INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku według daty wpływu 30 lipca 2012 r. uzupełnionym pismem z dnia 23 października 2012 r. (data wpływu 25 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rekompensaty otrzymywanej od Gminy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rekompensaty otrzymywanej od Gminy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 października 2012 r. poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik - Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w … (dalej zwana również „Spółką” lub „MPK”) jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Jedynym wspólnikiem MPK jest Gmina Miasto (zwana dalej „Gminą”) dysponująca 100% udziałami w jej kapitale zakładowym. Spółka prowadzi pełną księgowość, opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz podatkiem od towarów i usług.

Wniosek o interpretację podatkową związany jest z powierzeniem Spółce przez Gminę Miasto świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego w rozumieniu ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011r. nr 5 poz. 13 - zwana dalej „Ustawą”) oraz wypłatą przez Gminę na rzecz Spółki zaliczek na poczet rekompensaty oraz obowiązku objęcia ww. rekompensaty podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. 2001r. nr 142 poz. 1591) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie lokalnego transportu drogowego należy do zadań własnych gminy.

Gmina jako organizator transportu publicznego, na podstawie Ustawy, może zawrzeć z danym podmiotem (operatorem) umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, która przyznaje temu operatorowi prawo i zobowiązuje go do wykonywania określonych usług związanych z wykonywaniem przewozu o charakterze użyteczności publicznej (umowa wykonawcza).

W regionie transport publiczny realizowany jest przez spółkę komunalną ze 100% udziałem miasta - Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na podstawie umowy wykonawczej z dnia 30 grudnia 2011 r. (zwana dalej „Umową”). Na mocy Umowy MPK wykonuje zadania własne Gminy oraz gmin sąsiadujących, które zawarły z Gminą , w trybie art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, porozumienia co do powierzenia Miastu realizacji zadania w zakresie lokalnego transportu drogowego.

Cena za bilety uprawniające do przejazdu autobusami MPK jest zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późń. zm.) uchwalana przez Radę Miejska Gminy. Spółka upoważniona jest do pozyskiwania przychodów ze sprzedaży tychże biletów, które jednak nie są w stanie zrównoważyć kosztów działalności komunikacyjnej. W związku z powyższym na mocy Ustawy oraz Umowy Gmina jest zobowiązana do zapewnienia wypłaty rekompensaty na rzecz MPK.

Rekompensata jest pojęciem ustawowym, który zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 15 Ustawy oznacza – środki pieniężne lub inne korzyści majątkowe przyznane operatorowi publicznego transportu zbiorowego w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Przedmiotowa rekompensata ma zatem za zadanie wyrównać stratę powstającą przy wykonywaniu powierzonego zadania, którego cena regulowana jest przez właściwe przepisy prawa.

Podstawy przyznawania rekompensaty są określone w art. 50 i nast. Ustawy. Zasady wyliczania rekompensaty są natomiast szczegółowo określone w załączniku do Rozporządzenia (WE) 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego, zgodnie z którym rekompensata nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto wyliczonemu następująco: koszty poniesione w związku z realizacją usługi publicznej minus wszystkie dodatnie wpływy finansowe wygenerowane przez przewoźnika w trakcie wykonywania usługi (np. przychody ze sprzedaży biletów, reklama na autobusach) plus tzw. rozsądny zysk, przez który należy rozumieć stopę zwrotu z kapitału własnego. Ponadto model obliczania rekompensaty został z regulacji ustawowej i w jej zakresie transponowany do Umowy. Zapisy umowy wykonawczej przewidują uwzględnienie wszelkich kosztów podstawowej działalności, pomniejszenie o wszelkie wpływy i dochody jakie osiąga Spółka z tytułu świadczenia publicznego transportu zbiorowego, z uwzględnieniem korzyści jakie osiąga MPK z tytułu otrzymania zlecenia świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego na rzecz Miasta, korektę związaną z uwzględnieniem dochodów wygenerowanych z aktywów związanych z przedmiotem powierzenia publicznego transportu zbiorowego (z wyłączeniem usług dodatkowych) oraz wydzieleniem kosztów uzyskiwanych z działalności komercyjnej, pomniejszenie rekompensaty o dochód uzyskany z działalności wykraczającej poza zakres powierzenia usług publicznego transportu zbiorowego.

W piśmie z dnia 23 października 2012 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że w ślad za wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego oraz w odpowiedzi na wezwanie z dnia 15 października 2012 r. o uzupełnienie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego o informacje czy otrzymywana od Gminy rekompensata, o której mowa w treści wniosku ma bezpośredni wpływ na kwotę należną - cenę - świadczonych przez Wnioskodawcę usług publicznego transportu zbiorowego, w ocenie Spółki przedmiotowa rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na kwotę należną - cenę świadczonych usług.

Uzasadniając powyższe stanowisko Wnioskodawca przede wszystkim wskazał, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie lokalnego transportu drogowego należy do zadań własnych gminy. W związku z powyższym zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późń. zm.) cena za bilety uprawniające do przejazdu autobusami Spółki jest uchwalana przez Radę Miejską Gminy. Spółka nie ma zatem bezpośredniego wpływu na jej ustalanie. MPK może jedynie wnosić do organów gminy o zmianę ceny za bilet co nie ma charakteru wiążącego.

W sytuacji, gdy usługa transportowa nie jest następstwem zawarcia umowy wykonawczej z daną gminą na wysokość kwoty należnej tj. ceny świadczonych usług transportu, wpływ mają przede wszystkim takie czynniki jak koszty stałe i zmienne: wysokość paliw płynnych, koszty utrzymania taboru autobusowego, utrzymania bazy transportowej, pracowników, zakładany zysk itp. Ze względu na specyfikę usługi nie ma możliwości ustalania ceny w oparciu o rachunek kosztowy i zakładany zysk, a w praktyce ceny są określane poniżej kosztu wytworzenia usługi.

Gmina ze względu na specyfikę swojej działalności oraz obowiązki wynikające z ustawy o samorządzie gminnym zawsze musi uwzględniać konieczność przynajmniej częściowego rekompensowania usług transportowych. Cena za bilety ustalana przez gminy jest zasadniczo wynikiem prowadzonej polityki społecznej i transportowej władz samorządowych, które ustalając jej wysokość muszą przede wszystkim brać pod uwagę społeczne nastroje co do wysokości przejazdów autobusowych, jak również cena jest ustalana celem prawidłowego rozwoju gminy, a nie w interesie MPK.

Ustalenie ceny jest decyzją polityczną podejmowaną bez udziału Spółki. Konieczność zwiększonych dopłat Miasta do usług transportowych oznacza ograniczenie wydatków na inne cele publiczne. Ze względu na powyższe należy uznać, że cena biletów za wykonywanie specyficznych obowiązków transportowych zasadniczo oderwana będzie od czystego rachunku ekonomicznego. Nie bez znaczenia dla niniejszej kwestii ma również okoliczność, że ostateczna wysokość rekompensaty wyliczana jest na koniec danego roku według wskazanego we wniosku o interpretację schematu. W tym kontekście to cena biletów ma znaczenie na wysokość rekompensaty a nie odwrotnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość rekompensaty, którą Wnioskodawca otrzymuje od Gminy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, rekompensata, którą otrzymuje od Gminy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. MPK uprawniona jest także do odliczenia całości podatku naliczonego od zakupu towarów i usług służących wykonaniu usługi publicznego transportu zbiorowego od wszystkich prawidłowo udokumentowanych zakupów związanych z działalnością opodatkowaną.

Zdaniem Spółki otrzymywana od Gminy rekompensata nie wypełnia dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie stanowi ona wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług wykonywanych na rzecz Gminy (MPK świadczy usługi na rzecz jej pasażerów). Ponadto otrzymana od Gminy rekompensata nie wypełnia dyspozycji art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jej wypłata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług publicznego transportu zbiorowego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Należy jednak wskazać, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy, a jedna ze stron może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. W omawianej sytuacji ze względu na charakter umowy taki związek z wypłatą rekompensaty nie występuje. MPK nie otrzymuje bowiem od Gminy rekompensaty tytułem wynagrodzenia za usługę, gdyż nie spełnia na rzecz miasta żadnego świadczenia.

Przywołując art. 29 ust. 1 ustawy Wnioskodawca wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy. Termin rekompensata - to wyrównanie strat poniesionych przez kogoś, naprawienie szkód, wynagrodzenie komuś krzywd. Rekompensata nie ma natomiast bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług, nie stanowi dopłaty do ceny wykonywanych usług, a jej istotą jest pokrycie kosztów działalności statutowej. Rekompensata jest przekazywana w związku z wyrównaniem kosztów świadczonej usługi przewozowej. Określenie zasad przyznawania rekompensaty i celów, jakim ona służy jest zawarte w art. 50 i następnych ustawy o publicznym transporcie zbiorowym.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał następujące interpretacje indywidualne:

• z dnia 8 września 2010 r. IPPP1-443-713/10-4/IGo,

• z dnia 5 kwietnia 2011 r. ILPP1/443-42/11-4/AD,

• z dnia 26 lipca 2011 r. ITPP2/443-660a/11/RS,

• z dnia 21 października 2011 r. ITPP1/443-1031/11/DM,

• z dnia 05 marca 2012 r IPTPP1/443-1035/11-2/MS.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosowanie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Oznacza to, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

Kryterium uznania dotacji, subwencji i innej dopłaty o podobnym charakterze za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż jest ona dokonywana w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W efekcie obrót zwiększa się tylko o takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które w sposób bezwzględny i bezpośredni mają wpływ na cenę (kwotę należną). Natomiast dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu tym podatkiem, służące pokryciu ogólnych kosztów działalności podatnika nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca (MPK) jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Jedynym wspólnikiem MPK jest Gmina Miasto dysponująca 100% udziałami w jej kapitale zakładowym. W regionie transport publiczny realizowany jest przez spółkę komunalną ze 100% udziałem Miasta na podstawie umowy wykonawczej z dnia 30 grudnia 2011 r. Na mocy umowy MPK wykonuje zadania własne Gminy oraz gmin sąsiadujących, które zawarły z Gminą porozumienia co do powierzenia Miastu realizacji zadania w zakresie lokalnego transportu drogowego. Cena za bilety uprawniające do przejazdu autobusami MPK jest zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach uchwalana przez Radę Miejską Gminy. Spółka upoważniona jest do pozyskiwania przychodów ze sprzedaży tychże biletów, które jednak nie są w stanie zrównoważyć kosztów działalności komunikacyjnej. W związku z powyższym na mocy ustawy oraz umowy Gmina jest zobowiązana do zapewnienia wypłaty rekompensaty na rzecz MPK. Zapisy umowy wykonawczej przewidują uwzględnienie wszelkich kosztów podstawowej działalności, pomniejszenie o wszelkie wpływy i dochody jakie osiąga Spółka z tytułu świadczenia publicznego transportu zbiorowego, z uwzględnieniem korzyści jakie osiąga MPK z tytułu otrzymania zlecenia świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego na rzecz Miasta, korektę związaną z uwzględnieniem dochodów wygenerowanych z aktywów związanych z przedmiotem powierzenia publicznego transportu zbiorowego (z wyłączeniem usług dodatkowych) oraz wydzieleniem kosztów uzyskiwanych z działalności komercyjnej, pomniejszenie rekompensaty o dochód uzyskany z działalności wykraczającej poza zakres powierzenia usług publicznego transportu zbiorowego. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na kwotę należną - cenę świadczonych usług. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie lokalnego transportu drogowego należy do zadań własnych gminy. W związku z powyższym cena za bilety uprawniające do przejazdu autobusami Spółki jest uchwalana przez Radę Miejską Gminy. Zatem Spółka nie ma bezpośredniego wpływu na jej ustalanie. MPK może jedynie wnosić do organów gminy o zmianę ceny za bilet co nie ma charakteru wiążącego. Ustalenie ceny jest decyzją polityczną podejmowaną bez udziału Wnioskodawcy. Konieczność zwiększonych dopłat Miasta do usług transportowych oznacza ograniczenie wydatków na inne cele publiczne. Ze względu na powyższe należy uznać, że cena biletów za wykonywanie specyficznych obowiązków transportowych zasadniczo oderwana będzie od czystego rachunku ekonomicznego. Nie bez znaczenia dla niniejszej kwestii ma również okoliczność, że ostateczna wysokość rekompensaty wyliczana jest na koniec danego roku według wskazanego we wniosku o interpretację schematu. W tym kontekście to cena biletów ma znaczenie na wysokość rekompensaty a nie odwrotnie.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę na przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13 ze zm.), regulujące kwestię publicznego transportu zbiorowego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, w zależności od obszaru działania lub zasięgu przewozów, publiczny transport zbiorowy jest organizowany przez: gminę, związek międzygminny, powiat, związek powiatów, województwo lub ministra właściwego do spraw transportu.

Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym (art. 4 ust. 1 pkt 8) przewiduje różny status prawny podmiotów, które realizują zadania operatora publicznego transportu zbiorowego. W świetle tej regulacji może to być samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o publicznym transporcie drogowym, organizator może bezpośrednio zawrzeć umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w przypadku gdy świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ma być wykonywane przez podmiot wewnętrzny, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007, powołany do świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (…).

W myśl art. 50 ust. 1 pkt 2 powołanej wyżej ustawy, finansowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej może polegać w szczególności na przekazaniu operatorowi rekompensaty z tytułu:

1. utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów w publicznym transporcie zbiorowym, lub
2. utraconych przychodów w związku ze stosowaniem uprawnień do ulgowych przejazdów w publicznym transporcie zbiorowym ustanowionych na obszarze właściwości danego organizatora, o ile zostały ustanowione, lub
3. poniesionych kosztów w związku ze świadczeniem przez operatora usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (…).
   
   

W myśl art. 52 ust. 1 ww. ustawy, operatorowi przysługuje rekompensata, jeżeli wykaże, że podstawą poniesionej straty z tytułu realizacji usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego są utracone przychody i poniesione koszty, o których mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2, proporcjonalnie do poniesionej straty.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w rozporządzeniu (WE) Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/10 (Dz. Urz. UE L z 2007 r. Nr 315/1).

Zgodnie z art. 1 powołanego rozporządzenia, celem niniejszego rozporządzenia jest określenie, w jaki sposób, przy zachowaniu zasad prawa wspólnotowego, właściwe organy mogą podejmować działania w sektorze pasażerskiego transportu publicznego w celu zapewnienia świadczenia usług użyteczności publicznej, które miałyby m.in. bardziej masowy charakter, byłyby bezpieczniejsze, odznaczałyby się wyższą jakością lub niższą ceną niż usługi świadczone tylko na zasadzie swobodnej gry sił rynkowych. W tym celu ww. rozporządzenie określa warunki, na podstawie których właściwe organy, nakładając zobowiązania do świadczenia usług publicznych lub zawierając umowy dotyczące wykonywania tych zobowiązań, rekompensują podmiotom świadczącym usługi publiczne poniesione koszty lub przyznają wyłączne prawa w zamian za realizację zobowiązań z tytułu świadczenia wspomnianych usług.

Według definicji zawartej w art. 2 lit. g) tego rozporządzenia, „rekompensata z tytułu świadczenia usług publicznych” oznacza każdą korzyść, zwłaszcza finansową, przyznaną bezpośrednio lub pośrednio przez właściwy organ z funduszy publicznych w okresie realizacji zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych lub powiązaną z tym okresem.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy właściwy organ podejmuje decyzję o przyznaniu wybranemu podmiotowi wyłącznego prawa lub rekompensaty, niezależnie od ich charakteru, w zamian za realizację zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych, następuje to w ramach umowy o świadczenie usług publicznych.

Stosownie do art. 4 ust. 1 rozporządzenia, umowy o świadczenie usług publicznych oraz zasady ogólne:

1. jednoznacznie określają zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych, które musi wypełniać podmiot świadczący usługi publiczne, jak również obszar geograficzny, którego zobowiązania te dotyczą;
2. określają z góry, w sposób obiektywny i przejrzysty,
   1. parametry, według których obliczane są ewentualne rekompensaty; oraz
   2. rodzaj i zakres wszelkich ewentualnie przyznanych praw wyłącznych,

-w sposób zapobiegający nadmiernemu poziomowi rekompensaty. W przypadku zamówień prowadzących do zawarcia umów o świadczenie usług publicznych udzielanych zgodnie z art. 5 ust. 2, 4, 5 i 6 parametry te określane są w taki sposób, aby rekompensata nie mogła przekroczyć kwoty koniecznej do pokrycia wyniku finansowego netto uzyskanego jako rezultat kosztów i przychodów, które powstały podczas realizacji zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych, przy uwzględnieniu związanych z tym przychodów uzyskanych przez podmiot świadczący usługi publiczne z tytułu świadczenia tych usług oraz rozsądnego zysku (…).

Ponadto zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) Nr 1370/2007, każda rekompensata wynikająca z zasady ogólnej lub z umowy o świadczenie usług publicznych musi być zgodna z przepisami określonymi w art. 4, bez względu na sposób udzielenia zamówienia. Każda rekompensata, bez względu na jej charakter, wynikająca z umowy zawartej w następstwie udzielonego bezpośrednio zamówienia prowadzącego do zawarcia umowy o świadczenie usług publicznych zgodnie z art. 5 ust. 2, 4, 5 lub 6 lub wynikająca z zasady ogólnej musi ponadto być zgodna z przepisami określonymi w załączniku.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy uznać, iż otrzymywana od Gminy rekompensata w związku ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego nie będzie stanowiła wynagrodzenia z tytułu usług wykonywanych na rzecz Gminy i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą istnieje wprawdzie stosunek prawny, jednakże w ramach tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem są pasażerowie korzystający z usług transportu. Brak jest zatem podstaw, aby twierdzić, że pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą istnieje jakiekolwiek obustronne i ekwiwalentne świadczenie. Wnioskodawca nie będzie świadczył usług na rzecz Gminy, lecz na rzecz potencjalnych podróżnych, a wynagrodzenie z tego tytułu stanowić będą kwoty uzyskane przez Spółkę ze sprzedaży biletów na rzecz pasażerów. W przedmiotowej sprawie brak jest zatem bezpośredniego związku pomiędzy kwotą rekompensaty a wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług transportu zbiorowego.

Opisanej we wniosku rekompensaty nie można również rozpatrywać w kategorii dotacji czy innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, iż jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowa rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na kwotę należną - cenę świadczonych usług publicznego transportu zbiorowego. Fakt otrzymania rekompensaty pozostanie bez wpływu na cenę, jaką pasażer będzie zobowiązany zapłacić za bilet.

Reasumując, rekompensata otrzymywana od Gminy w związku ze świadczeniem usług publicznych w zakresie transportu zbiorowego nie będzie zwiększała obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, w szczególności dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.