane przepisy prawa podatkowego do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, stwierdzić należy, iż Spółka błędnie zanalizowała wystąpienie przesłanek określonych w tych przepisach w odniesieniu wyłącznie do umowy zwolnienia z długu (umorzenia wierzytelności), w oderwaniu jej od umowy pożyczki, której przecież to zwolnienie dotyczy.

Przedmiotem umowy zwolnienia z długu (art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm. – Kodeks cywilny) jest przysługująca wierzycielowi wierzytelność, np. z tytułu umowy pożyczki. Pomimo że umowa zwolnienia z długu stanowi odrębną czynność prawną, jest ona nierozerwalnie związana z istnieniem długu, którego dotyczy, a więc z pierwotną czynnością prawną - w przedmiotowej sprawie z umową pożyczki. Bez istnienia pierwotnego długu, wynikającego z umowy pożyczki nie byłoby możliwe zawarcie umowy zwolnienia z długu.

W wyniku zawarcia umowy zwolnienia z długu zostaje zmieniona treść umowy pierwotnej – umowy pożyczki (jej warunki/postanowienia).

Organ zauważa, że z pewnością usługę udzielenia pożyczki przez Spółkę (podmiot statutowo świadczący usługi finansowe) swojemu akcjonariuszowi, na podstawie umowy zawartej miedzy nimi, z tytułu której należny jest Spółce zwrot kwoty pożyczki (istota umowy pożyczki) oraz wynagrodzenie w postaci odsetek od pożyczonej kwoty, należy określić mianem transakcji, o której w powołanych przepisach.

Ponieważ, jak wynika ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, akcjonariusz, któremu Spółka udzieliła przedmiotowej pożyczki jest jedynym jej akcjonariuszem, jest powiązany w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ze Spółką (czyli z drugą stroną transakcji), zostanie spełniony drugi z dwóch wspomnianych wyżej warunków, od którego zaistnienia zależy obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto, jeżeli warunki omawianej transakcji, tj. umowy pożyczki na podstawie której, z jednej strony Spółka udzieliła pożyczki pieniężnej akcjonariuszowi a z drugiej akcjonariusz zobowiązał się do zwrotu kwoty tej pożyczki wraz odsetkami (wynagrodzenie dla Spółki za usługę pożyczki) odbiegałyby od warunków, jakie ustaliłyby w analogicznej sytuacji podmioty niepowiązane i w następstwie tego Spółka uzyskałby dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby powiązania Spółki z jej akcjonariuszem nie istniały, to w takim przypadku polskie organy podatkowe na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogłyby określić dochód Spółki bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W przedmiotowej sprawie warunki umowy pożyczki między Spółką a jej akcjonariuszem dotyczą zmiany pierwotnych ustaleń tej umowy, poprzez podpisanie umowy umorzenia wierzytelności Spółki (zwolnienia z długu akcjonariusza), a konkretnie niespłaconej części (ok. 10%) kwoty głównej pożyczki oraz naliczonych od tej kwoty odsetek.

Organ podatkowy stwierdza, iż w konsekwencji, z uwagi na istnienie między Spółką a jej akcjonariuszem - stronami opisanej we wniosku transakcji pożyczki, której część (wraz z naliczonymi odsetkami zostanie następnie umorzona) - powiązań określonych w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (powiązania zagraniczne podatnika), Spółka będzie miała obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 w sytuacji zaistnienia okoliczności określonych w art. 9a ust. 2 tej ustawy oraz nie można wykluczyć, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym znajdą zastosowanie przepisy art. 11 ust. 1 oraz tej ustawy – nakazujące organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej określenie dochodu i należnego podatku bez uwzględnienia warunków tych umów (polegających np. na umorzeniu części zadłużenia akcjonariusza z tytułu tej pożyczki) wynikających z powiązań występujących miedzy tymi podmiotami. Przy czym, regulacje art. 11 ust. 1 i dalsze, mogą mieć zastosowanie, o ile organy te stwierdzą w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego, istnienie dwóch pozostałych przesłanek, tj. ustalenia lub narzucenia, w wyniku istniejących powiązań, warunków transakcji różniących się od stosowanych przez podmioty niepowiązane, oraz związanego z tym zaniżenia albo niewykazania dochodu.

Zauważyć należy przy tym, że uregulowane w art. 14b-h ustawy - Ordynacja podatkowa postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego czy kontrolnego, w ramach których to prowadzone jest postępowanie dowodowe, konieczne do zbadania wystąpienia wszystkich trzech przesłanek wynikających z treści art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, warunkujących jego zastosowanie i w konsekwencji określenie dochodu i należnego podatku bez uwzględnienia warunków wynikających z powiązań występujących miedzy podmiotami dokonującymi transakcji. Natomiast regulacje art. 14 ustawy - Ordynacja podatkowa nie przewidują prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania numer 1, uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.