DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 oraz art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz. U. nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia Pana z dnia 04.05.2006r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pruszkowie z dnia 05.04.2006 nr 1421/BF/415-4/GJ/06, wydanego w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

orzeka

utrzymać w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 11.01.2006r. wystąpił Pan o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego.

Zdaniem Pana przyjęta w firmie Pana metoda prowadzenia kont ksiąg pomocniczych (art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity z 2002r. Dz. U. nr 76, poz. 694 z późn. zm.) pozwala towary pozostające w magazynie na koniec roku, zaksięgować w koszty uzyskania przychodu z początkiem nowego roku.

W postanowieniu z dnia 05.04.2006r. nr 1421/BF/415-4/GJ/06 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pruszkowie uznał, że stosowanie powyższej metody nie daje podstaw do powiększenia kosztów roku bieżącego o zapasy roku ubiegłego, gdyż zniekształcałoby to wynik finansowy firmy za pierwsze miesiące roku podatkowego, co z kolei miałoby wpływ na wysokość zaliczek na podatek dochodowy. Zdaniem organu podatkowego w celu prawidłowego wyliczania dochodu do opodatkowania i należnych zaliczek na podatek dochodowy, wskazane byłoby przyjmowanie dokonywania wyceny i przenoszenie z kosztów do zapasów wartości aktywów obrotowych częściej niż na dzień bilansowy, to znaczy również na koniec każdego okresu sprawozdawczego. W związku z comiesięcznym wpłacaniem zaliczek na podatek dochodowy, uznano że firma powinna dokonywać rzeczywistej wyceny aktywów obrotowych co miesiąc.

Uznając, że otrzymana interpretacja nie jest zgodna z prawem, wniósł Pan zażalenie, w którym reprezentujący Pana radca prawny Pan J. T. zażądał zmiany zaskarżonego postanowienia i uznania stanowiska Pana za prawidłowe. W uzasadnieniu Pełnomocnik zarzucił naruszenie art. 22 ust. 5 oraz art. 24 ust. 1 i art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 17 ust. 4 ustawy o rachunkowości.

Po przeanalizowaniu akt i rozpatrzeniu zarzutów zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podziela stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pruszkowie i zauważa co następuje:

Kwalifikacja przychodów i kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych odbywa się wyłącznie w oparciu o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity z 2000r. Dz. U. nr 14, poz. 176 ze zm.).

Ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity z 2002r. Dz. U. nr 76, poz. 694 ze zm.) rozstrzyga wyłącznie techniczne kwestie księgowania, przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych. Metoda uproszczona, określona w art. 17 ust. 4 ustawy o rachunkowości polega na wynikowym ujęciu zapasów towarów w ciągu okresu sprawozdawczego, co oznacza odpisywanie w ciężar kosztów wartości nabytych towarów z chwilą ich zakupu. Na koniec okresu sprawozdawczego należy przeprowadzić spis z natury i wycenę zapasów odpisanych w koszty w momencie ich zakupu. Wynik tej inwentaryzacji określający stan zapasów wprowadza się do ewidencji magazynowej zmniejszając jednocześnie koszty o wartość pozostałych na stanie zapasów.

Przy czym koniec okresu sprawozdawczego należy rozumieć zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 8 ustawy o rachunkowości, gdzie pod pojęciem "okres sprawozdawczy" rozumie się "okres, za który sporządza się sprawozdanie finansowe w trybie przewidzianym ustawą lub inne sprawozdania (np. PIT-5 lub PIT-5L) sporządzane na podstawie ksiąg rachunkowych".

Rozliczenie zmiany stanów zapasów może się odbywać w innym niż roczny okres sprawozdawczy.

Wskazane rozwiązanie jest ze względów podatkowych zasadne.

Organizując księgi rachunkowe w sposób uproszczony, uzupełniająco prowadzi się ewidencję ilościową zapasów magazynowych. Ewidencja taka zapewnia kontrolę ilości sprzedanych towarów i dodatkowo pozwala na weryfikowanie stanów ustalonych w drodze spisów z natury oraz ich uwiarygodnienie. Jeżeli ewidencja ilościowa towarów jest prowadzona w sposób ciągły, wiarygodny i sprawdzalny - możliwe jest ustalenie stanu zapasów na koniec okresu (miesiąca) oraz ich wycena bez spisu z natury na koniec poszczególnych okresów sprawozdawczych.

Ponadto należy zauważyć, że zapisy w księgach rachunkowych dokonywane zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości (art. 17 ust. 4) mają stworzyć możliwość ustalenia wysokości dochodu lub straty zgodnie z zasadą ustalania dochodu wyrażoną w art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do zapisów ustawy u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy lecz dotyczące przychodów danego roku podatkowego.

Fakt posiadania zapasów towarów (przeznaczonych do sprzedaży) nie oznacza, że wydatki poniesione na ich zakup w roku ubiegłym są kosztem roku bieżącego. Wydatki poniesione na zakup towarów stają się kosztem uzyskania przychodu z chwilą sprzedaży tych towarów.

Zdaniem organu odwoławczego zasadne są zastrzeżenia organu podatkowego pierwszej instancji dotyczące przedstawionego przez Stronę sposobu zaksięgowania w koszty stycznia bieżącego roku wartości całego remanentu pozostałego z roku ubiegłego, bez jej korekty na koniec stycznia.

W sytuacji gdy nie wszystkie towary zostały sprzedane, na koniec stycznia należało skorygować koszty o wartość towarów nie sprzedanych, bowiem kosztem uzyskania przychodów jest wartość sprzedanych towarów a nie wartość całego zapasu towarów, przeznaczonych do obrotu w ciągu roku. Sposób księgowania (dokonanie korekty) ma istotne znaczenie przy prawidłowym ustalaniu dochodu za poszczególne miesiące i wpływa na wysokość wyliczonych zaliczek na podatek dochodowy.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pruszkowie, oparte na przytoczonych wcześniej przepisach prawa podatkowego, jest prawidłowe.