INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2007r. (data wpływu 22 listopada 2007r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie przychodów i kosztów podatkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2007r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów i kosztów podatkowych związanych z nieodpłatnym nabyciem i nieodpłatnym przekazaniem próbek produktów leczniczych.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest częścią międzynarodowego koncernu farmaceutycznego, będącego producentem produktów leczniczych. W chwili obecnej, działalność Spółki w Polsce obejmuje między innymi, prowadzenie hurtowni farmaceutycznej dystrybuującej produkty lecznicze wytwarzane przez zagraniczne podmioty. W celu zwiększania sprzedaży dystrybuowanych przez Spółkę produktów leczniczych podatnik dokonuje nieodpłatnego przekazania próbek produktów leczniczych wytwarzanych przez zagraniczne podmioty na rzecz osób uprawnionych do wypisywania recept. Czynności te na gruncie przepisów art. 52 ust. 1 i 2 Prawo Farmaceutyczne uznawane są za reklamę produktów leczniczych. Próbki przekazywane przez Spółkę w powyższym trybie są jej dostarczane nieodpłatnie przez zagraniczne podmioty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy w związku z nieodpłatnym nabyciem próbek Spółka powinna rozpoznać przychód dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości określonej zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 ust. 6 pkt 4 tej ustawy.
2. Czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem próbek Spółka ma prawo do zaliczenia wszelkich kosztów związanych z takim przekazaniem (w szczególności kosztu wydanych próbek) do kosztów reklamy, stanowiących koszty uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na gruncie art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w pełnej wysokości.
   
   

Zdaniem wnioskodawcy nieodpłatne otrzymanie próbek stanowi przychód po stronie Spółki w świetle art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw. Jednocześnie w celu określenia wartości nieodpłatnie otrzymanych rzeczy należy zastosować art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym wartość nieodpłatnie otrzymanych rzeczy określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy udostępnianiu rzeczy tego samego rodzaju gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Tym samym, w omawianym stanie faktycznym, zdaniem Spółki, w związku z nieodpłatnym otrzymaniem próbek, Spółka powinna rozpoznać przychód w wysokości wartości rynkowej próbek.

Nieodpłatne przekazanie próbek zdaniem Spółki będzie stanowiło koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka otrzymuje od podmiotów z Grupy nieodpłatne próbki, jednocześnie wykazując z tego tytułu przychód dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe wynika z faktu, że otrzymanie przez Spółkę próbek stanowi przysporzenie majątkowe po stronie Spółki. Następnie Spółka przekazuje próbki nieodpłatnie na rzecz osób uprawnionych do wypisywania recept. Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka pragnie wskazać, iż w wyniku powyższego następuje uszczuplenia majątku Spółki, a tym samym Spółka ponosi koszt przekazania próbek. Celem stwierdzenia, czy powyższy koszt może stanowić koszt uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy odwołać się do brzmienia art. 15 ust. 1 ww. ustawy, gdyż w świetle tego artykułu (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007r.), kosztami uzyskania przychodów są „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”. W konsekwencji, aby zakwalifikować koszty ponoszone przez Spółkę na działalność w zakresie reklamy produktów leczniczych do kosztów w pełni odliczalnych podatkowo dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, spełnione muszą zostać następujące warunki:

1. przedmiotowe koszty powinny wpływać na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie przychodów podatkowych generowanych przez Spółkę; oraz
2. koszty te jednocześnie nie mogłoby objęte listą wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartą w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

W przedstawionym stanie faktycznym oba warunki, jak wskazuje Spółka, zostały przez nią spełnione. Dodatkowo w ocenie Spółki opisane w stanie faktycznym koszty ponoszone w związku z nieodpłatnym przekazaniem próbek pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami generowanymi przez Spółkę w Polsce. Spółka wskazuje, iż koszty dotyczące przekazania próbek opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, zostały poniesione w związku z działalnością stanowią reklamę produktów leczniczych w rozumieniu art. 52 ust. 1 w związku z art. 52 ust. 2 Prawa farmaceutycznego. Z kolei, reklama produktów leczniczych prowadzi do wzrostu wolumenu sprzedawanych przez Spółkę w Polsce produktów leczniczych, a tym samym do zwiększenia przychodów Spółki osiąganych w Polsce.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji reklamy. Tym samym, zdaniem Spółki, konieczne jest odwołanie się do słownikowej definicji reklamy, jak również do definicji zawartej w przepisach szczególnych (w omawianym przypadku do przepisów Prawa farmaceutycznego). Prawidłowość takiego podejścia, jak wskazuje Spółka została, potwierdzona w piśmie Departamentu Podatków Bezpośrednich Ministerstwa Finansów z dnia 7 maja 2002r. sygn. PB3/24/GM-8214-8/02, w którym Ministerstwo Finansów stwierdzono, iż ”(...) Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji reklamy. Tym samym należy posługiwać się pojęciem reklamy w znaczeniu nadanym przez słownik języka polskiego oraz unormowaniami zawartymi w przepisach szczególnych”. Przepisy szczególne zaś dotyczące prowadzenia reklamy produktów leczniczych zostały zawarte w ustawie Prawo farmaceutyczne. Zgodnie z brzmieniem art. 52 ust. 1 Prawo farmaceutyczne, reklamą produktu leczniczego jest „działalność polegająca na informowaniu i zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych”. Jednocześnie art. 52 ust. 2 Prawa farmaceutycznego zawiera przykładowe (nie mające wyczerpującego, zamkniętego charakteru) wyliczenie czynności stanowiących reklamę produktu leczniczego. Wyliczenie to obejmuje w szczególności w art. 52 ust. 2 pkt 6 „dostarczanie próbek produktów leczniczych”. Spółka dokonuje przekazań próbek zgodnie z obowiązującymi przepisami Prawa farmaceutycznego, w szczególności spełnia wymogi dotyczące przekazywania próbek produktów leczniczych przewidziane przez art. 54 ust. 3 Prawa farmaceutycznego. Tym samym przekazania próbek powinny być uznawane za reklamę produktów leczniczych w rozumieniu Prawa farmaceutycznego w konsekwencji również na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Konsekwentnie, zdaniem Spółki, przesłanka kwalifikacji kosztów związanych z w/w przekazaniami jako w pełni odliczanymi kosztami uzyskania przychodów polegająca na istnieniu związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi kosztami a osiągniętymi przychodami, przewidziana w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, została spełniona. Spółka pragnie zauważyć, iż prawidłowość powyższego stanowiska została również potwierdzona w powołanym piśmie Ministerstwo Finansów stwierdzającym, że „(…) zdaniem Ministerstwa Finansów definicja reklamy zawarta w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381) powinna być stosowana na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ale tylko w odniesieniu do reklamy produktów leczniczych. Odmienny sposób postępowania byłby sprzeczny z obowiązującymi zasadami interpretacyjnymi. W związku z powyższym przy określaniu skutków podatkowych wynikających z działalności polegającej na reklamie produktu leczniczego powinny być brane pod uwagę przepisy art. 52 - 64 Prawa farmaceutycznego. Przepisy te definiują bowiem czynności, które uznawane są za reklamę produktów leczniczych (…).” Dodatkowo Spółka pragnie wskazać, że znane są jej pisma interpretacyjne organów podatkowych w indywidualnych sprawach podatników potwierdzające prawidłowość prezentowanego powyżej stanowiska tj. potwierdzające konieczność stosowania przepisów Prawa farmaceutycznego do oceny klasyfikacji podatkowej kosztów ponoszonych na działalność reklamową dotyczącą produktów leczniczych np. postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 21 marca 2005r. sygn. 1472/ROP1/423-30/05/AW, informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wydana przez Izbę Skarbową w Warszawie dnia 31 grudnia 2004r. sygn. PD-005U-785/04/WD. Spółka wskazuje, iż art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007r.) w żadnym miejscu nie wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez podatników na działalność reklamową. Tym samym, w ocenie Spółki, wszystkie warunki umożliwiające zaliczenie kosztów ponoszonych przez Spółkę na działalność w zakresie reklamy produktów leczniczych do kosztów uzyskania przychodów są w omawianym przypadku spełnione. Prawidłowość takiego rozumienia potwierdza także treść uzasadnienia do projektu ustawy, który dokonał zmian w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od dnia 1 stycznia 2007r. W uzasadnieniu stwierdzano bowiem, iż „zrezygnowano z dotychczasowego rozróżnienia reklamy publicznej i niepublicznej. Projekt zakłada likwidację limitu wydatków na reklamę niepubliczną zaliczanych do kasztów uzyskania przychodów. W wyniku zaproponowanych zmian wydatki na reklamę zaliczane będą do kosztów podatkowych w pełnej wysokości bez względu na charakter reklamy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowy od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz.654 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności (…): wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymywanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Stosownie do ust. 6 pkt 4 ww. ustawy wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Przychody zawsze wiążą się z pewnym przysporzeniem majątkowym, tj. korzyścią znajdującą, chociażby pośrednio, odzwierciedlenie w majątku podatnika. Odnosi się to również do nieodpłatnych świadczeń, przez które należy rozumieć te wszystkie zdarzenia gospodarcze osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. A zatem przychód podatkowy będzie stanowiła ta wartość, która przyczyni się do przyrostu aktywów lub zmniejszeniu pasywów.

Należy zauważyć, iż stosowanie do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał zastosowania, ponieważ otrzymane przez Spółkę od zagranicznych podmiotów próbki produktów leczniczych, nie stanowią przedmiotu handlowego, a jedynie służą do celów reklamowych promujących konkretne produkty lecznicze. Nieodpłatne otrzymanie próbek produktów leczniczych wytwarzanych przez podmioty zagraniczne w celu ich późniejszego nieodpłatnego przekazania osobom uprawnionym do wypisywania recept, nie stanowi przysporzenia o charakterze definitywnym, które znalazłoby odzwierciedlenie w majątku podatnika, a więc nie zostaje wykreowany po stronie Spółki przychód podatkowy.

W odniesieniu zaś do kosztów podatkowych, stosownie do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy podkreślić, iż Spółka nie ponosi kosztu nabycia wydanych próbek. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie źródła przychodu. W przypadku Spółki nie występuje jednak wydatek z tytułu nabycia próbek produktów leczniczych, gdyż próbki te Spółka otrzymuje nieodpłatnie od podmiotów zagranicznych (te podmioty ponoszą wydatki), a więc nie można mówić o ich poniesieniu przez Spółkę, a tym samym o wystąpieniu kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.