P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku X S.A. z dnia 31 marca 2006r. (data wpływu do Urzędu 05.04.2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadzi obrót energią elektryczną, w tym energią pochodzącą ze źródeł odnawialnych oraz jej sprzedaż do odbiorców końcowych. Spółka posiada świadectwa pochodzenia z konwersji oraz nabyte po dniu 01.10.2005r. W dniu 01.10.2005r. nastąpiła zmiana przepisów prawa energetycznego w zakresie obrotu energią elektryczną ze źródeł odnawialnych. W efekcie tej zmiany dotychczasowe świadectwa pochodzenia, będące jedynie dokumentem potwierdzającym pochodzenie energii elektrycznej, stały się towarem giełdowym w rozumieniu przepisów ustawy o giełdach towarowych. Zgodnie z art. 9e ust. 3 prawa energetycznego, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE) wydaje podmiotom produkującym energię ze źródeł odnawialnych świadectwa pochodzenia. Świadectwa pochodzenia są następnie zapisywane w rejestrze prowadzonym przy Towarowej Giełdzie Energii. Prawa majątkowe z nich wynikające powstają wraz z zapisem na koncie ewidencyjnym w rejestrze. Wpis oraz zmiany w rejestrze świadectw pochodzenia podlegają opłacie o charakterze administracyjnym (art. 9e ust. 12 w/w ustawy). Natomiast wydawanie świadectw jest bezpłatne.

Na podstawie art. 9a Prawa energetycznego, przedsiębiorstwa energetyczne, zajmujące się m.in. obrotem energią elektryczną i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym, są zobowiązane do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia Prezesowi URE. W przypadku umorzenia świadectwa pochodzenia, wygasają prawa majątkowe wynikające z tego świadectwa.

W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego, Spółka zwróciła sie o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następujących kwestiach:

1).czy opłata zastępcza, o której mowa w art. 9a ust. 2 ustawy z dnia 10.04.1997r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2003r. nr 153, poz. 1504 ze zm.) może stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki,2).czy koszty z tytułu opłaty zastępczej mogą być rozpoznawane w roku, którego te koszty dotyczą, tj. w roku, w którym nastąpiła sprzedaż energii do odbiorcy końcowego.

Zdaniem Podatnika, wydatek z tytułu opłaty zastępczej stanowi koszt uzyskania przychodów i można go rozpoznać w roku, którego dotyczy, tzn. roku w którym nastąpiła sprzedaż energii do odbiorcy końcowego, nawet jeśli opłata została wniesiona w pierwszym kwartale kolejnego roku.

W ocenie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie przedstawiona argumentacja Strony jest prawidłowa.

Według art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z definicji tej wynika, iż między poniesionymi wydatkami, a osiągniętym przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesiony wydatek ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Natomiast art. 15 ust. 4 ustawy wskazuje, w jaki sposób należy dokonywać potrącenia wydatków uznawanych za koszty uzyskania przychodu. Według w/w przepisu, koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba, że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Zgodnie z w/w przepisem koszty uzyskania przychodów są potracalne tylko w tym roku, którego dotyczą, a tylko w sytuacji gdy nie można przypisać kosztu do konkretnego przychodu, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tego roku, w którym zostały poniesione.

Konieczność uiszczenia opłaty zastępczej wynika z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 10.04.1997r. (Dz.U. z 2003r. Nr 153, poz. 1504 ze zm.) Prawo energetyczne, zgodnie z którym przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązane, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 9:1)uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwo pochodzenia, o którym mowa w art. 9e ust. 1, albo2)uiścić opłatę zastępczą, obliczoną w sposób określony w ust. 2.

Opłata zastępcza, o której mowa w art. 9a ust. 1 pkt 2 w/w ustawy - Prawo energetyczne, stanowi dochód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i należy ją uiścić na wyodrębniony rachunek tego funduszu do dnia 31 marca każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy. Przychody te Fundusz przeznacza wyłącznie na wspieranie odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązek opłaty zastępczej nie ma charakteru sankcyjnego, jest tylko wypełnieniem obowiązków Podatnika związanych ze sprzedażą energii.

W świetle cytowanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było zaliczyć poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesione wydatki mają lub mogą mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, a więc że są to wydatki ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej. Kosztem uzyskania przychodów będą zatem wydatki bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskanym przychodem. W katalogu kosztów i wydatków nie uznanych za koszty uzyskania przychodów - zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie została wymieniona opłata zastępcza. Jednocześnie obowiązek jej uiszczenia nakładają na Spółkę przepisy prawa.

Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu, wydatki z tytułu opłaty zastępczej mogą być zatem zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w roku, którego dotyczą, nawet jeśli opłata została wniesiona w I kwartale kolejnego roku.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.