D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 14b § 5 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. — Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Spółki z dnia 12 października 2005 r. na postanowienie interpretacyjne Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu nr PD-423-68/PW/05 z dnia 6 października 2005 r. wydane w sprawie stosowania art. 16j ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w przedstawionej przez Spółkę w piśmie z dnia 4 lipca 2005 r. indywidualnej sprawie podatnika — postanawia zmienić zaskarżone postanowienie.

U Z A S A D N I E N I E

W wyniku rozpatrzenia zażalenia na postanowienie Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu nr PD-423-68/PW/05 z dnia 6 października 2005 r., wydane na podstawie art. 14a § 4 i art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, uznające stanowisko Jednostki w zakresie zastosowania art. 16j ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w Jej indywidualnej sprawie za nieprawidłowe, tutejszy organ stwierdził, że wystąpiły przesłanki do uwzględnienia zażalenia i zmiany interpretacji podatkowej.

Pismem z dnia 4 lipca 2005 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielnie, na podstawie art. 14 § 4 Ordynacji podatkowej, pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, tj. prawa stosowania indywidualnej stawki amortyzacji w przypadku ulepszenia środka trwałego, który został uprzednio całkowicie zamortyzowany.

Jak wynika z w/w wniosku Spółki, w czerwcu 2002 r. zakupiła Ona i przyjęła do eksploatacji używany środek trwały, tj. przycinarkę automatyczną , o wartości początkowej netto 4.868,86 zł, zaliczany do grupy 4 Klasyfikacji środków trwałych. Na podstawie art. 16j ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla tego środka trwałego ustalono indywidualną roczną stawkę amortyzacyjną w wysokości 50 % z zastosowaniem metody liniowej. Obecnie więc środek ten jest całkowicie zamortyzowany. W związku z wdrożeniem nowej produkcji przy użyciu blach platerowanych tytanem, Spółka zamierza dokonać modernizacji w/w środka trwałego. Nakłady związane z modernizacją planowane są w wysokości ok. 526 tys. zł. Zdaniem Spółki poniesione nakłady na zakończoną modernizację zwiększą wartość początkową środka trwałego i podlegać będą amortyzacji z zastosowaniem stawki 50 %.

Postanowieniem nr PD-423-68/PW/05 z dnia 6 października 2005 r. Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu uznał opisane powyżej stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Stwierdził, że zastosowanie indywidualnej stawki jest możliwe tylko w przypadku wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych po raz pierwszy. Natomiast jak wskazuje organ pierwszej instancji, środek trwały został już zamortyzowany, dlatego podatnik nie może ponownie zastosować tej metody.

W zażaleniu z dnia 12 października 2005 r. na w/w postanowienie Spółka wyraża pogląd, że w pełni zamortyzowany środek trwały poddany następnie modernizacji, podlega amortyzacji pierwotnie wybraną metodą i stawkami. Wskazuje również, że z przepisów prawa nie wynika, aby środek zamortyzowany tracił przymiot używanego, ze względu na jego całkowite zamortyzowanie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w wyniku rozpatrzeniu zażalenia Jednostki, po wnikliwym przeanalizowaniu przedmiotowej sprawy stwierdza co następuje:Zgodnie z art. 15 ust. 6 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
— o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji dokonuje się od wartości początkowej środka trwałego, określonej na podstawie art. 16g w/w ustawy o podatku dochodowym. Z kolei zgodnie z art. 16h ust. 2 tej ustawy podatnicy przed rozpoczęciem amortyzacji dokonują dla poszczególnych środków trwałych wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k: liniowej ze stawkami z wykazu, liniowej z przyjęciem indywidualnych stawek, liniowej dla nowych środków trwałych, albo degresywnej. Wybraną przed rozpoczęciem amortyzacji metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 w/w ustawy o podatku dochodowym, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Modernizacja środka trwałego powoduje modyfikację jego pierwotnie przyjętej wartości początkowej. Ta jego dodatkowa wartość jest podstawą do dokonywania dalszych odpisów amortyzacyjnych od powiększonej wartości początkowej środka trwałego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje wprost zasad prowadzenia ewidencji środków trwałych, jedynie, stosownie do art. 9 tej ustawy, ewidencja środków trwałych ma uwzględniać informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m tej samej ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że Spółka, stosownie do art. 16h ust. 2 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez cały okres, w którym przedmiotowy środek trwały znajduje się u Niej i pozostaje w Jej ewidencji środków trwałych, stosuje pierwotnie wybraną metodę określoną w art. 16j ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z art. 16g ust. 13 w/w ustawy o podatku dochodowym, wartość nakładów poniesionych na modernizację tego środka trwałego będzie powiększała jego wartość początkową, tu zaś będzie podlegała dalszej amortyzacji wg wybranej w momencie przyjęcia do używania tego środka trwałego stawki w wysokości 50%.

Wobec powyższego postanawia się jak w sentencji.

Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Na podstawie art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Spółce służy prawo zaskarżenia niniejszej decyzji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. Zgodnie z art. 54 § 1 w/w ustawy skargę (wraz z jej odpisem) wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.