P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 14.07.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. potwierdzenia momentu powstania przychodu z tytułu umowy najmu wagonów, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

- uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczy usługi spedycyjne w transporcie kolejowym. W 2003 i 2004 roku Spółka świadczyła usługi transportowe na terenie Niemiec i Polski. Do końca 2003 roku wagony po wykonaniu usługi na trasie Polska - Niemcy wracały do Polski puste. W związku z powyższym Strona postanowiła wykorzystać współpracę z niemiecką spółką. Strona niemiecka pozyskiwała klientów na własną rzecz i we własnym imieniu. Do części przewozów miała wykorzystywać wagony należące do Spółki W ten sposób wagony z Niemiec nie wracały już puste. Jednakże, mimo że obie strony czerpały korzyści z takiego stanu rzeczy, nie mogły dojść do finansowego porozumienia w zakresie opłat za wynajmowane wagony. W związku z tym Spółka postanowiła obciążyć najemcę zryczałtowaną opłatą w wysokości 110.000 Euro miesięcznie z czternastodniowym terminem zapłaty od daty wystawienia faktury. Te warunki nie zostały jednak zaakceptowane przez najemcę. Ostatecznie dnia 8 kwietnia 2005 roku, w wyniku negocjacji, doszło do podpisania umowy najmu regulującej stosunki między kontrahentami w okresie 1.01.2004 - 31.12.2004. Wysokość wynagrodzenia określono na 1.069.915,18 Euro, natomiast termin zapłaty wyznaczono na dzień 26 kwietnia 2005 r. Jeszcze w 2004 roku Spółka niemiecka dokonała dwóch wpłat w wysokości 250 tys. EUR każda na rzecz Strony (I wpłata - 23.07.2004, II - 22.10.2004). Kwota ta, tj. 500 tys. EUR została zarachowana na poczet należności z tytułu umowy, w związku z czym do zapłaty na rzecz Strony pozostało 569.915, 18 EUR.Spółka uważa, że ze względu na to, że przesunięcie terminu płatności na 2005 rok było wynikiem sporu, a usługa została wykonana w roku poprzednim za rok powstania przychodu należy uznać 2004. Stanowisko swoje argumentuje tym, że koszty związane z rzeczoną umową zostały poniesione również w 2004 r. Ponadto według Strony zysk z tej umowy miał niejako poboczny charakter, w związku z czym powinien być datowany na 2004 r., kiedy miało miejsce wykonywanie "głównej" usługi.Ustosunkowując się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska Spółki, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy art. 12 ust. 1 i ust. 3c ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.), które stanowią, iż przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe oraz, że za przychody z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze uważa się przychody należne określone na dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne. Datę uzyskania przychodu określa w tym wypadku moment wymagalności należności. Należy przez to rozumieć taki stan, w którym Strona ma prawną możliwość żądania przysługującej jej wierzytelności. Określona w umowie data (26 kwietnia 2005) stanowi więc w tym wypadku o nabyciu przez wierzytelność cech wymagalności, a co za tym idzie decyduje o momencie powstania przychodu należnego. Ponadto nie ma podstaw do traktowania przychodu z rzeczonej umowy jako przychodu pobocznego. Niewątpliwie między wykonywanymi przez Spółkę kontraktami dotyczącymi transportu towarów do Niemiec a wynajmowaniem powracających wagonów zachodzi swego rodzaju związek przyczynowo - skutkowy, jednakże usługi świadczone przez Stronę i przedmiotowa umowa to całkowicie odrębne stosunki prawne. Żaden z nich nie ma akcesoryjnego charakteru względem drugiego. Jeżeli chodzi o kwotę 500 tys. EUR wypłaconą przez stronę niemiecką w 2004 r. przed zawarciem umowy, to należy tę kwotę potraktować jako częściową spłatę zobowiązania. Mimo, że ze względu na toczący się spór dłużnik nie znał dokładnej wysokości świadczenia dokonał częściowej zapłaty, odpowiadając na żądania Strony do spełnienia świadczenia - uznając tym samym prawo Spółki do uzyskania wynagrodzenia. Tym czynem niejako potwierdził, że żądania Strony są uzasadnione i przynajmniej częściowo wymagalne. W związku z powyższym kwota ta stanowić powinna częściową spłatę zobowiązania, która została potrącona od ustalonej w wyniku negocjacji należności. Reasumując, rzeczona kwota powinna zostać, na podstawie art. 12 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy, zaliczona do przychodów w 2004 roku, a konkretnie w dacie ich uzyskania, czyli 23.07.2004 r. oraz 22.10.2004 r. Natomiast pozostała kwota, tj: 569.915,18 EUR jako wymagalna w dniu 26.04.2005 r., powinna stanowić przychód należny Spółki w 2005 r., zgodnie z zasadą określoną w art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Strona poruszyła również zagadnienie poniesionych kosztów. Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodu są potrącalne w roku, w którym ten przychód wystąpił. W tym przypadku należy rozdzielić koszty proporcjonalnie na lata 2004 i 2005. To, że koszty zostały poniesione i zarachowane tylko w 2004 r. nie ma w przedmiotowej kwestii żadnego znaczenia.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

1.Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów skarbowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).2.Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).