DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. nr 8 poz. 60), art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) po rozpatrzeniu odwołania z dnia 17.01.2006 r. Sp. z o.o. "W" od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29.12.2005 r. nr 1401/PD-006-740/05/ZO zmieniającej z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Ursynów nr 1438/DP/423-272-13/05/GE z dnia 18.10.2005 r.

orzeka

- utrzymać zaskarżoną decyzję w mocy.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 12.08.2005 r. Sp. z o.o. "W" złożyła wniosek o udzielenie informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie.
Na podstawie zawartego z Gminą "P" porozumienia Spółka wniesie opłatę partycypacyjną z przeznaczeniem na rozbudowę infrastruktury Gminy "P" oraz wniesie wkład rzeczowy w postaci robót. Udział Spółki w budowie infrastruktury jest związany z realizowaną przez Spółkę inwestycją w postaci budowy osiedla mieszkaniowego.
Spółka zwróciła się z pytaniem czy poniesione przez Spółkę wydatki na budowę infrastruktury stanowią koszty uzyskania przychodów.
Zdaniem wnioskodawcy poniesienie wydatków na przewidziane Porozumieniem inwestycje wykazuje bezpośredni związek z przychodami Spółki i w związku z tym Spółka może zaliczyć poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Ursynów postanowieniem nr 1438/DP/423-272-13/05/GE z dnia 18.10.2005 r. uznał stanowisko podatnika za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 12.12.2005 r. wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Ursynów nr 1438/DP/423-272-13/05/GE z dnia 18.10.2005 r. Następnie decyzją z dnia 29.12.2005 r. nr 1401/PD-006-740/05/ZO zmienił powyższe postanowienie i uznał, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.
Uznał, że wydatki związane z zawartym porozumieniem mają niewątpliwie związek z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą. Jako nakłady poniesione na infrastrukturę zewnętrzną są nierozerwalnie związane z inwestycją główną, tj. z budową osiedla mieszkaniowego. Dlatego jako element kosztu wytworzenia, powinny powiększać wartość początkową środków trwałych składających się na budowę przedmiotowego osiedla. Dopiero bowiem osiedle mieszkaniowe wraz z konieczną infrastrukturą, jest kompletne i zdatne do użytku. Budowa infrastruktury stanowi pewien etap całego procesu, jakim jest budowa obiektu mieszkalnego.

Od powyższej decyzji Strona wniosła odwołanie, w którym zakwestionowała możliwość amortyzacji nakładów na infrastrukturę techniczną. Podatnik prowadzi działalność gospodarczą polegającą na budowaniu budynków mieszkaniowych. Oczywistym faktem jest, że chodzi również o wyposażenie takiego budynku w wszelkie media, aby mieszkanie było zdatne do użytku. Budynki te (mieszkania) nie stanowią własności podatnika ponieważ budowane są w celu sprzedaży z zyskiem, a nie prowadzenia w nim swojej działalności. Również to nie podatnik będzie przyjmował do używania budynek, a jego właściciele. Droga, którą współfinansuje podatnik nie stanowi własności podatnika i nie on będzie jej używał.
Wydatki na infrastrukturę wpływają na wzrost inwestycji jaką jest sprzedaż mieszkań w konkretnym budynku lub zespole budynków, czyli de facto na cenę sprzedawanych mieszkań.
Wobec powyższego nie może być mowy o środku trwałym ani tym bardziej o amortyzacji.

Po zapoznaniu się z argumentami zawartymi w odwołaniu oraz aktami sprawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, co następuje:

We wniosku o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego Spółka stwierdziła: "... udział "W" w budowie infrastruktury jest zawiązany z realizowaną przez "W" inwestycją (osiedle mieszkaniowe) ..." W odwołaniu Spółka również posługuje się terminem inwestycja określając tym pojęciem przedsięwzięcie mające na celu wybudowanie a następnie sprzedaż mieszkań.
Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, inwestycje oznaczają środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Artykuł 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości stanowi, że przez środki trwałe w budowie rozumie się zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.
W decyzji z dnia 29.12.2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej nie zakwestionował poniesionych wydatków na budowę infrastruktury technicznej jako kosztów uzyskania przychodów. Z uwagi na fakt, iż wydatki na infrastrukturę techniczną mają charakter inwestycyjny uznał, że w sprawie nie znajdzie zastosowania art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Stwierdził, że na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, w przedmiotowej sprawie - po sprzedaży mieszkań.
Na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość początkową środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie wyznacza koszt wytworzenia, za który uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Poniesione przez Spółkę wydatki na wybudowanie infrastruktury niezbędnej do zakończenia inwestycji zalicza się do kosztu wytworzenia jako inne wydatki wymienione w przytoczonym powyżej przepisie. Infrastruktura wodno-kanalizacyjna stanowi niezbędny element inwestycji jaką jest osiedle mieszkaniowe. Wówczas inwestycja jest kompletna i zdatna do użytku i tym samym spełnia przesłanki niezbędne w celu uznania składnika majątkowego za środek trwały w dniu przyjęcia do używania. Tym samym w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji, że wydatki poniesione na infrastrukturę techniczną stają się kosztem uzyskania przychodu nie w chwili poniesienia (jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) ale zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 b) są odpisywane w koszty uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne środków trwałych lub w chwili sprzedaży przedmiotowej inwestycji.