P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 10.04.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 19.04.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskodawca jest firmą działającą w branży medycznej. Przedmiotem jego działalności jest m.in. świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia, a w szczególności usług z zakresu dializoterapii. Generalnie, czynności z zakresu dializoterapii prowadzone są w stacjach dializ prowadzonych przez Spółkę, lokalizowanych na terenie szpitali. Co do zasady, za prowadzoną dializoterapię Spółka nie pobiera wynagrodzenia od pacjentów - należności Spółki wynikające z prowadzonej dializoterapii, finansowane są na podstawie kontraktów zawieranych z Narodowym Funduszem Zdrowia (wcześniej z Kasami Chorych).

W wyniku przeprowadzonego przetargu, w dniu 15.06.2005 r., celem organizacji Stacji Dializ na terenie Specjalistycznego Szpitala (dalej: Szpital) i zawarcia umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia (dalej: NFZ) dotyczącej finansowania udzielania świadczeń zdrowotnych odrębnie kontraktowanych w zakresie hemodializ z transportem, Spółka zawarła ze Szpitalem umowę przejęcia zadań z zakresu dializoterapii (dalej: Umowa). Umowa w szczegółowy sposób reguluje wzajemne świadczenia Spółki i Szpitala, warunkujące przekazanie przez Szpital na rzecz Spółki prowadzenia zadań z zakresu dializoterapii.

Intencją Spółki podczas zawierania dyskutowanej Umowy było:

� rozpoczęcie działalności w zakresie dializoterapii na terenie powiatu w pomieszczeniach i przy użyciu sprzętu wynajmowanego od Szpitala;

� zastąpienie Szpitala w zakresie prowadzenia dializoterapii (a tym samym zawarcie odrębnej umowy z NFZ w miejsce umowy zawartej pomiędzy Szpitalem a NFZ o udzielanie świadczeń zdrowotnych odrębnie kontraktowanych w zakresie hemodializ z transportem), celem uzyskiwania od NFZ należności za świadczone usługi dializoterapii.

Zgodnie z wymogami organizatora przetargu oraz zawartą w jego efekcie Umową, w zamian za:

� udostępnienie przez Szpital stacji dializ wraz z pomieszczeniami pomocniczymi;

� przyjęcie przez Szpital zobowiązania do rezygnacji z prowadzenia na terenie powiatu konkurencyjnej działalności w zakresie dializoterapii przez cały okres prowadzenia na tym terenie działalności w zakresie dializoterapii przez Spółkę oraz

� przyjęcie przez Szpital zobowiązania do nie oddawania do korzystania na podstawie żadnego tytułu prawnego pomieszczeń szpitalnych innym podmiotom na cele prowadzenia działalności z zakresu dializoterapii przez okres prowadzenia działalności w tym zakresie przez Spółkę

- Spółka musiała zobowiązać się, między innymi, do zakupu i przekazania na rzecz Szpitala sprzętu medycznego o określonej wartości.

Tym samym, w zamian za powyższe świadczenia Szpitala (tj. za przekazanie zadań z zakresu dializoterapii i powstrzymanie się od szeroko rozumianej działalności konkurencyjnej wobec Spółki), po podjęciu przez Szpital decyzji co do rodzaju sprzętu, Spółka zakupi sprzęt medyczny (dalej: Sprzęt) i udostępni go Szpitalowi do używania. Następnie zgodnie z warunkami przetargu/umowy w terminie sześciu miesięcy od udostępnienia Sprzętu na rzecz Szpitala przekaże sprzęt Szpitalowi na własność (w ramach realizacji świadczenia Spółki w zamian za przekazanie zadań z zakresu dializoterapii przez Szpital).

Podjęcie decyzji o poniesieniu powyższych kosztów przez Spółkę było warunkiem koniecznym do rozpoczęcia prowadzenia stacji dializ na terenie szpitala i wynikało bezpośrednio z zawartych ze Szpitalem uzgodnień. Jednocześnie przekazanie sprzętu na rzecz Szpitala przez Spółkę skutkuje otrzymaniem przez Spółkę opisanych powyżej świadczeń zdrowotnych (będących formą zapłaty).

W związku z powyższym Spółka wniosła o potwierdzenie prawidłowości opisanego poniżej traktowania podatkowego wydatków opisanych w stanie faktycznym związanych z organizacją nowej stacji dializ, tym samym potwierdzenie że:

1) Spółka ma prawo zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup sprzętu podlegającego udostępnieniu i późniejszemu przekazaniu na rzecz Szpitala;

2) ze względu na krótszy niż 1 rok okres, w którym na mocy Umowy sprzęt będzie pozostawał własnością Spółki nie powinien on być amortyzowany jako środek trwały.

Zdaniem Podatnika opisane wydatki ponoszone przez niego w związku z organizacją nowej stacji dializ, będące związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą i mające na celu osiągniecie przychodu stanowią koszt podatkowy Spółki.

W rezultacie dla celów rozliczeń podatkowych Podatnika, wartość sprzętu powinna stanowić koszt uzyskania przychodu dla Spółki.

W kontekście art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Podatnik podkreśla, że zasadniczym celem ponoszenia przez niego dyskutowanych wydatków na nabycie sprzętu jest uruchomienie działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia stacji dializ na terenie Szpitala w celu czerpania korzyści gospodarczych z przejętego od Szpitala kontraktu NFZ.

Wygranie przetargu oraz zawarcie kontraktu stanowi podstawę do uzyskania przez Spółkę przychodów podatkowych.

Na mocy postanowień Umowy poniesienie przedmiotowych kosztów było warunkiem rozpoczęcia prowadzenia nowej działalności gospodarczej na terenie Szpitala, która prowadzić będzie do uzyskiwania przychodów.

Jednocześnie Spółka realizując postanowienia umowy otrzymuje od Szpitala szereg świadczeń zdrowotnych stanowiących w istocie zapłatę za udostępniany, a następnie przekazany Sprzęt.

W szczególności Szpital w ramach zapłaty za udostępnienie /przekazania sprzętu zobowiązuje się do:

(i) udostępnienia stacji dializ wraz z pomieszczeniami pomocniczymi na rzecz Spółki,

(ii) rezygnacji z prowadzenia na terenie powiatu konkurencyjnej działalności w zakresie dializoterapii,

(iii) nie oddawania do korzystania na podstawie żadnego tytułu prawnego pomieszczeń szpitalnych innym podmiotom na cele prowadzenia działalności z zakresu dializoterapii przez okres prowadzenia działalności z zakresu dializoterapii w tym zakresie przez Spółkę.

Biorąc powyższe pod uwagę, pomimo braku dodatkowej, fizycznej płatności z tytułu udostępnienia /przekazania Sprzętu na rzecz Szpitala przez Spółkę, przedmiotowych zdarzeń nie można uznać za nieodpłatne użyczenie/darowiznę. Świadczeniu Spółki (w postaci udostępnienia /przekazania sprzętu) towarzyszy bowiem świadczenie zwrotne Szpitala (w postaci udostępnia stacji dializ i zaprzestania działalności konkurencyjnej).

Według Spółki przedmiotowe koszty nie są ujęte w żadnej z kategorii wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto zdaniem Spółki zważywszy na trwający jedynie 6 miesięcy okres udostępnienia Sprzętu na rzecz Szpitala, nie może być on zaliczony do środków trwałych Spółki podlegających amortyzacji w świetle art. 16a ustawy.

Sprzęt zostanie przekazany Szpitalowi na własność po upływie 6 miesięcy od chwili wprowadzenia go do używania przez Spółkę, tak więc w chwili nabycia Sprzętu przez Spółkę przewidywany okres jego używania będzie krótszy niż rok.

Wobec niespełnienia przesłanek art. 16a ustawy wydatki poniesione na sprzęt powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na ogólnych zasadach.

W uzupełnieniu wniosku Spółka 04.07.2006 r. dodała, że ponosi wobec Szpitala dodatkowe opłaty, takie jak:

- miesięczny czynsz dzierżawy za grunt,

- miesięczny czynsz dzierżawy pomieszczeń,

- miesięczne koszty energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, odprowadzania ścieków,

- opłatę za telefon wewnętrzny.

Spółka podpisała także umowę sprzedaży środków trwałych i wyposażenia stacji dializ, ale ze względu na obciążenie sprzętu zastawami skarbowymi szpital nie może jeszcze sprzedać ich Spółce.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela stanowisko Spółki zawarte we wniosku i wyjaśnia, co następuje:

Ad. 1

Generalnie aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien spełniać stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) łącznie następujące warunki:

- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,

- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 powyższej ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Przy czym wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczność, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów obciąża podatnika.

Zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów warunkuje cel, jakiemu służyło poniesienie kosztów. Wydatki muszą być poniesione w celu uzyskania przychodów. Oznacza to, że określony wydatek powinien okazać się dla uzyskania przychodów niezbędny, a przynajmniej pożyteczny w sensie potencjalnej możliwości na generowanie przychodów.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę we wniosku istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem na zakup sprzętu medycznego a możliwością osiągania przychodów dzięki wykorzystaniu pomieszczeń Szpitala do wykonywania usług w zakresie dializoterapii. Z wniosku Spółki wynika, że poniesienie tego kosztu na zakup sprzętu było warunkiem koniecznym do rozpoczęcia prowadzenia stacji dializ na terenie Szpitala i bezpośrednio wynikało z Umowy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny, w przedmiotowej sytuacji nie znajdują zastosowania przepisy dotyczące darowizny.

Przez umowę darowizny zgodnie z art. 888 pkt 1 Kodeksu cywilnego darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Natomiast nieodpłatność darowizny oznacza, że darczyńca nie otrzymuje żadnych rekompensat ani wzajemnych świadczeń.

Z wniosku wynika, że Spółka nie dokonuje jednostronnego przysporzenia na rzecz Szpitala, a uczestnictwo w przetargu i zawarcie przedmiotowej Umowy ze Szpitalem umożliwia jej wykonywanie działalności gospodarczej, a tym samym możliwość osiągania przychodów. Ponadto Szpital w ramach zapłaty za udostępnienie, a następnie przekazanie sprzętu zobowiązuje się do świadczeń na rzecz Spółki, m. in. udostępniania stacji dializ, rezygnacji z prowadzenia konkurencyjnej działalności w zakresie dializoterapii.

W związku z powyższym Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na nabycie Sprzętu dla Szpitala w ramach umowy o przejęcie zadań z zakresu działalności dializoterapii.

Ad. 2

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego podziela stanowisko Podatnika w kwestii, że wydatek związany z nabyciem przedmiotowego sprzętu powinien być zaliczony w całości w koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych decydującym kryterium o zaliczaniu danego składnika do środków trwałych jest przewidywany okres używania dłuższy niż jeden rok. Jeżeli Spółka przewiduje, że okres ten będzie krótszy, nie może go ująć w ewidencji środków trwałych. Wobec faktu, że Umowa o przejęcia zadań z zakresu działalności dializoterapii przewiduje przekazanie Sprzętu Szpitalowi po okresie 6 miesięcy, nie może być on amortyzowany.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia. Interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Pytającego.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł zgodnie z ustawą z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).