Działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) oraz art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 z 2000 r. z p. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29.04.2005 r. (znak: 10/KS/05) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych, stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Pismem z dnia 29.04.2005 r. (znak: 10/KS/05) Z. spółka z o.o. zwróciła się z wnioskiem do tut. organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji z zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z zakwaterowaniem, wyżywieniem oraz transportem audytorów. Przedstawiając stan faktyczny wnioskodawca poinformował, iż posiada certyfikowany system jakości PN-EN ISO 9001:2001 oraz system jakości robót spawalniczych zgodny z normą PN-EN 729-2:1997. Systemy te podlegają corocznemu sprawdzaniu zgodności poprzez audyt zewnętrzny jednostek certyfikujących. W związku z powyższym spółka ponosi koszty audytu, jak również inne koszty związane z przeprowadzeniem audytu, takie jak: zakwaterowanie, wyżywienie i transport audytorów. Zapytanie spółki dotyczy czy wydatki związane z zakwaterowaniem, wyżywieniem i transportem audytorów stanowi koszt uzyskania przychodu w pełnej wysokości, czy też są to koszty reprezentacji i reklamy objęte limitem 0,25% przychodów. Zdaniem wnioskodawcy wydatki na zakwaterowanie, wyżywienie i transport audytorów nie są kosztami związanymi z reprezentacja i reklamą, lecz są wydatkami związanymi z funkcjonowaniem spółki, ponieważ koszty te są ponoszone w celu przedłużenia ważności certyfikatów systemów jakości, których posiadanie jest dla spółki niezbędne w celu pozyskiwania nowych zamówień od kontrahentów wymagających posiadania takich certyfikatów przez swoich dostawców. W związku z powyższym zdaniem spółki powyższe wydatki winny podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uwzględniając powyższy wniosek oraz biorąc pod uwagę, iż w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie, po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę, informuje, iż stanowisko tut. organu podatkowego w przedmiocie zapytania jest następujące:

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. - o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 z 2000 r. z p. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Uwzględniając powyższe za koszt uzyskania przychodów mogą być uznane tylko takie wydatki, które spełniają jednocześnie dwa warunki, tj.:

1. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów,
2. nie zostały wyszczególnione w art. 16 ust. ustawy.

Ocena czy w konkretnym przypadku pomiędzy poniesieniem kosztu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwością uzyskania przychodu zachodzi związek przewidziany w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winna doprowadzić do ustalenia, czy poniesiony wydatek przyczynił się lub mógł się przyczynić do osiągnięcia przez podatnika przychodu z danego źródła. Ustawodawca w omawianym przepisie nie stawia wprost wymogu, by poniesiony koszt przyniósł określony przychód, lecz był poniesiony w celu jego osiągnięcia. Zatem kosztem uzyskania przychodu są uzasadnione racjonalnie i gospodarczo nakłady i wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika, który przez ich poniesienie zmierza do osiągnięcia przychodów z tego źródła.

Według art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są poniesione wydatki na reklamę i reprezentację w wysokości nieprzekraczającej 0,25 % przychodów uzyskanych w roku podatkowym, o ile reklama nie jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Natomiast wydatki związane z reklamą prowadzoną w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób są kosztem uzyskania przychodu w pełnej wysokości. W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia reklamy i reprezentacji. Na podstawie definicji słownikowej można określić, że reklama to rozpowszechnienie informacji o towarach i usługach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia. Reklama zatem, to działania mające na celu zachwalanie lub zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania (utrzymania) kontaktów gospodarczych, nabywania towarów lub korzystania z określonych usług. Reprezentacja natomiast wiąże się z okazałością, wystawnością i wytwornością. Reprezentacja ma za zadanie przede wszystkim promocję danego podmiotu gospodarczego poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy oraz ułatwienie zawarcia umowy lub kontaktu.

Z treści ww. pojęć wynika, iż wydatki ponoszone przez wnioskodawcę na zakwaterowanie, wyżywienie i transport audytorów dokonujących sprawdzenia zgodności posiadanego certyfikatu oraz systemu jakości robót spawalniczych w ramach audytu zewnętrznego nie spełniają kryterium reprezentacji ani reklamy. Wydatki powyższe w ocenie przedstawionego stanu faktycznego spełniają kryterium art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą, przyczyniają się do utrzymania kontaktów z kontrahentami oraz do pozyskania nowych klientów. Wydatki powyższe nie zostały wyszczególnione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodu.

Uwzględniając ww. przepisy Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie informuje, iż stanowisko wnioskodawcy w przedmiocie zapytania jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja:

• dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
• nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, następcy prawnego podatnika, osoby odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.