W dniu 7.06.2005r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku Spółka podnosi, iż jest jednostką świadczącą usługi dla przedsiębiorstw w zakresie certyfikowania systemów zarządzania jakością, środowiskiem naturalnym i bezpieczeństwem. Certyfikacja przebiega w następujących etapach:

I. Audyt wstępny – sprawdzenie przez audytora istniejących systemów oraz dokumentacji certyfikowanego przedsiębiorstwa.

II. Audyt certyfikujący – sporządzenie dokumentacji audytowej.

III. Weryfikacja sporządzonej dokumentacji przez audytorów towarzyszących (maksymalnie czterech).

Za datę powstania przychodu Spółka uważa dzień wystawienia faktury na kontrahenta, nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym wykonano usługę. Usługę uznaje się za wykonaną po zrealizowaniu ostatniego etapu certyfikowania (etap III). Z tytułu świadczenia tego rodzaju usług Spółka ponosi różne wydatki, między innymi z tytułu wynagrodzeń wypłacanych podmiotom gospodarczym, które jako biorące udział w certyfikowaniu danego podmiotu, świadczą usługi na rzecz Spółki (są to tzw. audytorzy zewnętrzni). Wynagrodzenia te są wypłacane na podstawie umowy zawartej z danym audytorem zewnętrznym.

Audytorzy zewnętrzni za sporządzenie dokumentacji audytowej oraz z tytułu świadczenia innych usług, związanych z procesem certyfikowania określonego podmiotu, wystawiają na rzecz Spółki faktury. Niejednokrotnie Spółka otrzymuje faktury od audytorów, za świadczone usługi, po lub przed rozpoznaniem przychodu przez Spółkę z tytułu certyfikowania danego podmiotu, np. w miesiącu następującym po miesiącu, bądź w miesiącu wcześniejszym, niż miesiąc, w którym Spółka uzyskała przychód z tytułu wyświadczenia danej usługi.

W związku z powyższym, Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem, czy ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ponoszony wydatek, związany z zapłatą należności audytorom zewnętrznym, w miesiącu uzyskania przychodu, także wówczas, gdy faktura wystawiona przez audytora zewnętrznego dotyczy okresu przed datą powstania przychodu w Spółce, lub po tej dacie...

Podatnik przedstawił następujące stanowisko odnośnie powyżej opisanego stanu faktycznego:

W ocenie Spółki zaliczenie wydatku związanego z wyświadczoną usługą przez audytora zewnętrznego powinno nastąpić w okresie, w którym Spółka uzyskała przychód z tytułu świadczenia usługi na rzecz podmiotu trzeciego, także wówczas, gdy audytor zewnętrzny wystawi fakturę w okresie wcześniejszym bądź późniejszym, niż moment uzyskania przez Spółkę przychodu.

Ponieważ ustawodawca w art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uregulował odrębnie zasad potrącania wydatków w odniesieniu do poszczególnych miesięcy rozliczeniowych, tj. dla potrzeb ustalenia wysokości miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy, zdaniem Wnioskującej, przepis ten ma także zastosowanie do rozliczenia przychodów i kosztów w okresach miesięcznych.

W związku z tym Spółka stwierdza, iż wydatki należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w następujących okresach rozliczeniowych cyt:

„1) koszty, które zostały poniesione w danym miesiącu rozliczeniowym, w którym został osiągnięty przychód,

2) koszty poniesione w miesiącu poprzedzającym dany miesiąc rozliczeniowy, w którym został osiągnięty przychód, jeżeli związane są z przychodem danego miesiąca rozliczeniowego i dlatego nie mogły być wcześniej rozpoznane,

3) koszty jeszcze nie poniesione, ale zarachowane, jeżeli odnoszą się do przychodów danego miesiąca rozliczeniowego,

4) w przypadku, gdy nie jest możliwe przyporządkowanie kosztu do przychodów danego miesiąca rozliczeniowego, koszt uznaje się w całości w miesiącu jego poniesienia.”

Podsumowując, stanowisko Wnioskującej w niniejszej sprawie jest następujące:

- poniesione wydatki związane z zapłatą należności audytorom zewnętrznym Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tego miesiąca, w którym Spółka osiągnęła przychód z tytułu wykonania usługi,

- wydatki związane z zapłatą należności audytorom zewnętrznym, jeszcze nie poniesione, ale zarachowane, tj. znane co do rodzaju i kwoty, dające się przyporządkować do przychodów danego miesiąca rozliczeniowego, należy uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów miesiąca, w którym Spółka wykazała przychód z tytułu wykonania usługi, z którą są związane te koszty.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Zgodnie z regulacją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...).

Warunkiem uznania wydatków za koszt uzyskania przychodów jest występowanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem. Obowiązkiem Podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.

Natomiast moment potrącania wydatków uznanych za koszty podatkowe określony jest w przepisie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z regulacją tego artykułu, koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Z cytowanego przepisu wynika, iż w dacie poniesienia koszty podatkowe ujmuje się, jeśli nie mogły zostać zarachowane w roku podatkowym, którego przychodów dotyczą lub nie można ustalić istnienia bezpośredniego związku pomiędzy kosztem a przychodami danego roku podatkowego (choć wpływ tych kosztów na funkcjonowanie podmiotu jest udowodniony).

Zdaniem tutejszego organu podatkowego, wydatki związane z zapłatą za usługi wykonane przez podmioty gospodarcze – audytorów zewnętrznych, które biorą udział w certyfikowaniu podmiotów trzecich, należy uznać za koszt, który ma ścisły związek z przychodem Spółki pochodzącym od konkretnego podmiotu trzeciego. Są to więc wydatki mające bezpośredni związek z uzyskiwanym przez Wnioskującą przychodem z działalności gospodarczej.

Mimo, iż prawodawca w przepisie art. 15 ust. 4 ustawy podatkowej unormował zasady momentu odnoszenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do okresu obejmującego rok podatkowy, to jednocześnie na podstawie art. 25 ust. 1 tej samej ustawy, zobowiązał podatników do składania (bez wezwania) deklaracji, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego od początku roku podatkowego i wpłacania na rachunek urzędu skarbowego zaliczek miesięcznych w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Z kolei stosownie do regulacji art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Z powyższego wywieść należy, iż podatnicy obowiązani do składania comiesięcznych deklaracji, winni ustalać jaki osiągnęli dochód (stratę), czyli nadwyżkę sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania od początku roku podatkowego, co miesiąc. Wobec powyższego w odniesieniu do poszczególnych miesięcy, należy zdaniem organu podatkowego, celem rozliczenia momentu uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów, stosować zasady ogólne, wynikające z przepisu art. 15 ust. 4 ustawy podatkowej.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.