P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (t.j – Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 7 stycznia 2005 roku (data wpływu do Urzędu – 10 stycznia 2005 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. potwierdzenia, czy:poprawne jest zaliczenie straty z tytułu zawarcia kontraktu terminowego w koszty uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia, tj. w dniu rozliczenia kontraktu terminowego Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawiera długoterminowe kontrakty dotyczące sprzedaży produktów i usług, których wartość wyrażona jest w walutach obcych. Ze względu na okres realizacji takich kontraktów (są to kontrakty długoterminowe), istotnym elementem decydującym o ich opłacalności jest ryzyko kursowe (ryzyko związane z możliwym spadkiem kursu waluty obcej, która ma być otrzymana w wyniku realizacji przyszłej sprzedaży lub z możliwym wzrostem kursu takiej waluty, którą Spółka będzie musiała zapłacić za zakupy związane z realizacją takiego kontraktu). Chcąc zabezpieczyć się przed tego rodzaju ryzykiem, Spółka zawiera z podmiotami wyspecjalizowanymi w operacjach finansowych transakcje terminowe na zakup lub sprzedaż określonych walut. W umowach tych Spółka ustala cenę (kurs), jaka posłuży do zakupu lub sprzedaży waluty w określonym, przyszłym terminie. Według Strony, realizacja takiej transakcji może nastąpić w jeden z następujących sposobów:“z dostawą waluty” - jest to transakcja polegająca na faktycznej dostawie waluty po ustalonej cenie;“bez dostawy waluty” - Spółka nabywa lub sprzedaje walutę w banku po jej aktualnym kursie, natomiast pomiędzy Spółką a stroną kontraktu terminowego następuje jednie rozliczenie różnicy pomiędzy kursem zastosowanym przez bank, z którego usług skorzystała Spółka a kursem ustalonym w kontrakcie terminowym.

W przedstawionym stanie faktycznym, hipotetycznie w dniu wykonania kontraktu terminowego zabezpieczającego cenę walut, mogą wystąpić dwie możliwości:1.kurs waluty obcej w stosunku do złotego może być niższy niż ustalony uprzednio w kontrakcie terminowym, wówczas Spółka poniesienie stratę na transakcji terminowej zakupu waluty. W zależności od tego, jaką formę rozliczenia przewidziano w kontrakcie, w dniu rozliczenia transakcji terminowej Spółka przeleje na konto drugiej strony kontraktu równowartość waluty obcej po ustalonym uprzednio kursie (w przypadku transakcji “z dostawą waluty”) lub tylko różnicę pomiędzy równowartością waluty obcej ustaloną po kursie określonym w kontrakcie a ustaloną po faktycznie obowiązującym kursie ( w przypadku transakcji “bez dostawy waluty”);2.kurs waluty obcej w stosunku do złotego może być wyższy niż ustalony uprzednio w kontrakcie terminowym, wówczas Spółka zrealizuje zysk na transakcji terminowej. Jeżeli transakcja miała formę “z dostawą waluty”, w dniu rozliczenia transakcji terminowej Spółka przeleje na konto drugiej strony kontraktu równowartość waluty obcej po ustalonym uprzednio kursie (niższym niż kurs rynkowy) lub otrzyma różnicę (zysk)pomiędzy równowartością waluty obcej ustaloną po faktycznie obowiązującym kursie a ustaloną po kursie określonym w kontrakcie - w przypadku transakcji “bez dostawy waluty”.

Strata powstała w wyniku realizacji praw wynikających z zawartego kontraktu, w ocenie Spółki, będzie stanowić dla niej wydatek, który podlega zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów w dniu jego poniesienia, czyli w dniu realizacji praw wynikających z kontraktu. Zdaniem Spółki zasada wyrażona w art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie rozstrzyga kwestii zaliczania poniesionych wydatków w koszty we wszystkich przypadkach. Te koszty, które nie przekładają się bezpośrednio na wielkość osiągniętego przychodu, zalicza się w koszty w dacie ich faktycznego poniesienia. Takim rodzajem kosztów jest między innymi strata powstała w wyniku realizacji praw wynikających z zawartej transakcji terminowej. Kosztem uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. - Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 z późn.zm.), są te wydatki, które poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów i jednocześnie nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1. Tym samym jednym z warunków uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest jego związek z przychodem. O wystąpieniu tego związku można mówić wówczas, gdy dany wydatek jest co najmniej pożyteczny z punktu widzenia możliwości uzyskania lub zwiększenia przychodów, tym samym ważny jest zamiar podatnika, jakim jest osiągnięcie czy zwiększenie przychodu, nie zaś skutek tego działania. Zasada zaliczenia przez podatników poniesionych wydatków w koszty uregulowana została w art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl powołanego przepisu koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym którego dotyczą, tj. w danym roku są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż jeszcze ich nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do danego roku podatkowego. W przypadku, gdy ich zarachowanie nie było możliwe, wówczas koszty te są potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Ponadto w przypadku niektórych rodzajów wydatków ustawa określa konkretny moment, kiedy wydatek taki staje kosztem uzyskania przychodów. Kwestię powstania kosztów podatkowych związanych z nabyciem instrumentów pochodnych reguluje art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, albo ich odpłatnego zbycia – o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych. W świetle art. 16 ust. 1a ustawy pojęcie pochodnych instrumentów finansowych obejmuje prawa majątkowe, których cena bezpośrednio lub pośrednio zależy od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe. Wobec powyższego wskazana w piśmie Spółki transakcja spełnia w/w definicję instrumentów pochodnych. Jest bowiem kontraktem terminowym przedstawiającym prawo majątkowego, którego cena zależy od ceny waluty obcej. W ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajduje art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Straty, jaka powstaje jeżeli w dniu wykonania kontraktu terminowego zabezpieczającego cenę zakupu surowca jego cena giełdowa jest niższa niż ustalona w kontrakcie terminowym, nie można powiązać z przychodami z konkretnego źródła, jednocześnie spełnia ona warunki uznania jej za koszt w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Tym samym, jeżeli z wyniku zawartego kontraktu terminowego Spółka ponosi stratę, może ją zaliczyć w koszty przychodów w momencie realizacji praw wynikających z tego kontraktu.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.