P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 27 marca 2006 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 30 marca 2006 r.)

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki w kwestii uznania za przychód podatkowy kwoty należnej od ubezpieczyciela jako wynagrodzenia za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spóka V w ramach swojej działalności świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone są w ramach realizacji wielostronnych umów zawartych z ubezpieczycielem, agentami-dealerami oraz Bankiem V:

a) Umowa agencyjna pomiędzy Spółką, Bankiem V, Zakładem ubezpieczeń A (dalej: ZU A) a agentem-dealerem.

W ramach umowy Spółka oraz Bank obsługują programy ubezpieczeniowe ZU A dla samochodów należących do grupy V.

Jako wynagrodzenie za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, ZU A zobowiązany jest do wpłacenia Spółce prowizji. ZU A zobowiązany jest również do zapłaty za pośrednictwem Spółki wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz agentów-dealerów. W zakresie składek ubezpieczeniowych finansowanych kredytem udzielonym przez Bank, ZU A zobowiązany jest również do wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz Banku.

Tytułem prowizji należnej Spółce, agentowi-dealerowi oraz Bankowi V, Spółka wystawia fakturę dla ZU A.

Prowizję należną agentom-dealerom oraz Bankowi V, Spółka wypłaca na podstawie wystawionych przez nich faktur.

Spółka oraz agenci-dealerzy w imieniu ZU A przyjmują składki ubezpieczeniowe, które następnie przekazywane są przez Spółkę do ZU A zgodnie z rozliczonymi polisami w wysokości netto, tj. z potrąceniem należnej Spółce, Bankowi oraz agentom-dealerom prowizji.

b) Umowa o świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego pomiędzy Spółką, Bankiem V, Towarzystwem Ubezpieczeniowym E (dalej: "Zakład Ubezpieczeń B" lub "ZU B") a agentem-dealerem.

Przedmiotem umowy jest wykonywanie przez Spółkę, Bank oraz agenta-dealera czynności w imieniu i na rzecz ZU B, w szczególności czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz obsługi programów ubezpieczeniowych ZU B oferowanych przez Spółkę, Bank oraz agenta-dealera.

Agent-dealer są upoważnieni przez ZU B do przyjmowania w jej imieniu składek ubezpieczeniowych w taki sposób, że agent-dealer przekazuje składki Spółce, a Spółka przekazuje ZU B należne składki zgodnie z rozliczonymi polisami w wysokości netto, tzn. z potrąceniem prowizji.

W ramach wynagrodzenia za usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego ZU B zobowiązany jest do wypłacenia Spółce oraz Bankowi prowizji. ZU B zobowiązany jest również do wypłacenia za pośrednictwem Spółki wynagrodzenia prowizyjnego dla agenta-dealera od umów ubezpieczenia zawartych za jego pośrednictwem.

Tytułem prowizji należnej Spółce oraz agentowi-dealerowi Spółka wystawia fakturę dla ZU B.

Prowizję należną agentom-dealerom Spółka wpłaca na podstawie wystawionych przez nich faktur.

W obu opisanych powyżej przypadkach płatności otrzymywane od ubezpieczycieli Spółka traktuje jako przychód podatkowy, natomiast płatności dokonywane na rzecz dealerów-agentów jako podatkowy koszt uzyskania przychodów.

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska w zakresie art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W opinii Spółki zarówno płatności otrzymywane od ubezpieczycieli, jak i kwoty płatności dokonywane na rzecz dealerów-agentów winny być wykazywane w rozliczeniach z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w taki sposób, że:

- kwota należna od ubezpieczyciela jako wynagrodzenie za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego (zgodnie z wystawioną przez Spółkę na ubezpieczyciela fakturą) a otrzymana w wyniku potrącenia ze składek ubezpieczeniowych, zarówno w części przypadającej na agentów-dealerów jak i na Spółkę, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych winna być wykazana jako przychód zwiększający podstawę opodatkowania;

- kwota przekazana agentowi-dealerowi jako wynagrodzenie za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego (zgodnie z fakturą wystawioną Spółce przez agenta-dealera), zgodnie z art. 15 ust. 1 winna zostać wykazana jako podatkowy koszt uzyskania przychodów obniżający podstawę opodatkowania.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami, uznając stanowisko Spółki w zakresie określenia przychodu podatkowego za prawidłowe, informuje co następuje:

Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - dalej updop - precyzyjnie określają sposób ustalenia momentu powstania przychodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast w myśl art. 12 ust. 3 updop za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na podstawie przepisu art. 12 ust. 3a w/w ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

1. wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub

2. wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub

3. otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

Odstępstwo od powyższej zasady unormowane zostało w art. 12 ust. 3c i ust. 3d updop, które odnoszą się do przychodów z tytułu najmu, dzierżawy, leasingu lub innych o podobnym charakterze oraz do usług świadczonych w sposób ciągły.

Przyjmując ogólną zasadę kwalifikowania wszelkich umów nienazwanych, przy interpretacji których znajdują zastosowania przepisy regulujące kwestie podobnych umów nazwanych, uznać można, że umowa pośrednictwa ubezpieczeniowego swoim charakterem zbliżona jest do umowy agencyjnej, zdefiniowanej w art. 758 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którą przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. W związku z tym, że przepis art. 12 ust. 3d updop określający datę powstania przychodu w odniesieniu do usług ciągłych wymienia kategorie usług, do których ma zastosowanie (tj. do dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub gazu przewodowego, świadczenia usług telekomunikacyjnych, radiokomunikacyjnych, usług rozprowadzania wody, gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów), to przepis ten nie będzie miał zastosowania w odniesieniu do usług pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych przez Spółkę.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3a updop przychód należny powstaje generalnie w momencie wystawienia faktury. Ustawodawca wyraźnie powiązał powstanie przychodu należnego z momentem wystawienia faktury lub rachunku.

W przypadku gdy: wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe, wykonano usługę lub otrzymano zapłatę przed wystawieniem faktury, to datę powstania przychodu ustala się nie później niż w ostatnim dniu miesiąca, w którym powyższe zdarzenia miały miejsce.

Artykuł 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w praktyce wskazuje dwa momenty wystąpienia u podatnika przychodu podatkowego, rozpoznawanego według zasady kasowej (zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop - przychodem są m.in. otrzymane pieniądze), oraz zasady memoriałowej (na podstawie art. 12 ust. 3 updop - za przychody uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze otrzymane).

W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę we wniosku, w pierwszym przypadku mamy do czynienia z sytuacją, w której Spółka wystawia dla ubezpieczycieli (ZU A i ZU B) faktury z tytułu prowizji należnej Spółce, Bankowi V i agentowi-dealerowi, natomiast w drugim opisanym przypadku z tytułu prowizji należnej Spółce oraz agentowi-dealerowi. Z tytułu wystawionej faktury Spółka otrzymuje należne płatności. Zatem w przypadku tym zastosowanie będzie miał art. 12 ust. 3 w związku z art. 12 ust. 3a pkt 2 updop. Fakt, że wynagrodzenie obliczane i wypłacane jest poprzez potrącenie z wpłaconych składek ubezpieczeniowych nie wpływa na okoliczność uznania go za przychód podatkowy.

W związku z powyższym, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego potwierdza stanowisko Spółki, że kwota należna od ubezpieczyciela jako wynagrodzenie za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego (zgodnie z wystawioną przez Spółkę na ubezpieczyciela fakturą), a otrzymana w wyniku potrącenia ze składek ubezpieczeniowych, zarówno w części przypadającej na agentów-dealerów, jak i na Spółkę stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje, że w kwestii rozpoznania kwoty przekazanej agentowi-dealerowi jako wynagrodzenia za świadczenie usług jako kosztu uzyskania przychodów interpretacja zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego przez Pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 PLN (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej - t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).