W odpowiedzi na pismo z dnia 21.01.2004r., w związku z wątpliwościami dotyczącymi obowiązku składania rocznych sprawozdań finansowych przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych w świetle przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (tekst jednolity Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zmianami) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach informuje, co następuje.

Obowiązek sporządzania sprawozdania finansowego wynika z rozdziału 5 art. 45-54 ustawy o rachunkowości.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, przepisy tej ustawy stosuje się do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły, co najmniej równowartość w walucie polskiej 800.000 euro.

Analiza powyższej definicji wskazuje, że ustawodawca uzależnił stosowanie ustawy o rachunkowości dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą od uzyskanych obrotów. Jeżeli więc podmioty wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 tej ustawy za poprzedni rok obrotowy nie osiągnęły wymaganych obrotów, nie podlegają pod przepisy ustawy o rachunkowości.

Przepis art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości daje również możliwość osobom fizycznym, spółkom cywilnym osób fizycznych, spółkom jawnym osób fizycznych oraz spółkom partnerskim stosowanie zasad rachunkowości określonych ustawą również od początku następnego roku obrotowego, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy są niższe niż równowartość w walucie polskiej 800.000 euro. W tym przypadku osoby te lub wspólnicy przed rozpoczęciem roku obrotowego są obowiązani do zawiadomienia o tym naczelnika urzędu skarbowego, właściwego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym.

Powyższy przepis ma, więc zastosowanie dla osób fizycznych bądź spółek osób fizycznych, które w poprzednim roku obrotowym nie uzyskały wymaganych przepisami obrotów z działalności gospodarczej, ale chcą dobrowolnie zadeklarować prowadzenie ksiąg handlowych na kolejny rok obrotowy.

W rozpatrywanym przypadku podatnik za poprzedni rok obrotowy nie osiągnął obrotu 800.000 euro i na kolejny rok obrotowy zadeklarował prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, nie mają, więc do niego zastosowania w/w przepisy art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o rachunkowości.

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą, dla której na kolejny rok obrotowy wybrał opodatkowanie na zasadach ogólnych i dokumentuje zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, winien stosować przepis zawarty w art. 45 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami), co oznacza, że ciąży na nim obowiązek złożenia urzędowi skarbowemu zeznania, wg ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu lub poniesionej straty w roku podatkowym, w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, bez obowiązku złożenia sprawozdania finansowego.