POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie postanawia uznać przedstawione stanowisko w złożonym wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego za prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 11 stycznia 2006 roku wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek uzupełniono pismami złożonymi w dniach 03.02.2006 roku oraz 20.02.2006 roku.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2004 r. Spółka wybudowała nieruchomość, w której część lokali została odsprzedana, a pozostałe lokale oddano do użytku w 2004 roku i następnie wynajęto je osobom trzecim. Budowa była sfinansowana z kredytu inwestycyjnego.

W dniu 12.08.2005 roku, a więc już po przyjęciu budynku do używania i wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych, Spółka zaciągnęła kolejny kredyt (w Banku Hipotecznym) na okres 300 miesięcy z przeznaczeniem kwoty kredytu na spłatę wcześniej zaciągniętego kredytu inwestycyjnego i refinansowanie zaangażowanego kapitału w wybudowaną nieruchomość. Zgodnie z umową kredytu Bank Hipoteczny, w momencie uruchomienia kredytu w 2005 roku pobrał prowizję od całej kwoty przyznanego i otrzymanego kredytu.

Spółka pyta:

Czy zapłacona w dniu 12.09.2005 roku (a więc po przyjęciu budynku do używania i wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych) prowizja od kredytu zaciągniętego w Banku Hipotecznym na spłatę wcześniej zaciągniętego kredytu inwestycyjnego i refinansowanie zaangażowanego kapitału jest w całości kosztem uzyskania przychodów 2005 roku ?

Zdaniem Spółki:

W myśl ogólnej zasady zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Ustawodawca w art. 16 ust. 1 pkt 12 wyłączył prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek i prowizji od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Stąd też według Spółki prowizję od kredytu należy uznać za koszt bieżącego okresu tj. zwiększyć koszty podatkowe w momencie zapłaty prowizji (tj. potrącenia jej z kwoty wypłacanego kredytu), gdyż prowizja została uiszczona przez Spółkę już po przyjęciu budynku do używania i wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych, co tym samym nie powoduje obowiązku zwiększenia wartości początkowej nieruchomości (nie jest elementem kosztu wytworzenia, o którym mowa w art. 16g ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu uzyskania przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy (...).

Natomiast art. 15 ust. 4 wyżej wymienionej ustawy wskazuje w jaki sposób należy dokonywać potrącenia wydatków uznawanych za koszty uzyskania przychodu. Stosownie do powyższego przepisu koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

W myśl powołanych przepisów kosztami uzyskania przychodów są koszty zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, tj. dotyczące całokształtu działalności podatnika i związane z funkcjonowaniem firmy.

W odniesieniu do kosztów, których nie można bezpośrednio powiązać z uzyskiwanymi przychodami, gdyż są związane z całokształtem działalności podatnika i nie dotyczą ściśle wyodrębnionego okresu (tj. roku podatkowego, miesiąca), podlegają one zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia.

Prowizja od kredytu udzielonego w celu refinansowania zaangażowanego kapitału w wybudowaną i oddaną do użytku nieruchomość jest jednorazową opłatą ponoszoną przez kredytobiorcę w związku z udzieleniem kredytu.

Zatem wydatki Spółki z tytułu zapłaty prowizji od kredytu refinansującego kredyt inwestycyjny nie mogą być powiązane z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika. Wydatki te jednak wiążą się z działalnością Spółki i uzyskiwanymi przez nią przychodami.

Z tych też względów, zgodnie z powołanym wcześniej art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zapłacona prowizja od kredytu refinansowego stanowi koszt uzyskania przychodów w dacie faktycznego poniesienia wydatku. Z treści art. 15 ust. 4 ustawy wynika bowiem, że jeżeli przypisanie kosztu do przychodu określonego roku nie jest możliwe, koszty te potrącalne są w roku, w którym zostały poniesione.

W związku z tym, że udzielony Spółce kredyt ma charakter kredytu obrotowego, gdyż został przyznany na refinansowanie wcześniej udzielonego kredytu inwestycyjnego, a prowizja od ww. kredytu została zapłacona po przyjęciu budynku do użytkowania i wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych, nie powoduje ona zwiększenia wartości początkowej środka trwałego, gdyż nie jest elementem kosztu wytworzenia, o którym mowa w art. 16g ust. 4 ustawy.

Dlatego też nie mają w ww. przypadku zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Informuje się, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla płatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.