D E C Y Z J A

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 i art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity Dz. U. Nr 8/2005, poz.60), art. 5 ust. 1 pkt. 1, art. 15 ust. 1 i 2, art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia złożonego przez Państwa B. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek z dnia 21 kwietnia 2005r., znak 1437/ZI/443/58/DJW/05 uznające za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawców przedstawione we wniosku złożonym w dniu 26 stycznia 2005r., uzupełnionym w dniach 2 lutego 2005r. i 6 kwietnia 2005r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

p o s t a n a w i a

utrzymać w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem z dnia 26 stycznia 2005r., uzupełnionym w dniach 2 lutego 2005r. i 6 kwietnia 2005r. Państwo B w związku z kontynuacją sprzedaży działek wystąpili do Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek z zapytaniem czy do ceny sprzedaży działek należy doliczać podatek od towarów i usług w wysokości 22%.

Według Strony sprzedaż kolejnych działek również będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Po rozpatrzeniu powyższego wniosku Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek wydał postanowienie z dnia 21 kwietnia 2005r., znak 1437/ZI/443/58/DJW/05 uznające za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawców.

Na powyższe postanowienie Państwo B. złożyli zażalenie, w którym nie zgadzają się ze stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek.

We wniesionym zażaleniu Państwo B. podnoszą, iż przedmiotowe postanowienie pozostaje w sprzeczności z interpretacją zastosowania art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, zawartą w piśmie z dnia 27 sierpnia 2004r., znak US-37/ZP/443-760/04/KO. Strona zauważa, iż charakter gruntów oraz ich status określa jedynie ewidencja gruntów, natomiast plan zagospodarowania mówi o ewentualnych możliwościach przeznaczenia, a sprzedający nie ma wpływu na sposób przeznaczenia zakupionego gruntu przez nabywcę.

Rozpatrując zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza co następuje:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Państwo B. są współwłaścicielami nieruchomości gruntowej o powierzchni 1,5665 ha znajdującej się na terenie Białołęki. Przedmiotowy teren figuruje w ewidencji gruntów jako działka rolna, natomiast według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego figuruje jako teren przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i wielorodzinną niską wraz z usługami.

Państwo B. są podatnikami podatku od towarów i usług. Pan B. z tytułu prowadzonej działalności rolniczej a Pani B. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, a mianowicie prowadzenia sklepu ogrodniczego.

Od dnia 1 maja 2004r. Państwo B. dokonali zbycia dwóch działek. Istotą zapytania Stron jest czy sprzedaż kolejnych działek również będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, do towarów zaś, zgodnie z art. 2 pkt. 6 ustawy zalicza się także grunty. Od chwili wejścia w życie tych przepisów, tj. od 1 maja 2004r. zasadą jest więc opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług. Od zasady tej istnieją jednak wyjątki, w postaci zwolnień od opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, przy czym przepisy ustawy ani wydane na jej podstawie akty wykonawcze nie precyzują, jakie grunty należy uznać za tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Wyżej wymienione pojęcia nie zostały zdefiniowane również w regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm), ani w normującej działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych ustawie z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz. U. Z 2003r., Nr 207, poz. 2016 ze zm). Celem określenia, czy dany grunt jest terenem budowlanym lub przeznaczonym pod zabudowę niezbędne jest jednak odwołanie się do zawartych w tych ustawach przepisów.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie zagospodarowania przestrzennego, którego sporządzanie i uchwalanie należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej przez wójta, burmistrza, lub prezydenta miasta. Od spełnienia warunków określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu ustawa - Prawo budowlane uzależnia zaś wydanie pozwolenia na budowę.

Zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt. 1 ustawy Prawo budowlane, pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, to jest w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Z kolei zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt. 1 ustawy, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ ma obowiązek sprawdzić między innymi zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z miejscowymi planami zagospodarowania terenu oraz wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym w razie stwierdzenia naruszeń w tym zakresie organ ten nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej uregulowania należy uznać, że dla uznania gruntu za teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, decydujące są zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - posiadanie przez dokonującego dostawy, ważnej decyzji o warunkach zabudowy danej nieruchomości.

Jak wynika ze stanu faktycznego niniejszej sprawy przedmiotowa działka według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego figuruje jako przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i wielorodzinną niską wraz z usługami I stopnia obsługi z zakresu: handlu, usług bytowych i publicznych.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyżej opisaną nieruchomość należy uznać za tereny przeznaczone pod zabudowę, a zatem dostawa tych gruntów nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy. Należy bowiem zauważyć, że przytoczony wyżej art. 35 ust. 4 ustawy - Prawo budowlane zakazuje odmówienia wydania decyzji o pozwoleniu na budowę również w przypadku, gdy projekt budowlany zgodny jest z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Jeżeli więc miejscowy plan zagospodarowania dopuszcza możliwość usytuowania na danym gruncie jakiejkolwiek budowli czy budynku, wówczas trzeba ten teren uznać za przeznaczony pod zabudowę.