DECYZJA

Na podstawie art.14 b § 5 w związku z art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), po rozpoznaniu zażalenia wniesionego przez podatnika na postanowienie z dnia 12.10.2005 r. nr 1433/NG/GV/443-220/2005/MP Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Mokotów wydane w trybie art.14 a § 1 i § 4 Ordynacji Podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

odmawia zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismami z dnia 13.09.2005 r. zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Mokotów z wnioskiem o udzielenie informacji o zasadach ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wyjaśnia Pan, że jako biegły sądowy wykonuje na rzecz sądów opinie w zakresie ekologii i ochrony środowiska. Z tego tytułu uzyskuje przychody kwalifikowane na podstawie przepisu art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Informuje Pan, że po wykonaniu opinii sporządza rachunek kalkulacyjny i kartę pracy biegłego, w której wyliczony jest czas pracy biegłego oraz poniesione dodatkowe koszty (np. przejazdu do sądu lub na wizję lokalną, koszty analiz chemicznych). Po akceptacji kosztów przez organ powołujący na biegłego, wystawiana jest faktura na kwotę obejmującą wynagrodzenie wynikające z wyliczeń w karcie pracy. Koszty poniesione w celu opracowania opinii zwracane są przez sąd na podstawie postanowienia w związku z wystawionym przez Pana rachunkiem kalkulacyjnym i kartą pracy biegłego. Mając to na uwadze podnosi Pan, że podstawa opodatkowania obejmuje wyłącznie realne wynagrodzenie biegłego, bez należności stanowiącej zwrot poniesionych kosztów.

W postanowieniu z dnia 12.10.2005 r. 1433/NG/GV/443-220/2005/MP Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa – Mokotów nie potwierdził prawidłowości Pana stanowiska, stwierdzając, że stosownie do zapisu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) kwota należna obejmuje całość świadczenia od nabywcy. Kwota należna z tytułu wykonania świadczenia obejmuje nie tylko wartość realnego przyrostu majątkowego podatnika (dochodu), ale także każdy inny składnik stanowiący podstawę ustalenia ceny wykonanego świadczenia. Oznacza to w ocenie organu I instancji, że w Pana sytuacji podstawę opodatkowania stanowi kwota wynagrodzenia za wykonaną usługę oraz kwota z tytułu zwrotu poniesionych kosztów.

W zażaleniu na ww. postanowienie wniesionym w dniu 25.10.2005 r. kwestionuje Pan stanowisko organu podatkowego. Podnosi Pan, że:

1. zwrot poniesionych kosztów należy traktować jako zwrot kosztów delegacji służbowej, która przecież nie jest opodatkowywana;

2. opodatkowywanie zwrotu wydatków kwestionowane jest przez zleceniodawców (sądyi prokuratury), gdyż musieliby w tej sytuacji płacić o 22% więcej niż wynoszą realne koszty;

3. potrącenie przez niego 22 % podatku od sumy zwróconych kosztów, oznacza poniesienie straty w tej wysokości.

W dniu 21.11.2005 r. zapoznał się Pan w trybie art. 200 Ordynacji Podatkowejz materiałem zgromadzonym w aktach sprawy. Jednocześnie podniósł Pan, że w całości podtrzymuje zarzuty zażalenia, w szczególności, że zwrot kosztów delegacji oraz zwrot kosztów np. ekspertyz nie podlega opodatkowaniu. Wyjaśnia Pan, ze podatek od towarówi usług powinien być naliczany od wynagrodzenia co jest niesporne w przedmiotowej sprawie, natomiast w kwestii kosztów (tj. koszty przejazdów, delegacji, hoteli, analiz) należy zwrócić uwagę, że faktycznie ponosi je podmiot zlecający opinię.

Mając na uwadze stan faktyczny i prawny w przedmiotowej sprawie, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, co następuje:

W przedmiotowej sprawie problem sprowadza się do prawidłowego określenia podstawy opodatkowania, w związku z wykonywaniem przez Pana czynności podlegających opodatkowaniu. Z tej właśnie przyczyny niezasadna jest Pana argumentacja sprowadzająca konsekwencje podatkowe zaistniałych zdarzeń do problemu ponoszonej przez Pana straty.Z przedstawionych przez Pana okoliczności faktycznych wynika, że składnikami realnych wynagrodzeń są należności z tytułu wykonanych usług oraz zwroty poniesionych wydatków.Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4i 5, które jednak w przedmiotowej sprawie nie mają zastosowania. Zatem obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Jest to kwota która obejmuje nie tylko wynagrodzenie za wykonaną usługę, bowiem jest to kwota której wysokość wynika z ustaleń stron stosunku prawnego. Innymi słowy w przypadku nie wykonania zobowiązania stronie przysługiwać będzie roszczenie w wysokości kwoty należnej, tj. o zapłatę wynagrodzeniai zwrot poniesionych wydatków.Ponadto obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.Cytowany przepis nie wymienia wprost wydatków, które są elementem składowym podstawy opodatkowania. Jednakże prawidłowość stanowiska organu podatkowego znajduje uzasadnienie w świetle wykładni systemowej – w nawiązaniu do prawa wspólnotowego. Tym bardziej, że definicja obrotu określona ww. przepisem art. 29 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług jest zbieżna ze stosownymi regulacjami VI Dyrektywy.Otóż z podstawowej zasady określonej przepisem art. 11 A pkt 1 lit. a VI Dyrektywy wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi wynagrodzenie należne podatnikowi, tzn. takie które otrzymał lub powinien otrzymać, w zamian za dokonanie czynności mieszczącej się w katalogu czynności opodatkowanych.

Z treści przepisu art. 11 A pkt 2 lit.b VI Dyrektywy Rady UE wynika reguła,że w obrocie krajowym podstawa opodatkowania obejmuje dodatkowe koszty takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu ubezpieczenia, którymi dostawca obciąża nabywcę. Koszty o których mowa w tym przepisie stanowią katalog otwarty. Zatem zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany ze świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania.Przepis ten dotyczy kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Z powyższych przyczyn nie można podzielić prawidłowości przedstawionej przez Pana argumentacji, w szczególności potraktowania zwrotu wydatków z tytułu podróży służbowych tak jak kosztów delegacji. Tym bardziej, że w ocenie organu podatkowego brak jest takich przepisów na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie wskazał Pan też żadnej normy i żadnego przepisu prawa, z których wynikałaby możliwość wyłączania otrzymanych zwrotów wydatków z podstawy opodatkowania. W związku z tym wyjaśnienia wymagają następujące okoliczności. Podróż służbowa jest swoistą konstrukcją prawa pracy. Z treści przepisu art. 77 § 5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. Nr 21, poz. 94 ze zm.) wynika, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Podróżą służbową jest więc wykonywanie zadania służbowego na polecenie pracodawcy poza stałym miejscem świadczenia pracy, wynikającym z zawartej umowy o pracę. Z uwagi też na fakt, że nie jest Pan pracownikiem, to nie mają zastosowania regulacje szczególne dotyczące pracowniczych podróży służbowych, zawarte w rozporządzeniu ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi (...) z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.). Natomiast ustalając konsekwencje podatkowe zaistniałych zdarzeń należy mieć na uwadze fakt, że realizacja usług, których specyfika i prawidłowe wykonaniew ramach wykonywanej działalności gospodarczej nierozerwalnie wiąże się z wyjazdami, nie może być utożsamiana z odbywaniem podróży służbowych. Podróż służbowa realizowana jest w celu wykonania konkretnego zadania pozostającego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, poza miejsce wskazane jako siedziba. Odróżnić tą sytuację należy od wyjazdu i przebywania poza miejscem wskazanym jako siedziba w celu prowadzenia działalności gospodarczej, tj. realizacji istoty usługi.Z tych właśnie przyczyn nie jest możliwe zastosowanie w odniesieniu do Pana wyjazdów analogii do podróży służbowych.

Mając na uwadze powyższe postanowiono jak w sentencji.