P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 15.12.2005 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 20.12.2005 r.)

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe w części dotyczącej uznania za umowę leasingu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, umowy, której przedmiotem są narzędzia o wartości początkowej poniżej 3500 zł, które są/mogą być jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów po stronie korzystającego.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie ze stanem faktycznym podanym we wniosku, Podatnik ("Spółka") prowadzi działalność w dziedzinie systemowych rozwiązań dla profesjonalistów w branży budowlanej. W ramach tej działalności Spółka zawiera ze swoimi kontrahentami transakcje udostępnienia do użytkowania produktów zakupionych uprzednio przez Spółkę. Umowami regulującymi te transakcje są umowy leasingu finansowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż:

- zawierane są na czas oznaczony,

- suma ustalonych w nich opłat (pomniejszona o należny podatek od towarów i usług) przekracza wartość początkową środków trwałych, a dodatkowo,

- zgodnie z postanowieniami umów, stroną uprawnioną do dokonywania odpisów amortyzacyjnych w okresie trwania umowy leasingu jest korzystający.

Spółka oddaje w leasing narzędzia o różnej wartości. Wartość początkowa niektórych z nich nie przekracza kwoty 3.500 zł. W każdym jednak przypadku przewidywany okres używania narzędzi jest dłuższy niż rok, a tym samym, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, także one mogą podlegać amortyzacji.

Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska, zgodnie z którym przedmiotem umowy leasingu mogą być narzędzia o wartości początkowej poniżej 3500 zł, które są/mogą być jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów po stronie korzystającego. Podatnik stoi na stanowisku, że narzędzia o wartości poniżej 3500 zł są podlegającymi amortyzacji środkami trwałymi w rozumieniu art. 17a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jako takie mogą być przedmiotem umowy leasingu, również w sytuacji gdy są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów po stronie korzystającego. Zdaniem Spółki, wszystkie narzędzia, które Spółka oddaje w leasing spełniają kryteria wymienione w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Środki trwałe o wartości poniżej 3500 zł co do zasady podlegają amortyzacji, podatnik może jednak nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tych środków i dokonać jednorazowego zaliczenia wydatków na nie poniesionych do kosztów uzyskania przychodów. Niemniej, jak uważa Spółka, cały czas co do zasady są to środki trwałe podlegające amortyzacji. Dlatego też środki te mogą być przedmiotem umów leasingu.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym stwierdza co następuje:

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 17a pkt 1 tej ustawy ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Przepisy podatkowe ograniczają zakres umowy leasingu wyłącznie do podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a także gruntów. Aby zatem stwierdzić, czy umowy zawierane przez Spółkę w przedstawionym stanie faktycznym są umowami leasingu w rozumieniu rozdziału 4a w/w ustawy, należy stwierdzić czy narzędzia będące przedmiotem tych umów są podlegającymi amortyzacji środkami trwałymi.

Definicję środków trwałych podlegających amortyzacji zawiera art. 16a u.p.d.o.p. Na podstawie art. 16a ust. 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 16a ust. 2 u.p.d.o.p. amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, między innymi:

1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",

2) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

3) składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

- zwane także środkami trwałymi.

Jak podaje Spółka we wniosku, umowy zawierane przez nią w przedstawionym stanie faktycznym są umowami leasingu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż spełniają przesłanki zawarte w art. 17f ust. 1 tej ustawy. Umowa o której mowa we wskazanym przepisie, jest zwana w doktrynie umową leasingu finansowego. Przy leasingu finansowym, na mocy art. 16a ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przekazanych korzystającemu na podstawie tej umowy dokonuje korzystający. Przy czym, stosownie do art. 17a pkt 3 u.p.d.o.p., odpisy amortyzacyjne od środka trwałego stanowiącego przedmiot umowy leasingu mogą być dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Oznacza to, że podlegają one identycznym zasadom amortyzacji jak wszystkie inne środki trwałe.

W myśl art. 16f ust. 3 u.p.d.o.p. odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym. Równocześnie art. 16d ust. 1 u.p.d.o.p. zawiera zastrzeżenie, że podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zdaniem tutejszego organu podatkowego narzędzia o wartości poniżej 3500 zł są podlegającymi amortyzacji środkami trwałymi w rozumieniu art. 17a u.p.d.o.p. W art. 16a u.p.d.o.p., który definiuje środki trwałe podlegające amortyzacji nie został zawarty warunek dotyczący wartości minimalnej środka trwałego. Tak więc wszystkie składniki majątku spełniające przesłanki wymienione w tym przepisie, są środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji, niezależnie od ich wartości początkowej.

W stosunku do środków trwałych, których wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnikom został pozostawiony wybór co do możliwości dokonywania od nich odpisów amortyzacyjnych. Możliwość jednorazowego zaliczenia wydatków związanych z ich nabyciem bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów nie zmienia jednak faktu, że nadal są one zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji, zgodnie z art. 17a pkt 1 w związku z art. 16a u.p.d.o.p.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej we wniosku z dnia 15.12.2005 r. w części dotyczącej momentu powstania przychodu podatkowego Podatnika z tytułu należności za usługi wynikające z umowy leasingowej zostanie zawarta w odrębnym postanowieniu.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia. Interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Pytającego.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.