INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27.07.2012 r. (data wpływu 03.08.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych czasowo wyłączonych z używania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.08.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych czasowo wyłączonych z używania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz w zakresie prowadzenia salonów gier.

Spółka oprócz prowadzenia punktów gier na automatach o niskich wygranych i wysokich wygranych prowadziła restaurację i club „X”, który uruchomiony był we IX 2009 roku. Po niespełna dwóch latach, w IV 2011 roku lokal został zamknięty. Nastąpiła fizyczna likwidacja inwestycji w obcym środku trwałym, co potwierdzają faktury z firmy budowlanej na demontaż i prace rozbiórkowe. Natomiast środki trwałe z grupy IV, V i VIII zostały przywiezione do magazynu.

Amortyzacja od środków trwałych z „X”, które nie są wykorzystywane została wstrzymana. Środki te, to sprzęt gastronomiczny i sprzęt służący organizacji imprez i dyskotek, tj. urządzenia do gastro, kostkarki, stoły chłodnicze, piec konwekcyjno-parowy, grill, stanowiska barmańskie, sprzęt do wizualizacji, zestawy komputerowe 3D, ruchome projektory, sprzęt muzyczny, neon itp.

Spółka planuje środki trwale, od których została wstrzymana amortyzacja odsprzedać bądź dalej wykorzystywać - wyposażając salony gier czy kasyno, w których również są świadczone usługi gastronomiczne. Wszystkie przedmioty, których przydatność stwierdzi kierownik jednostki będą dalej wykorzystywane w innych punktach, pozostałe zostaną wystawione na sprzedaż.

Program, w którym prowadzona jest ewidencja środków trwałych nie przewiduje czasowego zawieszenia amortyzacji. Po przekazaniu do ponownego „użytkowania” środka trwałego, który miał czasowo wstrzymaną amortyzację program nalicza automatycznie odpisy za okres nieużywania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy słusznie zawiesiliśmy amortyzację na czas nieużywania środka trwałego...
2. Czy oddając do użytku ww. środki okres amortyzacji wydłuży się o czas zawieszenia, czy też naliczona amortyzacja za czas nieużywania powinna być zaliczona w NKUP i skorygowany rok poprzedni o odpisy przypadające za okres V-XI/2011...
   
   

Stanowisko Spółki:

Zdaniem Spółki, postąpiliśmy niewłaściwie ponieważ żaden z przepisów prawa bilansowego oraz podatkowego nie zobowiązuje do zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych w przypadku czasowej przerwy w użytkowaniu środków trwałych. Środki te nadal są składnikiem majątku trwałego Spółki, a Spółka nie zaprzestała działalności. W salonach gier i kasynach, oprócz działalności hazardowej były i są dalej świadczone usługi gastronomiczne.

Zgodnie z art. 16c pkt 5 u.p.d.o.p., amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszania wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. Spółka zamykając lokal nie zlikwidowała, ani nie zawiesiła profilu działalności, w której środki te mogą być wykorzystywane. Tym samym (a contrario), okresowy brak wykorzystania danego środka trwałego w przypadku dalszego prowadzenia działalności gospodarczej, w której środek ten był wykorzystywany, nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego środka, stanowiących koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p.

Dla kwalifikacji odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów nie ma znaczenia, że Spółka aktualnie nie uzyskuje przychodów z tytułu eksploatacji niektórych środków trwałych, bowiem kosztami uzyskania przychodów są również koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów.

Podatnik pragnie zauważyć, iż odpisy amortyzacyjne odzwierciedlają utratę wartości środka trwałego na skutek jego używania, jak również na skutek upływu czasu. Tak więc, gdy jednostka nie wykorzystuje środka trwałego w swojej działalności gospodarczej nie ma miejsca utrata wartości fizycznej na skutek używania, ale nie oznacza to, że środek trwały nie traci wartości ekonomicznej (rynkowej) w związku z upływem czasu.

Jeżeli niewykorzystane aktywa trwale nie nadają się już do gospodarczego wykorzystywania kierownik jednostki może podjąć decyzję o zbyciu lub postawieniu ich w stan likwidacji. Dopiero to stanowi przesłankę do zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych zarówno dla celów bilansowych, jak i podatkowych przed zrównaniem tychże odpisów z ich wartością początkową.

Podsumowując, z analizy przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nie ma obowiązku zaprzestania amortyzacji środków trwałych w przypadku czasowego nie wykorzystywania ich w prowadzonej działalności, nie ma również podstawy prawnej do wyłączenia odpisów amortyzacyjnych od takiego środka trwałego z kosztów uzyskania przychodów. W przypadku, gdy Spółka uzna, że w przyszłości znajdzie się dla nich ekonomiczne zastosowanie, np. przywrócenie do używania czy sprzedaż, będzie istniała możliwość aby obniżyć stawki amortyzacyjne za okres, w którym środki te nie są wykorzystywane. Na takie działanie zezwala (nie nakazuje) art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. - podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Znane Spółce wyroki i interpretacje Ministra Finansów, potwierdzające stanowisko Spółki - to:

• interpretacja indywidualna z dnia 16 lipca 2009 r., sygn. IPPB5/423-245/09-3/MB;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 października 201I r., sygn. IPTPB3/423-215/11-4/PM;
• orzecznictwo NSA w wyroku z dnia 20 października 2011 r., sygn. akt II FSK 725/10.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Określona grupa wydatków, w tym związana z finansowaniem środków trwałych (ich nabyciem czy wytworzeniem) może być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów tylko poprzez odpisy amortyzacyjne.

Wynika to z art. 15 ust. 6 updop, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost czym jest amortyzacja, tym niemniej wskazać należy, iż amortyzacja jest pojęciem związanym z aktywami trwałymi - odpisów amortyzacyjnych dokonujemy bowiem od pozycji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co potwierdzają, m.in. przepisy art. 16a i art. 16b tej ustawy.

W znaczeniu ekonomicznym amortyzacja oznacza zmniejszenie lub utratę wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej na skutek ich zużycia w wyniku normalnego używania, korzystania z nich.

Istotą amortyzacji jest rozłożenie w czasie jednorazowego wydatku poniesionego na zakup, czy wytworzenie danego środka trwałego.Podstawę odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, a wysokość tych odpisów uzależniona jest m.in. od przewidywanego okresu użytkowania danego środka trwałego.

Za pomocą amortyzacji nakłady na zakup bądź wytworzenie środka trwałego są stopniowo, w formie odpisów, zaliczane w koszty poszczególnych okresów, przy czym odpisy – jak wskazano wyżej – dokonywane zgodnie z regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Art. 16a ust. 1 tej ustawy stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe – jak słusznie zauważyła Spółka - podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (tzw. operacyjnego),
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.
  
  

Przedmiotem rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest, czy Spółka - Wnioskodawca słusznie postąpiła zaprzestając podatkowej amortyzacji środków trwałych, takich jak urządzenia do gastro, kostkarki, stoły chłodnicze, piec konwekcyjno-parowy, grill, stanowiska barmańskie, sprzęt do wizualizacji, zestawy komputerowe 3D, ruchome projektory, sprzęt muzyczny, neon itp., które w związku z likwidacją lokalu (restauracja, club „X”) zmagazynowała i zamierza wykorzystać w przyszłości w innym lokalu, gdyż Spółka nie zaprzestała swojej działalności.

Analizując stan faktyczny wynikający z wniosku należy mieć na uwadze brzmienie art. 16c pkt 5 updop, zgodnie z którym amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność (…).

Przesłanką powodująca niemożność dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku trwałego jest więc zaprzestanie działalności, w związku z czym nastąpi zaprzestanie używania tych składników. Należy przez to rozumieć całkowite zaniechanie danego rodzaju działalności, na skutek czego składniki majątkowe przestają być używane. Przejściowe zaprzestanie użytkowania danych środków trwałych nie jest natomiast przesłanką uzasadniającą zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Z powyższego wynika, iż dla kwalifikacji przedmiotowych wydatków (odpisów amortyzacyjnych) do kosztów uzyskania przychodów nie ma znaczenia okoliczność, że program księgowy „nalicza automatycznie odpisy za okres nieużywania” i że Spółka aktualnie nie uzyskuje przychodów z tytułu eksploatacji przedmiotowych środków trwałych. Istotne jest to, że nie zaprzestała prowadzenia Spółkę działalności gospodarczej w tym zakresie, w jakim wspomniane środki trwałe mogą być wykorzystane, jak też nie dokonała likwidacji tych środków - nastąpiło jedynie czasowe zawieszone tych środki trwałe w eksploatacji i są one w ciągłej gotowości do wykorzystania.

Reasumując, stanowisko Spółki, iż w razie czasowego wyłączenia środka trwałego z użytkowania Spółka jest uprawniona do kontynuowania amortyzacji i traktowania odpisów amortyzacyjnych jako kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.