INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2012r. (data wpływu 10 kwietnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2012r. (data wpływu 20 czerwca 2012r.) oraz pismem z dnia 5 lipca 2012r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa skorzystania z procedury określonej w art. 89a ustawy o VAT i dokonania korekty podatku należnego w deklaracji VAT-7 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa skorzystania z procedury określonej w art. 89a ustawy o VAT i dokonania korekty podatku należnego w deklaracji VAT-7.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 czerwca 2012r. (data wpływu 20 czerwca 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 czerwca 2012r. znak: IBPP2/443-334/12/WN oraz pismem z dnia 5 lipca 2012r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny (sformułowany ostatecznie w piśmie z dnia 18 czerwca 2012r.):

Wnioskodawca (dalej również Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji betonu i usług budowlanych, ewidencja księgowa prowadzona jest w formie ksiąg rachunkowych, jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W okresie od lipca 2010r. do października 2010r. Wnioskodawca wyprodukował i dostarczył na wskazany plac budowy na rzecz firmy działającej pod nazwą Przedsiębiorstwo-Remontowo-Budowlane A., zwanej dalej dłużnikiem, zamówiony beton, który został udokumentowany fakturami VAT. Wartości wynikające z faktur zostały wykazane w deklaracjach jako obrót opodatkowany i podatek należny. Terminy płatności określone w fakturach upłynęły odpowiednio od sierpnia 2010r. do listopada 2010r.

Pomimo upływu ponad 180 dni od terminów płatności określonych na fakturach wierzytelności te nie zostały uregulowane.

Wierzytelności te nie zostały przez Wnioskodawcę zbyte, a okres od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelności nie był dłuższy niż 2 lata, licząc od końca roku, w którym zastały wystawione. Pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT.

Wobec powyższego Wnioskodawca postanowił skorzystać z uprawnienia przewidzianego w art. 89a ustawy o VAT i skorygować podatek należny. W dalszym postępowaniu zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 1 Wnioskodawca wysłał zapytanie do właściwego dla dłużnika Urzędu Skarbowego o potwierdzenie aktualnego statusu jako podatnika VAT – Spółka otrzymała odpowiedź twierdzącą - podatnik czynny niebędący w trakcie postępowania upadłościowego ani w trakcie likwidacji, następnie zawiadomiła dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego w razie ich nieuregulowania obojętnie w jakiej formie, w ciągu 14 dni licząc od dnia otrzymania zawiadomienia. Zawiadomienie to zostało wysłane listem poleconym za potwierdzeniem odbioru na dwa adresy - adres siedziby firmy jak i na adres domowy dłużnika. Obydwie przesyłki nie zostały odebrane przez dłużnika, zwrot nastąpił po 14 dniach przechowywania na poczcie i dwukrotnym awizowaniu z adnotacjami „nie podjęto w terminie”. Spółka uznała, że w sprawie, której dotyczy wniosek zostały spełnione wszystkie warunki określone przepisami i dokonała korekty podatku należnego w deklaracji VAT-7.

Zawiadomienie o tym fakcie zostało przesłane do właściwego dla dłużnika Urzędu Skarbowego jak i do samego dłużnika - informując w nim o wysokości dokonanej korekty podatku należnego.

Przesyłki zostały wysłane listami poleconymi za potwierdzeniem odbioru na 2 adresy dłużnika - jedna na adres siedziby firmy, która wróciła z adnotacją „firma się wyprowadziła” Przesyłka nr 2 na adres zamieszkania dłużnika, która po 14-to dniowym okresie przechowywania i dwukrotnym awizowaniu została zwrócona z adnotacją „zwrot - nie podjęto w terminie”.

Dodatkowo w piśmie z dnia 5 lipca 2012r. Wnioskodawca poinformował, iż dostawy towarów były dokonywane na rzecz podatnika (dłużnika), zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 18 czerwca 2012r.):

Czy w świetle zaistniałych okoliczności Wnioskodawca miał prawo skorzystać z ulgi z tytułu złych długów i dokonać korekty podatku należnego w deklaracji VAT-7...

Zdaniem Wnioskodawcy, (sformułowanym ostatecznie w piśmie z dnia 18 czerwca 2012r.), zostały spełnione wszystkie warunki określone przepisem art. 89a ust. 1a oraz ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) aby skorzystać z ulgi z tytułu złych długów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w piśmie z dnia 18 marca 2011r. (data wpływu 20 marca 2012r.) Wnioskodawca doprecyzował zarówno opis stanu faktycznego jak również pytanie i własnego stanowisko, co oznacza iż Wnioskodawca dokonał zmiany w tym zakresie w porównaniu do treści zawartych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 3 kwietnia 2012r. Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 18 marca 2011r. było konsekwencją wezwania tut. organu z dnia 11 czerwca 2012r. znak: IBPP2/443-334/12/WN, do którego Wnioskodawca się zastosował, przyjęto, że opis stanu faktycznego, pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w tym właśnie piśmie są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a).

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl ust. 4 ww. artykułu, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Stosownie do ust. 5 ww. artykułu, podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Zgodnie z ust. 6 ww. artykułu, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy.

Jednocześnie ustawodawca zawarł definicję takich wierzytelności. W myśl dodanego do ustawy art. 89a ust. 1a, wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, to takie wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zatem status wierzytelności (jako wierzytelności o uprawdopodobnionej nieściągalności) związany jest z upływem określonego czasu od dnia upływu terminu płatności do chwili powstania uprawnienia do skorzystania z możliwości dokonania korekty. Uprawnienie to powstanie po upływie 180 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego na umowie lub fakturze. Są to wystarczające przesłanki, aby uznać wierzytelność za uprawdopodobnioną.

Możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych uzależniona została od spełnienia również szeregu innych warunków, które zostały wskazane w art. 89a ust. 2 ustawy a dotyczących zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Po pierwsze, czynność opodatkowana, dla której obrotem jest wierzytelność nieściągalna, powinna zostać wykonana na rzecz podatnika VAT (prowadzącego działalność gospodarczą) zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Warunek ten musi być spełniony nie tylko w momencie powstania obowiązku podatkowego, a także później - w momencie dokonywania korekty. Warunek ten jest związany z faktem, że tylko czynni podatnicy są zdolni do dokonywania korekty. Takie, a nie inne określenie statusu dłużnika dla wierzytelności nieściągalnej, od której podatek ma podlegać u wierzyciela korekcie, związane jest z faktem, że korekta podatku należnego u wierzyciela skutkuje obowiązkiem korekty podatku naliczonego u podatnika dłużnika. Tak więc dłużnik musi mieć taki status, aby mogło u niego dojść do korekty podatku naliczonego. Ponadto dłużnik w chwili dokonania transakcji nie może być podatnikiem będącym w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji.

Podkreślenia wymaga fakt, iż ustawodawca w dwu różnych punktach art. 89a ust. 2 ustawy o VAT określa wymóg co do statusu stron transakcji. W art. 89a ust. 2 pkt 1 wskazuje się, iż dłużnik w chwili dokonywania transakcji musi być czynnym podatnikiem niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji, natomiast w pkt 3 - iż w chwili dokonania korekty zarówno wierzyciel, jak i dłużnik powinni być czynnymi podatnikami VAT. W pkt 3 nie znajduje się już powtórzenie warunku zawartego w pkt 1 odnośnie postępowania likwidacyjnego czy upadłościowego.

Następnie, koniecznym jest, aby wierzytelność nieściągalna została wykazana w deklaracji jako obrót, od którego zadeklarowano podatek należny oraz aby istniała w momencie dokonywania korekty. Potwierdza to jednoznacznie przepis art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, z którego wynika, że korekty podatku należnego można dokonać, jeśli wierzytelności – z których wynika korygowany podatek należny - nie zostały zbyte.

Dokonania korekty wierzytelności nieściągalnych, można dokonać w terminie 2 lat od daty wystawienia faktury, dokumentującej wierzytelność, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Ponadto, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, pierwszym etapem skorzystania z ulgi na złe długi przez sprzedawcę jest zawiadomienie dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnej, wraz z poinformowaniem o zamiarze skorzystania z ulgi na złe długi. Doręczenie tego zawiadomienia dłużnikowi powoduje rozpoczęcie 14-dniowego okresu oczekiwania. Jest to czas dla dłużnika na ewentualne uregulowania należności, o odpisaniu której w wierzytelności nieściągalnej zawiadomił sprzedawca. Po bezskutecznym upływie 14 dni od zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorzystania z prawa korekty z tytułu wierzytelności nieściągalnych dostawca stosownie do art. 89 ust. 5 ustawy obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego. Natomiast w myśl art. 89 ust. 6 ustawy podatnik (wierzyciel) w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Zauważyć należy, że jeszcze jeden warunek możliwości dokonania korekty podatku naliczonego wynika z art. 89a ust. 7 ustawy. Zgodnie z tym uregulowaniem, przepisów dotyczących możliwości skorygowania podatku należnego w ramach korekty podatku należnego nie stosuje się w przypadku, gdy pomiędzy sprzedawcą a nabywcą lub osobami pełniącymi u nich funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym (lub z tytułu przysposobienia), kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. W takiej sytuacji podatnik (sprzedawca) nie ma w ogóle prawa do skorzystania z możliwości pomniejszenia podatku należnego.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W okresie od lipca 2010r. do października 2010r. wyprodukował i dostarczył na wskazany plac budowy na rzecz kontrahenta, zwanego dalej dłużnikiem, zamówiony towar, który został udokumentowany fakturami VAT. Wartości wynikające z faktur zostały wykazane w deklaracjach jako obrót opodatkowany i podatek należny. Pomimo upływu ponad 180 dni od terminów płatności określonych na fakturach wierzytelności te nie zostały uregulowane.

Wobec powyższego Wnioskodawca postanowił skorzystać z uprawnienia przewidzianego w art. 89a ustawy o VAT i skorygować podatek należny. Zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego w razie ich nieuregulowania obojętnie w jakiej formie, w ciągu 14 dni licząc od dnia otrzymania zawiadomienia. Dostawy towarów były dokonywane na rzecz podatnika (dłużnika), zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Jak wynika z treści wniosku, wątpliwości Wnioskodawcy, odnoszą się do możliwości dokonania korekty podatku VAT z tytułu wierzytelności nieosiągalnych, przy spełnieniu wszystkich warunków z art. 89a ust. 1, ust. la i ust. 2 ustawy o podatku VAT oraz po zawiadomieniu o tym dłużnika.

Przewidziana ww. przepisem art. 89a ustawy o VAT możliwość skorygowania przez podatnika podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, wymaga bezwzględnie spełnienia wszystkich warunków, zawartych w tym przepisie.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że został spełniony warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 1a ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy:

• dostawa towaru dokonana została w niniejszej sprawie na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
• wierzytelność została uprzednio przez Wnioskodawcę wykazana w deklaracji podatkowej jako obrót opodatkowany i podatek należny,
• wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
• wierzytelność nie została także zbyta, a od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały one wystawione.
  
  

Zainteresowany zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego z tytułu niezapłaconych faktur na adres dłużnika listami poleconymi za potwierdzeniem odbioru na 2 adresy dłużnika - jedna na adres siedziby firmy, która wróciła z adnotacją "firma się wyprowadziła" Przesyłka nr 2 na adres zamieszkania dłużnika, która po 14-to dniowym okresie przechowywania i dwukrotnym awizowaniu została zwrócona z adnotacją "zwrot - nie podjęto w terminie".

Zgodnie z art. 148 § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. Pisma mogą być również doręczane:

1. w siedzibie organu podatkowego;
2. w miejscu pracy adresata - osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji;
   
   

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (art. 148 § 3).

W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu, zgodnie z art. 149 ww. ustawy, pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

Zgodnie z art. 150 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
   
   

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 150 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Obowiązek poinformowania dłużnika na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ma charakter warunku formalnego, a zatem jego spełnienie jest warunkiem skorzystania z regulacji prawnej przewidzianej w tym przepisie. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji, tj. zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego.

Zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca dokonał wszelkich działań, celem doręczenia przedmiotowego zawiadomienia dłużnikowi, a doręczenie zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego nastąpiło zgodnie z zasadami zawartymi w art. 150 Ordynacji podatkowej, to należy uznać że zwrot tej korespondencji stanowi potwierdzenie odbioru przez dłużnika, a warunek wynikający z przepisu art. 89 ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT za spełniony.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro:

1. faktury zostały wystawione na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności są nieściągalne (w rozumieniu art. 89a ust. 1a ustawy) i nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie,

zatem na podstawie wskazanych przepisów Wnioskodawca miał możliwość skorygowania podatku należnego od niezapłaconych faktur i dokonania korekty podatku należnego w deklaracji VAT-7.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o terminie dokonania korekty, bowiem nie było to przedmiotem wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta, 2a 43-300 Bielsko-Biała.