POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 3 sierpnia 2005 r. (data wpływu: 05.08.2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot wypłacanego pracownikom tzw. tradycyjnego „barbórkowego” stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Zapytanie Podatnika dotyczy dopuszczalności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot tzw. tradycyjnego „barbórkowego” wypłacanego pracownikom Kopalni.

Według przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego w 2005 roku Kopalnia zamierza wypłacić swoim pracownikom poza wynagrodzeniem podstawowym tzw. tradycyjne „barbórkowe” (ekwiwalent poczęstunkowy). Jak podaje Spółka, wypłata tego rodzaju dodatku została pracownikom Kopalni zagwarantowana w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy opracowanym na podstawie przepisów branżowych, tj. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa – Karta Górnika.

Na tle takiego stanu faktycznego Spółka formułuje stanowisko, że kwoty wypłacone z ww. tytułu mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów pracodawcy, ponieważ stanowią element wynagrodzenia pracowników ponoszonego w celu osiągnięcia przychodów.

Naczelnik tut. Urzędu potwierdza stanowisko Podatnika.
Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr. 54, poz. 654 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (...). Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a ww. ustawy kosztem podatkowym nie są także nieopłacone do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki, z zastrzeżeniem pkt 40, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W myśl § 3 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa – Karta Górnika (t. j. Dz. U. z 1982 r., Nr 2, poz. 13 ze zm.) pracownikom górnictwa przysługuje tradycyjne „barbórkowe” w naturze lub ekwiwalencie pieniężnym stanowiącym równowartość świadczenia w naturze.
Dla celów podatkowych przychodami ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wszystkie świadczenia, które pracownik otrzymuje w danym roku podatkowym od pracodawcy w związku z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę, bez względu na źródło ich finansowania. Mieszczą się tu poza wynagrodzeniem zasadnicznym wszelkiego rodzaju dodatki, zapomogi, świadczenia rzeczowe, prezenty czynione przez zakład pracy itp. Co do zasady powinny one być traktowane jako element wynagrodzenia za pracę i w ten sam sposób opodatkowywane – wraz z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym zostały pracownikowi przekazane, chyba ze zostały zwolnienie z opodatkowania w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Świadczenia „barbórkowe”, które zgodnie z postanowieniami Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy zamierza wypłacać Kopalnia są niewątpliwie należnościami ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A wobec tego, że obowiązek finansowania tzw. tradycyjnego „barbórkowego” wynika dla pracodawcy z przepisów rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1981 r. - czyli jest obowiązkiem ustawowym - ciężar związanych z tym wydatków zakład pracy będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Należy przy tym mieć na uwadze dyspozycję art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego zaliczenia powyższego dokonać można tylko pod warunkiem „wypłaty, dokonania lub postawienia do dyspozycji” ww. świadczeń i wyłącznie w miesiącu, w którym te zdarzenia miały miejsce.

W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tutejszego Urzędu potwierdza stanowisko Podatnika orzekając jak w sentencji postanowienia.

Powyższa interpretacja:
– dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
– nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego – w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.