Wnioskiem z 07.10.2005 r. Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Spółka zwróciła się do NBP w Warszawie z prośbą o udzielenie zezwolenia dewizowego na dokonywanie w kraju rozliczeń w walucie obcej i takie zezwolenie w postaci Decyzji dewizowej nr .../2005 otrzymała. Dzięki decyzji Spółka obniży znacznie koszty, tj. różnice kursowe na spreadzie (różnica między ceną za jaką bank skupuje walutę i po jakiej ją sprzedaje), bowiem otrzymane z tytułu eksportu dewizy Spółka przeznaczy na zakup surowca od dostawcy krajowego, który sprowadza ten surowiec z Japonii.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:

W jakiej walucie może lub powinna być wystawiona faktura za surowiec przez dostawcę krajowego, wyszczególnionego w zezwoleniu dewizowym, aby różnice kursowe, wynikające z zapłaty przez Spółkę w dewizach za fakturę, Spółka mogła zaliczyć do przychodów bądź kosztów podatkowych ?

Według stanowiska Spółki wystawienie faktury przez dostawcę w PLN z przeliczeniem wartości na np. USD uprawnia Spółkę w przypadku zapłaty za fakturę dewizami do zastosowania art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zaliczenia powstałych z tego tytułu różnic kursowych do przychodów bądź kosztów podatkowych.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.)kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

W tym świetle wynik zastosowania różnych kursów na dzień zarachowania kosztu i dzień faktycznego dokonania zapłaty kontrahentowi ma wpływ na zmniejszenie lub zwiększenie kosztów podatkowych, jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych (dotyczy wartości netto kosztów tj. bez podatku VAT naliczonego).

Koszt wyrażony w walucie obcej to w przypadku tym koszt poniesiony w ramach działalności gospodarczej, którego wartość określono w walucie obcej, a więc w walucie obcej w jakiej dostawca wycenił nabytą usługę lub towar w wystawionej przez siebie fakturze.

Przy zarachowaniu kosztów z tytułu nabycia towarów i usług obowiązuje bowiem tzw. metoda memoriałowa. Podstawą zarachowania tych kosztów jest ich wartość wynikająca z faktury (w przypadku, gdy została wystawiona w walucie obcej - odpowiednio przeliczonej na złote polskie). Jak wynika z pytania, faktura wystawiona jest w PLN, a więc nie powstaje potrzeba ich przeliczenia. Stąd też zapłata faktury w walucie obcej nie wpływa na koszty podatkowe. Dopuszczając taką możliwość, koszty podatkowe ustalone byłyby w wartości kasowej a nie memoriałowej. Powstałe zatem różnice między wartością wynikającą z zapłaty a wartością według faktury podlegają zarachowaniu w koszty działalności, nie stanowią natomiast podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniające to żądanie.