P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku, z dnia 25.08.2005 r. (wpływ do tut. Urzędu dnia 31.08.2005 r.), uzupełnionego pismem z dnia 06.10.2005 r. (wpływ do tut. Urzędu 10.10.2005 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy można kwotę odsetek od pożyczki, naliczonych w Euro według wskazanej stawki zaliczyć w pełni do kosztów uzyskania przychodu, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę pożyczki z podmiotem będącym członkiem tej samej grupy kapitałowej. Wspomniana umowa opiewa na kwotę 310 tys. EUR, jednakże wpłaty z tytułu pożyczki mogły być dokonywane także w innej walucie, wtedy kwota przekazywanej transzy przeliczana była po zdefiniowanym w umowie kursie wymiany. Spłata mogła zostać dokonana również w innej walucie, jednak zgodnie z kontraktem miała być przeliczona na Euro według kursu waluty z dnia spłaty zobowiązania. Na mocy postanowień umowy firma X z siedzibą w Luksemburgu - pożyczkodawca dokonała na rzecz Strony dwóch wpłat: 511.780,14 PLN (31.01.2002) i 600.000,00 PLN (04.02.2002). Zostały one przeliczone na Euro, co na dzień ich dokonania stanowiło kwotę 309.171,34 EUR. Oprocentowanie pożyczki ustalono na 16 procent rocznie, liczone od równowartości w Euro kwoty pożyczki. Odsetki uzgodniono naliczać według roku trwającego 365 dni, które upłynęły od daty wypłaty do daty spłaty włącznie. W przypadku nie dokonania spłaty w uzgodnionym terminie odsetki podlegać miały kapitalizacji, czyli miały zostać skonsolidowane z całą sumą pożyczki.Strona oraz pożyczkodawca są członkami tej samej grupy kapitałowej zajmującą się produkcją, sprzedażą, montażem i serwisowaniem sprzętu klimatyzacyjnego. Nie występują jednak w ich przypadku sytuacje przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wysokość oprocentowania pożyczki Spółka tłumaczy swoją sytuacją finansową (ze względu na niewielki kapitał Spółki nie posiadała ona wymaganej przez banki zdolności kredytowej).
Powołując się na treść art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Strona stoi na stanowisku, że może w całości zaliczyć skapitalizowane odsetki od pożyczki do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich każdorazowej kapitalizacji dokonanej zgodnie z warunkami umowy.Ustosunkowując się do powyższego należy zauważyć, że ww. Art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wyraźnie zezwala na zaliczenie skapitalizowanych odsetek od pożyczek do kosztów uzyskania przychodu. Stosownie bowiem do jego treści nie są kosztem uzyskania przychodu wydatki na spłatę pożyczek, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek. Jednakże w przypadku kwalifikacji tych odsetek do kosztów uzyskania przychodów trzeba mieć na uwadze brzmienie przepisu art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów. Zatem jedynie w przypadku wykorzystania przez Spółkę udzielonej pożyczki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, podlegające kapitalizacji odsetki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.
Jeżeli więc otrzymana pożyczka została przeznaczona na cele działalności gospodarczej Spółki, a nie zachodzą przy tym okoliczności określone w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy, skapitalizowane odsetki od tej pożyczki stanowią w całości koszt uzyskania przychodów.
Odnosząc się natomiast do kwestii wysokości umownego oprocentowania pożyczki, podkreślić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje limitu oprocentowania, na jaki pożyczka ma być wzięta. Dlatego Naczelnik tutejszego Urzędu nie ma podstaw w niniejszej interpretacji do kwestionowania wysokości odsetek umownych. Jednakże należy mieć w tym przypadku na względzie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z treścią ust. 1 wspomnianego artykułu, jeżeli w wyniku wskazanych powiązań między podmiotami zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby powiązania te nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań. Katalog powiązań pomiędzy podmiotami krajowymi i zagranicznymi, które powodują stosowanie powyższych ograniczeń został zdefiniowany w art. 11 ust. 1, 5a i 5b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Definicja ta nie pokrywa się z definicją podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 wspomnianej ustawy oraz obejmuje szerszą grupę podmiotów. Ponadto art. 11 ust. 2 i 3 wskazuje metody, które są właściwe dla szacowania dochodów podatników bez uwzględnienia warunków szczególnych wynikających z istnienia powiązań pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Przepis ten dotyczy również udzielanych pożyczek. W przypadku pożyczek niezależnie od ich celu i przeznaczenia, ich cenę rynkową stanowią odsetki, jakie uzgodniłyby za taką usługę, świadczoną na porównywalnych warunkach podmioty niezależne. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, czy Strona pozostaje z pożyczkodawcą w stosunku powiązania w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy jednak zaznaczyć, że dopiero w razie ewentualnej kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego przedmiotowa pożyczka (wysokość jej oprocentowania) mogą podlegać badaniu przez organy podatkowe. Tym samym w trybie udzielenia interpretacji na podstawie art. 14 a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik tutejszego Urzędu nie ma podstaw do zajęcia stanowiska co do wysokości oprocentowania rzeczonej pożyczki.
Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

1. Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów skarbowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).
2. Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).